Fréttablaðið - 01.03.2008, Blaðsíða 77
JAKKAFÖT OG BINDI. Versl-unarmaðurinn var fyrirmynd um það allra nýjasta í útliti og
klæðnaði.“ Ljósmyndari: Loftur
Guðmundsson.
HEIMASAUMUR. Konur lögðu á sig ómælda aukavinnu fram á nætur við að sauma fatnað á alla fjölskylduna, því eins og oft var tekið fram í auglýsingum gat hagsýn húsmóðir sparað heimili
sínu mikil útgjöld með því að sauma bæði hversdags- og sparifatnað á
fjölskylduna eftir tilbúnum sniðum. Þau voru síbreytileg samkvæmt
nýjustu tísku, þannig að fatnaðinn þurfti að endurnýja með reglulegu
millibili. Með Butternick-sniðunum mátti bæði fylgja nýjustu hátísku-
sveiflunum frá París og sauma einfaldan hversdagsklæðnað frá banda-
rískum hönnuðum. Bandaríska tískan var afslöppuð og litrík en franska
hátískan einkenndist af grafískum mynstrum og stífum formum. Banda-
rísku fyrirmyndirnar var auðvelt að sauma úr ódýrum bómullar- eða
gerviefnum, orloni, dakroni, næloni og öðrum straufríum undraefnum.
Með þessum efnum var húsmóðurinni lofað betri tíð með fyrirheitum
um þægindi og einfaldleika.“ Ljósmyndari: Þorvaldur Ágústsson.
FYRIR ÍSLENSKA VEÐRÁTTU. Íslensk framleiðsla, úlpur, peysur og skór, settu sterkan svip á útlit Íslendinga árið 1960.
UPPHLUTUR. Stuttir upp-hlutsbúningar Alþingishá-tíðarinnar 1930 voru teknir
fram aftur lýðveldisárið 1944.
Ljósmyndari: Sigurður Tómasson.
NÚTÍMAKONUR. Sætavísur í Gamla bíói. Konurnar farnar að klippa sig stutt og öðlast sjálfstæði. „„Vermännlichung“ eða karlmönnun var það kallað upp á þýsku
þegar konur tóku upp siði karla, gengu í buxum, klipptu sig stutt og
reyktu. Kvikmyndir og erlend tímarit gáfu tóninn og ljósmyndir og
klæðnaður urðu skilvirkar lýðræðislegar aðferðir til að skilgreina
nútímalegan kvenleika á svipaðan hátt og þjóðlegar ímyndir mótuðust í
ljósmyndum á fyrstu áratugum 20. aldar. Nýja konan var sjálfstæð,
drengjaleg og frökk. Hún var með stutt hár, reykti og átti sig sjálf.“
Ljósmyndari: Loftur Guðmundsson.