Fréttablaðið - 22.06.2008, Síða 16

16 22. júní 2008 SUNNUDAGUR
K
ona mín, Katrín
Árnadóttir, hafði í
mörg ár gert mér
grein fyrir því, fyrst
óbeint en síðan
þráðbeint, að efst á
óskalistanum hjá henni fyrir jól
og afmæli væri ísbjörn,“ segir
Páll Winkel fangelsismálastjóri.
„Fyrir um fimm árum síðan gafst
ég upp og lagðist í mikla rann-
sóknarvinnu um hvort og hvernig
ég gæti orðið mér út um einn slík-
an. Á þessum tíma bjó maður ekki
við þann munað að ísbjörn væri
felldur nær vikulega í Skagafirði
svo það var við ramman reip að
draga,“ segir hann og hlær við.
„En ég náði að lokum sambandi
við mann á Grænlandi sem tjáði
mér það að ísbjörn hefði ráðist inn
í hóp inúíta nokkrum vikum áður
og hefði verið skotinn. Þetta var
fullvaxið karldýr og hinn besti
gripur svo ég lét til leiðast og
keypti björninn fyrir konuna.
Þetta er hinn besti gripur en
fagmenn segja að þetta verði helst
að vera af fullvöxnu karldýri sem
er í vetrarfeldinum.“ Blaðamaður
spyr þá hvort ísbirnirnir sem
felldir voru í Skagafirði kæmust
ekki í þennan gæðaflokk. „Ja, þeir
eiga allavega ekkert í minn,“
svarar hann stoltur.
En hvernig verður fólki við
þegar það kemur til stofu þeirra
hjóna og lítur í gapandi ginið á
þessum grænlenska gæðagrip?
„Mannfólkið hefur tekið þessu
afar vel en hins vegar er það svo
að ég á marga vini úr lögreglunni
og það hefur komið fyrir þeir
kæmu hér við með fíkniefnahund
og þeir verða alveg skelfingu
lostnir.“
Páll segist hafa borgað 450 þús-
und krónur fyrir gripinn á sínum
tíma. Veiðimenn fá vissan kvóta
sem þeir mega veiða fyrir og þessi
er skotinn í fullri heimild og segist
Páll vera með alla pappíra upp á
vasann.
En er hann ekki óró-
legur yfir því að heyra
hvað sé efst á óskalista
konunnar um þessar
myndir nú þegar björn-
inn er kominn í hús.
„Hún hefur verið að
tala um sebrahest í
þessu samhengi en
ég er ekkert á því
að gefa mig að
þessu sinni,“ segir
hann en þó ekki of
sannfærandi þar
sem hann minnist
þess í sömu andrá
að eigin konur
eru oftast lunknar
við að fá sínu
framgengt.
Ísbjarnarbuxur þingmannsins
Árni Johnsen alþingismaður hefur
einnig ísbjörn innanstokks. Hann
var með veiðimönnum á Græn-
landi í þriggja vikna veiðiferð í
Qaanaaq, nyrst í Thule, þegar
dýrið var fellt. „Þetta er stórt dýr
sem ég hef á heimili mínu í
Eyjum,“ segir Árni. „Ég skaut
dýrið ekki sjálfur, hef reyndar
aldrei skotið ísbjörn. En það er
svo sem engin svakaleg veiðisaga
á bak við þetta, nema kannski að
það bar til nokkurra tíðinda þegar
við vorum úti á ísnum við Elles-
mere-eyju sem reyndar tilheyrir
Kanada. Ísinn var víða brotinn og
við þurftum að hjálpa hundunum
mikið með sleðana. Svo allt í einu
opnaðist vök sem var á stærð við
venjulega íslenska sundlaug. Ég
hafði ekki farið í bað í um tvær
vikur svo ég brá mér úr öllum föt-
unum og synti yfir vökina. Það tók
í enda var um fjörutíu stiga frost.
Einum grænlenskum ferðafélaga
hafði alltaf verið hálfilla við mig
enda taldi hann að ég væri dansk-
ur. En eftir þennan sundsprett tók
hann í hönd mér enda þess fullviss
að svona lagað gæti enginn Dani
gert.“
Árni á annan ísbjörn en aðeins
hluti hans liggur á gólfinu með
glenntan munn og galopnar glyrn-
ur. Gerðar hafa verið ísbjarnar-
buxur úr því sem eftir var af feld-
inum og fara þær að sögn Árna
býsna vel við kamíkur eða stígvél
nokkur sem hann á en þau eru
gerð úr selskinni. Þó að íslenski
veturinn sé harður í horn að taka
hefur þingmaðurinn ekki
fengið tækifæri til að
kanna notagildi þeirra.
Eurovision-ísbjörn
Stóri ísbjörninn
hans Árna hefur
ekki aðeins verið
honum og gestum
til yndisauka því
hann kom við
sögu í mynd-
bandi sem unnið
var fyrir lag
nokkuð sem
þjóðþekktur
tónlistar-
maður söng
hér um árið.
Hér er þó
ekki átt við Ísbjarn-
arblús Bubba Mort-
hens. „Þessi ísbjörn var
notaður í myndbandið
sem RÚV gerði við lagið Minn
hinsti dans,“ segir Páll Óskar
Hjálmtýsson, sem fór fyrir hönd
Íslendinga og söng umrætt lag í
söngvakeppni evrópskra sjón-
varpsstöðva árið 1997. „Þetta var
bara þannig að ég bað um ísbjörn
og hann kom, þökk sé starfsmönn-
um í leikmunadeildinni. Ég vissi
þá reyndar ekkert hvaðan hann
kom.“
En af hverju vildi hann ísbjörn í
myndbandið? „Við lögðum upp með
það þegar við vorum að gera mynd-
bandið að það yrði allt að vera svart
og hvítt, þannig að fötin voru svört
og allt annað hvítt. Þannig að þarna
vorum við svartklædd en síðan
voru þarna hvítur sportbíll, hvítur
sófi og síðan ísbjörninn og þetta
kom bara töff út.“
Því næst minnist Páll Óskar
örlaga ísbjarnanna í Skagafirði.
„Mér þótti það afar sorglegt að
þeir skyldu vera felldir en hins
vegar má alveg minnast þess að
þó að þessi dýr virðist voðaleg
krútt eru þau lífshættuleg. En svo
blasir öllu skuggalegri sannleikur
við þegar maður fer að velta því
fyrir sér af hverju þau eru að
villast hingað. Það er allt út af
hlýnun jarðar sem minnir okkur
Íslendinga á að við verðum að fara
að hætta þessu álverskrappi. Ég
held að eina ástæðan fyrir því að
við erum ekki búin að sökkva
þessu landi í drullu sé vegna þess
að við erum ekki fleiri. Ég keypti á
sínum tíma myndina hans Al Gore,
Óþægilegur sannleikur, en hún er
enn í plastinu vegna þess að ég
þori ekki að horfa á hana af ótta
við að ég fari bara á eftir upp á
loft og hengi mig. En ætli ég verði
ekki að taka á honum stóra mínum
og sjá myndina og kyngja þessum
óþægilega sannleika án þess að
fara síðan upp á loft í þessum
hræðilegu erindagjörðum.“
Björk á björn á gólfinu
En aðrir ísbirnir sem stigið hafa
sinn síðasta dans skreyta vistar-
verur tónlistarmanna. Guðmundur
Gunnarsson, formaður Rafiðnaðar-
sambandsins og faðir Bjarkar Guð-
mundsdóttur, segir að hún hafi
einn slíkan á gólfinu hjá sér.
Myndlistarmaðurinn Þorlákur
Kristinsson, betur þekktur sem
Tolli, er síðan á nokkrum hrakhól-
um með ísbjörninn sinn. „Ég var
með hann heima en börnum mínum
og konu var afskaplega illa við það
og fannst ónotalegt að hafa skepn-
una gapandi þarna inni,“ segir
Tolli. „Ekki nóg með það heldur átti
hundurinn alltaf í mikilli rimmu
við ísbjörninn svo ég flúði með
hann á vinnustofuna mína. Ég kann
ósköp vel við að hafa hann enda er
ég af gamla skólanum.“
Næst er Tolli spurður hvað hann
hafi borgað fyrir ísbjörninn. „Það
var Stefán Hrafn Magnússon,
hreindýrabóndi í Isortoq á Græn-
landi, sem felldi björninn og eitt
sinn þegar hann var að falast eftir
málverki frá mér urðum við ásáttir
um þessi vöruskipti. En ég hef
farið til Kanada og talað þar við
menn sem þekkja vel til þessara
mála og þeir segja mér að menn
borgi í það minnsta eina og hálfa
milljón fyrir svona grip.“
Ísbjörninn í stofunni
Margir velta því fyrir sér hvað verði gert við birnina tvo sem felldir hafa verið í Skagafirði. Ljósmyndarar Fréttablaðsins tóku hús
hjá nokkrum Íslendingum þar sem ísbirnir eru innanstokks og Jón Sigurður Eyjólfsson ræddi við nokkra sem eiga slíka gripi.
BJÖRN Í KRÖPPUM DANSI Kristján Berg
tók stundum sporið með birninum á
Höfðabakka þegar hann átti fiskbúðina
Vör. Þessi mynd er tekin árið 2004 en
nú hefur Kristján selt búðina og björn-
inn með. Hann rekur nú fyrirtækið Arctic
Spas sem selur heita potta og prýðir
ísbjörn vörumerki þess. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
INGUNN WERNER, KÖTTURINN OG
BJÖRNINN Ísbjörn prýðir stofuna hjá
athafnakonunni Ingunni Werner.
ÍBJÖRNINN Í STOFUNNI Ísbjörninn virðist ekki eins gestrisinn og húsráðendurnir
Margrét María Pálsdóttir, framleiðandi Duggholufólksins, og Ari Kristinsson kvik-
myndagerðarmaður. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
HJÓNIN Á FELDINUM Páll Winkel lét undan konu sinni Katrínu Árnadóttir og keypti ísbjarnarfeld. Kostaði það mikinn undirbúning en Páll segir að þá hafi menn ekki búið við
þann munað að ísbjörn væri felldur nær vikulega í Skagafirði. RÉTTABLAÐIÐ/GVA
ÍSBJARNARBUX-
URNAR HANS
ÁRNA