Fréttablaðið - 08.11.2008, Page 18

18 8. nóvember 2008 LAUGARDAGUR
FÖSTUDAGUR, 31. OKTÓBER.
Sparnaðarnám í Berlín
Við frú Sólveig flugum með Ice-
land Express til Berlínar seinni-
partinn í dag. Ánægjulegt að það
skuli ekki vera búið að setja þetta
flugfélag á hausinn eins og allt
annað.
Ferðalagið var afar notalegt.
Svaf eins og barn í flugvélinni.
Frá Schönefeld-flugvelli fór svo
strætó næstum heim að dyrum.
Við leigjum litla íbúð í Hobrecht-
strasse í Kreuzberg í fyrrum Aust-
ur-Berlín þar sem áður bjuggu
einkum verkamenn en núna
Tyrkir. Hér ætlum við að dvelja
næstu tvær vikur okkur til hvíldar
og geðheilsubótar og kynna okkur
sérstaklega þýskan sparnað og
nægjusemi.
LAUGARDAGUR, 1. NÓVEMBER.
Einfaldar spurningar
og dulspekileg svör
Áður en ég sofnaði í gærkvöldi
var ég að hugsa um einfaldar
spurningar sem ég hef enn þá
engin svör heyrt við þrátt fyrir
dulspekituldrið sem freyðir úr
vitum íslenskra ráðamanna:
1. Hvað þarf þjóðin að borga
miklar skuldir eftir vitleysingana
þegar búið er að koma í verð þeim
„eignum“ sem hugsanlega eru ein-
hvers virði?
2. Hver verður skuldabyrðin á
hvert mannsbarn á landinu og
hvenær á að borga þetta?
3. Eiga sömu aðilar og tæmdu
sjoppuna líka að rannsaka málið
og halda áfram að sjá um rekstur-
inn?
4. Hve miklar útflutningstekjur
hefur þjóðin á ári?
Upp úr stjórnmálamönnum
virðist ekki vera hægt að fá orð af
viti. Ég veit ekki hvort það eru
einhverjir dauðageislar í Alþing-
ishúsinu eða önnur mengun sem
ruglar þá svo að þeim virðist vera
ómögulegt að setja sig í spor þess
venjulega fólks sem þeir eitt sinn
voru.
Það er ekki flókið að upplýsa
lýðinn sem borgar þingmönnum
laun og eftirlaun um hvað þjóðin
skuldar mikið, hvenær og hvernig
hún eigi að borga skuldina. Hvort
einhverjar seljanlegir eignir komi
á móti. Og hvað hún geti gert ráð
fyrir að hafa miklar tekjur á ári á
næstunni.
Auk þess liggja þeir þjóðarhags-
munir í augum uppi að afnema
þarf vísitölutrygginguna (okrið) á
húsnæðislánum, því að það er
skömminni skárra að lífeyrissjóð-
ir missi spón úr sínum aski en að
gera fólkið sem borgar í þá og á þá
húsnæðislaust og gjaldþrota.
MÁNUDAGUR, 3. NÓVEMBER.
Öryggisgæsla á
Gyðingasafni
Við búum á fimmtu hæð. Hingað
upp eru 78 þrep sem
maður hleypur léttilega
niður á morgnana en
staulast hins vegar upp á
kvöldin. Maður brosir við
öllum sem maður hittir bæði á
leiðinni upp og ekki síður á leið-
inni niður.
Öðlingurinn Tómas, útgefandi
minn, hringdi og sagði að bókin
mín hefði fengið fínan dóm og
fjórar stjörnur í Morgunblaðinu.
Skoðuðum Gyðingasafnið við
Lindenstrasse. Þar inni var mikil
öryggisgæsla, svo að það er ekki
að sjá að gyðingar geti lifað lífi
sínu óttalaust enn þann dag í dag.
ÞRIÐJUDAGUR, 4. NÓVEMBER.
Máttarvöldin, forseta-
kosningar og frú Sólveig
Eyddum deginum í að rápa um og
fórum á fjörugan útimarkað.
Horfðum á BBC lýsa forseta-
kosningum í Bandaríkjunum.
Ég ákvað að fela úrslitin æðri
máttarvöldum og fór að sofa en
frú Sólveig hafði andvara á sér,
sennilega til að máttarvöldin vissu
að hún hefði auga með þeim. Svo
vakti hún mig þegar máttarvöldin
voru búin að sjá um sitt verkefni
og sagði mér að Obama væri orð-
inn forseti Bandaríkjanna.
Megi nú George Bush og hans
nótar, þar með taldir stórvinir
hans á Íslandi, fara í fúlan pytt.
MIÐVIKUDAGUR, 5. NÓVEMBER.
Boðorð dagsins
Allar fréttir að heiman eru jafn-
dapurlegar.
Á þinginu fárast þingmenn yfir
því að hafa svipaða stöðu gagn-
vart ráðherrum og kassastúlkur
hafa gegn viðskiptavinum stór-
markaða.
Úr bönkunum berast sífellt
fregnir af meira svínaríi. Lykil-
starfsmenn, það er að segja yfir-
menn, ýmist stofnuðu hlutafélög
með takmarkaða ábyrgð um hluta-
bréfakaup sín eða fengu skuldir
sínar niðurfelldar tíu mínútum
áður en bankarnir voru þjóðnýttir.
Áttatíu milljarða þjófnaður hefur
verið nefndur í þessu sambandi.
Sama liðið stjórnar bönkunum enn
þá.
Siðblinda, lygi og pukur virðast
vera boðorð dagsins.
Hengilmænan sem var fjár-
málaráðherra þegar blaðran var
blásin upp og forsætisráðherra
þegar hún sprakk er skíthræddur
við frekjuhundinn í Seðlabankan-
um – og rétt að halda því til haga
að þessi snillingur er þjóðarleið-
togi í boði Samfylkingarinnar, að
því er virðist eingöngu til þess að
Ingibjörg Sólrún geti baðað sig í
dýrð hinnar sílspikuðu utanríkis-
þjónustu sem kom ekki upp orði
erlendis Íslandi til varnar þegar
bankarnir hrundu, enda voru
menn á þeim bæ enn þá aumir í
óæðri endanum eftir rassskelling-
una í kosningunni til öryggisráðs-
ins.
Ljósi punkturinn er að tala við
barnabörnin á Skype-inu. Litla-Sól
bað okkur að kaupa handa sér
plastáhöld svo að hún gæti æft sig
í framtíðaratvinnu sinni. Verst að
hún er ekki búin að ákveða hvort
hún ætlar að verða læknir eða hár-
greiðslukona. Hvort heldur sem
hún ákveður vona ég bara að til-
gangsleysingjarnir í pólitíkinni og
glæpagengin í fjármálunum verði
ekki búin að gera landið óbyggi-
legt venjulegu fólki.
FIMMTUDAGUR, 6. NÓVEMBER.
Í síðasta sinn
Það er undarleg tilfinning að sitja
í síðasta sinn og ganga frá dagbók
til birtingar í Fréttablaðinu. Í 162
vikur hef ég skilað Kæru Dagbók í
prentsmiðju á hverju fimmtudags-
kvöldi, það eru rúm þrjú ár, en nú
verða færslurnar ekki fleiri hér í
Fréttablaðinu. Sama gildir um
bakþankana mína.
Ég kveð lesendur þess með
þakklæti fyrir frábærar undir-
tektir við nýstárlega tilraun í
blaðamennsku. Þetta hefur ein-
göngu verið skrýtið og skemmti-
legt. Samstarfsfólki á Fréttablað-
inu sendi ég mínar bestu þakkir
fyrir ánægjulegt samstarf, eink-
um Bergsteini bjargvætti og
Kristni myndfölsunarsnillingi.
Því mun auðna ráða hvort eitt-
hvert framhald verður á opinber-
um dagbókarfærslum um smáat-
riði úr lífi venjulegs Íslendings
innan um stórfréttir af umsvifum
þeirra sem ráða fyrir auði og völd-
um. Guð mun ráða hvar við döns-
um næstu jól.
Verið öll kært kvödd.
Bless og takk!
Kæra Dagbók birtist nú í Fréttablaðinu í síðasta sinn og Þráinn Bertelsson
kveður lesendur með þakklæti fyrir samfylgdina síðustu 160 vikur – og minn-
ir á að koma tímar, koma ráð! Nú þurfum við bara að losa okkur við afæturn-
ar eins og þjóðin hreinsaði sig af lúsinni sem saug úr henni blóðið.
KÆRA DAGBÓK
Þráinn Bertelsson skrifar