Tíminn - 08.04.1993, Blaðsíða 6

6 Tíminn
Fimmtudagur 8. apríl 1993
með það sem maður hefur.“
Ásgeir reyndist mér
ómetanlega vel
-Nú hefur Stuttgart sem heild
gengið fremur illa í vetur, en þér
sem leikmanni vel og þú hefur verið
nokkuð áberandi. Kemur þessi staða
sér vel fyrir þig?
„Jaa.. maður veit það náttúrlega
ekki,“ segir Eyjólfur hálf vandræða-
lega, „mér hefur gengið ágætlega,
þótt liðið hafi kannski ekki sýnt
jafngóða leiki og í fyrra. Liðið sem
heild mætti vera sterkara, menn ná
e.t.v. ekki nógu vel saman. Við eig-
um eftir að spila okkur betur saman.
En þó að mér gengi vel og liðinu illa
veit ég ekki hversu mikill plús það
yrði. Það eina sem að telur er hvern-
ig liðinu í heild gengur. Maður verð-
ur að passa sig á að halda sig við
liðsheildina. Um leið og þú ert far-
inn að hugsa of mikið um sjálfan þig
á vellinum ertu kominn út á hálan
ís.“
-Var ekki mikill stuðningur fyrir
þig að hafa Ásgeir Sigurvinsson
hérna á staðnum þegar þú komst
út?
„Jú það var mér gríðarlegur stuðn-
ingur. Ekki bara hvað fótboltann
varðar, heldur lífið og tilveruna
hérna í Stuttgart almennt. Hann
hefur í gegn um tíðina aðstoðað mig
ómetanlega við allt. Fyrst á meðan
ég var ekki fastur maður í liðinu
stappaði hann í mig stálinu og
brýndi fyrir mér að hafa þolinmæði
til þess aö bíða þar til að ég fengi
tækifæri til þess að sanna mig.
Tækifærið kæmi og þá þyrfti ég að
vera í toppformi og tilbúinn í slag-
inn. Ég beið í hálft ár eftir fyrsta
tækifærinu og spilaði á meðan með
varaliöinu. í lok keppnistímabilsins
kom ég inná í leik sem liðið spilaði í
Nurnberg. Staðan var 0:0 þegar ég
kom inná, en við unnum leikinn 4:0.
Ég var svo heppinn að skora mark
númer tvö; beint úr hornspyrnu frá
Ásgeiri. Ég fékk síðan ekki að reyna
mig aftur fyrr en þjálfari liðsins var
rekinn og nýr ráðinn í staðinn í des-
ember 1990. Þá var ég búinn að bíða
í tæpt ár eftir að fá að spila. Hann gaf
mér strax tækifæri og síðan hef ég
verið meira og minna fastur maður í
liðinu. Við vorum með neðstu liðum
í deildinni þegar þessi þjálfari kom,
en honum tókst að rífa þetta upp
þarna á miðju keppnistímabili. Við
náðum síðan mestum punktafjölda í
seinni umferðinni og tryggðum okk-
ur Evrópusæti, sem var talið óraun-
hæft á sínum tíma. Árið eftir urðum
við meistarar.
„Vertu ekkert að brosa
framan í þá“
-Ef við víkjum aðeins að mannlegu
hliðinni á þessu. Hvernig var að
taka sig upp með fjölskyldu og allt
sitt hafurtask og flytja án fyrirvara
úr Skagafirði til Þýskalands og tak-
ast þar á við atvinnumennsku í
knattspymu án þess að kunna svo
í janúar 1990, fyrir rúmum þremur árum, flutti Eyjólfur Sverr-
isson með fjölskyldu sína frá Sauðárkróki út til Stuttgart í
Þýskalandi. Hann var þá um tvítugt og hafði áður verið að spila
knattspyrnu og körfubolta með heimaliði sínu Tindastóli. Stói-
arnir voru í annarri deiid á þessum tíma og „Jolli“ velti fyrir sér
hvorri íþróttinni hann ætti að einbeita sér að, körfuboltanum
eða fótboitanum. í dag er Eyjólfur fastur maður í einu af betri
og þekktari fótboltaliðunum í Evrópu, á góðum samningi og á
framtíðina fyrir sér. Þetta er ekki „ameríski draumurinn“, held-
ur „íslenski draumurinn“, sem flesta stráka dreymir um ein-
hverntíma á milli sex ára og sextán.
„Jú þetta er svona frekar öðruvísi,"
segir Eyjólfur brosandi, þegar við
höfum komið okkur nokkuð vel fyr-
ir í setustofunni á Waldhotel, sem er
skammt utan við Stuttgart, en þar
hefur Stuttgartliðið alla jafna bæki-
stöð fyrir heimaleiki. Daginn eftir
átti liðið að leika við Hamburger-
Sportverein. Seinasta sólarhring
fyrir leik eru leikmenn í „einangr-
un“ frá fjölskyldum sínum og tíman-
um er varið til samhæfingar og und-
irbúnings. Hann heldur áfram. ,Á
þessum tíma lék ég með landsliðinu
tuttugu og eins árs og yngri heima á
íslandi. Okkur gekk vel þetta keppn-
istímabil, við stóðum okkur og ég
skoraði mikið af mörkum. Ásgeir
Sigurvinsson var tilfallandi staddur
heima og var eins og venjulega með
augun opin fyrir efnilegum leik-
mönnum fyrir Stuttgart. Hann bauð
Myndir og texti:
Árni Gunnarsson.
mér síðan að koma út og æfa í tíu
daga. Ég fór og eftir það vildu þeir
sjá mig spila í einum leik á móti
Þjóðverjum hérna úti. Okkur gekk
ágætlega þar og eftir það var mér
boðinn reynslusamningur sem ég
hef síðan framlengt tvisvar."
Hverning samning ertu með
núna?
„Ég var fyrst með áhugamanna-
samning, en eftir það gerði ég at-
vinnumannasamning og síðan skrif-
aði ég aftur núna undir tveggja ára
áhugamannasamning. Reyndar heit-
ir þetta áhugamannasamningur
vegna þess að í liðinu mega einungis
vera tveir atvinnumenn, sem koma
frá löndum utan EB. Við erum þegar
tveir og forráðamenn liðsins vildu
halda þarna ákveðnum möguleikum
opnum. í rauninni gera menn þetta
ekki ótilneyddir. Verðið á mér er líka
það hátt núna að það er ákveðin
áhætta fyrir Stuttgart að skilgreina
mig sem áhugamann, en ég gerði
þetta fyrir milligöngu Ásgeirs og það
er einfaldlega þannig að þeir treysta
mér og ég treysti þeim. Þetta eru
auðvitað bara samningar, sem verða
að heita annað en þeir eru til þess að
hægt sé að fara í kringum kerfið.“
„Ég get ekki annað en verið ánægð-
ur. Þetta er búið að vera alltaf á upp-
leið og það er vonandi að það haldi
bara áfram. Ég veit að maður á nátt-
úrlega eftir að lenda í einhverjum
mótvindi, eða einhverri lægð, en
þetta hefur gengið vonum framar
hjá mér hingað til. Ég átti ekkert
von á því að komast jafn langt og ég
hef komist. Ég hugsaði Stuttgart að-
allega sem stökkpall á sínum tíma.
Að ég myndi byrja þar, læra og fara
síðan eitthvert annað."
-Stökkpall þá fyrir hvað?
„Fyrir annað. Þá meina ég að fara
eitthvert annað í atvinnumennsku
og spreyta mig þar. Stuttgart er
náttúrlega einn af stærstu fótbolta-
klúbbum Evrópu og ég hugsaði
þetta í byrjun aðallega sem skóla. „
-Hvert stefnir hugurinn? Hvað
langar þig til að gera?
„Eg held þessu áfram á meðan ég
hef gaman af því og það gengur
sæmilega. Maður spilar bara eins
lengi og kostur er á og ef hlutirnir
ganga ekki upp, þá fer maður bara
heim.
-Þýskir íþróttafréttamenn hafa
nefnt þig sem einn af þeim leik-
mönnum í þýsku knattspymunni,
sem eigi möguleika á atvinnu-
mennsku á Ítalíu, þar sem sviðs-
ljósin eru skærari og peningamir í
kringum fótboltann jafnvel enn
meiri en hér í Þýskalandi. Hefur þú
eitthvað velt fyrir þér hugsanlegum
félagaskiptum t framtíðinni?
„Nei, ég hef ekkert pælt í því. Ég er
líka bundinn af samningi út næsta
ár og eftir það sér maður til hvernig
þetta liggur. Á meðan þetta gengur
vel og mér og minni fjölskyldu líður
vel hérna, þá sé ég enga ástæðu til
þess að flytja mig til, en maður veit
náttúrlega aldrei hvað verður. Þetta
er allt mjög fljótt að breytast."
-Hversu mikils virði ertu?
„Þegar talað er um kaup og sölu er
tekið mið af því hversu marga leiki
Ieikmaður er búinn að spila, hversu
langt lið hans hefur náð og hverjir
möguleikar hans eru. Þegar liðið
hefur náð meistaratitli og stæti í
Evrópukeppni, verða leikmennirnir
náttúrlega yerðmeiri. Þetta hleður
upp á sig. Ég get ekki nefnt neinar
tölur. Þetta fer líka eftir áhuga hjá
öðrum félögum fyrir einstaka leik-
mönnum. En þegar félagi gengur vel
er það miklu meira veldi og þar af
leiðandi mun meiri peningar í spil-
inu. Hver og einn leikmaður er með
sinn samning og menn verða að vita
sjálfir hversu mikils virði þeir eru og
hve miklu þeir telja sig eiga rétt á.
Ég veit ekkert hvað aðrir leikmenn í
liðinu eru með í kaup, en hvað sjálf-
an mig varðar hef ég notið aðstoðar
Ásgeirs og það eina sem ég get um
það sagt er að ég er mjög ánægður
með minn hlut. Ég held að það sé
líka númer eitt að vera ánægður
Eyjólfur Sverrisson, knattspyrnumaður í Stuttgart, segir frá stökkinu úr annarri
deild á Sauðárkróki yfir í toppbaráttuna í Þýskalandi, sætu hliðunum á atvinnu-
mennskunni... og þeim slæmu líka:
Þá reif ég bara kjaft
við þááíslensku!
„Þegar nýr maöur bætist I
hópinn líta þeir...á hann
sem keppinaut. Maöur er
mikið á eigin vegum og eig
in ábyrgö og þú þarft ekki
síður aö vera sterkur sál-
fræðilega heldur en líkam-
lega...“
Ungur Stuttgartaödáandi meö
fána liösins fyrir utan heimaleik-
vang liösins.