Tíminn - 08.04.1993, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 8. apríl 1993
Tíminn 7
Ásgeir Sigurvinsson, knattspyrnumaður og „guðfaðir“ Eyjólfs Sverrissonar:
HANN KANN AÐ NÝTA SÉR ÞÁ
HÆFILEIKA SEM HANN HEFUR“
-Hvemig uppgvötvaðírþú Eyjólf? buöum vlð honum að koma í viku dvöl og upp. Eftir vissan tíma gekk þetta ekkerí
»Ég var á þessum tíma að ieika landsleík æfa með líðinu. Eftír það tók stjórnin mjög vel og Eyjólfur var sjálfur svartsýnn.
sjálfur á íslandi, en deginum áður hafði ákvörðun um að bjóða Eyjólfl áhugamanna- Það var ekki fyrr en að nýr þjálfari kom að
unglingalandsliðiö leíkið gegn Finnum á samning í eitt og hálft ár. hann fékk sénsinn. Haxm féldt tækifæri til
Akureyri. Af þeim leik barst sú frétt að ís- -Er það vanaíegt að leikmetm gefí haft að æfa með liðinu þar sem Fritz Walter, sem
land hefði unnið 4:0 og Eyjólfur Sverrisson áhrífá val nýrra manna á þennan hútt? er okkar sóknarmaður númer eitt, var
skorað öll mörkin. Ég fór aö spyijast fyrir „Það er kannski ekkeri óvenjulegt í þessu meiddur og þeir voru búnir að prófa tvo eða
um hver þessi Eyjólfur væri, því ég hafði tilfelli var það þannig að ég var fyrirliði liðs- þrjá leikmenn sem höfðu reynt sig í hans
aldrei heyrt talað um þann mann. ins og var á þeim tíma búinn að gera samn- stöðu og það hafði ekki gengið. Ég kom að
Ég var þá að ljúka mínum ferii sem at- ing um að ég yrði áfram sem aðstoðarmaður máli við þjálfarann og spurði hvort ekki væri
vinnumaður héma útí og hafði áhuga á að hjá Siðinu. rétt að leyfa Eyjólfi að spreyta sig og Giedo
miðia einhverjum efniiegum manni heima, -Ertu ánœgður með árxmgur hans? Buckwald, sem er fyririiði Stuttgart núna og
sem hefði áhuga á að fara út og hafðl síðan „Eyjólfur kom hingað sem læriingur og þýskur landsliðsmaður, tók í sama streng.
samband við mmn menn og efttí það átti að fá eitt og hálft ár til þess að vinna sig Það var þannig fyrir heppni að hann fékk að
leika sinn fyrsta leik með liðinu, þvf hann
var ekkert inni í myndinni á þessum tíma.
Leikurinn var gegn Kðln og Eyjólfur stóð
sig mjög vel. Eftir það hefur hann unnið sig
jafnt og þétt uppávið hvað varðar knatttækni
og hann hefur góðan karakter og það hjálp-
ar honum mjög mikið.“
-Hvemig metur þú framtíð hans sem
knattspymumanns?
„Eyjólfur verður aldrei leikmaöur, sem
hægt er að tala um að sé eitthvert „sénf.
En hann veit hvaða hæftleikum hann er bú-
inn og hefur vit á að nota sér þá til fulln-
ustu. Ef menn með miklu meiri hæfileika,
hefðu þennan eiginleika sem Eyjólfur hefur,
væru þetí komnir miklu lengra. Hann hefur
þennan hæfileika að nýta sér það sem hann
hefur. Hann býr yfir miklum stökkkrafti, er
sívinnandi og gefst aldrei upp. Þetta er ka-
rakter sem virkar jákvætt á lið og með slik-
an mann innanborðs er Hðsheildin mjög
góð. Eyjólfur á ef tfl vill eftir að bæta sig
knattspyrnulega með tímanum, en framfar-
ir hans hingað til hafa verið mjög miklar."
„Hann býr yfir miklum stökkkrafti, er sfvinnandi og gefst aldrei upp,"
segir „guðfaðirinn" Ásgeir Sigurvinsson m.a. um Eyjólf Sverrisson.
að segja nokkurt orð í þýsku?
„Þetta gerðist allt saman mjög
snöggt. Ég var á þessum tíma við
nám í Fjölbrautarskólanum á Sauð-
árkróki og rétt náði að ljúka stúd-
entsprófinu áður en ég fór út. Konan
mín fór með mér og það hjálpaði
mér mikið, þá var maður ekki eins
mikið einn hér fyrst og annars hefði
verið. Þetta var erfitt í byrjun Mað-
ur skildi lítið þýskuna, lítið sem
ekkert, en þurfti á henni að halda á
æfingum. Þegar nýr maður bætist í
hópinn líta þeir sem fyrir eru á hann
sem keppinaut. Maður er mikið á
eigin vegum og eigin ábyrgð og þú
þarft ekki síður að vera sterkur sál-
fræðilega heldur en líkamlega til
þess að takast á við atvinnumennsku
af þessu tagi. Þó að menn séu að
sparka þig niður á æfingum og
hreyta í þig þarftu að vera mjög
sterkur fyrir og geta svarað fyrir þig
í sömu mynt. Á sínum tíma þá reif
ég bara kjaft við þá á íslensku, en svo
náttúrlega lærði maður þýskuna og
fór að geta notað hana. Það pirraði
mig í byrjun að skilja þá ekki þegar
þeir voru að hlæja að manni og gera
grín, en þetta kom síðan allt með
tímanum - Núna er þetta ekkert
vandamál og maður lætur heyra í
sér þegar á því þarf að halda.
í þessu sem öðru reyndist stuðn-
ingur Ásgeirs mér ómetanlegur.
Hann sagði mér að vera ekkert að
brosa að óþörfu framan í félagana og
ekki að gefa neitt eftir ef þeir væru
að fella mann á æfingum. Vera bara
nógu fastur fyrir. Eins og ég segi þá
þurfa menn að vera sterkir andlega
ekki síður en líkamlega. Þeir vilja
náttúrlega reyna mann og sjá hversu
langt þeir geta gengið. Þetta þurfa
allir nýir leikmenn að ganga í gegn-
um og ef þú stenst ekki þessa pressu,
þá segja þeir að þú sért ekki tilbúinn
til þess að verða atvinnumaður.
-Nú eru oft á tíðum of miklar vænt-
ingar bornar til ungra manna sem
fara erlendis til þess að spreyta sig í
atvinnumennsku í íþróttum. Varstu
ekkert hræddur við að þurfa að
koma aftur heim....
„Með skottið á milli lappanna,"
botnar Eyjólfur og brosir við. „Nei,“
segir hann og verður aftur alvarleg-
ur,“ ég leit fyrst og fremst á þetta
sem möguleika. Þetta var spennandi
og svona tækifæri fær maður
kannski ekki nema einu sinni á æv-
inni og þegar það býðst er ekki
spurning um annað en að nýta það.
Nei, það þýðir ekkert að hika eða
vera hræddur. Ef ég hefði alltaf
hugsað þannig væri ég ekki staddur
þar sem ég er í dag.“
Það sem gildir er að vera
nógu grimmur
„Það er líka mikill fengur fyrir ís-
land að eiga leikmenn sem spila er-
lendis. Stráka sem eru í þjálfun allt
árið og alltaf í toppæfingu. Það er
mikið af efnilegum ungum leik-
mönnum á íslandi, en fótbolti sem
byggist á áhugamönnum getur aldr-
ei staðið jafnfætis atvinnumennsku.
Við getum haldið vel við til um tutt-
ugu ára aldurs, en eftir það eru
menn bara komnir í fulla vinnu og
þurfa í mörgum tilfellum að sjá fyrir
fjölskyldu og geta einungis æft á
kvöldin. Stundum þurfa menn að
sleppa úr æfingum og þegar menn
hafa ekki lengur tíma fyrir fótbolt-
ann fer bilið á milli manna fyrst að
breikka."
-Getur þú gefið strákum heima,
sem hafa áhuga á atvinnumennsku,
einhver ráð að fenginni reyslu?
„Það er í fyrsta lagi mjög erfitt að
komast í atvinnumennsku núna.
Eftir hrun kommúnismans streyma
hingað leikmenn frá Austur-Evrópu.
Það eru margir sem vilja, en fáir sem
komast að. Þetta hefur alltaf verið
eftirsótt og ég var einn af mörgum
sem fengu tækifæri til þess að koma
hingað og æfa á sínum tíma. Ef
tækifærið býðst er um að gera að
nota það vel og leggja sig fram á æf-
ingum. Inn í þetta spilar líka mikið
hversu heppinn þú ert; þú þarft að
vera réttur maður, á réttum stað, á
réttum tíma til þess að eiga mögu-
leika á einhverju meiru. Leikmenn í
atvinnumennsku í dag hafa allir
góða tækni, þeir eru allir fljótir og
flestir mjög alhliða. Ef ég ætti að
gefa einhver ráð, þeim sem á annað
borð eiga möguleika á að komast út,
myndi ég segja að það sem kannski
gerir gæfumuninn sé að vera nógu
grimmur og gefa ekkert eftir. Menn
þurfa að búa yfir miklum viljastyrk
því þú þarft að geta staðist ýmislegt
þegar þú ert kominn í þennan
bransa."
Þetta er harður skóli
-Atvinnumennska í íþróttum, ekki
hvað síst í fótboltanum, er í hugum
margra sveipuð ævintýraljóma -
peningum og frægð. Hvað með
dökku hliðarnar?
„Já, já þetta eru margir árekstrar
sem þú lendir í og slæmu tímarnir
eru ekkert síður fyrir hendi en þeir
góðu. Margir halda að þetta sé bara
dans á rósum, strákar að leika sér
með bolta og að þetta sé ekkert mál.
Staðreyndin er sú að þetta er mjög
harður skóli. Menn berjast bæði lík-
amlega og andlega sín á milli og þá
sýnir það sig að þú þarft að vera
mjög sterkur og þarft kannski ekki
síst að hafa sterka fjölskyldu þér við
hlið. í leikjum standa menn saman
og þar er náttúriega sigur og ekkert
annað sem telur. En þess á milli, all-
ur undirbúningur og það sem hon-
um fylgir, er oft mjög erfiður tími.
Ef menn lenda í meiðslum eru þeir
oft algerlega einir á báti og þurfa að
sjá um sig sjálfir. Hjá jafnöflugum
klúbbum og Stuttgart, er þetta mun
betra heldur en gengur og gerist.
Hér er náttúrlega öll aðstaða miklu
betri en hjá mörgum minni klúbb-
um í Evrópu. Þar getur það gerst ef
leikmaður meiðist, að forráðamenn
liðsins vilja ekkert meira með hann
hafa, segjast einfaldlega tala við
hann aftur þegar hann hefur náð sér
af meiðslunum.
Maður hefur líka séð leikmenn,
sem hafa lent í útistöðum við fjöl-
miðla og annað slíkt. Ef það gerist
ertu kominn á miklar villigötur og
oft á tíðum í vandræði innan félags-
ins. Þekktir menn geta átt von á því
að þeir og fjölskyldur þeirra séu nið-
urlægðar í fjölmiðlun án þess að fá
tækifæri til að bera hönd fyrir höfuð
sér. Það er sama hvar þeir fara, það
þekkja þá allir og um leið og þeir
gera eitthvað er það komið í blöðin.
Það liggur við að menn megi ekki
ropa á veitingastað án þess að þurfa
að lesa það í blöðunum daginn eftir.“
-Þú hefur nú sloppið við það?
„Já. Frægðin angrar mig ekkert
ennþá, enda kem ég allt öðru vísi
fyrir í daglegu lífi heldur en á vellin-
um. Ég hef ekkert verið að trana
mér fram. Ég reyni svona að fara inn
bakdyramegin þar sem það er hægt.
Ég var reyndar ekki að spila þegar
liðinu gekk sem verst á sínum tíma,
áður en fyrrverandi þjálfari var rek-
inn, en það var rosalega erfiður tími
fyrir leikmennina. Áhorfendur létu
óánægju sína mjög skýrt í ljós. Það
var hent í liðið eggjum og gosdósum
eftir leiki og lá við ofbeldi. Menn
voru níddir niður og áreittir þegar
þeir fóru út að borða og fleira í þeim
dúrnum. í vinnu sem þessari eiga
menn oft ekki kost á milku einkalífi
í frítíma sínum. En auðvitað koma
síðan góðir tímar sem geta bætt fyr-
ir þá slæmu."
Þarf minnst einn íslend-
ing í liðið til þess að eiga
möguleika á meistaratitli
-Nú er Ásgeir Sigurvinsson bæði
vel þekktur hérna og vel þokkaður.
Er það ekki markið hjá þér að feta í
fótsporin hans?
„Ásgeir var náttúrlega sér á báti
hérna. Hann var og er stjarna og að
mínu viti besti knattspyrnumaður
sem ísland hefur nokkurn tímann
átt. Ég næ honum aldrei. Ef það ger-
ist er alla vega langt, langt, langt í
það. Við erum líka ólíkar týpur og
það er varla hægt að bera okkur að
öðru leyti saman en að við erum
báöir íslendingar. Hann er allt öðru-
vísi leikmaður heldur en ég, enda er
ekki gerður samanburður á okkur að
öðru leyti en, að síðast þegar Stuttg-
art varð meistari var Islendingur í
liðinu, þannig að nú segja menn í
gríni að það þurfi minnst einn Is-
lendingur að leika með til þess að
Stuttgart eigi möguleika á titlinum.
-Berstu mikið á hérna? Ekur þú
um á glæsibflum og býrð vel?
„Já, já, við búum náttúrulega mjög
vel og ég keyri á ágætis bílum - ég
þarf alla vega ekki að teipa þá saman
með baggaböndum, þeir standa al-
veg fyrir sínu,“ svarar Eyjólfur hálf-
þreytulega, þessari leiðinlegu spurn-
ingu, sem er þó nauðsynlegt að
spyrja. „Bílamálin ganga að mestu
leyti þannig fyrir sig, að framleið-
endur láta okkur hafa bíla til um-
ráða og auglýsa þá þannig í leiðinni.
Ég ek núna um á litlum Peugot
blæjubíl og nýrri sporttýpu af Audi,
sem verið er að kynna um þessar
mundir."
-Hvað tekur við þegar þú hættir að
spila fótbolta sem atvinnumaður?
„Ég veit það ekki, það kemur bara í
Ijós. Ég ætla að spila jafn lengi og ég
get. Maður veit aldrei hversu lengi
þetta varir. Meiðsli og annað því um
Iíkt geta fyrirvaralaust bundið enda
á ferilinn. Ég náði að ljúka við stúd-
entspróf heima og ég hef mikinn
áhuga á að halda áfram að mennta
mig eitthvað meira þegar ég er hætt-
ur í boltanum....nei ég get ekki sagt
til um það núna hvað mig nákvæm-
lega langar til þess að læra. Frá því
að ég var gutti hefur megnið af mín-
um tíma farið í íþróttir, en ég veit
ekki hvernig það verður eftir þetta.
Kannski verð ég búinn að fá nóg af
íþróttum þegar ég hætti í fótboltan-
um, en það eru vonandi mörg ár í
það að ég þurfi að fara hugsa um
þessa hluti. „
Hin hliöin á atvinnumennskunni eru peningarnir og frægöin og eins og sjá má af bílakosti leikmanna og aö-
standenda Stuttgart, lepja þeir ekki dauöann úr skel.