Réttur - 01.08.1961, Síða 29

R É T T U R
253
a) lántaka árið 1960, 602,6 millj. kr., var u. þ. b. jafnmikil og
verzlunarhallinn við Yestur-Evrópu, 538,1 millj. kr. (sjá
neðstu línuna í töflunni hér fyrir ofan).47)
b) Allur útflutningur íslands til Vestur-Evrópu (6-J-7) 1960
nemur 51,1% af heildarskuldinni, þ. e. við þyrftum 2ja ára
útflutning til þessara landa án þess að flytja nokkuð inn í
staðinn til að borga skuldina.
Já, hvað gerir nú íslenzka ríkisstjórnin, orðin aukaaðili að Efna-
hagsbandalaginu, sem talið er að séu beztu kostirnir fyrir okkur,
ef henni eru settir þeir úrslitakostir, að ganga annað hvort alveg
í Bandalagið eða fá ekki skuldir sínar framlengdar?49)
Ef ríkisstjórninni væru settir þessir úrslitakostir nú, myndi það
að vísu skapa vandamál, en alls ekki óyfirstíganlega örðugleika.
Við yrðum að draga mjög úr innflutningi okkar frá Vestur-Evrópu
eða stöðva hann alveg, en selja þangað þær vörur, þrátt fyrir alla
tolla, sem nauðsynlegar yrðu til að greiða tilskilda vexti og afborg-
anir. í sama mæli yrðum við að auka innflutning okkar frá sósí-
alísku löndunum, Norður-Ameríku og nýju þjóðríkjunum. Með
þessu héldum við efnahagslegu sjálfstœði okkar þrált fyrir úrslita-
kosti Efnahagsbandalagsins.
En fáum við þessa úrslitakosti eftir að vera gengin í tollabandalag
Efnahagsbandalagsins, eigum við þess engan kost að víkja á aðra
markaði. Yfirstjórn Efnahagsbandalagsins hefur þá ráð okkar í
hendi sér. Þá gæti ríkisstjórnin ekki hafnað kröfu herramannsins
í Briissel, þótt hún vildi. Hinir fjórir fingurnir færu á eftir þeim
litla, sjálfstæði okkar væri algerlega lokið.
Man nokkur hliðstæðu úr okkar yngstu sögu? Upplýstist ekki í
vor, að á jólum í vetur hefðu enska og íslenzka ríkisstjórnin kom-
ið sér saman um landhelgissvikin? Og var svo ekki tilkynnt í dag-
blöðunum á gamlársdag, að ríkisstjórinni hefðu verið gefnar 6 millj.
dollara?
Með aukaaðild okkar að Efnahagsbandalaginu lentum við ná-
kvæmlega á sama stað og með fullri aðild nú þegar. Það tæki okkur
aðeins lengri tíma. Allt tal um aukaaðild, undanþágur og fyrirvara
er því aðeins gert til að villa um fyrir almenningi. Þar með erum
við komin að hinu atriðinu, sem taka verður fram um uppsetningu
áróðursmanna borgarastéttarinnar á málinu:
Aðild íslands að Bandalaginu verður að ræðast tvisvar á Alþingi.
Fyrst þarf að samþykkja ályktun um að ríkisstj órnin sæki um að-