Réttur - 01.03.1938, Blaðsíða 5

íhaldsstjórnarinnar, sem svo aftur hefir áhrif á
frönsku stjórnina. Og í þessuní spillandi áhrifum auð-
valdsins á lýðræðið liggur mesta hættan fólgin.
Fyrir auðmönnum eins lands er það æðsta boðorð-
ið að viðhalda óskertu valdi þeirra til að græða á
verkalýðnum. Frelsi, lýðræði, ættjörð — jafnvel stór-
veldaafstaða „lands þeirra“ er hjóm og froða í sam-
anburði við þetta eina áhugamál þeirra — að kúga
og græða. Þess vegna er það, að spillt stétt auðmanna
svíkur hagsmuni lands ,,þeirra“, ef hún óttast að yfir-
ráð þeirra verði á einhvern hátt rýrð. Og mikill hluti
auðmannastéttarinnar sér, að aukið lýðræði þýðir
vaxandi áhrif verkalýðsins og meiri takmarkanir á
gróða- og kúgunarmöguleikum þeirra.
Nú var það hins vegar alveg auðsætt fyrir auð-
mannastétt fasistalanda, eins og t. d. Þýzkalands, að
hún hafði allt að vinna við að grípa til fasismans.
Öðru máli er að gegna fyrjr t. d. auðmannastétt Bret-
lands, hvað snertir heimsveldisaðstöðu hennar, því að
Bretlandi sem heimsveldi er einmitt hætta búin af
fasistaríkjunum. Sá hluti brezku auðmannastéttar-
innar — og það er ráðandi hlutinn —, sem nú ýtir
undir fasistaríkin, er því beinlínis að svíkja heims-
veldishagsmuni Bretlands, til þess að tryggja yfirráð
auðmannastéttarinnar betur. Slík auðmannastétt tek-
ur hagsmuni sína sem stéttar þannig fram yfir þjóðar-
hagsmuni þess ríkis, sem hún þó ræður og vald henn-
ar byggist á.
Með slíkan aðila við völd sem auðmannastéttina
og undir stjórn trúnaðarmanna hennar er því von að
lýðræðinu gangi erfiðlega viðureignin við fasismann.
Yfirráð auðmannanna lama baráttuþrótt lýðræðisins,
holgrafa það og spilla fyrir því í hvívetna, — enda
hefir franska auðvaldið bezt sýnt, hve reiðubúið það
er til uppreisnar gegn franska lýðveldinu, þó vitan-
legt sé, að eftir slíka uppreisn yrði Frakkland ekki
lengur stórveldi.
5