Réttur - 01.03.1938, Blaðsíða 26

Og hamingjan er þeim hliðholl. Á meðan skipið
liggur þannig bjargarlaust fyrir vindi og sjó, skell-
ur enginn brotsjór á því. Þeim verður það til lífs, að
við áfallið brotnuðu og fóru fyrir borð allar grútar-
tunnur skipsins, og lýsið hefir dregið úr afli sjávar-
ins. Eft.ir þriggja stunda þrotlausa kappvinnu hefir
tekizt að rétta skipið við. En alla nóttina æðir vindur-
inn áfram, og hríðin er koldimm. Hamfarir stormsins
eru ofsalegar, enn þá vofir tortímingin yfir í hverri
báru. Umhverfið allt er aftur eitt hvítfyssandi löður,
þar sem öldutopparnir rísa upp eins og ógnandi fer-
líki. Ömurleiki slíkrar nætur á sér engin orð, aðeins
djúp spor í vitundinni, spor, sem endast heila manns-
æfi.
Loksins í grárri skímu næsta dags lægir veðrið,
hríðinni slotar og öldurnar hætta að brotna. Ógnir
næturinnar eru liðnar hjá. Vissan um að hafa lifað
af, og geta komist heill á húfi til heimkynna sinna,
hressir og svalar eins og tær lind í endalausri eyði-
mörk. Menn sættast aftur við náttúruna, við storm-
inn og stórviðrið. Hættur gærdagsins eru í dag aðeins
yfirunnir erfiðleikar.
Halldór Jónsson.
Þegar stéttamunurinn er horfinn, og framleiðslan komin í
hendur samfélags allra einstaklinga, hættir opinbera valdið að
vera pólitískt. Pólitískt vald er í rauninni aðeins kúgunarvald
■einnar stéttar gegn annari. Þegar öreigalýðurinn sameinast í
eina stétt i baráttunni gegn auðvaldinu, brýzt til valda í bylt-
ingunni og steypir gamla framleiðsluskipulaginu, afnemur hann
um leið undirrót stéttamunarins, stéttirnar yfirleitt og þá auð-
vitað vald sitt sem stéttarvald.
í stað gamla, borgaralega þjóðfélagsins með stéttum og stétta-
mun, kemur samfélag, þar sem frjáls þróun einstaklingsins er
skilyrðið fyrir frjálsri þróun heildarinnar.
( Kommúnistaávarpið).
26