Réttur - 01.03.1938, Blaðsíða 6

Það er því ljóst, að láti lýðræðisþjóðir Vesturlanda
þá stefnu áfram haldast, sem auðvaldið, — og þá
fyrst og fremst enska auðvaldið, — hefir ráðið, þá
er lýðræði Vesturlanda að fremja sjálfsmorð.
Það hlýtur því að vera skylda hvers, sem ann lýð-
ræði og þjóðfrelsi, að berjast gegn þessum spillandi
áhrifum auðvaldsins, — og þau koma ekki aðeins
fram í því að hopa í sífellu á hæl og gefast upp fyfir
fyrir fasismanum, heldur og í hinu að reyna um fram
allt að sundra þeim öflum, sem eiga að standa sam-
an gegn fasismanum. Og þar er fyrsta og aðalatriðið,
að verkalýðurinn standi saman sem ein heild í barátt-
unni. Þeir óhappamenn, sem enn v.inna að því í verk-
lýðshreyfingunni að hindra samfylkingu kommúnista
og sósíaldemókrata, vinna því beinlínis fyrir fasism-
ann, hjálpa til þess — að sínu leyti á sama hátt og
auðmannastéttin í stórpólitíkinni — að ryðja braut
fyrir fasismann. Því að fasisminn getur eingöngu sigr-
að sundraðan verkalýð og spillt og mergsogið lýð-
ræði, — en sameinaðan verkalýð og heilbrigt, víg-
reift lýðræði fær hann aldrei yfirbugað.
Það munu vera margir íslendingar, sem bölsótast
— og það réttilega — yfir því framferði stórveldanna
vestrænu, sem ég hér hefi deilt á. En hvað gerum við
Islendingar sjálfir til að vernda okkur fyrir fasism-
anurri, sem ógnar jafnt þjóðfrelsi voru sem lýðfrelsi?
Hér er þó sannarlega þjóð, sem — að 30—40 auð-
mannafjölskyldum undanteknum — ætti að geta
staðið saman sem ein heild um frelsi sitt gegn fasism-
anum. Lýðræði á íslandi og sjálfstæði Islands eru
órjúfanlega tengd. Fasisminn sigrar hér aðeins sem
stefna landráðamanna, sem gerðir eru út af erlendu
stórveldi.
Hver einasti íslendingur, sem ann frelsi sínu og
þjóðarinnar, inn á við og út á við, á hér sömu hags-
muna að gæta. Verkamenn til lands og sjávar, bænd-
ur og fiskimenn og millistéttir bæjanna eiga hér að
6