Réttur - 01.03.1938, Blaðsíða 21

ir því sérstaka athygli. Umræðuefni dagsins eru marg-
vísleg, allt frá sögum um kvennafar og fyllirí upp í
margháttaðar tilgátur um tilgang lífsins, umræður
um nýlesna bók, niðurstöðu einhverrar vísindagrein-
ar um ákveðið efni, þvarg um trúmál eða umræður
um fiskveiðar. Því að mitt í öllu erfiði dagsins hafa
menn tíma til þess að láta sig umhverfið skipta. Fyrir
utan borðstokkinn bíður góðkunningi sjómannanna,
„múkkinn", sem gleypir með græðgi allt slor og þess
háttar, sem hent er í sjóinn á meðan á aðgerð stend-
ur, en í dag er hann óvenjulega ólystugur. Hann er
allt af að fljúga upp með gargi og renna sér niður
aftur, hann aðeins kroppar í kræsingarnar, en étur
ekki ne.itt. Ef til vill er hann sjóveikur.
Jón, sem var sjálfkjörinn veðurspámaður skipsins,
án þess þó að nokkur tæki hann alvarlega nema hann
sjálfur, horfði rannsakandi út í loftið. I sjóndeildar-
hringnum hvíldi koldimmur kólgubakki, skýin, sem
áður voru eins og sérstæðar borgir á himinhvolfinu,
voru að leysast upp í iðandi mistur, og úr mistrinu
ýrðu snjókorn, sem vindurinn feykti ertnislega til.
„Hann ætlar að hvessa verklega núna“, sagði Jón
upphátt. „Og hvessi hann bara og hvessi, svo að allt
fjúki til fjandans“, svaraði Páll, s.em var hortugur
og ófyrirleitinn í tali um sjó og vind. Og hann taldi
sig hafa fulla heimild til þess, eftir að hafa verið nær-
fellt þrjátíu ár til sjós og lent í ýmsu, „maður hefir
fundið af honum áttina áður“. „Þú ætt.ir ekki að
státa þig svo stóran í tali, Páll“, sagði Guðlaugur,,
sem ekki var alveg laus við hjátrú eða ótta gagnvart
einhverju, sem kynni að gera mönnum .einhvern
grikk. En Bjarni, sem allt af hafði á takteinum ein-
hverja sögu, sanna eða logna, í sambandi við flest,
sem v.ið bar, sá sér nú tækifæri til þess að segja sög-
una um sveitastrákinn, sem stal sauðarkrofinu og
storkaði tunglinu, sem horfði á verknað hans í rökkr-
21