Réttur - 01.03.1938, Blaðsíða 20

Oveðursnélt.
Sjómaður seglr frá.
Máfurinn er fugl stormsins, sjófugl, sem á líf sitt
og tilveru óaðskiljanlega tengt við hafið. Þegar hann
flýgur hátt og gargar vesældarlega, þó það sé í bezta
veðri, þá ,er von á stormi. Þannig finnur fuglinn áhrif
vindanna löngu áður en maðurinn skynjar þá. Og haf-
flöturinn byrjar að bylgjast, þungar og breiðar bylgj-
ur rísa án þess að brotna. Það er undiraldan, alda
djúphafsins, sem aldrei finnur ró. Skömmu seinna
koma smá vindhviður, einstakar, og að því er virðist
tilefnislausar. Máfurinn gargar ámátlega, og rennir
sér skáhallt í loftinu. Það er ókyrrð veðráttunnar,
sem ásækir hann. Smátt og smátt fjölgar vindhviðun-
um og þær verða langvinnari, öldurnar stækka og
smáfreyða, og loks fara þær að brotna með þungum
drunum. Það er kominn stormur.
Allt í kringum strendur landsins eru smá og stór
skip, innlend og erlend, á siglingu eða við veiðar. Og
langt úti í hafi, norður af Vestfjörðum, úti á Halamið-
um, þar sem ekki sést lengur til lands, nema einstöku
sinnum í sólbjörtu góðviðri, eru nokkrir togarar að
fiska. Hol. eftir hol er dregið inn, fiskurinn er blóðg-
aður, hausaður, flattur, þveginn og látinn niður í lest.
Þannig hvað fram af öðru, tíma eftir tíma, dag eftir
dag. Það smáhækkar í lestinni, fullu lifrartunnunum
aftur á fjölgar, skipið þyngist, — það líður að heim-
ferð. Það er hátíðin, sem allir hlakka til, og öll tíma-
mörk veiðiferðarinnar eru miðuð við.
Undanfarna daga hefir verið sæmilegt veður, allt
af hægt að toga. Það .er nú fyrst í grárri og kaldri
skímu þessa morguns, sem er áttundi dagurinn í túrn-
um, að byrjað er að gjóla. Barómetrið hefir fallið
ískyggilega mikið, en það skeður oft, og enginn veit-
20