Réttur - 01.03.1939, Blaðsíða 46

andi fyrir afstöðu flokksforustu Alþýðuflokksins til
pólitískra andstæðinga sinna í verkamannastétt. Hann
ávarpaði kommúnista eitthvað á þessa leið: „Hvaðan
ætlið þið að fá ykkar fylgi til þess að koma að manni?
Þið fáið það ekki frá Alþýðuflokknum. Kannske þið ætl-
ið að fá það frá Sjálfstæðisflokknum. Ég óska ykkur
til hamingju með fylgið, sem þið fáið þaðan, ég öfunda
ykkur ekki af því“. Hér kemur það. Á sama tíma og-
mjög mikill hluti verkalýðsins í Reykjavík fylgir Sjálf-
stæðisflokknum að málum, þá þykir það hreint og beint
vansæmandi að draga eitthvað af þessu fylgi frá hon-
um yfir til byltingarsinnaðs verklýðsflokks. Gamla hel-
vítiskenningin gekk þó út frá því, að enginn væri eilíf-
lega glataður, fyrri en sýnt var, að hann hafði ekki
tækifæri til að iðrast fyrir dauða sinn. En á verkamenn-
ina, sem eitt sinn fylgja Sjálfstæðisflokknum er litið
sem gersamlega fyrirdæmda menn, sem engum manni
er sæmandi að benda á rétta leið í lífinu. Brynjólfur
Bjamason svaraði ræðu Sigurjóns á þann veg, að víst
þætti okkur gott að fá atkvæði frá Alþýðuílokknum,.
en þó þætti okkur alveg sérstaklega mikið varið í at-
kvæði frá Sjálfstæðisflokknum.
Stéttarflokkur lítur aldrei á nokkurn mann innan
stéttarinnar sem andstæðing, jafnvel þótt hann fylgi
andstæðingunum að málum. Hann er einn þeirra, sem
verið er að berjast fyrir, einn þeirra, sem í brjósti sér
á óskina, sem verið er að bera fram til sigurs, þótt
hann skilji það ekki, eða geri sér ekki grein fyrir þeirri
ósk. Stéttarflokkur ber einnig fram fyrir þennan mann
málalausnir sínar og er reiðubúinn til þess að hlusta á
óskir hans, ræða við hann og berjast fyrir þeim, ef
þær eru reistar á stéttarlegum hagsmunum,— hann
hrindir honum ekki enn lengra frá sér með tortryggni,
fyrirlitningu og hefndartilfinningu.
Þessir flokkar, sem kalla sig stéttarflokka, en eru
það ekki, þeir verða dæmi upp á stéttarflokka í augum
f jölda alþýðumanna, sem aldrei hafa gert sér grein fyr-
46