Réttur - 01.03.1939, Blaðsíða 67

handa. Alfonso? ... Manuel? ... Jú, það var eitthvað í
þessa átt. Manuel de Santos eða eitthvað. Hann hvessti
augun út í myrkrið. Ég skyldi hafa staðið mig, kom
skyndilega í huga hans. Mér skyldi hafa heppnast? Ég
skyldi hafa barið niður allan mótþróa. Ég skyldi ekki
hafa þurft að flýja! Mér skyldi hafa heppnast, ef ...
ef ég hefði verið einræðisherrann. Og jafnvel meðan
svefninn seig honum æ þyngra á brá, glumdi hvæs vél-
byssanna í eyru hans, dauðahrygla fallinna óvina og
brak hrynjandi húsa. Og þegar værðin og þægindin
vöfðust að líkama hans, þessa hrjóðlátu og fi'iðsælu nótt,
og vögguðu honum í svefn, dreymdi hann, að hann
træði upp í sig með báðum höndum girnilegum og góm-
sætum mat, kyngdi honum áfergur, og munnurinn vætl-
aði í safa. Og líklega urðu draumar hans á þessa leið,
vegna þess að Josep Benedek — eins og við vitum —
neytti hvorki miðdegis- né kvöldverðar þennan dag, og
hann var sársvangur í svefninum.
E. M. þýddi.
Vfiðsfá.
Það mun ekki leika á tveim tungum, að Miinchensátt-
málinn milli fasistaríkjanna, Þýzkalands og Ítalíu ann-
arsvegar, og hinna vestrænu lýðræðisríkja, Englands
og Frakklands hinsvegar, hefir valdið meiri aldahvörf-
um í álfunni, en nokkur annar stjórnmálaviðburður síð-
an heimstyrjöldinni lauk. Ef sleppt er öllu blekking-
arhjali þeirra aðila, er að sáttmálanum stóðu, þá voru
afleiðingar hans þær, að Frakkland glataði pólitísku for-
ræði á meginlandi Evrópu, en Þýzkalandi var brautin
greið til pólitískra og efnahagslegra áhrifa um iSuðaust-
úr-Evrópu og Balkanskaga. Hið blómlega suðaustur-
evrópíska lýðveldi, sem verið hafði ein hin traustasta
stoð Frakklands í Mið- og Suðaustur-Evrópu, varð við
missi Súdetahéraðanna gagnslaus geldingur, sem hlýddi
hverri bendingu hins einmana soldáns í Berchtesgaden.
6T