Morgunblaðið - 27.01.2006, Qupperneq 38

38 FÖSTUDAGUR 27. JANÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Benedikt BentÍvarsson
(skírður Bent Nil-
sen) fæddist í Hørn-
ing á Jótlandi í Dan-
mörku 27. desember
1932. Hann lést á
lungnadeild Land-
spítalans í Fossvogi
sunnudaginn 15. jan-
úar sl. Foreldrar
hans eru Johanne
Nielsen húsfreyja f.
19.3.1907, d. 20.8.
1988, og Mikkel Iver
Jørgen Nielsen,
bóndi, f. 2.9. 1905, d. 10.12. 1988.
Systkini Bents eru Anne Grethe,
hjúkrunarfræðingur í Århus, f.
11.8. 1937, gift Tage Jørgensen, og
Eva, sjúkraliði, f. 6.5. 1944, d. 25.6.
2004.
Bent kvæntist hinn 27.12. 1964
Jóhönnu Sigrúnu Thorarensen frá
Gjögri í Árneshreppi, f. 6.10. 1932,
d. 24.8. 2005. Foreldrar Jóhönnu
voru Axel Thorarensen, f. 24. októ-
ber 1906, d. 14.5. 1993, og Agnes
Guðríður Gísladóttir, f. 20.12. 1911,
d. 30.6. 1992. Bent og Jóhanna
eignuðust þrjú börn: 1) Drengur
sem lést við fæðingu 2.11. 1964, 2)
Ívar, f. 28.12. 1965, sambýliskona
Kristín Bjarnveig Reynisdóttir, f.
12.6. 1965, þau eiga tvo syni; Axel
Helga, f. 25.1. 1995, og Eið, f. 4.10.
1997. 3) Agnes Guðríður, f. 7.7.
1971, í sambúð með Gunnari Jóns-
syni, f. 14.9. 1967. Sonur Agnesar
og Ómars Svavarssonar er Almar
Snær, f. 21.7. 1989. Dóttir Jóhönnu
Sigrúnar og Benjamíns Ólafssonar
er Sjöfn, f. 31.7. 1954. Hún ólst upp
hjá Bent og móður sinni eftir að
hólminn var komið. Rúmum tveim-
ur mánuðum síðar kom hann á ný
til Íslands og ákvað að hér skyldi
hann búa. Í ársbyrjun 1961 réð
Bent sig á vetrarvertíð í Sandgerði.
Að henni lokinni flutti hann á ný að
Álafossi hvar hann fékkst við ýmis
störf innan dyra og utan, lengst af
innandyra, við verksmiðjuna allt
þar til Álafoss varð gjaldþrota í
kringum 1990. Eftir það vann Bent
hjá Ístex fram til ársloka 2001 þeg-
ar hann fór á eftirlaun, 69 ára gam-
all.
Bent fékk íslenskan ríkisborg-
ararétt 1963 og var þá um leið gert
skylt að taka upp annað nafn en það
sem hann skírður í Hørning Kirke
um 30 árum áður þótt Bent væri
viðurkennt nafn hér á landi. Tók
Bent upp nafnið Benedikt en með
lagabreytingum á níunda áratug
síðustu aldar gat hann skipt úr
Benediktsnafninu og tekið upp
Bent á nýjan leik, enda vart til sá
maður sem þekkti hann undir öðru
nafni en Bent. Hann ákvað að taka
Bent upp sem millinafn og láta þar
við sitja.
Bent var félagi í Lionsklúbbi
Mosfellssveitar á áttunda og níunda
áratugnum og lagði þá hönd á plóg-
inn við byggingu fyrsta hluta dval-
arheimilisins á Hlaðhömrum ásamt
félögum sínum. Á árunum 1966 til
1968 reistu Bent og Jóhanna sér
hús í Lágholti í Mosfellsbæ þar sem
þau bjuggu allt þar til Jóhanna and-
aðist í ágúst sl. Þá neyddist Bent til
þess að flytja úr Mosfellsbæ og fékk
inni á dvalarheimili í Stykkishólmi.
Eftir rúmlega 49 ára búsetu í Mos-
fellssveit og síðar Mosfellsbæ var
sveitarfélaginu með öllu ómögulegt
að útvega honum húsnæði í veik-
indum sínum. Reyndist honum erf-
itt að kyngja þeirri staðreynd.
Bent verður jarðsunginn frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
þau hófu sambúð um
1960. Eiginmaður
Sjafnar er Kristján
Kjaran Hermanns-
son, f. 13.8. 1947.
Börn þeirra eru fjög-
ur og barnabörn
fimm, þau búa öll í
Noregi.
Bent ólst upp á
heimili foreldra
sinna, Skovsgard í
Hørning, og bjó þar
fram til ársins 1949 er
hann gerðist vinnu-
maður á bændabýlum
í Jótlandi. Bent var kallaður til her-
þjónustu í danska hernum snemma
árs 1953. Sinnti hann herþjónustu
fram á haustið 1954 þegar hann
slasaðist á æfingu. Bent stóð sig
með prýði í herþjónustunni og var
m.a. um tíma í lífvarðarsveit (vagt-
paraden) dönsku konungsfjölskyld-
unnar við Amalienborgarhöll. Eftir
að Bent slasaðist á heræfingu
haustið 1954 var hann leystur und-
an herþjónustu og þekktist í fram-
haldinu boð um nám í landbúnaðar-
skóla á kostnað hersins fram til
loka apríl 1955. Hinn 20. maí
hleypti Bent heimdraganum og
fluttist til Íslands þar sem hann réð
sig til eins árs sem vinnumaður á
Hurðarbaki í Reykholtsdal í Borg-
arfirði. Að loknu ári að þar réð
Bent sig að Álafossi í Mosfellssveit
til að hafa umsjón með búskap sem
þar var rekinn í tengslum við ull-
arverksmiðjuna. Bent ílengdist á
Álafossi en haustið 1960 fluttist
hann á ný til Danmerkur og hugðist
taka við búi foreldra sinna. Ekkert
varð hins vegar úr því þegar á
En þegar hinst er allur dagur úti
og uppgerð skil,
og hvað sem kaupið veröld kann að virða
sem vann ég til:
í slíkri ró ég kysi mér að kveða
eins klökkan brag
og rétta heimi að síðstu sáttarhendi
um sólarlag.
(Stephan G. Stephansson.)
Það var eins og þú einn vissir að
hverju dró þegar þú komst hingað
til okkar um jólin. Þú kvaddir okkur
með virktum og þakkaðir fyrir öll
árin með okkur. Þér var í mun að
komast og kveðja vini þína og ná-
granna hér í Mosfellsbænum og
þakka þeim fyrir öll árin.
Það dró verulega af þér þegar
amma Jóhanna veiktist í upphafi
árs 2004. Kletturinn þinn, sem þú
treystir á í blíðu og stríðu. Þegar
hún lést í lok ágúst á liðnu ári
reyndi mikið á þig. Tveimur dögur
áður hafðir þú farið í erfiða en vel
heppnaða aðgerð. Það reyndi ekki
síður á þegar þú varðst fljótlega í
kjölfarið að flytja úr þinni heima-
byggð á dvalarheimili vestur á
Stykkishólmi. Á nútíma streitu-
kvörðum skoraðir þú langt yfir eðli-
leg þolmörk og var það líklega vatn
á myllu þess sjúkdóms sem þú
greindist með daginn áður en þú
lést. Í Stykkishólmi var hugsað vel
um þig og þú gast um tíma aftur
farið í þínar gönguferðir og hitt fólk
á förnum vegi til að spjalla við.
Þú varst félagslyndur maður sem
naust þess að hitta fólk og fá að
fylgjast með því sem aðrir voru að
sýsla. Þegar við, íhaldssama fólkið,
fluttum aftur í gamla góða Lágholtið
gladdist þú mjög og heimsóknir þín-
ar til okkar urðu nær daglegar.
Þér fannst gaman að fylgjast með
afadrengjunum vaxa úr grasi og
þeir þekktu alltaf hver var á ferð á
þinni sérstöku kveðju þegar þú
komst inn. Garðyrkjan, gönguferð-
irnar og sundið ásamt því að ferðast
um landið, út fyrir landsteinana og
ekki síst að dvelja norður á Gjögri
var nokkuð sem þú hafðir mikinn
áhuga á og naust að gera.
Við þökkum þér kærlega fyrir öll
árin með þér. Guð blessi minningu
þína elsku afi og tengdapabbi.
Axel Helgi, Eiður og Kristín.
Okkur varð verulega brugðið þeg-
ar við fregnuðum lát Bents, okkur
óraði ekki fyrir þessu frekar en
mörgum öðrum.
Þegar minnst var á Bent var Jó-
hanna það næsta sem minnst var á.
Bent og Jóhanna voru eins og einn
maður, ótrúlega samhent hjón sem
hafa sameinast aftur eftir nokkra
mánaða aðskilnað, nú laus við alla
fjötra er litaði líf þeirra mjög síðast-
liðin tvö ár. Manni fannst maður svo
ríkur að eiga þessi hjón að, hlýjan og
væntumþykjan þeirra umlék okkur
alltaf. Þau voru virðuleg heiðurs-
hjón sem prýddu Mosfellsbæ.
Bent var mikill garðáhugamaður
og ber garðurinn þess glögg merki.
Ég var að rembast við garðyrkju en
hafði nákvæmlega ekkert vit á slíku
en langaði samt að hafa falleg blóm,
rækta gulrætur og kartöflur og leit-
aði ráða hjá þér, sem góðfúslega
leiðbeindir mér af miklum áhuga og
þolinmæði. Reyndar létu gulræturn-
ar aldrei sjá sig og þegar ég sagði
þér það, þá settir þú upp sposka
svipinn og sjálfsagt langað til að
hlæja en sagði hæglátlega eins og
þér var einum lagið, „Æfingin skap-
ar meistarann.“ Það tókst betur til
með kartöflurnar.
Þú komst alltaf á vorin til okkar
og sást til þess að runnarnir litu vel
út og þáðir aðeins kaffi að launum.
Alltaf þegar þú komst í heimsókn
kíktir þú á runnana og sagðir okkur
hvernig best væri að klippa þá næst.
Ekki datt okkur í hug að síðastliðið
vor yrði það síðasta.
Eigðu hjartans þökk fyrir allt,
elsku Bent.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Elsku Ívar, Agnes og fjölskyldur,
það er mikið á ykkur lagt. Hugur
okkar er hjá ykkur. Innilegar sam-
úðarkveðjur til ykkar allra. Megi
minningin um yndislegan mann
verða ljós í lífi ykkar um alla fram-
tíð.
Kveðja,
Ragna og fjölskylda.
Benedikt Bent Ívarsson, sam-
starfsfélagi okkar hjá Ístex hf. og
áður Álafoss hf., hefur kvatt þennan
heim. Ekki eru nema um 4 mánuðir
síðan við máttum sjá eftir Jóhönnu
Thorarensen eiginkonu hans, sem
einnig er fyrrum starfsfélagi okkar,
svo stutt var á milli þeirra hjóna.
Bent, eins og hann var alla jafna
kallaður, kom frá Jótlandi í Dan-
mörku. Hann kom til Íslands árið
1955 og gerðist þá fjósamaður að
Hurðarbaki í Borgarfirði. Þaðan lá
leið hans í Mosfellsbæinn þar sem
hann hóf störf hjá Álafoss hf. Þar
vann hann við ýmis störf. Hann var
bústjóri til að byrja með og starfaði
síðan við ullariðnaðinn til loka ársins
2001, með eins árs hléi að vísu, 1962,
er hann réð sig á vertíð í Grindavík.
Bent var mjög samviskusamur og
góður starfsmaður og skilaði sínu
verki af myndarskap og metnaði.
Hann tók virkan þátt í félagslífi
starfsmannafélags Ístex hf., ásamt
Jóhönnu eiginkonu sinni.
Það má eiginlega segja að þau
hjón hafi verið ómissandi á þeim
vettvangi, slíkur var kraftur þeirra
og elja við að leggja sitt á vogarskál-
arnar til að hlutirnir gengju upp á
þeim verkefnum sem félagið tók sér
fyrir hendur. Þeirra er sárt saknað
meðal félagsmanna starfsmanna-
félagsins. Blessuð sé minning
þeirra.
Við sendum börnunum þeim Ívari
og Agnesi og fjölskyldum þeirra
okkar hjartanlegustu samúðar-
kveðjur við fráfall Benedikts Bent
Ívarssonar.
Starfsfólk Ístex hf.
Mosfellsbæ.
Í dag verður vinur okkar Bene-
dikt Bent borinn til grafar. Við
kynntumst þeim hjónum Jóhönnu
og Bent fyrir 16 árum en hún lést
fyrir nokkrum mánuðum. Það var
gaman að ferðast með þeim, þau
voru alltaf kát og hress.
Við töluðum við Bent í byrjun
nóvember og þá var hann hress og
kátur.
Okkur langar að kveðja hann með
þessu versi.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem.)
Þínir vinir
Alda, Bára, Auður og Skúli.
BENEDIKT BENT
ÍVARSSON
Sárt er mér í minni.
Sakna ég þín vinur.
Minnist þeirra mörgu
mætu gleðistunda
sem við áttum saman.
Sólu fegur skína
allar þær og eiga
innsta stað í hjarta.
(J.G.S.)
Góða nótt, elsku afi minn,
og sofðu rótt.
Knúsaðu ömmu frá mér.
Þinn
Almar Snær.
HINSTA KVEÐJA
Okkar yndislega
ÞÓREY GUÐMUNDSDÓTTIR,
Garðavegi 4,
Hnífsdal,
lést af slysförum fimmtudaginn 19. janúar.
Þórey verður kvödd hinstu kveðju við útför frá
Ísafjarðarkirkju laugardaginn 28. janúar kl. 11.00.
Stofnaður hefur verið minningarsjóður í hennar
nafni við Sparisjóð Vestfirðinga, til að styðja við barna- og unglingastarf í
Körfuboltafélagi Ísafjarðar.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, en þeir, sem vilja minnast
hennar og hjálpa henni að láta drauminn sinn rætast, eru beðnir að láta
sjóðinn njóta þess.
Guðmundur Þór Kristjánsson, Elínborg Helgadóttir,
Helgi Sigurðsson,
Sara Guðmundsdóttir,
Rakel Guðmundsdóttir,
Jóna Lára Ármannsdóttir,
Helga Kristín Guðmundsdóttir, Elmar Jens Davíðsson,
Ásgeir Þór og Viktoría Ýr Elmarsbörn,
Þórir Guðmundsson.
Elsku hjartans eiginmaður minn, faðir okkar og
afi,
HALLDÓR GUNNARSSON,
Þverholtum,
Mýrum,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans í Fossvogi
sunnudaginn 22. janúar.
Útförin fer fram frá Borgarneskirkju laugardaginn
28. janúar kl. 14.00.
Ragnheiður Guðnadóttir,
Guðni Halldórsson,
Gunnar Halldórsson,
Heiðrún Halldórsdóttir,
Guðrún Halldórsdóttir,
Hallgrímur Hrafn Guðnason.
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
UNNAR GUÐJÓNSDÓTTUR
frá Kleifum,
verður gerð frá Garpsdalskirkju laugardaginn
28. janúar kl. 14.00.
Ferð verður frá Umferðarmiðstöðinni í Reykjavík
kl. 10.30.
Stefán Jóhannesson,
Hermann Jóhannesson, Kolbrún Ingólfsdóttir
og aðrir vandamenn.
Elskuleg eiginkona, móðir, dóttir og tengdadóttir,
JÚLÍA ÓLÖF BERGMANNSDÓTTIR,
Illugagötu 15,
Vestmannaeyjum,
lést á heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja miðviku-
daginn 25. janúar.
Hún verður jarðsungin frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum laugardaginn 4. febrúar nk.
Jóhann Freyr Ragnarsson,
Berglind Jóhannsdóttir,
Ragnar Þór Jóhannsson,
Bergmann Júlíusson, Eygló Björg Ólafsdóttir,
Ragnar Þór Baldvinsson, Anna Jóhannsdóttir,
Birna Ólafsdóttir.