Morgunblaðið - 06.02.2006, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. FEBRÚAR 2006 29
MENNING Raðauglýsingar 569 1100
Fundir/Mannfagnaðir
Aðalfundur
Internet á Íslandi hf.
verður haldinn 16. febrúar 2006 í Tæknigarði,
Dunhaga 5, kl. 16.00.
Dagskrá:
1. Skýrsla stjórnar.
2. Endurskoðaðir reikningar lagðir fram til
samþykktar.
3. Ákvörðun um arðgreiðslur.
4. Kosning stjórnar.
5. Kosning endurskoðanda.
6. Ákvörðun um greiðslur til stjórnarmanna.
7. Önnur mál.
Stjórnin.
Tilkynningar
BORGARTÚN 3 • 105 REYKJAVÍK • SÍMI 411 3000 • MYNDSENDIR 411 3090
Reykjavíkurborg
Skipulags- og byggingarsvið
Auglýsing um breytingu á
deiliskipulagi í Reykjavík
Í samræmi við 25. gr. skipulags- og
byggingarlaga nr. 73/1997, með síðari
breytingum, er hér með auglýst tillaga að
breytingu á deiliskipulagi í Reykjavík.
Safamýri 28 til 32.
Auglýst er ný tillaga að áður auglýstri
breytingu á deiliskipulagi Framsvæðis í
Reykjavík vegna lóðanna að Safamýri 28 til
32.
Tillagan gerir ráð fyrir, m.a. að lóðirnar verði
sameinaðar, núverandi leikskólabygging verði
rifin, gæsluvallarhús flutt af lóðinni og nýr
leikskóli reistur á sameinuðum lóðum. Inn-
keyrsla á bílastæði verður flutt 3 metra til
suðurs og nýtingarhlutfall hækkar úr 0,15 í
0,2.
Nánar um tillöguna vísast til kynningargagna.
Tillagan liggur frammi í upplýsingaskála
skipulags- og byggingarsviðs Reykjavíkur-
borgar í Borgartúni 3, 1. hæð, virka daga kl.
8:20 – 16:15, frá 6. febrúar til og með 20.
mars 2006. Einnig má sjá tillöguna á heima-
síðu sviðsins, www.skipbygg.is. Eru þeir
sem telja sig eiga hagsmuna að gæta eru
hvattir til að kynna sér tillöguna. Ábendingum
og athugasemdum við tillöguna skal skila
skriflega eða á netfangið skipulag@rvk.is, til
skipulags- og byggingarsviðs (merkt skipu-
lagsfulltrúa) eigi síðar en 20. mars 2006.
Þeir sem eigi gera athugasemdir innan
tilskilins frests, teljast samþykkja tillöguna
Reykjavík, 6. febrúar 2005
Skipulagsfulltrúi Reykjavíkur
Félagslíf

Njörður 6006020619

MÍMIR 6006020619 III

HEKLA 6006020619 VI

GIMLI 6006020619 I
I.O.O.F.10
186268

I*
Á KAFFIHÚSINU Mokka stendur nú
yfir sýning á verkum Lindar Völund-
ardóttur sem búsett er í Hollandi.
„Mér fannst það góð nálgun við
Reykjavík að sýna þessi verk mín á
Mokka,“ segir Lind.
Á sýningunni, sem stendur til 24. febr-
úar, sýnir Lind 11 ljósmyndir úr „tístu-
dýrasafni“ Lindar, eins og hún kemst að
orði. En hvað er tístudýrasafnið?
„Það eru gúmmídýr sem tístir í, mörg
þeirra eru mjög gömul, ég á um þúsund
svona tístudýr,“ segir Lind.
„Ég fór að safna þeim af fortíðarþrá og
kannski miður skemmtilegum minn-
ingum úr æsku minni. Það fyrsta sem ég
man eftir svona tístudýri var að það var
sett í höndina á mér og ég var svo lítil að
ég losnaði ekki við það, ég hélt áfram að
kreppa höndina utan um það og það tísti
endalaust. En eftir að ég fór að safna
tístudýrum á fullorðinsaldri þá er ég búin
að sættast við þau og finnst þau ofsalega
falleg. Þau koma alls staðar að, ég kaupi
þau á götumörkuðum og hvarvetna sem
ég get, þau hafa hvert sína sögu að segja
og hafa misjafnan karakter.
Ég hef oft velt því fyrir mér hvers
vegna þau eru búin til en ekki fengið neitt
svar við því.“
Eru tístudýr heppilegar ljósmyndafyr-
irsætur?
„Það er mjög erfitt að taka myndir af
þeim, ólýsanlega erfitt. Leiðin sem ég vel
er sennilega sú einfaldasta vegna þess að
mér fannst hún henta þessari sýningu á
þessum stað. Á myndunum horfa öll
tístudýrin inn í linsuna á svipaðan hátt á
sama stað og með sama bakgrunn.“
Er að taka myndir í vaskinum
sem hún litar efni í
Lind Völundardóttir útskrifaðist frá
Myndalista- og handíðaskólanum árið
1994 og stundaði framhaldsnám í St.
Joost í Breida í Hollandi. Hún kveðst
hafa gert mikið af innsetningum og ljós-
myndir hafa mjög oft verið uppistaða í
verkum hennar, sem verið hafa á sýn-
ingum víða.
Lind er sem fyrr greinir búsett í Hol-
landi.
„Ég bý í Haag og vinn við leikhúsið
Nederlands Danstheater, sé um text-
ílhönnun og litun á búningum,“ segir
Lind.
En skyldu tístudýr vera algengt við-
fangsefni listamanna í Hollandi?
„Nei, þeir fást við ýmislegt en ég veit
ekki um neinn nema mig sem safnar
tístudýrum og tekur myndir af þeim,“
svarar Lind.
Næsta viðfangsefni?
„Ég er að vinna að myndaseríu sem er
tekin á nokkrum árum í vaskinum þar
sem ég lita efni. Ég ætla að sýna þessi
verk hér í leikhúsinu í Haag og langar til
að sýna þau heima á Íslandi síðar og á
heppilegum sýningarstað.“
Tístudýr á Mokka
Ljósmyndir | Fór að safna af fortíðarþrá
Eftir Guðrúnu Guðlaugsdóttur
gudrung@mbl.is
Í BÍÓMYNDUM er tónlist iðulega notuð
til að undirstrika það sem ber fyrir augu
áhorfandans. Sumir myndlistarmenn
beita líka tónlist til að magna upp stemn-
ingu verka sinna, eins og Gabríela Frið-
riksdóttir gerir um þessar mundir í Lista-
safni Reykjavíkur. Sjaldgæfara er hins
vegar að reynt sé að auka áhrif tónlistar
með myndverkum, og því verður að segja
að upphafstónleikar Myrkra músíkdaga á
laugardaginn var í Laugarborg í Eyja-
fjarðarsveit hafi verið óvanalegir.
Á tónleikunum flutti Caputhópurinn
tónsmíðar eftir Atla Heimi Sveinsson,
Þorkel Sigurbjörnsson, Huga Guðmunds-
son og fleiri, en Halldór Ásgeirsson
myndlistarmaður túlkaði tónlistina með
myndverkum sem hann risti í vatn. Vatnið
var í bala og Halldór lét alls konar liti
drjúpa í það, úðaði eða blés á það, hristi
balann o.s.frv. Verkunum varpaði hann á
tjald á sviðinu, en myrkur var í salnum og
ekki klappað á milli einstakra atriða efnis-
skrárinnar.
Sjálfsagt er það að einhverju leyti
smekksatriði hvernig til tókst. Persónu-
lega fannst mér tærar myndirnar hæfa
fínofnum og litríkum þáttum úr Dönsum
dýrðarinnar eftir Atla Heimi Sveinsson
sérlega vel. Var t.d. afar gaman að næst-
síðasta kaflanum, Haustblómum hafsins,
sem var hugvitssamlega útfærður af Hall-
dóri með úðabrúsa, en þannig sáust blóm
á vatninu, þótt þau lifðu aðeins í augna-
blik.
Þungbúnar loftbólur pössuðu líka
prýðilega við fremur dapurlegt verk
Tryggva M. Baldvinssonar, Af gleri, en
það var fyrir bassaklarinettu og var flutt
af sannfærandi tilþrifum af Rúnari Ósk-
arssyni. Ég var hins vegar ekki eins hrif-
inn af tónlistinni sjálfri; ómstríðar hend-
ingarnar voru fremur klisjukenndar og
þótt tónlistin væri snyrtilega saman sett
virtist mér tónskáldið ekki hafa mikið að
segja með henni.
Gul og rauð ský á vatninu virtust merk-
ingarþrungnari í Portrait 7 eftir Snorra S.
Birgisson, en það var fyrir píanó. Klið-
mjúk tónlistin var sömuleiðis falleg, en dá-
lítið tilbreytingarlaus til lengdar og end-
irinn virkaði snubbóttur. Hugsanlega
hefði píanóleikarinn, Daníel Þorsteinsson,
getað gert músíkina áhugaverðari með
ríkulegri blæbrigðum og markvissari stíg-
andi, þótt hann hafi í sjálfu sér spilað af
nákvæmni.
Ég var ekki heldur alveg sáttur við
flutninginn á nokkrum þáttum úr Tristiu
eftir Hafliða Hallgrímsson. Gítarleikur
Péturs Jónassonar var að vísu öruggur og
kraftmikill en sellóleikur Sigurðar Hall-
dórssonar var ekki alltaf nægilega tær til
að gera skáldlegri tónlistinni viðunandi
skil. Tónarnir virkuðu á köflum handa-
hófskenndir og einstöku sinnum var selló-
ið beinlínis hjáróma. Auk þess voru
kringlótt myndform Halldórs við tónlist
Hafliða að mínu mati sístu verk hans á
tónleikunum.
En myndirnar við tónlist Huga Guð-
mundssonar voru stórkostlegar! Þær
voru myrkar en samt samansettar úr svo
djörfum, æpandi litasamsetningum að ég
varð alveg hugfanginn. Og innhverf tón-
listin, Equilibrium IV: Windbells, var líka
skemmtileg; en þar komu saman nokkrir
hljóðfæraleikarar og var leikur þeirra
skreyttur með tölvuhljóðum. Heildar-
mynd verksins var sterk og var útkoman
heillandi.
Magnaðast af öllu var samt flautuverk-
ið Kalais eftir Þorkel Sigurbjörnsson, en
það dregur titil sinn af nafni sonar norð-
anvindsins í grískri goðafræði. Kolbeinn
Bjarnason spilaði það og gerði það með
svo glæsilegum tilþrifum í myrkrinu að
hann var eins og töframaður úr grárri
forneskju að ákalla vindguð. Og þegar
tveir liðsmenn úr Caputhópnum tóku að
sveifla um 150 cm löngum gúmmíslöngum
fyrir aftan hann, og sköpuðu þannig ann-
arsheimsleg hljóð sem líktust vindgnauði,
var það svo einstakt að það fór um mig al-
sælukenndur hrollur. Það var eins og
vindguðinn sjálfur svaraði ákalli Kolbeins
í lok verksins og var þessi einstaki tónlist-
arflutningur gott dæmi um þau áhrif sem
innblásin tónlist getur skapað.
Sonur norðanvindsins kom
TÓNLIST
Laugarborg
Caputhópurinn flutti tónsmíðar eftir Atla
Heimi Sveinsson, Snorra S. Birgisson, Tryggva
M. Baldvinsson, Hafliða Hallgrímsson, Þorkel
Sigurbjörnsson og Huga Guðmundsson. Laug-
ardagur 4. febrúar.
Myrkir músíkdagar – kammertónleikar
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
„...myndirnar við tónlist Huga Guðmundssonar voru stórkostlegar! Þær voru myrkar en samt samansettar úr svo djörfum, æp-
andi litasamsetningum að ég varð alveg hugfanginn,“ segir Jónas um myndverk Halldórs Ásgeirssonar á tónleikum Caput á
Myrkum músíkdögum. Hér sést Halldór við eitt verka sinna á tónleikunum.
Jónas Sen