Morgunblaðið - 06.02.2006, Blaðsíða 36

36 MÁNUDAGUR 6. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ

„Munich er tímabært
stórvirki sem á
erindi við alla.“

S.V. Mbl.
„Munich er tímabært
stórvirki sem á
erindi við alla.“

S.V. Mbl.
mynd eftir
steven spielberg

L.I.B. Topp5.is
S.U.S. XFM 91,9
kvikmyndir.is
Ó.Ö. DV
TILNEFNINGAR TIL ÓSKARSVERÐLAUNA
Besta leikstjórn (Steven Spielberg), besta mynd, besta handrit,
besta tónlist og besta klipping.5
Frá framleiðendum
„Bridget Jones Diary“
TILNEFNINGAR TIL ÓSKARSVERÐLAUNA
M.a. besta aðalhlutverk kvenna (Keira Knigthley),
bestu listrænu leikstjórn og tónlist.4




L.I.N. topp5.is




H.J. Mbl.
V.J.V. / topp5.is

S.V. / Mbl.
E.P.Ó. / kvikmyndir.com

Munich kl. 5:50 og 9 B.i. 16 ára
Caché - Falinn kl. 5:30 - 8 og 10:30 B.i. 16 ára
Pride & Predjudice kl. 5:30 - 8 og 10:30
Rumor Has It kl. 10
Harry Potter og Eldbikarinn kl. 6 og 9 B.i. 10 ára
KING KONG kl. 6 B.i. 12 ára
FREISTINGAR
GETA REYNST
DÝRKEYPTAR
Spennuþruma ársins er komin með hinni
einu sönnu Jennifer Aniston og hinum
vinasæla Clive Owen (“Closer”).
Síðustu sýningar
VINSÆLASTA MYND FRANSKRAR HÁTÍÐAR OG BESTA
MYND EVRÓPU SÝND ÁFRAM VEGNA FJÖLDA ÁSKORANA.
„ÓGLEYMANLEG OG ÓVENJU
FRUMLEG UPPLIFUN!“
- S.V., Mbl
EINS og kemur skýrt fram í Walk
the Line, er það kraftaverki líkast að
söngvarinn/lagasmiðurinn, goðsögn-
in og gallagripurinn Johnny Cash
(1932–2003), náði þrítugu. Hann
gerði gott betur, varð ódauðlegur
sakir þeirrar náðargáfu að geta sung-
ið sig inn í hvers manns hjarta með
sinni djúpu og karlmannlegu rödd,
oftar en ekki eigin laga- og texta-
smíðar sem voru við hæfi, oft myrk-
ari en gröfin: „I shot a man in Reno,
just to watch him die …“ Sallaró-
legur, svartklæddur, stór og stæði-
legur hombre. Hömlulaus lífsstíll,
markaður áföllum áfengis- og eitur-
lyfjaneyslu á fyrri hluta ævinnar, og
myndin fjallar um, skapaði sterka
drætti ímyndarinnar en úthaldið,
stöðug gæðin og sá hæfileiki að geta
komið endalaust á óvart, gerði Jo-
hnny smám saman að manni sem
varpaði skugga á flesta sína sam-
ferðamenn á dægurtónlistarsviðinu.
Satt að segja er með ólíkindum að
tekist hefur að flytja slíkt fjall yfir á
hvíta tjaldið, og það með jafn svip-
sterkum árangri og raun ber vitni.
Vitaskuld er það öðrum snillingum að
þakka, og þá fyrst og síðast Joaquin
Phoenix, sem tekst það ógerlega: Að
fara í svörtu fötin og láta þau smell-
passa. Leiksigurinn kemur ekki al-
veg á óvart því Jamie Foxx lék svip-
aðan leik í fyrra, sem hinn holdi
klædda hliðstæða goðsögn, Ray
Charles. Phoenix slær honum jafnvel
við því hann gerir sér lítið fyrir og
syngur Cash. Syngur Cash! Það er
nokkuð sem menn verða að sjá og
heyra til að skilja hvílíkt afrek þessi
ungi hæfileikamaður er að vinna. Án
hans hefði Walk the Line aldrei orðið
til, frekar en Ray án Foxx.
Annar stórleikari sannar sig og
leggur sitt af mörkum til að skipa-
Walk the Line í hópi bestu mynda um
líf tónlistarmanna, hún er, af öllum
konum, engin önnur en Reese Wit-
herspoon. Kunnust fyrir vinsælar og
auðgleymdar meðalmyndir á borð við
Sweet Home Alabama, en hún á líka
að baki Election, þar sem hún sýnir
hvers hún er megnug. Þessi fallega
stúlka er yndisleg og hlý, nákvæm-
lega eins og sómakonan June Carter,
manneskjan sem Johnny elskaði
heitar en allt annað og gaf honum
framlengingarsnúru inn í ódauðleik-
ann. Hélt honum á „línunni“, þessari
örmjóu sem skilur að ljósið og rökkr-
ið. Þau eru hið sláandi hjarta mynd-
arinnar.
Mangold er þriðji aflgjafi Walk the
Line, leikstjórinn á bak við jafn ólík-
ar myndir og Girl Interrupted; Kate
and Leopold og Cop Land, sem allar
gáfu vonir um að þarna væri kominn
hæfileikamaður sem gæti gert betur.
Hann á einnig heiðurinn að handrit-
inu og skilar hvort tveggju óaðfinn-
anlega. Þá verður að bæta við lofrull-
una stórfenglegu hljóði og
fullkomlega lýtalausu útliti áranna
um og eftir miðja öldina sem leið.
Sem fyrr segir fjallar Walk the
Line um ævi Cash frá æsku, á meðan
hann er að mótast úr óþekktum
sveitastrák í uppreisnargjarnan stór-
söngvara með bullandi sjálfseyðing-
arhvöt, uns hann fær ankeri í lífið,
hina trúuðu og traustu June Carter.
Hún var af einni frægustu fjölskyldu
kántrítónlistarmanna og var sjálf
frambærileg söngkona.
Við kynnumst rótum Cash, og,
þótt hann verði ætíð óútskýrður að
nokkru leyti, hvað það var sem mót-
aði hann sem persónu og listamann.
Foreldrar hans voru óbrotið sveita-
fólk, Ray (Patrick), faðir hans, harð-
ur í horn að taka og hafði jafnan
meira dálæti á Jack (Till), eldri syn-
ininum. Jack var einnig fyrirmynd
litla bróður, en Jack lést ungur af
slysförum og setti fráfall hans meira
mark á Johnny en nokkur önnur
reynsla á lífsleiðinni. Ekki aðeins
missirinn, heldur kuldaleg viðbrögð
föður hans sem lét Johnny gjalda-
þess æ síðan að hann hafi verið sá
sem hann hefði frekar viljað missa.
Johnny var jafnan að reyna að sanna
sig fyrir föðurnum,en árangurslítið.
Eftir herþjónustu giftist Johnny
æskuunnustunni Ginnifer (Loberto),
sem beið hans heima í sveitinni, og
heldur til borgarinnar. Fljótlega er
ljóst að hann elskar tónlistina og
framann meira en Ginnifer og vax-
andi fjölskylduna. Þegar June kemur
til sögunnar er Ginnifer komin í
þriðja sætið, June í það fyrsta og Jo-
hnny er blaktandi strá í vindi uns hún
tekur bónorði hans í Las Vegas.
Til að njóta Walk the Line, sakar
ekki að menn kunni að meta sér-
stæðan kafla Johnny Cash í dæg-
urtónlistarsögu síðustu aldar, þar
sem hann sprettur úr sama jarðvegi
og Presley, Orbison, Jerry Lee o.fl.
risar. Þó svo sé ekki á hún að ná til
mikið breiðari hóps því þessi einstaki
listamaður er þess umkominn að
opna eyru nýrra kynslóða, ekki síst í
höndunum á Phoenix. Þar fyrir utan
stendur Walk the Line eins og klett-
ur, sterk ástarsaga og mannlífs-
drama sem lætur engan ósnortinn.
Goðsögn og gallagripur
KVIKMYNDIR
Smárabíó, Regnboginn, Borg-
arbíó Akureyri
Leikstjóri: James Mangold. Aðalleikarar:
Joaquin Phoenix, Reese Witherspoon,
Ginnifer Goodwin, Robert Patrick, Dallas
Roberts, Lucas Till, Dan John Miller,
Larry Bagby, Tyler Hilton (Elvis Presley),
Waylon Malloy Payne (Jerry Lee Lewis),
Shooter Jennings (Waylon Jennings), Jo-
hnathan Rice (Roy Orbison). 140 mín.
Bandaríkin 2005.
Walk the Line
„Walk the Line fjallar um ævi Cash frá æsku, á meðan hann er að mótast úr óþekktum sveitastrák í uppreisn-
argjarnan stórsöngvara með bullandi sjálfseyðingarhvöt,“ segir m.a í dómnum.
Sæbjörn Valdimarsson
INDEGA er ung sveit en hefur
gert þó nokkuð af því að spila á
tónleikum og er Living Plan B
hennar fyrsta plata. Megnið af
lífti sveitar-
innar hefur
þó farið í að
smíða þennan
grip og til að
landa honum
smíðuðu fé-
lagarnir sitt eigið hljóðver, en
þeir ku allir starfa sem hljóð- eða
ljósamenn. Eru þeir annars bestu
vinir úr Garðabænum, sem hefur
í gegnum tíðina verið mikil gróðr-
arstöð fyrir það níðþunga rokk
sem Indega leggur fyrir sig.
Áhrifavaldarnir eru augljósir;
nýþungarokk það sem Korn og
fleiri sveitir hrundu í gang um
miðjan síðasta áratug. Á köflum
eru snúnir kaflar að hætti Tool og
á enn öðrum melódískir sprettir
að hætti Linkin Park. Ekkert
kemur því á óvart hér lagasmíða-
lega og er það helsti dragbít-
urinn, lögin fullófrumleg og eins-
leit. En þar fyrir utan er allt hér
prýðilega af hendi leyst. Spila-
mennska er þétt og góð, söng-
urinn kraftmikill og ástríðufullur
og hljómur plötunnar feitur og
rífandi. Miðað við að þetta er
frumraun sveitarinnar í upp-
tökum og smíði hljóðvers verður
sá þáttur að kallast afrek. Platan
hefði að ósekju mátt vera styttri,
hún er sextán laga og fullar 78
mínútur að lengd. Það fer því að
reyna á þolinmæðina þegar fram
í sækir.
Living Plan B er einkar metn-
aðarfullt verk og auðheyrilegt að
meðlimir eru að leggja hjarta og
sál í það sem þeir eru að gera. Að
mörgu leyti er þessi plata því vel
heppnuð og Indega lofar góðu. Ef
sveitinni tekst að stíga úr allt-
umlykjandi skugga áðurnefndra
áhrifavalda (ný plata er víst í
smíðum) verður spennandi á að
hlýða.
Drunur
úr Garða-
bænum
TÓNLIST
Íslenskar plötur
Indega skipa Arnar (rödd), Egill (gít-
ar), Halli (gítar, bakraddir), Birgir
(bassi) og Orri (trommur). Hljóm-
sveitin tók upp, hljóðblandaði og
stýrði upptökum. Indega gefur sjálf
út.
Indega – Living Plan B

Arnar Eggert Thoroddsen