Morgunblaðið - 10.03.2006, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. MARS 2006 43
MINNINGAR
eins hjartahlýrri og vingjarnlegri
konu og þér. Við urðum strax vinir
þegar ég og Ole vorum pjakkar og
þær voru ófáar stundirnar sem ég
kom í heimsókn til ykkar Ole. Ekki
nóg með það heldur var ég oft heilu
dagana hjá ykkur og alltaf var ég vel-
kominn. Ég man að ég gat alltaf feng-
ið ráð hjá þér og er það mér sérstak-
lega minnisstætt þegar ég átti í
veikindum og þú varst alltaf til í að
hlusta á mig og lesa ljóðin mín. Það
sýnir mér hvað þú varst mér einstök
sem vinkona. Það var þegar ég og Ole
vorum ekki í neinu sambandi, en það
skipti þig engu máli því að ég var vin-
ur þinn eins og þú sagðir við mig, ekki
bara Ole. Það er nú ekki hægt að
sleppa því að minnast á Tacóið þitt,
það varð nú bara uppáhaldsmaturinn
minn og það varð að fylgja kók í dós
með. Það var toppurinn og svo að
horfa á eina bannaða vídeómynd en
við Ole urðum að horfa á eina grín-
mynd á eftir, það var skilyrði til að sjá
eina bannaða. Það segir nú kannski
margt um þig, elsku Emmy mín. Þú
vildir svo sannarlega gera alla glaða
og láta öðrum líða vel.
Ég mun ávallt sakna þín, elsku
Emmy mín, og geyma minningarnar
um þig og Ole „i den tid“. Ég þakka
Guði fyrir að hafa kynnst þér og ég er
sannfærður um að við eigum eftir að
hittast aftur. Guð blessi þig.
Í þögninni,
situr þú eins og frjókorn
í lótusblómi kyrrðarinnar
öldur saknaðar lenda á skerjum klettar
míns
heimspekilegar pælingar, um trú, líf
og menn veraldar og allt það sem í henni
býr
þegar öllu er á botninn hvolft
sakna ég vináttu þinnar og nærveru.
Vilmar Pedersen.
Ég var sjö ára þegar ég fluttist í
Breiðholtið. Fyrsta daginn minn í
skólanum bauð lítil ljóshærð stúlka
mér að setjast hjá sér. Ég man enn
hvað ég var glöð enda óstyrk að byrja
í nýjum skóla. Þetta var upphafið að
vináttu okkar Lillu, dóttur Emmy.
Aldrei hefur skugga borið á vináttu
okkar síðan. Ég var mikið inni á heim-
ili hennar Emmy, má eiginlega segja
að ég hafi verið um tíma fimmti fjöl-
skyldumeðlimurinn, fyrir utan alla
hundana. Emmy varð fljótt ljóst að
móðir mín átti við veikindi að stríða
sem kölluðu stundum á langa spítala-
legu. Ég á það Emmy að þakka að
aldrei fann ég fyrir því þegar móðir
mín fór inn á spítala þar sem hún
hugsaði um mig eins og sína eigin
dóttur.
Þær eru margar minningarnar
sem hrannast upp þegar ég hugsa til
baka. Mér er mjög minnisstætt þegar
við Lilla vorum litlar og áttum að vera
einar heima um stutta stund meðan
Emmy og Ole voru að fara til skírn-
arveislu. Emmy var í öngum sínum
heima af því hún fann ekki spariskóna
sína og var orðin of sein í veisluna.
Hún var svo viss um að við hefðum
tekið skóna í einum af leikjum okkar,
en við höfðum einmitt svo gaman af
því að klæða okkur í fötin hennar og
hafa tískusýningu. Eftir nokkrar
skammir kom þó svo í ljós að Ole
hefði gengið frá þeim niðrí geymslu í
einu af sínum tiltektaræðum. Við
hlógum oft að þessari uppákomu
seinna. Mér er einnig mjög minnis-
stætt þegar Emmy kom í útskriftar-
veisluna mína. Þetta var stór veisla og
mikið af fólki, hvergi voru þó eins
margir saman komnir eins og í eld-
húsinu þar sem Emmy sat. Þar var
skemmtilegast. Hún reytti af sér
brandara og sagði svo skemmtilega
frá. Um allt var hægt að tala við hana.
Hún hafði komið víða við, ferðast um í
Bandaríkjunum, búið lengi í Dan-
mörku, unnið á hinum og þessum
stöðum, ósköpin af bókum hafði hún
lesið og var einnig mikil kvikmynda-
áhugakona. Það voru aldrei „silent
moments“ í kringum Emmy. Emmy
var stórkostlegur kokkur og listræn.
Ekki er orðum ofaukið að segja hana
snilling þegar kom að prjónaskap.
Hvergi hef ég annars staðar séð jafn
fallegt handverk og það skrýtna var
að hún las ekki uppskriftir. Hjá henni
var þetta bara spurning um tilfinn-
ingu. Ég er svo heppin að eiga flíkur
eftir hana en mér finnst þó vænst um
skírnarkjólinn sem hún gaf mér fyrir
ekki svo löngu. Frumburður minn var
skírður í honum og hangir hann nú
inni í skáp, bíður eftir fæðingu næsta
barns og mun ganga kynslóða á milli.
Ó, elsku hjartans Emmy, hvað það
tekur mig sárt að geta ekki tekið
lengur utan um þig, sest og spjallað
og fengið góð ráð. Ég mun sakna þín
svo ótrúlega mikið. Ég ætla mér hins
vegar ekki að kveðja enda held ég að í
raun kveðjum við aldrei þá sem við
elskum. Ég mun því halda áfram lífi
mínu og fjölskyldu minnar í þessum
heimi og hlakka til að sjá þig í þeim
næsta. Bið að heilsa öllum.
Elsku bestu Ole, Elísabeth Saga,
Friðbjörn, Saga, Ole Ragnar og Ma-
ylinn. Ég veit að harmur ykkar er
mestur og bið guð og englana að
styrkja ykkur í sorginni, fullviss að
bak við dimm ský er mikið sólfar.
Laufey Lind.
Þegar við systkinin vorum lítil var
það alltaf mjög merkileg upplifun að
fara í heimsókn til Emmýjar frænku.
Hún knúsaði okkur alltaf í kaf og
skellihló. Öllum smalað saman inn í
eldhús og veitingar dregnar fram og
voru þær sko ekki af verri endanum,
alltaf eitthvað sem gríslingum eins og
okkur þótti gott og toppurinn var að
fá kók í gleri. Í þá daga keyptu flestir
kók í lítraflöskum og drukku svo veig-
arnar úr glösum en Emmý var ekkert
að vesenast svoleiðis, nei hjá Emmý
fékk maður kók í gleri, flösku á mann,
það dugði ekkert minna. Þegar búið
var að skola kókinu niður var komið
að vídeóinu. Emmý átti endalaust af
vídeóspólum sem var algjör fjársjóð-
ur svo á meðan amma, mamma og
Emmý spjölluðu, sátum við stjörf fyr-
ir framan sjónvarpið.
En eitt sumarið komu Óli og Lilla,
krakkarnir hennar Emmýjar, til okk-
ar á Hornafjörð. Þá var sko mikið
brallað og lentum við í mörgum æv-
intýrum. Emmy kom svo seinna um
sumarið. Þá var hún síprjónandi og
var ekki lengi að hrista peysur á okk-
ur systurnar fram úr erminni sem
hún hafði að sjálfsögðu hannað sjálf.
Prjónaskapinn áttu þær mamma
sameiginlegan og sátu þær saman
inni í stofu og prjónuðu og spjölluðu,
því ef það var eitthvað sem var gaman
að gera með Emmý frænku var það
að spjalla. Þó svo að samverustund-
irnar hafi ekki verið margar síðustu
árin var alltaf gaman að hitta Emmý,
hún fagnaði okkur alltaf innilega og
sýndi okkur áhuga, það var alltaf eins
og við hefðum hist í gær.
Þegar við hugsum til baka koma
margar skemmtilegar minningar í
huga okkar tengdar Emmý frænku,
en eitt stendur þó uppúr – Emmý var
einstök kona, það var greinilegt að
henni þótti mjög vænt um okkur og
sýndi okkur alltaf mikinn áhuga í öllu
því sem við gerðum. Hláturinn henn-
ar og hlýja gerði það að verkum að
það var alltaf gott að vera í kring um
hana. Þó svo samverustundirnar hafi
verið fáar hin síðari ár, eigum við eftir
að sakna hennar. Hún var frænka
eins og frænkur eiga að vera.
Elsku Ole, Ole og Lilla, við vottum
ykkur öllum okkar dýpstu samúð.
Kolbrún, Hrafnhildur, Heiða
Björk, Þorgrímur Tjörvi og
Elías Tjörvi.
Með söknuði kveð ég þig í dag,
kæra vinkona, og hugsa, að aldrei hef
ég kynnst sterkari persónuleika en
þér.
Leiðir okkar lágu saman árið 1980
og náðum við strax að tengjast órjúf-
anlegum vinaböndum. Margar stund-
irnar áttum við yfir kaffibollum og
barna amstri, og alltaf lá húmorinn og
gleðin í loftinu þegar þú varst annars
vegar. Ekki voru síðri kvöldstundirn-
ar sem við sátum saman allar vinkon-
urnar og spiluðum og spjölluðum um
landsins gagn og nauðsynjar, mikið
var þá oft hlegið og gantast, og heil-
mikið hægt að læra af viðhorfi þínu til
lífsins og trú þinni á því góða í öllum.
Gengin er glaðværa stundin,
sem góðvinir dvöldu mér hjá;
en minningin ein lifir eftir,
og aldrei hún víkur mér frá.
Létt fannst mér lífið á meðan,
og liðugt flaug tíðin á braut;
og enn þá er andi minn glaður
af indæli því, sem ég naut.
(Undína.)
Kæru vinir, Ole Pet, Ole, Elisabeth
og Saga, megi styrkur hennar vera
ykkar leiðarljós á þessum erfiðu tím-
um.
Elínborg.
Elsku Emmy, ég á þér svo margt
að þakka. Alltaf varst þú til staðar
þegar og ef ég þurfti á hughreystingu
að halda. Og alltaf tókst þér að láta
mig sjá skoplegu hliðina á málinu
þannig að mér leið alltaf vel eftir að
ég var búin að tala við þig enda varst
þú mikill húmoristi. Ég vil þakka þér
fyrir karrý-réttina þína (þá bestu í
heimi). Það má eiginlega segja að ég
hafi aldrei verið svöng eftir að ég
kynntist þér. Þú fékkst mig til að
kunna að meta góðan mat. Þú varst
líka mesta hannyrðamanneskja sem
ég hef kynnst. Ég veit ekki hversu vel
ég get þakkað þér fyrir allar þær
peysur sem þú prjónaðir á mig og
mína fjölskyldu. Eftir að ég kynntist
þér þá varð mér aldrei kalt.
Ég á eftir að sakna allra vídeónótt-
anna sem við áttum saman þegar ég
var unglingur.
Elsku Ole, Lilla, Ole og Saga, megi
Guð hughreysta ykkur í sorginni.
Elsku Emmy, takk fyrir að vera
eins og þú varst. Maður getur ekki
annað en verið betri manneskja eftir
að hafa kynnst þér.
Þín æskuvinkona,
Unnur.
Elsku Emmy, ég hefði viljað eiga
fleiri stundir og ár með þér og gerði
ég mér vonir um að þú myndir ekki
kveðja svona snemma. Við höfum ver-
ið sem systur til margra ára og hug-
hreyst hvor aðra á erfiðum tímum.
Við áttum okkar góðu stundir sem
munu alltaf geymast í minningu
minni. Ég passaði þín börn meðan
þau voru lítil og þú varst veik á
sjúkrahúsi og Ole að vinna fyrir heim-
ilinu. Svo tókst þú við mínum drengj-
um þegar ég fór að vinna úti á sjó og
varst sá klettur sem þeir gátu ávallt
treyst á. Þú varst alltaf með prjónana
í höndunum þegar þú settist niður og
þitt góða skap var alltaf til staðar. All-
ar glæsilegu peysurnar sem þú prjón-
aðir á mig, börnin og barnabörnin
voru einstakar. Það var sama hvernig
þér leið, þú lést engan vita þótt þú
værir lasin heldur lést sem ekkert
væri. Þú varst alltaf tilbúin til að
hjálpa öðrum og liðsinntir þeim sem
til þín leituðu eftir bestu getu.
Guð blessi þig, elsku Emmy mín.
Innilegar samúðarkveðjur til eigin-
manns, barna og annarra aðstand-
enda.
Þín vinkona,
Ágústa Fanney Snorradóttir.
Kær vinkona okkar er farin sinn
veg og um leið frá okkur sem elsk-
uðum hana, eftir situr þessi sári sökn-
uður en minningin um vinkonu okkar,
hana Emmy mun ávallt lifa í hjörtum
okkar því hún var kona sem ekki er
svo auðvelt að gleyma, hún setti sitt
bjarta mark á hvert líf er hún snerti.
Emmy var litrík persóna og lífs-
reynd, ef maður var ráðvilltur og leit-
andi svara eða leiða, þá reyndist
henni léttbært að vitna og ráðleggja
um nánast hvað sem var lagt fyrir
hana. Hennar helsti kostur var að
brosa framan í heiminn og allt sem
honum fylgdi, sá húmorinn í hverri
þraut og benti okkur hinum á það er
hún sagði: „Lífið er of stutt til að
verja því í tómt vesen og leiðindi.“
Hún var hæfileikarík og það sást best
í einstökum listaverkum sem gerðust
í höndum hennar þegar hún prjónaði.
Það sem okkur var svo kært og eru
jafnframt yndislegustu minningar
okkar um hana voru kostir hennar
þ.a.s. vináttan við hana – hún var góð
vinkona að eiga og leita til, heimsókn-
ir til Emmyar voru fylltar hlátri og
maður gat komið og spjallað um allt
við hana, hún hafði skoðanir sínar á
hreinu og var ekki feimin við að tjá
sig, við munum sakna þessa.
Ég dáist enn að hve góð móðir hún
var Ole og Lillu, hún ljómaði öll þegar
hún talaði um þau og var alltaf þeirra
besti vinur. Hún státaði sig oft og gott
var að hlusta því hún var svo hreykin
af þeim báðum, hvað er betra en að
horfa á móður ljóma hreykin er hún
segir þér frá hvað sé að frétta af full-
vaxta börnum hennar, yndislegar
minningar sem þó eru svo sárar en
við sem þekktum Emmy brosum í
gegnum tárin.
Ole og Lilla, við biðjum þess að Guð
gefi ykkur styrk til að takast á við
sorgina og söknuðinn sem við vitum
að er ykkur ótrúlega erfiður viður-
eignar. Við biðjum þess að þið fáið
tíma og frið til að syrgja. Guð gefi
huggun.
Ég valdi þennan sálm því hann
minnir mig alltaf á að ég er ekki ein
og Guð er ofar öllum kringumstæðum
sem verða á veginum.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Við kveðjum þessa dugmiklu og
lífsreyndu konu með söknuði, en í
hjörtum okkar eru þessar ljúfu minn-
ingar um einstaka persónu, sem okk-
ur hlotnaðist sá heiður að þekkja.
Steingrímur og Rúna.
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SIGRÍÐAR G. JOHNSON.
Hildur Elín Johnson,
Agnar H. Johnson, Sigrún Gunnarsdóttir,
barnabörn og langömmubarn.
Við þökkum innilega öllum þeim sem veitt hafa
okkur stuðning og hluttekningu við fráfall og
útför dóttur okkar, systur, mágkonu og móður-
systur,
ÞÓREYJAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
sem lést í umferðarslysi fimmtudaginn 19. janúar
síðastliðinn.
Stofnaður hefur verið minningarsjóður í hennar
nafni við Sparisjóð Vestfirðinga. Hlutverk sjóðsins er að styðja við
barna- og unglingastarf í Körfuboltafélagi Ísafjarðar.
Elínborg Helgadóttir, Guðmundur Þór Kristjánsson,
Sara Guðmundsdóttir,
Rakel Guðmundsdóttir, Jóna Lára Ármannsdóttir,
Helga Kristín Guðmundsdóttir, Elmar Jens Davíðsson,
Ásgeir Þór og Viktoría Ýr Elmarsbörn,
Þórir Guðmundsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS KRISTINS STEFÁNSSONAR
bónda,
Munkaþverá,
Eyjafjarðarsveit.
Anna Aðalheiður Guðmundsdóttir,
Stefán G. Jónsson, Sigríður Jónsdóttir,
Guðrún Matthildur Jónsdóttir, Jón Már Björgvinsson,
Jón Heiðar Jónsson,
Vilhjálmur Björn Jónsson,
Guðmundur Geir Jónsson, Doris Adamsdóttir,
Þorgeir Smári Jónsson, María Stefánsdóttir,
Þóra Valgerður Jónsdóttir, Vignir Bragi Hauksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar ástkærs eiginmanns,
föður, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS SIGURÐAR PÉTURSSONAR,
Teigagerði 1,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarþjónustu Karitasar.
Herdís Sigurjónsdóttir,
Magni Sigurjón Jónsson, Kristín Björnsdóttir,
Þorbjörg Jónsdóttir, Jóhannes Á. Kristinsson,
Borghildur Anna Jónsdóttir,
Pétur Jónsson, Sigrún Ólafsdóttir,
Helga Björk Jónsdóttir, Daníel B. Gíslason,
Áki Ármann Jónsson, Alda Þrastardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.