Morgunblaðið - 10.03.2006, Page 44

44 FÖSTUDAGUR 10. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Tómas ÝmirÓskarsson
fæddist á Akureyri
1. maí 1984. Hann
lést af slysförum
25. febrúar síðast-
liðinn. Tómas ólst
upp hjá foreldrum
sínum, Lene Zach-
aríassen og Óskari
Snæberg Gunnars-
syni, í Dæli í Skíða-
dal og stundaði
nám í Verkmennta-
skólanum á Akur-
eyri að loknum
grunnskóla. Lene er fædd í Nor-
egi og býr móðir hennar Björg
Zacharíassen þar en faðir hennar
Einar Zacharíassen er látinn.
Foreldrar Óskars eru Gunnar
Rögnvaldsson og Kristín Óskars-
dóttir, búsett í Dæli. Óskar og
Lene slitu samvistir. Lene býr nú
á Hjalteyri, ásamt systkinum
Tómasar, sem eru Íris Björk, f.
19. nóvember 1989,
og Eyþór Freyr, f.
23. maí 1994. Óskar
býr í Dæli, ásamt
sambýliskonu sinni
Jóhönnu Kristínu
Arnþórsdóttur.
Börn Jóhönnu eru
Arnþór, Andrés,
Anna Sigrún og
Agnes.
Sambýliskona
Tómasar er Ásdís
Hanna Berg-
vinsdóttir frá Ás-
hóli í Grýtubakka-
hreppi, f. 7. júlí 1987, og bjuggu
þau í Keilusíðu 6 á Akureyri.
Foreldrar Ásdísar eru Bergvin
Jóhannsson og Sigurlaug Anna
Eggertsdóttir, búsett á Áshóli.
Ásdís á þrjár systur, Sigríði Val-
dísi, Önnu Báru og Berglindi.
Tómas verður jarðsunginn frá
Dalvíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Guð gefi okkur æðruleysi til þess að sætta
okkur við það sem við fáum ekki breytt.
Það hefði okkur aldrei grunað
elsku Tómas að lífið gæti endað
svona snögglega. Að yngsta dóttir
okkar og systir, sem á 15. aldursári
kom skælbrosandi heim og sagði frá
því að hún hefði aldrei séð jafn
myndarlegan strák og að hann hefði
meira að segja tekið eftir henni,
myndi þurfa að sjá á eftir unnusta
sínum svona ung að árum.
En svona er lífið, þú, þessi mynd-
arlegi og ljúfi strákur, komst í Ás-
hólsfjölskylduna sem yngsti tengda-
sonurinn, og sómdir þér þar vel. Oft
var kátt á hjalla þegar fjölskyldan
kom saman, mikið hlegið og skemmt
sér.
Það er óhætt að segja að á laug-
ardagskvöldið síðastliðið hafi mikið
vantað við kvöldverðarborðið á Ás-
hóli þegar fjölskyldan kom saman og
húsbóndinn hafði, eins og vanalega,
lagt á borð fyrir dæturnar fjórar,
tengdasynina fjóra og barnabörnin.
Það er eins og þið Ásdís hafið vit-
að að þið fengjuð stuttan tíma sam-
an, því allt frá þið byrjuðuð saman
gátuð þið ekki hvort af öðru séð – þið
gerðuð allt saman. Og alltaf var tal-
að um Ásdísi og Tómas sem eitt. Þér
treystum við alveg fyrir Ásdísi sem
er þremur árum yngri og oftar en
ekki heyrðist sagt: „Það verður í lagi
með hana, Tómas er með henni.“
Ef við báðum Ásdísi að passa þá
komuð þið bæði að passa, ef við báð-
um Ásdísi að skreppa út í búð fyrir
okkur þá gerðuð þið það saman. Þið
voruð rétt byrjuð saman þá hélduð
þið jólin í Áshóli og fóruð svo saman
til Noregs til að hitta ættingja þína.
Þið voruð ótrúlega samrýnd og
búin að stofna ykkar eigið heimili
sem þið nostruðuð mikið við, og jólin
hefur maður aldrei séð jólalegri en
hjá ykkur.
Elsku Tómas, einkar barngóður
varst þú, því börnin okkar systra
voru mjög hænd að þér og litu mjög
upp til þín.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(Vald. Briem.)
Elsku Ásdís, við munum hugga
þig, binda um sárin, svala sálu þinni
og þerra tárin.
Tómas okkar, þín verður sárt
saknað.
Bergvin og Sigurlaug, Ás-
hóli, Sigríður Valdís, Anna
Bára, Berglind og fjöl-
skyldur þeirra.
Af hverju var hann Tómas Ýmir
kallaður burt úr þessum jarðneska
heimi svo fljótt? Eigum við einhver
svör? Líklega ekki. Aðeins tómarúm.
Framtíðin brosti við ungum manni,
ótal viðfangsefni og tækifæri til þess
að taka þátt í því sem lífið getur veitt
okkur dauðlegum mönnum.
Til er spakmæli sem segir að þeir
sem guðirnir elska deyi ungir. Það
er fátækleg huggun fyrir ættingja
og vini sem syrgja. Sársaukinn og
söknuðurinn er meiri en svo að því
verði breytt með fáeinum orðum.
Góðar minningar, samheldni og trú á
endurfundi er það sem best huggar,
eykur bjartsýni og vekur von um
betri daga og líðan.
Skyldleiki og náin vinátta hafa
tengt fjölskyldurnar frá Þverá og
Dæli í Skíðadal í marga ættliði. Við í
fjölskyldunni að Tungusíðu 29 á Ak-
ureyri höfum átt því láni að fagna að
eiga samleið með Tómasi og fjöl-
skyldu hans. Við áttum þess kost að
fylgjast með honum þroskast frá því
að vera barn og unglingur til þess að
verða fulltíða maður sem átti eigið
heimili og hjartkæra unnustu.
Ótal samverustundir á liðnum ár-
um ylja okkur í kulda raunveruleik-
ans nú þegar hann er horfinn á
braut. Minningin um feimnislegt
bros, einlægni hans og hógværð og
um leið gleði og bjartsýni, er okkur
efst í huga nú þegar sorgin knýr að
dyrum. Margt hefur tengt fjölskyld-
urnar saman. Samverustundir á
Þverá, Möðruvöllum, Dæli og víðar.
Páskarnir sem við áttum saman í
dýrðlegu veðri og fögru umhverfi
Skíðadalsins, gengum á skíðum dag
eftir dag og bjuggum til ísbjörn úr
snjó í fullri stærð. Göngur á Þverá
og réttir. Jólaföndur á Möðruvöllum
ásamt mörgum öðrum góðum stund-
um. Allt þetta eru dýrmætar perlur í
sjóði minninganna sem við erum
þakklát fyrir að eiga.
Við kveðjum Tómas Ými með sár-
um söknuði og innilegu þakklæti fyr-
ir samfylgdina sem lauk svo skyndi-
lega. Guð geymi góðan dreng um
alla eilífð.
Elsku Ásdís, Lena, Óskar og
Hanna, Íris, Eyþór, Björg, Kristín
og Gunnar, þið öll sem áttuð og
þekktuð Tómas, Guð styrki ykkur og
gefi að sorgin víki með tímanum og
góðu minningarnar fylli hug ykkar í
staðinn.
Valdís, Vignir og fjölskylda.
Elsku Tómas.
Ég trúi því varla enn að þú sért
dáinn, þú þessi hressi ungi skemmti-
legi strákur sem allt lífið áttir fram-
undan. Þegar ég hugsa til baka um
allar góðu minningarnar sem ég á
um þig kemur þó bros á vör.
Við vorum búin að bralla margt
saman þegar við vorum lítil, þú kall-
aðir mig alltaf Aggara og söngst það
einhvern veginn svo skemmtilega
þegar þú kallaðir á mig. Margar
ferðir vorum við búin að fara út á
Álfhól að skoða hann allt um kring
og útbúa ýmiss konar álfagildrur.
Mikið var líka brasað í garðinum í
Dæli, klifrað í trjánum, lækurinn
stíflaður og vaðið á tánum, þetta
gerðum við nú bara þegar enginn sá
til.
Eitt skipti man ég alltaf svo vel,
það var þegar þú fékkst einu sinni að
gista á Göngustöðum hjá okkur, þú
gast ekkert sofið fyrir hrotum en
fyndnast fannst okkur þegar við
vöknuðum um morguninn og þú ætl-
aðir að fá þér djús, þá voru svo
margar fiskiflugur í könnunni þinni.
Ég og Gunnar bróðir fengum líka
alltaf að gista hjá ömmu og afa í
Dæli þegar það var þorrablót í sveit-
inni og þá var oft kátt á hjalla hjá
okkur og sváfum ég, þú og Gunnar í
einni kös í stofunni hjá ömmu og afa.
Alltaf varstu brosandi og svo hlýleg-
ur þegar við hittum þig, ég sakna
þín.
Ég vil biðja Guð um að hjálpa okk-
ur og styrkja fjölskyldu, ættingja og
vini sem syrgja Tómas og einnig að
halda í allar þær góðu og skemmti-
legu minningar sem hann skildi eftir
hér hjá okkur.
Þín
Erla Rebekka.
Þegar mér bárust þær hræðilegu
fréttir að Tómas væri dáinn þá vökn-
uðu upp margar spurningar í koll-
inum á mér. Af hverju ert þú tekinn
frá okkur svona snemma? Af hverju
er svona góður drengur tekinn frá
okkur? Já, það máttir þú eiga að þú
varst góður drengur og ekki bara
góður heldur líka mjög hraustur og
traustur. Þegar maður þurfti að leita
til þín til að gera eitthvað svaraðir
þú alltaf játandi. Ég man fyrst eftir
þér pínulitlum þegar ég var að fara
með foreldrum mínum yfir í Skíða-
dal og sá þig alltaf í dráttarvélinni
með pabba þínum.
Matartíminn á Húsabakka var
líka eftirminnilegur. Oft nægði þér
að fá þér bara stappaðar kartöflur
og tómatsósu.
Ég man líka vel þegar ég þjálfaði
þig í fótboltanum á Tungunum, það
var gott að eiga traustan og sterkan
varnarmann eins og þig. Manstu
þegar þið unnuð Eyjafjarðarmótið
16 ára og yngri, mér finnst eins og
það hafi gerst í gær. Þegar þú skor-
aðir sigurmarkið á móti Dalvík í
næst síðasta leiknum og svo gott
sem tryggðir okkur sigur á mótinu.
Það var ekki auðvelt fyrir jafnaldra
þína að eiga við þig því þú varst svo
sterkur að þegar þú settir öxlina í
þá, þá skutust þeir langt frá þér. Það
þurfti ekki jafnaldra til, því ég man
þegar ég var að spila á móti þér og
sá þig koma askvaðandi á móti mér
þá hugsaði ég svo mikið að taka á
móti þér með öxlinni að ég gleymdi
því að ég var með boltann. Einnig
man ég eftir þegar við vorum að
gera við fjallgirðinguna á Másstöð-
um. Það voru nú kannski ekki beint
uppáhaldsstundirnar okkar, sér-
staklega ekki ef girðingin var mikið
skemmd.
Að lokum man ég eftir þegar ég
hélt upp á 25 ára afmælið mitt og
þurfti burðardýr til þess að halda á
veitingunum; hver annar en þú
bauðst til að aðstoða mig.
Kæri vinur og frændi, ég kveð þig
með miklum söknuði og vona að þér
líði vel á nýjum stað.
Elsku Ásdís, Lene, Óskar, Jó-
hanna, Íris, Eyþór, Gunnar, Kristín,
Björg og aðrir ástvinir, megi guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu tím-
um, ég votta ykkur öllum innilega
samúð mína.
Karl Ingi.
Elsku Tómas, ég veit ekki hvernig
stendur á að ég þarf að gera þetta
svona ungur en ég trúi því eftir
þennan hræðilega atburð að lífið
okkar sé fyrirfram ákveðið og guð-
irnir sæki sér þá bestu strax því
þeirra bíður meira og ábyrgðarfyllra
hlutverk fyrir ofan.
Fyrir rúmum sjö árum kynntumst
við í skólanum og urðum strax góðir
vinir, reyndar hef ég aldrei eignast
eins góðan vin og þig, hvorki fyrr né
síðar, og því finnst mér leitt að
kveðja þig strax, en á þessum sjö
frábæru árum sem við þekktumst
var ýmislegt brallað og ótrúlegt
magn frábærra minninga um frá-
bæran vin fyllir mig núna þessa dag-
ana. Ég gleymi seint öllu því sem við
gerðum við bláa Poloinn, þegar við
hoppuðum á honum, runnum á hlið á
tveimur hjólum, drógum hann á eftir
okkur um hólinn heima eftir að hafa
horft á kraftakeppnir í sjónarpinu.
Eins þegar ég keypti útvarpið í hann
og hátalarana sem við pældum mikið
í hvernig ættu nú að komast fyrir og
þrátt fyrir ýmsar og misgáfulegar
tillögur okkur félaganna enduðum
við nú á því að fá aðra í verkið.
Tvítugsafmælið okkar sem við
héldum á Möðruvöllum gleymist
seint veit ég, allt brasið á okkur fyrir
það, mjólkurkúturinn með kranan-
um, lömbin, grillið, sleðinn sem
pabbi þinn sótti okkur á, bekkirnir,
borðin, 1000 lítra kæliboxið okkar,
græjurnar og fleira og fleira.
Eða manstu eftir Doritos-kassan-
um sem við fengum einu sinni og
borðuðum hann allan í einu yfir sjón-
varpinu og drukkum órúlegt magn
af diet pepsi með? Eða þegar við
þvoðum gamla húsið í Dunhaga frá
gólfi og upp í loft, þá sórum við að
gera þetta ekki aftur í þessu lífi.
Fyrstu golfferðina fórum við sam-
an sumarið fyrir 10. bekk og ég held
að þeir sem sáu þær aðfarir sem þar
fóru fram gleymi þeim seint, að
minnsta kosti er stutt síðan við rifj-
uðum upp þá ferð og hlógum heil
ósköp að enda sennilega einsdæmi í
golfsögunni. Það var með golfið eins
og margt annað sem við byrjuðum á
vinirnir, ég gafst upp strax því ég
fæddist ekki góður og nennti ekki að
æfa mig en þú með þína festu og
ákveðni hélst áfram.
Elsku Tómas, þakka þér fyrir
þessi ár sem þú gafst mér með þér,
þeim mun ég aldrei gleyma og mikið
hlakka ég til að hitta þig aftur elsku
vinur.
Þinn vinur
Hjalti Steinþórsson.
Á svona stundum finnst manni orð
mega sín lítils. Maður á erfitt með að
skilja að stundum skuli hlutirnir
vera svo ósanngjarnir og þú kæri
Tómas sem áttir alla framtíðina fyrir
þér skulir hafa hvatt okkur í hinsta
sinn.
Síðustu daga hafa rifjast upp fyrir
mér fjöldamargar góðar minningar
um þig. Ósjálfrátt leitar hugur minn
aftur til þeirra góðu stunda sem við
áttum saman sem litlir pollar á
heimavistinni á Húsabakka. Það var
ansi margt sem við brölluðum á þeim
tíma og þú varst ótrúlega hug-
myndaríkur og varst alltaf að finna
upp á einhverju nýju og skemmti-
legu að gera. Eftir skemmtilegan
dag þurftirðu svo að fara inn til
Helgu og mæla blóðsykurinn og fá
þér ristað brauð. Ég var vanur að
fara með þér þangað og okkur
fannst báðum gott að koma þar inn
og ef Siggi var heima þá var hann
vanalega fljótur að koma okkur til að
hlæja enda var oftast stutt í grínið
hjá þér. Við áttum það líka til að
liggja andvaka á kvöldin vegna þess
að ágætur herbergisfélagi okkar tók
stundum upp á því að hrjóta þessi
heljarins ósköp. Þá vorum við vanir
að spjalla um allt milli himins og
jarðar þar til á endanum að við sofn-
uðum og þú varst þá oftast fyrri til. Í
þetta skiptið sofnaðirðu þó allt of
snemma þeim svefni sem þú verður
ekki aftur af vakinn. Því er sárt að
kyngja en þeir deyja jú ungir sem
guðirnir elska og við því fær maður
lítið gert.
Ef ég man rétt þá var hvorugur
okkar orðinn læs né skrifandi þegar
við hittumst fyrst og í gegnum árin
hefur þú verið svo sjálfsagður hluti
af tilverunni. Maður getur þó ekki
annað en verið þakklátur fyrir að
hafa fengið að kynnast þér, fyrir mig
voru það sannkölluð forréttindi. Það
var gott að hafa þig nálægt svo ró-
legur og traustur sem þú varst.
Minninguna um þig mun ég ávallt
geyma.
Fjölskyldu og öðrum aðstandend-
um Tómasar votta ég mína innileg-
ustu samúð í sorg og miklum missi.
Guð blessi minningu um góðan
dreng.
Björn Snær Atlason.
Ég gleymi því seint þegar ég sá
hann Tómas Ými í fyrsta sinn, það
var á Ytri-Vík í partíi rétt fyrir jólin
2001, síðan þá höfum við Tómas ver-
ið mjög góðir vinir. Þessi ár sem ég
þekkti hann hafa safnast í minning-
arbankann minn ótal margar góðar
minningar sem munu ylja mér um
hjartarætur alla mína ævi. Að hann
Tómas minn sé fallinn frá er ég eng-
an veginn að skilja og við vinirnir og
fjölskylda Tómasar sitjum eftir og
skiljum ekki alveg af hverju hann
mátti ekki vera lengur hjá okkur. Ég
trúi að honum hafi verið ætlað eitt-
hvað mjög mikilvægt annars staðar
og veit að hann mun vaka yfir okkur
og passa okkur. Í janúar 2005 bauðst
mér að leigja íbúð með Tómasi, Ás-
dísi unnustu hans og vinkonu okkar
henni Eydísi sem ég þáði og sé alls
ekki eftir því. Við bjuggum saman
þarna í íbúðinni þangað til í lok maí
05 og voru þessir mánuðir mér mjög
mikils virði. Það var nú margt bras-
að í Bjarkarstígnum þar sem við
bjuggum. Og man ég sérstaklega
eftir þegar við vorum mjög mörg þar
og grilluðum og höfðum gaman. Þá
stóð Tómas galvaskur við grillið og
grillaði ofan í liðið. En elsku Tómas
minn, fallega brosinu þínu mun ég
aldrei gleyma og húmornum sem
alltaf var til staðar hjá þér. Það eru
auðvitað ótal minningar sem hægt er
að telja upp hérna en þær mun ég
geyma í hjarta mínu og skemmta
mér við að rifja upp við og við. Ég
mun sakna þín óendanlega mikið og
vil þakka þér kærlega fyrir þær
stundir sem við höfum átt saman,
elsku Tómas minn.
Það rökkvar um hjartarætur
raunamædd falla okkar tár.
Sálin í brjósti okkar grætur
þú ert horfin um ókomin ár
Þung í sinni oss sorgin
sveipuð í slörið svart
og um götur & torgin
glittir hvergi í bjart
Um síðir mun þó skína
sólin í huga oss á ný.
Bæn ber þér kveðju mína
þú brosir enn, í gegnum ský.
(Ágústína Gunnarsdóttir.)
Elsku Ásdís Hanna, Lene, Óskar,
Íris, Eyþór, ættingjar og vinir Tóm-
asar, ykkur vil ég votta mína dýpstu
samúð guð veri með ykkur.
Þín vinkona,
Guðlaug Sigríður (Gulla).
Manni finnst þetta einhvern veg-
inn ekki rétt, ungur drengur í blóma
lífsins sem neyðist til að kveðja svo
snöggt. Maður heldur enn í vonina
að þú bankir upp á með bros á vör.
Samt vitum við að vonin rætist ekki.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
Og skín ei ljúfast ævi þeirri yfir,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
og eilíflega, óháð því, sem kemur,
í æsku sinnar tignu fegurð lifir?
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu í gullnu augnabliki.
(Tómas Guðmundsson.)
Þín
Elfa Berglind og Magnús.
Nafnið Tómas Ýmir hefur okkur
alltaf þótt sérlega fallegt. Þó er það
þannig að það er persónan sem ber
nafnið sem skapar fegurð þess og
gildi í huga okkar. Það tókst Tómasi
líka vel að gera, enda ljúfur og góður
strákur á ferð.
Við áttum samleið í Húsabakka-
TÓMAS ÝMIR
ÓSKARSSON
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram
upplýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, fæddist,
hvar og hvenær hann lést, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og
klukkan hvað athöfnin hefst. Ætl-
ast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í minningargrein-
unum.
Minningar-
greinar