Morgunblaðið - 18.07.2006, Blaðsíða 27

Morgunblaðið - 18.07.2006, Blaðsíða 27
í 4 ár. Sú ferð er (fyrir utan tilefnið) minnisstæðust allra á ævi okkar og menningarlegust við kavíar og rúss- neskt kampavín í Bolshoi ballettin- um, í Kreml, Gúm, Smolny teater, í vetrar- og sumarhöllum Pétursborg- ar og í páskamessum í rétttrúnaðar- kirkjunni svo eitthvað sé nefnt. Þótt ekki væri Hannes aðdáandi Sovéts- ins var hann mikill aðdáandi rúss- neskrar hámenningar og því gaf ferð- in mér afar jákvæða mynd af Rússlandi þess tíma. Hannes bjóst ekki við að ná háum aldri vegna hjartasjúkdóms. Hann náði samt hærri aldri en meðaldán- araldri íslenskra karla, eitt dæmið enn um árangur hans. Ef eitthvað er hinum megin þá er víst að honum er tekið þar fagnandi vegna heiðarleik- ans og hreinskiptninnar sem er fyrir öllu á æðri stöðum. Ég votta Karinu, systkinunum og öllum aðstandendum mína innileg- ustu samúð. Páll Torfi Önundarson. Hannes Jónsson gekk til liðs við utanríkisþjónustuna 1954 og var þá þegar fullmótaður einstaklingur, hafði útskrifast fyrst sem prentari, síðan úr samvinnuskóla og loks tekið BA- og MA-gráðu frá bandarískum háskólum. Einnig hafði hann verið virkur í pólitísku starfi. Hann átti reyndar eftir að leggja stund á dokt- orsnám í London samhliða starfi og ljúka loks doktorsprófi frá Vínarhá- skóla. Þegar hann síðar á ævinni þurfti að leggja fram starfsferil sinn fyrir erlend stjórnvöld sem væntan- legur sendiherra lagði hann jafnan áherslu á það að halda ekki síður til haga prentnámi og samvinnuskóla- prófi en meistara- og doktorsprófi. Þegar í upphafi komu fram þeir eiginleikar sem fylgdu honum alla tíð, dugnaður og atorka. Var ekki laust við í upphafi að til árekstra kæmi við settlegri embættismenn gamla skólans. Hannes átti fjöl- breyttan feril á sendiráðunum í Bonn, London, Moskvu og fasta- nefndinni í New York að ógleymdu ráðuneytinu. Í gögnum ráðuneytisins er að finna bréf sem starfsbróðir hans og eftirmaður sem sendiráðu- nautur í Moskvu, Sigurður Hafstað, ritar ráðuneytinu til þess að vekja at- hygli á því hversu mikilla vinsælda og álits Hannes Jónsson og kona hans hafi notið meðal rússneskra embætt- ismanna og starfsmanna erlendra sendiráða. Sigurður tekur fram að hann viti að umsagnir sem þessar tíðkist ekki en hann geti ekki orða bundist. Hannes fékk leyfi úr utanríkis- þjónustunni til þess að sinna starfi blaðafulltrúa ríkisstjórnarinnar í orrahríð þorskastríðsins en var skip- aður sendiherra í Moskvu árið 1974. Árin 1980–1983 var hann fastafulltrúi í Genf og 1983–1986 sendiherra í Bonn. Á öllum þessum póstum lagði hann sérstaka rækt við að sinna ekki aðeins aðseturslandinu heldur einnig öðrum þeim löndum sem sendiráðinu var falin umsjón með. Síðustu verk- efni hans á vegum utanríkisþjónust- unnar voru einmitt að starfa sem sendiherra Íslands í fjarlægum lönd- um. Hannes átti langan feril innan ut- anríkisþjónustu, var afkastamikill rithöfundur, átti stóra fjölskyldu sem hann sinnti af alúð, með aðstoð sinn- ar góðu konu, Karinar Waag Hjálm- arsdóttur, hélt hann rausnarheimili en lagði jafnframt áherslu á það allan sinn embættisferil að reka sendiráð sín með hagsýni og útsjónarsemi. Hann gat verið fylginn sér og ákveð- inn en átti jafnframt til hlýju og glettni. Konu hans, Karinu, sem var hans stoð og stytta starfsævi alla og fram á ævikvöld og fjölskyldu allri sendir utanríkisráðuneytið hugheilar sam- úðarkveðjur. Gunnar Snorri Gunnarson ráðuneytisstjóri.  Fleiri minningargreinar um Hannes Jónsson bíða birtingar og munu birtast í blaðinu næstu daga. Höfundar eru: Hannes Birgir Hjálmarsson, Svava, Hjálmar, Krist- ín og Soffía, Andrés Ingi Jónsson, Sveinn Kristinn Hjálmarsson, Anna Karin Hjálmarsdóttir, Hildigunnur Haraldsdóttir. MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. JÚLÍ 2006 27 MINNINGAR ✝ Ingibjörg Gísla-dóttir fæddist í Þórormstungu í Vatnsdal í A-Hún. 13. október 1915. Hún lést á Landspít- alanum við Hring- braut sunnudaginn 9. júlí síðastliðinn. Foreldrar hennar voru hjónin Katrín Grímsdóttir, f. á Vatnsenda í Flóa 18. október 1875, d. 13. september 1956, og Gísli Jónsson bóndi, f. á Teigakoti í Svartárdal 18. jan- úar 1877,> d. 18. maí 1959. Ingi- björg var yngst sex systkina, hin eru drengur, f. og d. 21. mars 1903, Anna, f. 26. apríl 1906, d. 27. desem- ber 1993, Kristín, f. 25. mars 1910, d. 23. desember 1968, Grímur, f. 10. janúar 1912, og Salóme, f. 29. októ- ber 1913, d. 21. ágúst 1990. Ingibjörg giftist 31. júlí 1942 Dagbjarti Sigurðssyni, f. í Reykja- vík 31. október 1919, d. 6. júlí 1957. þeirra eru: a) Íris, f. 1976, gift Ólafi Magnússyni og eiga þau eina dótt- ur, og b) Sonja, f. 1980. 6) Gunnar, f. 22. nóvember 1950. Börn hans eru: a) Guðbjörg, f. 1970, gift Valdimar Jónssyni og eiga þau fjögur börn, b) Gísli Viðar, f. 1972, hann á einn son, og c) Helena, f. 1984. Gunnar er kvæntur Helgu Ottósdóttur, fyrir átti hún börnin Kristjönu, f. 1969, Önnu Þóru, f. 1971, Friðrik, f. 1972 og Sunnu, f. 1980. Seinni maður Ingibjargar er Jós- ef Halldórsson húsasmíðameistari, f. 12. október 1917. Börn Jósefs á lífi eru Erla, Gunnlaugur og Gunn- ar, látnir eru Hafsteinn, Þröstur, Helgi og Halldór. Eftir uppvaxtarár í Saurbæ í Vatnsdal stundaði Ingibjörg nám við Kvennaskólann í Reykjavík og Kvennaskólann á Blönduósi. Hún fluttist síðan til Reykjavíkur og vann lengst af sem matráðskona í stjórnarráðinu í Arnarhvoli þar til hún lét af störfum vegna aldurs ár- ið 1985. Ingibjörg var virkur félagi í Björkunum, félagi eiginkvenna húsasmíðameistara, allt frá stofnun þess. Ingibjörg verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 15. Börn þeira eru: 1) Guðni, f. 5. ágúst 1943, kvæntur Elisa- beth Dagbjartsson. Dætur þeirra eru: a) Ingibjörg Desirée, f. 1966, gift Göran Ols- son og eiga þau tvö börn, b) Ingrid Hel- ena, f. 1968, gift Kerry Koritko, og c) Anna Dagbjört, f. 1974. 2) Guðrún Katr- ín, f. 12. september 1944, sonur hennar er Lars Kjartan, f. 1972. 3) Gísli, f. 31. mars 1947. Synir hans eru: a) Pétur, f. 1968, kvæntur Maria Enarsson og eiga þau þrjú börn, og b) Sturla Freyr, f. 1990. 4) Sigurður, f. 11. júní 1948. Börn hans eru: a) Rebekka, f. 1968, hún á tvö börn, sambýlismaður Stefán Jónsson, b) Atli Rafn, f. 1972, hann á tvö börn, kvæntur Brynhildi Guð- jónsdóttur, og c) Lísbet, f. 1996. 5) Baldur, f. 3. nóvember 1949, kvænt- ur Soffíu J. Þórisdóttur. Dætur Á yndislegum júlídegi kvaddi tengdamóðir mín Ingibjörg Gísla- dóttir þetta jarðneska líf eftir skammvinn veikindi en snarpa loka- baráttu. Ljóst er þó að hún hefur verið lengur veik en okkur grunaði en það var ekki hennar háttur að kvarta. Það var táknrænt að sól- argeislarnir brutust inn til hennar þegar hún kvaddi því hún elskaði sólina alla tíð og nýtti hvert tæki- færi til að baða sig í henni. Þegar ég kynntist tengdamóður minni fyrir rúmum 30 árum stýrði hún mötuneyti stjórnarráðsins í Arnarhvoli. Ingibjörg lagði mikla alúð við starfið og bar umhyggju fyrir fólkinu sem borðaði hjá henni öll árin í Arnarhvolnum. Hún spurði það einatt um líðan þess og fjölskyldunnar og hafði mikla sam- úð með þeim sem eitthvað bjátaði á hjá. Í þá daga var morgunkaffi, heitur matur í hádegi og eftirmið- dagskaffi tilreitt alla daga auk sér- pantana og kaffiveitinga fyrir fundi og mestallt kaffibrauð bakað á staðnum. Það þýddi ekkert að impra á því hvort ekki væri verið að stjana óþarflega við fólkið hvað þá að það hefði nú ekki gott af öll- um þessum mat og kaffibrauði. Þetta þótti henni sjálfsagt því það var ekkert of gott fyrir fólkið sem „þrælaði“ alla daga á skrifstofunni. Hún kom fram af sömu virðingu við alla og fór ekki í manngreinarálit. Hún trúði á það góða og gerði öll- um jafnt undir höfði. Það var ekki eins og líf Ingi- bjargar hefði verið neinn dans á rósum en dugnaður, jákvæðni og öll hennar skapgerð var engu lík. Ingi- björg missti fyrri eiginmann sinn í blóma lífsins og stóð þá uppi ein með börnin sín sex á aldrinum sex til fjórtán ára. Það urðu því langir vinnudagar og -nætur og því ekki margar frístundir sem hún hafði fyrir sjálfa sig eins og þykir bráð- nauðsynlegt í dag. Þegar börnin voru uppkomin giftist Ingibjörg Jósef Halldórssyni. Voru þau mjög samhent og áttu mörg góð ár saman eða þar til fyrir nær tuttugu árum er Jósef varð fyrir áfalli. Börn og barnabörn Jós- efs fengu líka notið þeirrar vænt- umþykju og hlýju sem frá henni stafaði alla tíð. Ingibjörg og Jósef ferðuðust víða um landið og um árabil nánast á hverju sumri einnig til Svíþjóðar, þar sem nokkur börn Ingibjargar bjuggu á mismunandi tímum. Hún hafði svo góða aðlög- unarhæfni og var svo „dipló“ að allt sem var sænskt var einfaldlega það besta. Hún naut þess að vera í fríi og baða sig í sólinni og bara að vera samvistum við fjölskylduna sína. Á þessum stundum var gott að vera með Ingibjörgu, hún sýndi áhuga á öllu en maður mátti ekkert hafa fyrir henni og oft var erfitt að kom- ast að hvað hana sjálfa langaði til. Hún náði vel til dætra okkar, þær höfðu mikið dálæti á ömmu sinni enda var hún einstaklega blíð og góð við þær. Nánasta fjölskyldan skipaði stærstan sess í lífi Ingi- bjargar og hún gladdist yfir sér- hverju barni sem fæddist sem var hjá henni alltaf það fallegasta, gáf- aðasta og besta. Hún fylgdist af áhuga með þeim öllum og margar unglingsstúlkurnar trúðu henni fyr- ir sínum leyndarmálum. Ingibjörg var dökkhærð, fínleg og falleg kona og var alla tíð mjög ungleg. Hún taldi það lykilatriði að bera á sig góð krem og hafði alltaf mikinn áhuga á því hvaða snyrti- vörur og krem maður notaði. Hún hafði líka yndi af því að klæðast fal- legum fötum og voru bleikir og fjólubláir litir hennar uppáhald enda klæddu þeir hana einstaklega vel. Hún fylgdist líka vel með hvað var í tísku og kunni svo sannarlega að klæða sig upp fyrir veislur. Það var alltaf eins og drottningin sjálf væri mætt á svæðið svo fín var hún. Hún kunni að hrósa og gerði það óspart og þannig var það líka með þakklætið sem hún sýndi alla tíð, jafnvel fyrir hvert lítilræði sem gert var fyrir hana sem manni fannst ekki alltaf verðskuldað. Ingibjörg var einstaklega minn- ug, þekkti marga og vissi deili á enn fleirum. Hún fylgdist ótrúlega vel með því sem var að gerast á líð- andi stund. Ég man þegar Ingi- björg og foreldrar mínir voru að rifja upp gamla tíma, þá kom í ljós hve vel hún var að sér um bæj- arlífið í Reykjavík en með foreldr- um mínum og Ingibjörgu ríkti góð- ur vinskapur sem hélst alla tíð. Ingibjörg tengdamóðir mín var góð og jákvæð og hafði yndislega nærveru. Hún lagði alltaf eitthvað gott til málanna og öllum var unun að vera í návist hennar. Að leið- arlokum þakka ég samveruna, blessuð sé minning Ingibjargar Gísladóttur. Soffía Þórisdóttir. Það er sunnudagur og sólin skín. Kannski fegursti og bjartasti dagur sumarsins. Þegar degi tekur að halla, þennan fallega dag, kveður elskuleg tengdamóðir mín þessa jarðvist. Dagurinn var hennar og hún eins og dagurinn, góð og falleg. Þessi dagur rennur mér seint úr minni. Minningar um liðna daga og liðin ár. Söknuður eftir góðri tengdamóður og vinkonu. Hún hefði kannski ekki viljað að ég skrifaði um hana lofræðu, en á kveðjustund má ég til að skrifa fáein orð til hennar, fyrir öll þau fallegu orð sem hún hefur látið falla til mín og minnar fjölskyldu í gegnum árin, það verður aldrei að fullu endur- goldið. Hún var ótrúleg kona, hún gat alltaf hrósað, var alltaf jákvæð, sagði aldrei styggðaryrði við nokkra manneskju, talaði alltaf vel um allt sitt samferðafólk í lífinu, gat alltaf hlustað, hennar líðan var aukaatriði, það skipti alltaf meira máli hvernig aðrir hefðu það. Síð- ustu dagana sem hún lifði, helsjúk á sjúkrabeði, spurði hjúkrunarfólkið hana gjarnan hvernig henni liði í dag, „jú, mér líður ágætlega, en hvernig líður þér?!“ Þannig var hún, það mátti alls ekki hafa of mikið fyrir henni. Hún var falleg kona, alltaf vel til höfð, fallega klædd, lítil og nett, en bar sig glæsilega. Hún gaf mér svo margt og kenndi mér miklu meira, sem ekki verður tíundað hér. Það er svo óltal margt sem ég vildi þakka henni fyrir, en efst í huga mér er þakklæti til hennar fyrir hvað hún var mér alltaf góð og hve vel hún tók á móti mér, þegar ég kom inn í líf Gunnars míns, yngsta sonar hennar, með barnahópinn minn, fyrir tuttugu og þremur árum. Hún varð strax traust vinkona mín, svo ótrúlega skilningsrík og góð. Það var auðvitað ekki sjálfgefið að þannig yrði það, en hún var bara svona. Hún var börnum mínum sem besta amma og þau elskuðu hana eins og hinar ömmur sínar. Þannig var Ingibjörg, elskuleg við alla sem á vegi hennar urðu. Í sorginni er mikil huggun að eiga góðar minningar um ástkæra móður, tengdamóður, ömmu og langömmu. Guð er góður að hafa gefið okkur hana og leyft okkur að hafa hana svona lengi hjá okkur. Fyrir það ber að þakka. Ég vil kveðja hana með sömu orðum og hún kvaddi mig fyrir fáeinum dög- um. Guð blessi þig og varðveiti, Ingi- björg mín, þín Helga. INGIBJÖRG GÍSLADÓTTIR Elsku amma, nú hefur þú öðlast hvíld eftir langa og við- burðaríka ævi. Ég er óendanlega þakklátur og lánsamur fyrir að hafa átt þig sem ömmu og fyrir það sem þú hefur gert fyrir mig. Yndislegri, jákvæðari og sterkari manneskja en þú varst, er vandfundin. Þessa dagana streyma fram ótal minningar, allt frá árunum í Víðigrundinni, heimsóknum í Arnarhvol, ferðum til útlanda með þér og afa, síðar áranna í Fannborg og nú síðast Hrafn- istu. Það er huggun að geta litið til baka til allra stundanna sem ég varð aðnjótandi með þér. Elsku amma, blessuð sé minning þín. Lars. HINSTA KVEÐJA  Fleiri minningargreinar um Ingi- björgu Gísladóttur bíða birtingar og munu birtast í blaðinu næstu daga. Höfundar eru: Ingibjörg, Ingrid, Anna, Íris og Sonja, Re- bekka Sigurðardóttir, Helena, Guð- björg, Hildur Halldórsdóttir, Ágúst Ármann, Jóhanna Jóhannesdóttir, Aðalbjörg Stefanía Helgadóttir. Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda- faðir og afi, BENEDIKT BJÖRNSSON húsagagnasmíðameistari, Aratúni 38, Garðabæ, lést laugardaginn 15. júlí sl. Jarðarförin verður auglýst síðar. Ólöf H. Guðnadóttir, Jóhanna Benediktsdóttir, Rósa Kristín Benediktsdóttir, Gunnar Jónatansson, Hrönn Benediktsdóttir, Hörður Bjarnason, Hildur Benediktsdóttir, Björn Þór Guðmundsson og barnabörn. Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda- móðir, amma og dóttir, GUÐRÍÐUR GÍSLADÓTTIR frá Seldal, Norðfirði, til heimilis í Hvammsdal 9, Vogum, lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja sunnudag- inn 16. júlí. Ingólfur Sigurjónsson, Ingileif Ingólfsdóttir, Guðmundur Franz Jónasson, Iðunn Ingólfsdóttir, Lúðvík Rúnarsson og barnabörn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.