Morgunblaðið - 02.08.2006, Blaðsíða 32

32 MIÐVIKUDAGUR 2. ÁGÚST 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Birkir HafbergJónsson fæddist í
Keflavík 9. apríl
1980. Hann lést í vél-
hjólaslysi hinn 23.
júlí síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Agnes Lilý Guð-
bergsdóttir úr
Grindavík og Jón
Jónsson frá Vindási
á Rangárvöllum.
Systkini Birkis er
Gunnar Svanberg
Jónsson og Sólrún
Ósk Jónsdóttir.
Birkir var alinn upp á Hvolsvelli
og flutti þaðan um tvítugt til
Reykjavíkur. Síðastliðið ár bjó
hann í Mosfellsbæ. Birkir var mik-
ill keppnismaður og vann til fjölda
verðlauna, þ. á m. karatemaður
HSK og Rangár-
vallasýslu árið 1993,
í hestaíþróttum,
skák og golfi. Birkir
vann við hestatamn-
ingar á hestabúgarði
í Frakklandi í eitt ár
18 ára gamall.
Fyrir tvítugt fór
hann til vinnu við
Kvíslárvirkjun við
járnabindingar.
Hann stofnaði síðan
eigið fyrirtæki fyrir
fjórum árum, Verk-
binding ehf. Hann
vann sem undirverktaki hjá ÍAV
síðastliðin þrjú ár og var með um
20 manns í vinnu.
Útför Birkis verður gerð frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkkan 13.
Elsku hjartans barnið mitt, sonur
minn, yndislegi góði strákurinn
hennar mömmu sinnar. Ég sakna
þín svo ólýsanlega mikið. Ég elska
þig svo heitt og þrái svo sterkt að
faðma þig svo fast að mér og sleppa
þér aldrei aftur. Þú ert ljósið í lífi
mínu og hluti af mér.
Litli grallarinn minn, svo lífsglað-
ur, hress og kátur, alltaf hlæjandi
og djókandi. Þú varst svo góð sál og
hafðir svo sterka ábyrgðar- og
verndartilfinningu. Þú máttir ekk-
ert aumt sjá, hvorki menn né dýr.
Hestarnir þínir og Tarzan, köttur-
inn þinn sem var eins og barnið þitt,
eiga eftir að sakna þín líka. Þú elsk-
aðir að lifa og lifðir hratt til að með-
taka allt sem lífið hafði upp á að
bjóða fyrir þig þennan stutta tíma
sem þú fékkst hér á jörðinni. Alltaf
var ég að minna þig á að hvíla þig
meira, en þú máttir ekki vera að því,
því þú þurftir að gera þetta og hitt,
bæði dag og nótt. Það var svo gott
að tala við þig og þú sagðir alltaf:
„Mamma, ég redda þessu,“ þegar
eitthvað var að. Það er svo sárt að fá
ekki að sjá fallega bjarta andlitið
þitt framar né heyra röddina þína
og smitandi hláturinn. Það elskuðu
þig allir sem voru svo lánsamir að
kynnast þér.
Birkir minn, ég veit að amma Sóla
og afi Einar eru hjá þér og passa þig
fyrir mig og fleiri ættingjar vernda
þig þangað til við hittumst aftur.
Guð gefur og Guð tekur. Ég veit að
Hann þarf þína hjálp á himnum. Það
er eitthvað sérstakt sem þér er ætl-
að að gera þar, því þú ert svo ein-
stakur, gáfaður og góður.
Þú varst svo góður við systur þína
og bróður, og mömmu þína barstu á
höndum þér. Þú varst alltaf svo
stoltur af mér. Þið Gunnar voruð
sálufélagar og svo samrýndir að það
var með ólíkindum hvað nafla-
strengurinn var sterkur á milli ykk-
ar. Það var aldrei Gunnar eða Birk-
ir, alltaf Gunnar og Birkir í einu
orði. Sólrún dýrkaði þig og enginn
skyldi voga sér að særa hana. Þá var
þér að mæta eins og mannýgu nauti.
Því hún var litla systir þín og systk-
inaböndin og samhugurinn svo
sterkur.
Svo er það elsku pabbi þinn sem
þú ert svo líkur. Þið náðuð svo vel
saman, töluðuð saman oft á dag. Svo
miklir vinir og félagar í einu og öllu.
Einari þótti svo vænt um þig, fannst
þú skemmtilegur og líflegur strákur
með einstakan húmor.
Það er ómetanleg minning sem
við geymum þegar þið systkinin
komuð hingað í mat kvöldið áður en
þú lést.
Alveg frá því að þú varst smábarn
varstu fullur af krafti, metnaði og
keppni. Þú bara varðst að vera
fremstur og bestur í öllu sem þú
tókst þér fyrir hendur og þú varst
það líka, elsku drengurinn minn. Þú
varst einstaklega fjölhæfur og list-
rænn. Það var sama hvort það var í
golfi, í skák, hlaupi, karate, hestum
og nú síðast ætlaðir þú að vera best-
ur á mótorfáki. Þegar þú varst að-
eins 11 ára komstu heim af hesta-
íþróttamóti með 11 verðlaun og á
Íslandsmóti í karate varðst þú þre-
faldur karatemeistari aðeins 13 ára
gamall. Og dugnaðurinn við að
byggja upp þitt eigið fyrirtæki síð-
astliðin fjögur ár sýnir líka kraftinn
og metnaðinn.
Ég á ekki næg orð til að lýsa því
hversu stolt ég er af þér, sonur
minn.
Það er mér ógleymanleg stund
sem við áttum á slysstað 25. júlí,
þegar við komum öll saman og mót-
orhjólin streymdu að til að heiðra
minningu þína. Veðrið yndislegt,
kyrrð og friður, kertin loguðu svo
glatt að þau lýstu upp himininn og
myndina af þér við mótorhjólið þitt.
Einnig hin mikla minningarathöfn
uppi í Heiðmörk 27. júlí í veðurblíð-
unni þegar mörg hundruð mótorhjól
og fólk komu saman. Fyrir mig, þig
og okkur öll er þetta ómetanlegt að
finna samhug og virðingu þessa
fólks.
Sorgin er sár og kvölin sterk að
missa þig frá okkur aðeins 26 ára
gamlan. Lífið getur verið hart og
miskunnarlaust. Guð blessi þig og
varveiti og veri sálu þinni náðugur.
Ég kveð þig í bili, sonur minn.
Minning þín lifir.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring,
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson)
Ég elska þig.
Þín
mamma.
Elsku Birkir bróðir minn. Nú ert
þú farinn og því fá engin orð lýst
hversu mikið ég sakna þín. Það er of
sárt að hugsa um það. Þú ert besti
bróðir sem nokkur systir gæti hugs-
að sér að eiga. Það var enginn sem
passaði eins vel upp á mig og þú. Og
gerðir allt sem þú gast til að vernda
mig.
Það sýnir bara hversu góðhjart-
aður þú varst. Þú varst svo
skemmtilegur, lífsglaður og bjart-
sýnn á framtíðina. Ég á eftir að
sakna slagsmálanna og rifrildanna
okkar og góðu stundanna. Núna er
enginn til að skjóta golfkúlum í
hausinn á mér, klípa og pína eins og
þú gerðir. Það er svo margt sem við
gerðum saman, við öll þrjú. Það eru
ekki mörg systkini sem eiga svona
gott samband eins og við áttum. Við
vorum „Simpsonsfjölskyldan“ eins
og Elenór skírði okkur.
En þú, Birkir, varst svo einstak-
ur, meistari í öllu sem þú tókst þér
fyrir hendur.
Ég hef ávallt litið upp til þín og
mun alltaf gera! Ég vil líka þakka
þér fyrir að vera til.
Minning þín mun alltaf lifa og ég
sakna þín svo mikið.
Þín systir
Sólrún Ósk Jónsdóttir.
Elsku bróðir minn og vinur. Mér
þykir það mjög sárt að þurfa að
kveðja þig svona snögglega og á ég
eftir að sakna þín mikið, svo lengi
sem ég lifi, Birkir minn.
Þú varst svo glaður þennan
hörmulega dag sem þú lést í þessu
ömurlega slysi. Við systkinin feng-
um okkur að borða á Hróa hetti í há-
deginu og þú fékkst þér lambakótil-
ettur, að sjálfsögðu. Svo hlógum við
og gerðum grín eins og alltaf. Þetta
var allt svo fullkomið. Síðan horfð-
um við á eftir þér inn í eilífðina, al-
veg glatað.
Ég er svo þakklátur fyrir tímann
sem við fengum saman á þessari
blessaðri jarðkringlu. Við höfum
alltaf verið á hraðbrautinni og á
þessum stutta tíma sem við náðum
saman erum við búnir að gera
margt og mikið og lenda í svo mörg-
um ævintýrum og búa til svo mörg
ævintýri. Það er ekki slæmt að vera
búinn að afreka allt sem þú varst
búinn að gera á þessum stutta tíma
sem þú fékkst. En það er það sem
aðra dreymir um að gera á heilli
mannsævi. Það er ekki slæmt að
geta montað sig af því þarna uppi.
Þú ert þar núna vafalaust að segja
brandara og gera grín í einhverjum.
Þú varst gull af manni og það fet-
ar enginn í þín fótspor.
Vertu blessaður, mikli vinur og
bróðir.
Gunnar Svanberg Jónsson.
Þær stundir koma í lífi okkar að
okkur skortir orð til að lýsa tilfinn-
ingu okkar og svo er nú þegar sest
er niður til að setja á blað minning-
arorð um dóttursoninn Birki Haf-
berg Jónsson. Þó svo að dauðinn sé
líklega það eina sem hver einstak-
lingur gengur að vísu í lífinu gerir
enginn ráð fyrir að hann kalli til sín
lífsglaðan og hláturmildan 26 ára
ungan mann sem var fullur af
starfsorku.
Ævi hvers manns er vegferð í
gegnum dal lífsins og á leiðinni setja
menn upp vörður minninganna.
Birkir skilur eftir sig margar slíkar
vörður.
Allt frá því að hann var barn ein-
kenndi hann glaðværð, hláturmildi
og kapp til að standa sig. Það var
sama hvaða íþróttagrein hann
stundaði, alltaf fékk hann verð-
launapening eða bikar fyrir góðan
árangur. Hann stundaði hesta-
mennsku og var snemma góður
knapi og vann til margra verðlauna
á mótum. Hestamennska átti hug
hans alla tíð.
Birkir var góður vinur og félagi,
hann heillaði alla sem kynntust hon-
um með glaðværð sinni, hláturmildi
og lífsorku.
Elsku Birkir, það hefur verið
gæfa okkar og forréttindi að eiga
þig að barnabarni. Þín er sárt sakn-
að en minning þín lifir í hjörtum
okkar.
Öggu, Jóni, Gunnari, Sólrúnu,
Einari og Ievu vonum við að Guð
gefi styrk til að takast á við sorgina
og okkur öllum veiti hann huggun í
þessum missi.
Amma Hjálmey
og afi Halldór.
Að skrifa niður nokkur kveðjuorð
til þín er erfitt, tilhugsunin um
kveðjustund við frænda minn og
jafnaldra er óraunveruleg. Við ger-
um aldrei ráð fyrir öðru en allt verði
í lagi hjá okkur. Að við getum lifað
okkar lífi eftir bestu getu, verðum
gömul og deyjum. Þú varst vissu-
lega tekinn frá okkur alltof
snemma.
Þú hafðir vissulega lifað lífinu lif-
andi. Alltaf eitthvað að gera.
Frændur mínir frá Hvolsvelli voru
alltaf eftirtektarverðir þar sem þeir
komu við. Skemmtilegar og fyndnar
sögur fylgdu heimsóknunum.
Þegar lífið endar á svo óvæntan
máta hugsa ég til þess hversu vel við
þurfum í raun að varðveita stundir
með fjölskyldu og vinum, hvert ein-
asta andartak gæti verið það sein-
asta.
BIRKIR HAFBERG
JÓNSSON
✝ Björk Hafrúnfæddist á Eski-
firði 17. okt. 1941.
Hún lést í Danmörku
25. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Vilborg Björns-
dóttir, f. 11. júlí 1918
á Eskifirði, nú til
heimilis á dvalar-
heimilinu Hulduhlíð
á Eskifirði, og Krist-
inn Berg Pétursson
frá Rannveigarstöð-
um í Atlavík, f. 15.
apríl 1905, d. 20. okt.
1993. Systkini Hafrúnar samfeðra
eru: Svanhildur Sigríður, d. 20.
ágúst 1993, og Erna Hafdís Berg, d.
30. sept. 1994. Systkini hennar
sammæðra eru: Haukur, d. 1988,
Soffía. 4) Gréta Lind, f. 15. jan.
1964, maki Hallgrímur Færseth.
Börn: Sandra Kristín og Björgvin
Viktor. 5) Steinunn Björk, f. 15. feb.
1966, maki Eiríkur Waltersson.
Börn: Steinar Davíð, Birna og
Björk Hafrún.
Hafrún og Árni Heiðar slitu sam-
vistum. Hinn 31. maí 1980 giftist
hún Arnari Gunnlaugssyni. For-
eldrar hans voru Jóhanna H. Han-
sen, f. 26. mars 1915, d. 25. sept.
1984, og Gunnlaugur Gunnlaugs-
son, f. 15. ágúst 1906, d. 16. jan.
1979. Systkini Arnars eru: Kol-
brún, Borghildur og Anna.
Hafrún fluttist 15 ára frá Eski-
firði til Keflavíkur með foreldrum
sínum og fór fljótt að vinna ýmis
störf. Síðast við Myllubakkaskóla í
Keflavík. Hún greindist í nóvember
1998 með krabbamein sem hún
varð að lokum að lúta í lægra haldi
fyrir.
Hafrún verður jarðsungin frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Ragnar, Kristín og
Birna Zophanías-
börn. Örn, Helgi
Grétar, Unnar, Ragn-
hildur, Steinunn og
Eygló Kristinsbörn.
Ung kynntist Haf-
rún Árna Heiðari
Óskarssyni og eru
börn þeirra í aldurs-
röð: 1) Árni Heiðar, f.
11. júlí 1959, maki
Hafdís Kjartansdótt-
ir. Börn: Ása Björg,
Kristinn Erlingur,
Una og Tómas. 2)
Kristín Vilborg, f. 22. feb. 1961, d.
5. júlí 1983. Barn: Berglind, hún á
einn son, Snævar Orra. 3) Pétur
Ragnar, f. 20. jan. 1963. Börn: Ást-
þór Ingi, Hafdís Ósk og Laufey
Mig langar að minnast konu
minnar nokkrum orðum.
Við áttum margar góðar stundir
saman. Hún var mjög hlý kona og
vildi öllum gott gera, það var mitt
gæfuspor að kynnast henni.
Hún barðist hetjulega við sinn
sjúkdóm og vil ég þakka börnum
hennar þann góða stuðning sem
þau sýndu bæði mér og mömmu
sinni.
Við áttum margar góðar stundir
í sumarbústaðnum okkar og þar
voru alltaf allir velkomnir. Hún var
félagslynd og vildi hafa fólk í
kringum sig. Þegar við fórum upp í
sumarbústað var yfirleitt eitthvað
af barnabörnunum með.
Til jarðar hníga hlýtur,
það henni er komið af.
Vor ævi flugsnör flýtur
sem fljótið út í haf.
Og dauða hafið dökkva
vér daprir störum á.
Og harma tárin hrökkva
svo heit af vina þrá.
(Björn Halld. frá Laufási)
Hvíl í friði, mín elskulega eig-
inkona, og þakka þér allar okkar
stundir.
Blessuð sé minning þín.
Þinn
Arnar.
Kæra tengdamamma, mig langar
að minnast þín í nokkrum orðum.
Þrátt fyrir stutt kynni tókstu mér
alltaf opnum örmum.
Ég minnist þess þegar við fórum
saman upp í sumarbústaðinn þinn,
þá tók ávallt gleðin völd þegar þú
varst nærri. Ég mun ávallt sakna
þess að koma á Blikabraut og þú
hvergi nærri til að spjalla saman
um daginn og veginn. Elsku
tengdamamma, alltaf tók það á mig
að koma í heimsókn og sjá hversu
veikari og veikari þú varðst, en í
minningu minni varstu kjarnorku-
kvendi.
Ég vil þakka þér fyrir allt. Guð
veri með þér.
Þér ég vildi þúsundfalt
þakka af mínu hjarta
fyrir að þú ert mér allt
enn sem sumarið bjarta.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Þinn tengdasonur
Eiríkur Waltersson.
Elsku amma, þá er komið að
kveðjustund, stund sem við öll
kviðum. Við vitum að nú líður þér
betur, nú hefur þú fengið lausn frá
erfiðleikum þínum. Það er svo
sannarlega hægt að segja um þig,
elsku amma, að þrátt fyrir veikindi
þín á síðustu árum hélstu alltaf
áfram glöð, aldrei var hægt að
finna hjá þér annað en von og
gleði. Það er með ólíkindum hvað
þú hefur tekið veikindum þínum af
miklu æðruleysi sem má sjá af því
að það síðasta sem þú gerðir var að
fara með okkur barnabörnin þín
ásamt foreldrum okkar til útlanda.
Þar áttum við góðar stundir saman
sem við hefðum svo sannarlega
ekki viljað missa af. Það gaf okkur
mikla gleði að fá að vera sam-
vistum við þig þessar síðustu
stundir og mun það verða í minn-
ingum okkar lengi.
Elsku amma, takk fyrir að vera
þú sjálf. Alltaf tókstu vel á móti
okkur þegar við komum til þín,
stjanaðir við okkur eins og þér
einni var lagið, bakaðir handa okk-
ur og þú bakaðir sko bestu pönnu-
kökur sem hægt var að fá, þú varst
alltaf að gefa okkur eitthvað og
sýna okkur hvað þér þótti raunver-
lega vænt um okkur. Þegar þú
komst í heimsókn komstu alltaf
færandi hendi. Við vildum óska
þess að við hefðum átt fleiri sam-
verustundir með þér á síðustu ár-
um en lífið er skrýtið og margt
breytist á stuttum tíma. Við mun-
um ævinlega samverustundirnar í
sumarbústaðnum og hjólhýsinu,
alltaf var gaman að fá að fara með
og vera hjá ykkur. Það gladdi þig
svo mikið þegar við vorum nálæg.
Megir þú hvíla í friði, elsku
amma Habba, við kveðjum þig með
þessari fallegu bæn.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson)
Elsku pabbi, Steinunn, Gréta,
Árni, Berglind, Arnar afi og fjöl-
skyldur, guð gefi ykkur styrk í
sorginni.
Ástþór Ingi, Hafdís Ósk og
Laufey Soffía Pétursbörn.
Elsku amma. Takk fyrir allar
stundirnar sem við áttum saman,
þær verða ávallt geymdar í hjört-
um okkar. Hvort sem var í hjólhýs-
inu, sumarbústaðnum eða á Blika-
braut var gestrisnin þín
óaðfinnanleg og þar var maður allt-
af númer eitt.
Amma, þú hefur kennt okkur svo
mikið um lífið og tilveruna sem
verður ávallt geymt í huga okkar.
Þín verður minnst sem fordæmis
styrkleika og kærleiks.
Takk fyrir allt.
Vertu sæl um alla eilífð,
elskulega amma okkar.
Þótt að stöðugt þig við grátum
BJÖRK HAFRÚN
KRISTINSDÓTTIR