Morgunblaðið - 20.08.2006, Page 29

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20. ÁGÚST 2006 29
Skógarhlíð 18 · 105 Reykjavík
Sími: 591 9000 · www.terranova.is
Borgar
veisla
Terra Nova
Tallinn
19.990 kr.
Flugsæti báðar leiðir með sköttum,
m.v. 2 fyrir 1 tilboð 29. okt. – 2. nóv.
Netverð á mann.
Vilnius
19.990 kr.
Flugsæti báðar leiðir með sköttum, m.v.
2 fyrir 1 tilboð 8.-11. okt.. Netverð á mann.
Sofia
61.856 kr.
5 nátta ferð
Netverð á mann, m.v. 2 í herbergi á Hotel
Sveta Sofia í 5 nætur. Flug, skattar, gisting
með morgunverði og íslensk fararstjórn.
í haust
E
N
N
E
M
M
/
S
IA
•
N
M
22
44
4
R
agnheiður veiðir sig
niður Neðri-Eyra-
hyl í Svalbarðsá.
Hún er með litla
rauða Frances
keilutúbu undir.
Hún kastar af ör-
yggi og leggur fluguna við bakkann
fjær, nær góðu rennsli og strippar
hægt. Eftir nokkur köst til viðbótar
skiptir hún um flugu. „Ég er búin
að missa trúna á þessa. Ég fékk
tvær tökur á Francesinn í gær,“
segir hún, „en missti að vísu annan
fiskinn. Nú finnst mér allt í einu að
ég þurfi að skipta.“ Hún setur litla
Hairy Mary undir. „Það komu tveir
laxar á þessa í gær,“ segir hún og
fikrar sig niður eftir hylnum, kemb-
ir veiðistaðinn vel. „Þetta er töku-
staðurinn!“ hvíslar hún þá og nær
fullkomnu kasti. Flugan syndir fal-
lega þvert yfir hylinn en enginn lax
lætur á sér kræla. „Jæja, þá er ég
líka búin að missa trúna á þessa,“
segir hún, skiptir aftur yfir í
Frances og veiðir sig áfram niður
breiðuna.
Myndavél fælir laxinn lítið
Þegar ég hitti Ragnheiði er hún í
Þistilfirðinum og nýbúin að ljúka
tökum á nýrri veiðimynd sem
skartar Gunnari Helgasyni leikara
og gefin verður út fyrir næstu jól.
Myndin á sennilega eftir að heita
því einfalda nafni Laxinn. „Við er-
um þegar komin með 70 spólur í
sumar, 2800 mínútur af efni. Það er
svakaleg vinna að fara í gengum
þetta allt, klippa það niður og raða
saman.“
Það hafði gengið á ýmsu þennan
síðasta sólarhring. Náðst höfðu
myndir af laxi taka túbuflugu undir
yfirborðinu. Ragnheiður hafði auk
þess náð einum laxi sjálf, misst
annan og endað á að hrasa og
brjóta stöngina sína. Enn einn
venjulegur vinnudagur.
Spurð um tilurð þessa verkefnis
segir Ragnheiður samstarf þeirra
Gunnars hafa hafist árið 1993, við
framleiðslu á Stundinni okkar, þeg-
ar hann og Felix Bergsson sáu um
þáttinn. „Við höfum oft unnið sam-
an eftir það en það var síðan fyrir
tveimur árum að hann kom til mín
og Einars, mannsins míns, með þá
hugmynd að framleiða veiðimynd.
Hann var kominn með brennandi
veiðidellu, sem ég hafði haft mjög
lengi. Mér fannst hugmyndin frá-
bær.
Einar fann á netinu eins manns
krana til notkunar við myndatökur
undir vatni. Þá gátum við staðið á
þurru og rennt myndavélinni á
langri bómu yfir og ofan í hyljina.
Við skelltum okkur til Englands og
hittum manninn sem hannaði þetta
og framleiðir. Úr því varð að við
keyptum græjuna.
Myndin sem við gáfum út í fyrra
þótti vel heppnuð og seldist vel.
Hún var einnig gefin út á ensku og
fékk fína dóma í erlendum veiði-
blöðum.“
Síðan þetta var hefur mikið vatn
runnið til sjávar og margur laxinn
gengið í árnar. Með aukinni æfingu
og þekkingu á hvernig best sé að
nálgast laxinn í ánni hefur þeim
tekist að ná ótrúlegum myndum
sem Einar sýnir mér á fartölvunni.
„Það kom okkur á óvart hvað
þessi myndavél fælir fiskinn lítið.
Við getum myndað ótrúlega nálægt
laxinum og nú í sumar erum við
nokkrum sinnum búin að ná mynd-
um af löxum að taka fluguna.“
Þessi efi er svo erfiður
En hefur allt þetta eftirlit með
löxum ofan í ánum dýpkað skilning
Ragnheiðar á laxveiðinni. „Það er
svo fyndið að þetta er ennþá alveg
jafn-óskiljanlegt. Þannig hefur
maður oft heyrt að ekki borgi sig
að þrákasta á hyl. Við höfum aðra
sögu að segja: laxinn tekur að lok-
um. Ef við finnum laxa með mynda-
vélinni þá er allt reynt, skipt um
flugur endalaust, kasthorninu
breytt, dregið hratt og hægt. Hann
tekur að lokum! Auðvitað skiptir
máli hvernig flugan kemur fyrir
fiskinn. Tíu sentímetrar ofar eða
neðar skipta máli,“ segir Ragnheið-
ur. „Þetta er svo hræðilegt við
veiðimennskuna.“ Hún grettir sig.
„Maður stendur kannski ein við hyl
og veit ekkert hvað maður á að
gera. Hvar liggur laxinn? Vill hann
stórar flugur eða litlar, á að strippa
eða láta reka? Það er þessi efi sem
er svo erfiður, þú veist ekki hvað
þú átt að gera til að fá fiskinn til að
taka og átt aldrei eftir að vita það!
Á sama tíma er þetta sjarminn við
veiðimennskuna. Ég er mikil
keppnimanneskja og ef sú staða
kemur upp að allir eru að fá fisk
nema ég þá verð ég pirruð út í
sjálfa mig og efinn getur magnast.
Hann er svo ríkur í manni.“ Ég sé
á svip hennar að henni er full al-
vara. „Annars hefur þetta aðallega
breytt því að ég þrákasta kannski
meira en áður. Eyði lengri tíma á
þeim stöðum sem ég veit af laxi.
Svo vildi ég alltaf geta kíkt undir
yfirborðið þegar ég er að veiða. Ef
maður veit nákvæmlega hvar laxinn
liggur þá er þetta allt svo miklu
auðveldara,“ segir hún og hlær.
Þetta er búið að vera mikið
ferða- og veiðimyndasumar hjá
þeim hjónum.
„Við erum búin að mynda í Laxá
í Kjós, Grímsá, Breiðdalsá, Sval-
barðsá, Laxá í Nesjum, Vesturdalsá
og Tungná. Okkur hefur alls staðar
verið vel tekið og allir vilja hjálpa
til. Fólki finnst þetta áhugavert.
Flestir hafa séð eldri diskinn og
vilja ólmir vera með í þeim nýja.“
Aðspurð hvort hún hafi sjálf
fengið að veiða í öllum þessum ám
segir hún hlæjandi að þetta hafi
verið gríðarlega erfitt fyrir sig.
„Gunnar hefur veitt allan tímann og
það er erfitt að horfa á annað fólk
veiða til lengdar. Það er voða gam-
an í byrjun, maður er að spá og
spekúlera en þegar maður getur
ekkert kastað sjálfur missir maður
áhugann. Að vísu fengum við hjónin
bæði laxa í Breiðdalsá og ég náði
fiski hér í Svalbarðsá í gær,“ segir
hún brosandi.
Þegar ég spyr hvort Gunnar
Helgason sé góður veiðimaður er
hún snögg til svars. „Hann er sví-
virðilega góður. Honum hefur farið
svo fram síðan við byrjuðum í
fyrra. Þá var hann svo lélegur!
Núna erum við stundum í vandræð-
um því hann er orðinn ansi snjall,
oft betri en þeir sem hann er að
veiða með.“
Er frekar spennt týpa
Þrátt fyrir allar þessar veiðilausu
laxvinnuferðir hefur Ragnheiður
líka veitt myndavélalaus í sumar.
„Ég fór í Norðurá með pæjunum
mínum,“ segir hún dreymin á svip
og vísar til vinkvenna sinna þriggja
sem voru með henni í skemmti-
nefnd SVFR á sínum tíma. „Svo
skrapp ég í Ytri-Rangá og við erum
að fara í hjónaholl í Fnjóská. Auk
þess fór stórfjölskyldan á silunga-
svæðið í Vatnsdalsá. Við erum öll
systkinin á kafi í veiði, nema ein
systir mín, en maðurinn hennar
veiðir mikið. Pabbi var veiðimaður
en hætti þegar laxinn leit í augun á
honum. Hann varð fyrir einhverri
hugljómun og gat ekki hugsað sér
að drepa lax eftir það.“
Norðvestanáttin er orðin alger-
lega máttlaus og gárar ekki lengur
vatnsborðið. Lágir þokubakkar
hylja fjallsbúka en rætur og toppar
skarta sínu fegursta. Ég spyr
Ragnheiði hvernig hún kunni við
veiðisvæðið.
„Svalbarðsáin er æðisleg. Hún
minnir stundum á efsta svæði
Stóru-Laxár í Hreppum. Hún er
kröfuhörð, mikið labb upp gljúfrin.
Laxinn er líka ótrúlega sterkur
hérna, hann er fjörugur og glaður.“
Ragnheiður veiðir bara á flugu
og reynir helst að nota ekki stórar
flugur. „Mér finnst það leiðinlegt,“
segir hún. „Mér finnast litlar krútt-
legar flugur æðislegar og leiðist að
þurfa að setja á stórar túbur eins
og Snælduna. Ég er búin að sjá
hvernig laxinn hörfar undan þess-
um stóru túbum. Eins með Sunray
shadow, þú færð rosalega flottar
tökur á hana en kannski ekki fé-
laginn á eftir þér. Laxinn æðir í
túbuna en hylurinn er í sjokki á eft-
ir. Ég hef margoft séð þetta.“
Hvaða fluga skyldi þá vera í
uppáhaldi?
Ragnheiður þarf engan umhugs-
unarfrest. „Undertaker!“ segir hún
ákveðin. „Frændi minn, Gunnar
Maack, var mikill veiðimaður en dó
ungur; fertugur. Þetta var uppá-
haldsflugan hans. Þó að ég trúi
ekki á yfirnáttúrlega hluti þá var
skrýtið þar sem ég sat eitt sumarið
við brúna á Vatnsdalsá og var að
spekúlera hvað ég ætti að setja
undir þá heyrist mér hvíslað
dimmri röddu „Undertaker“. Ég
setti hana undir og tók þrjá laxa í
beit, þar af einn tólf punda á þessa
elsku flugu,“ segir hún brosandi.
„Síðan hef ég sett hana á margoft,
ég set hana á í hverjum veiðitúr, og
ekkert gerist. Ég þarf að fara að
tengja mig þarna upp aftur.“ Hún
hlær.
„Ég vil veiða fínlega, vera partur
af náttúrunni. Ég er frekar spennt
týpa, þarf dálítinn tíma til að tengja
mig í byrjun veiðitúrs. Þræði
kannski stöngina vitlaust og set
hjólið öfugt á. Ég næ ekki að tengj-
ast þessu á fyrstu klukkutímunum.
Ég þarf góðan tíma. Helst vildi ég
veiða alein. Labbandi ein meðfram
ánni.“
STANGVEIÐI |VEITT MEÐ RAGNHEIÐI THORSTEINSSON Í SVALBARÐSÁ
Morgunblaðið/Golli
„Laxinn tekur að lokum.“ Ragnheiður Thorsteinsson veiðir í Svalbarðsá í Þistilfirði.
Eftir Kjartan Þorbjörnsson
golli@mbl.is
Ég vil veiða fínlega
Ragnheiður Thorsteinsson er fram-
leiðandi sjónvarpsefnis hjá Skjá einum.
Hún rekur auk þess, ásamt eiginmanni
sínum Einari Rafnssyni, fyrirtækið Tök-
ur ehf sem framleiddi DVD diskinn „Af
hverju tekur laxinn“ á síðasta ári. Ein-
ar er kvikmyndatökumaður og klipp-
ari. Þau hjón hafa ferðast um landið í
sumar með Gunnari Helgasyni leikara
og veiðisjúklingi, við gerð nýrrar
myndar sem koma á út fyrir næstu jól.
„Taktu það fram að mig dreymi um
að verða „gæd“,“ segir Ragnheiður
glottandi. „Ég yrði ótrúlega fínn leið-
sögumaður. Ef einvern vantar slíkan
næsta sumar þá er bara að hafa sam-
band. Ég er alveg búin að fá nóg af að
fylgjast með Gunna Helga veiða. Kom-
ið að því að fylgjast með einhverjum
öðrum.“
Morgunblaðið/Golli
Ragnheiður Thorsteinsson.
Dreymir um að verða
leiðsögumaður