Morgunblaðið - 20.08.2006, Síða 48

48 SUNNUDAGUR 20. ÁGÚST 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Bróðir okkar, mágur og frændi,
LOGI JÓNSSON
bókbindari,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudag-
inn 21. ágúst kl. 13.00.
Bragi Jónsson, Ásta Hartmannsdóttir,
Unnur Jónsdóttir
og systkinabörn.
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
ÞÓRGUNNUR LOFTSDÓTTIR,
f. 17. nóvember 1912
á Böggvisstöðum
í Svarfaðardal,
andaðist á dvalarheimilinu Dalbæ, Dalvík laugar-
daginn 29. júlí.
Að hennar ósk fór útförin fram í kyrrþey og var
hún jarðsett fimmtudaginn 3. ágúst.
Sérstakar þakkir okkar fær starfsfólk Dalbæjar svo og systur hennar þær
Bergljót og Hildur Björk.
Ásgeir Pétur Ásgeirsson,
Ingibjörg Ásgeirsdóttir,
Stefán Jónsson
og fjölskyldur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, stjúpfaðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJARKI MAGNÚSSON
læknir,
Laugarnesvegi 87,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnu-
daginn 13. ágúst, verður jarðsunginn frá Hall-
grímskirkju mánudaginn 21. ágúst kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Birna Friðgeirsdóttir,
Magnús K. Bjarkason, Guðlaug Pálmadóttir,
Hólmfríður Bjarkadóttir, Páll E. Ólason,
Anna Elín Bjarkadóttir,
Nanna Snorradóttir, Herleifur Halldórsson,
Rósbjörg Jónsdóttir,
Valgerður G. Bjarkadóttir, Orri Jóhannsson,
afabörn og langafabarn.
Útför
AGNARS ÞÓRÐARSONAR
rithöfundar,
verður gerð frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstu-
daginn 25. ágúst kl. 15.00.
Hildigunnur Hjálmarsdóttir,
Uggi Agnarsson, Margrét Guðnadóttir,
Úlfur Agnarsson, Ásta Briem,
Sveinn Agnarsson, Gunnhildur Björnsdóttir
og barnabörn.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
SIGURJÓNA GUÐRÍÐUR GÍSLADÓTTIR,
lést á Landspítala Fossvogi fimmtudaginn
17. ágúst.
Jarðsett verður í Bústaðakirkju föstudaginn
25. ágúst kl. 13.00.
Ása S. Þórðardóttir, Eiríkur Sigurgeirsson,
Helga Jóna Eiríksdóttir,
Valgerður Kristín Eiríksdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
JÓHANNA JÓNSDÓTTIR
húsfreyja,
Ásgarði,
Stöðvarfirði,
sem lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Uppsöl-
um, Fáskrúðsfirði þriðjudaginn 15. ágúst, verður
jarðsungin frá Stöðvarfjarðarkirkju þriðjudaginn 22. ágúst kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda.
Oddur Guðjónsson.
✝ Bryndís GyðaJónsdóttir
Ström fæddist í
Reykjavík 14. maí
1957. Hún lést á
heimili sínu 29. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jón Anton Björgvin
Ström, f. 19. júní
1934, og Sólveig
Lilja Pálsdóttir, f.
26. desember 1932,
d. 10. nóvember
1966. Hálfsystir
Bryndísar sam-
mæðra er Kolbrún Jónsdóttir. Al-
systkini hennar eru Sigríður
Björg, Hjördís, Gyða, sem lést í
barnæsku, Victor Ívar og Krist-
ján Páll. Með seinni konu sinni
Guðbjörgu Guðmundsdóttur átti
faðir hennar tvö börn, þau Her-
dísi og Bjarna, og einn stjúpson,
Einar.
Eftir lát móður
sinnar ólst Bryndís
að mestu leyti upp
hjá hjónunum
Kristjáni Magnús-
syni og Guðbjörgu
Karlsdóttur í
Gautsdal í Reyk-
hólasveit og tóku
þau hana að sér
sem eina af sínum
börnum. Uppeldis-
systkini hennar í
Gautsdal eru Magn-
ús, Karl, Unnur,
Bryndís og Eygló.
Hinn 18. febrúar 1983 giftist
Bryndís eftirlifandi eiginmanni
sínum, Sigþóri Guðjónssyni, f. 5.
maí 1953. Börn þeirra eru Ívar
Örn, f. 22. nóvember 1982, og Ír-
is Ósk, f. 2. febrúar 1984, unnusti
hennar er Ólafur Smárason.
Útför Bryndísar var gerð í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gjörðu svo vel og geymdu mig,
Guð, í skjóli þínu.
Elsku Bryndís litla systir. Mikið á
ég eftir að sakna þín og okkar dag-
legu funda yfir kaffibolla. Einkum og
sér í lagi að heyra ekki hallóið þitt
þegar þú bankaðir á hurðina og
spurðir hvort ekki væri heitt á könn-
unni.
Við í fjölskyldunni erum ævinlega
þakklát fyrir að hafa haft þig í lífi
okkar og þökkum Guði fyrir þær
stundir sem við höfum átt saman. Nú
ertu farin og við trúum því að þér líði
nú vel á fallegum stað.
Eiginmanni, börnum og öðrum að-
standendum vottum við samúð okk-
ar.
Hvíl í friði.
Kolbrún systir og fjölskylda.
Gjafir lífsins eru svo sannarlega
stórar og margvíslegar, en hitt er líka
víst að skörðin sem höggvin eru í rað-
ir okkar mannanna eru líka stór. Þeg-
ar örlögin leiddu litla, ljóshærða, tíu
ára gamla stelpu heim í dalinn voru
þau fjölskyldunni sem þar bjó meira
en góð og sú gjöf lífsins stór. Bryndís
var sólargeisli sem gerði líf okkar
allra svo miklu ríkara og betra. Hún
var þannig manneskja að öllum leið
vel nálægt henni og manni fannst
maður alltaf betri eftir að hafa verið í
návist hennar. Hún var hæfileikarík,
umhyggjusöm, barngóð, jákvæð,
glaðvær, stríðin, hlý og yndisleg. Hún
var manneskja sem gaf af sjálfri sér
og hafði alltaf tíma til að hlusta og
vera vinur vina sinna. Okkur var hún
óendanlega dýrmæt og núna þegar
hún er farin er erfitt að sjá lífið fyrir
sér án hennar. En, elsku Bryndís, við
vitum hvað það var mikil gæfa að fá
að kynnast þér og þökkum af alhug
þann tíma sem við áttum saman og
vonum að við sjáumst aftur þegar
okkar tími kemur. Eitt er víst, að
hvar sem þú ert og hvert sem þú ferð
mun ást okkar, virðing og þakklæti
ávallt fylgja þér. Þín
Magnús, Karl, Unnur,
Bryndís og Eygló.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Kæri Diddi, Ívar og Íris, guð gefi
ykkur styrk í þessari miklu sorg.
Sigríður Ström.
BRYNDÍS GYÐA
JÓNSDÓTTIR STRÖM
Það var eitt sumar
sem ég var í sveit á
Króki, hjá Jóni og
Gunnu. Þar leið mér
alltaf ofboðslega vel.
Þetta var líka sumarið sem ég
þroskaðist og lærði svo ótrúlega
mikið á. Ég mun búa að því um ald-
ur og ævi.
Ég og Gunna eyddum ómældum
tíma saman og lærði ég mikið á því.
Maður lærir að vera þakklátur fyrir
að vera heilbrigður og geta hreyft
sig án allra hjálpar. Því miður
þurfti Gunna að ganga í gegnum
mikil veikindi og þessum þrautum
ætlaði aldrei að ljúka. Alltaf kom
meira og meira af þrautum. En
aldrei fann ég fyrir uppgjöf og
Gunna barðist til endaloka og var
algjör hetja. Það sem ein mann-
eskja þarf að ganga í gegnum er
ólýsanlegt. Við skulum vona að
þetta hafi verið kvótinn fyrir alla
hennar afkomendur.
Það er svo sorglegt að hún hafi
GUÐRÚN
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Guðrún Sigurð-ardóttir fæddist
í Hveragerði 14.
desember 1961. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Suðurlands 29. júní
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Hveragerðis-
kirkju 6. júlí.
ekki fengið meiri tíma
með barnabörnunum
sem hún var svo
spennt að fá. Þau
voru hennar líf og
yndi. En hún á eftir
að geta fylgst með
þeim frá öðrum stað
þar sem hún verður
ekki svona veik og líð-
ur betur á. Svo fær
hún að hitta pabba
sinn sem ég heyrði
svo ótalmargt um, en
fékk aldrei að hitta,
því miður.
Ég ætla að kveðja Gunnu með
mínum eftirlætis sálmi:
Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert
bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvíl-
ast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Takk fyrir allt sem þú kenndir
mér, elsku Gunna. Megi þér líða
sem allra best.
Elsku Helga, Ögmundur, Ída,
Þorbjörn, Vigga, Daníel, Elínborg
og fjölskylda, ykkur öllum vil ég
votta alla mína dýpstu samúð. Megi
guð og gæfan fylgja ykkur í gegn-
um þessa miklu sorg.
Sandra Rós Jónasdóttir,
Blómsturvöllum.
Okkur langar að minnast bekkj-
arsystur okkar sem látin er alltof
ung eftir löng og ströng veikindi.
Guðrún var með glaðvært fas.
Hún var góður félagi og vinur og
þannig minnumst við skólasystkin-
in hennar. Rauða fallega hárið
hennar er líka ógleymanlegt. Við
krakkarnir vorum alltaf velkomin á
æskuheimili hennar á Dynskógum
26, hvað sem við vorum mörg og
viljum þakka fyrir það.
Ekki hikaði Guðrún við að bjóða
okkur bekkjarsystkinunum heim til
sín á 25. fermingarafmæli okkar ár-
ið 2000. Þá voru veikindi hennar
farin að gera verulega vart við sig
og áttum við með henni ógleyman-
legan dag.
Guðrún sýndi styrk í veikindum
sínum og var alltaf glöð og jákvæð
þrátt fyrir mikið mótlæti og var
lífsvilji hennar hreint ótrúlegur.
Eftir hana liggur falleg handavinna