Morgunblaðið - 20.08.2006, Síða 59

andlegri líðan borgaranna. Nú á sér
stað mikil umhverfisvakning meðal
þjóðarinnar gagnvart náttúrunni og
vonandi þroskast sá skilningur
áfram í umræðu og umfjöllun um það
manngerða umhverfi sem við skilj-
um eftir okkur,“ segir Margrét
ákveðin.
Koparáferðin úrslitaatriði
Í umsögn dómnefndarinnar segir
að byggingin sé lýsandi dæmi um vel
heppnaða húsagerðarlist þar sem
saman fara „heildstæðir, blæ-
brigðaríkir fletir og þaulhugsuð fín-
leg smáatriði“. Eins og áður er nefnt
gerir dómnefndin sér einnig mat úr
því hve vel byggingin samlagast
náttúrulegu og manngerðu umhverfi
staðarins. Þáttur í þeirri aðlögun er
koparáferð hennar.
„Það var úrslitaatriði að fá að setja
koparinn á bygginguna. Það er svo
til það eina sem lagt var aukalega í
hana. Hlutleysi hins matta og djúpa
litar koparsins færir bygginguna
nær náttúrunni svo hún myndar
nokkurs konar bakgrunn fyrir aðrar
byggingar staðarins sem eru allar
mjög litríkar og meira settar saman
úr verksmiðjuframleiddum hlutum.
Hún er næstum eins og fjall sem gef-
ur hinum byggingunum í kring bak-
grunn og vigt og sterkari tengsl við
náttúruna í kring, fjöllin og landið.
Þannig er tekið ákveðið skref milli
manngerðs og náttúrulegs umhverf-
is staðarins.“
Margverðlaunuð
Byggingin þykir sverja sig í ætt
við önnur verk sem Margrét og
Steve hafa teiknað undir merkjum
Studio Granda, en stofuna stofnuðu
þau árið 1987.
Meðal þekktra verka fyrirtækisins
eru Hæstiréttur Íslands, Listasafn
Reykjavíkur í Hafnarhúsi, Ráðhús
Reykjavíkur, auk ýmissa um-
ferðarmannvirkja í borginni, t.d.
göngubrýr yfir Kringlumýrarbraut
og Hringbraut. Öll þessi verkefni
féllu stofunni í skaut eftir sam-
keppni.
Fyrirtækið hefur jafnframt hlotið
fjölda viðurkenninga fyrir störf sín.
Það komst m.a. í úrslit The Euro-
pean Union Prize for Contemporary
Architecture – Mies van der Rohe
Award árið 1992, auk þess að hljóta
tilnefningar til sömu verðlauna 1996,
2001 og 2005, Pritzker-verðlaunanna
í arkítektúr árið 2002 og Menning-
arverðlauna DV árin 1993 og 1996.
Þá komst Studio Grandi í úrslit fyrir
The Blueprint Architecture Awards
2001.
Margrét segir að það beri ekki að líta
á fallegan arkítektúr sem munað.
Koparáferðin var svo til það eina
sem lagt var aukalega í bygginguna.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20. ÁGÚST 2006 59
MENNING
Skráningarsími: 534 9090
Það er hópur valinkunna tónlistarmanna og söngvara
sem sér um kennslu hjá Tónvinnsluskólanum. Hægt er að
velja úr fjölbreyttum söngnámskeiðum og námskeiðum
í gítarleik, bæði fyrir byrjendur og lengra komna.
Námskeiðið Söngur og framkoma er í höndum Selmu
Björnsdóttur. Þetta vinsæla námskeið sem nú er
haldið í fjórða sinn, kemur inn á söng, framkomu og
söng í hljóðveri. Námskeiðið hentar þeim vel sem
hyggjast þreyta áheyrnarprufur
fyrir söngleiki og sjónvarpsþætti
á borð við Rock Star og Idol.
Barna- og unglinganámskeiðið verður
á sínum stað í Tónvinnsluskólanum
en það hefur notið mikilla vinsælda
síðustu misseri. Gestakennarar
á þessu námskeiði verða söngorkubomban Jónsi úr
Svörtum fötum og söng/leikonan og dansarinn
Halla Vilhjálmsdóttir. Um er að ræða skemmtilegt
námskeið fyrir yngri kynslóðina þar sem upprennandi
söngvarar fá leiðsögn frá Heiðu Ólafsdóttur.
Ein ástsælasta söngkona landsins, Andrea Gylfadóttir,
verður í annað sinn með námskeið í jazz og bluessöng.
Þetta námskeið er fyrir lengra komna, t.d. fyrir þá sem
hafa klárað “söngur og framkoma” eða samskonar
námskeið, eða vilja gera alvöru úr söngkunnáttu sinni.
Gítarleikarar njóta leiðsagnar frá Vigni Snæ Vigfússyni
(Írafár) og Gunnari Þór Jónssyni (Sól Dögg) og fleirum.
Byrjendur sem og lengra komnir njóta góðs af reynslu
þessara manna en farið er yfir helstu atriði gítarleiks
og nokkur þekktustu rokklög sögunnar tekin fyrir.
SÖNG- OG GÍTARNÁM
SKRÁNING Á NÝJA NÁMSÖNN ER HAFIN
FARÐU Á TONVINNSLUSKOLI.IS OG VELDU ÞÉR NÁMSKEIÐ
SELMA
JÓNSI ANDREA
HEIÐA
VIGGI
GUNNI
HALLA
TENERITAS-hópurinn hélt tónleika
í Listasafni Sigurjóns Ólafssonar á
þriðjudagskvöldið, en hann sam-
anstendur af þeim Hönnu Lofts-
dóttur, Ólöfu Sigursveinsdóttur og
Fredrik Bock. Sá síðastnefndi lék á
lútu og barokkgítar; Hanna á gömbu
(nokkurs konar forföður sellósins) og
Ólöf á barokkselló.
Öll þessi hljóðfæri eru fremur
veikróma og búa ekki yfir stórum
túlkunarmöguleikum. Því er talsvert
vandasamt að spila á þau þannig að
það haldi athygli áheyrandans. Ekki
þarf mikið til að hljómurinn úr þeim
hafi svæfandi áhrif, sem er auðvitað
hið besta mál undir réttum kringum-
stæðum. Vandamálið er að á tónleik-
um er ekki heppilegt að draga ýsur.
Fyrsta verkið á efnisskránni, són-
ata op. 1 nr. 6 eftir Alexis Magito fyr-
ir selló og fylgirödd, sem Ólöf flutti
við meðleik hinna hljóðfæraleik-
aranna, olli því miður nokkurri syfju
og mátti rekja það til ójafnvægis í
túlkun. Síðustu nóturnar í hverri
hendingu sem Ólöf lék voru of veikar
en of rík áhersla lögð á miðnóturnar.
Auk þess gætti óróa í takti. Nú er ég
fyllilega meðvitaður um að barokk-
tónlist á ekki að vera túlkuð af vél-
rænni nákvæmni, eins og var í tísku
fyrir ekki svo löngu síðan. En Ólöf
fór bara yfir strikið í leik sínum og
virkaði þessi ýkti stíll tilbreyting-
arlaus til lengdar.
Sjálfsagt má kenna taugaóstyrk
um, því hin tónsmíðin þar sem Ólöf
var í aðalhlutverki, sónata nr. 1 eftir
Johann Sebald Triemer, var mun
betri, enda síðust á dagskránni. Són-
atan var líflega leikin, og þótt takt-
urinn hafi stundum verið heldur
ójafn var margt áhugavert við túlk-
unina. Mismunandi blæbrigði voru
ágætlega mótuð og heildarmyndin
sterk, enda stígandin í flutningnum
ágætlega útfærð. Auðheyrt er að
Ólöf er efnilegur sellóleikari.
Flutningurinn á þrettánda konsert
eftir Francois Couperin, sem var fyr-
ir selló og gömbu, var af svipuðum
toga og fyrsta atriði dagskrárinnar,
en svíta í D-dúr fyrir gömbu og fylgi-
rödd eftir Marin Marais var yfirleitt
vel flutt. Leikur Hönnu einkenndist
oftast af öryggi og vandvirkni, en
vissulega hefði þó enn meiri fágun
gert tónlistina áhugaverðari og
skemmtilegri.
Glæsilegasta atriðið á tónleikunum
var án efa flutningur Bocks á þremur
verkum fyrir barokkgítar eftir Gasp-
ar Sanz. Barokkgítar er pínulítill og
hljómurinn úr honum skær, þótt
hann sé ekki sterkur. Bock spilaði líf-
lega og af eins miklum dramatískum
tilþrifum og hljóðfærið leyfði, enda
var honum ákaft fagnað af þakk-
látum tónleikagestum.
Veikróma forfeðurTÓNLISTKammertónleikar
Hanna Loftsdóttir, Ólöf Sigursveinsdóttir
og Fredrik Bock fluttu tónlist eftir
Magito, Couperin, Marais, Sanz og
Triemer. Þriðjudagur 15. ágúst.
LISTASAFN SIGURJÓNS ÓLAFSSONAR
Jónas Sen