Morgunblaðið - 07.09.2006, Page 34

34 FIMMTUDAGUR 7. SEPTEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Haukur Ragn-arsson fæddist í
Reykjavík 3. október
1929. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 4. ágúst
síðastliðinn. Faðir
hans var Ragnar Ás-
geirsson, ráðunaut-
ur Búnaðarfélags Ís-
lands í Reykjavík, f.
6. nóv. 1895, d. 1.
jan. 1973. – Föð-
urforeldrar voru Ás-
geir Eyþórsson,
kaupmaður í Kóra-
nesi í Álftaneshreppi á Mýrum, síð-
ar bókhaldari í Reykjavík, f. 3. júlí
1868, d. 19. jan. 1942, og kona hans
Jensína Björg Matthíasdóttir, hús-
freyja, f. 1. okt. 1864, d. 25. okt.
1928. Móðir Hauks var Grethe
Harne Ásgeirsson, húsfreyja í
Reykjavík, f. 20. febr. 1895, d. 12.
jan. 1971. - Móðurforeldrar voru
Ole Nielsen Harne, gestgjafi í Árós-
um í Danmörku, f. 27. nóv. 1870, d.
8. ág. 1908, og kona hans Margr-
ethe Nielsen Harne, húsfreyja, f.
20. jan. 1873, d. 21. nóv. 1916.
1965–66 og sinnti ýmsum trún-
aðarstörfum fyrir samtök hesta-
manna. Ýmsar ritgerðir um skóg-
rækt liggja eftir Hauk, flestar í
Ársriti Skógræktarfélags Íslands.
Maki I: Maí 1954, Gro Aslaug
Sjötveit, efnafræðingur, f. 23. sept.
1926. Þau skildu 1960. - For.:
Brynjulv Sjötveit, lektor í Arendal í
Noregi, f. 25. jan. 1889, d. 27. des.
1943, og k.h. Guro Sjötveit, f. Sval-
astoga, barnakennari, f. 25. sept.
1890, d. 19. júlí 1974. Börn þeirra:
1) Brynjulv, f. 2. des. 1954, cand.
real. í tölvufræðum, sérfræðingur í
Ósló. Brynjulv á eina dóttur, Maríu,
f. 9. júní 1992. 2) Anne Kristin, f. 19.
des. 1959, BFA í kvikmyndagerð
frá NYU. Vinnur við eigið fyr-
irtæki.
Maki II: 26. nóv. 1962 Ásdís Alex-
andersdóttir, fyrrverandi starfs-
maður Loftleiða og síðar Flugleiða,
f. 12. júlí 1931. - For.: Alexander
McArthur Guðmundsson, mjólk-
urfræðingur í Reykjavík, f. 26. des.
1904, d. 4. maí 1971, og kona hans
Margrét Aðalheiður Friðriksdóttir,
húsfreyja, f. 1. júlí 1906, d. 28. júní
1974. Haukur og Ásdís voru barn-
laus.
Haukur var kvaddur af fjöl-
skyldu og vinum í Fossvogskirkju
11. ágúst.
Systkini Hauks eru:
Eva, f. 14.7. 1922, Úlf-
ur, f. 29.9. 1923, og Sig-
rún, f. 29.11. 1924, d.
12.8. 2002.
Haukur stundaði
verknám í skógrækt í
Noregi 1949. Nám við
Statens Praktiske
Skogskole í Osen í Nor-
egi 1950 og við Statens
Skogskole í Steinkjer
1951. Hann lauk kandi-
datsprófi frá skógrækt-
ardeild Norges Land-
brukshögskole í Ási í
Noregi 1956.
Haukur var starfsmaður Vestland-
ets forstlige forsöksstasjon í Björg-
vin í Noregi 1956–57, tilraunastjóri
hjá Skógrækt ríkisins frá 1957, for-
stöðumaður Rannsóknastöðvar
Skógræktar ríkisins frá stofnun
hennar 1967 til vors 1978. Hann var
skógarvörður á Vesturlandi og Vest-
fjörðum frá 1978, búsettur á Hólum/
Mógilsá á Kjalarnesi.
Haukur sat í hreppsnefnd Kjal-
arneshrepps 1970–74. Hann var for-
maður Félags ísl. náttúrufræðinga
Á Mógilsá undir Esjunni er mik-
ill, þéttur skógur og gróðurbreiður
langt upp í fjall, m.a. Alaskalúpína.
En þegar Skógrækt ríkisins eign-
aðist Mógilsá á miðjum sjöunda
áratugnum voru þar engin tré ut-
an reyniviður í garði gamla bónda-
býlisins. Hlíðin var gróðurlítill
melur niður undir tún. Þessi rækt-
un er hluti lífsstarfs Hauks Ragn-
arssonar, móðurbróður okkar, en
hann var ráðinn fyrsti stjórnandi
hinnar nýju tilraunastöðvar sem
styrkt var af norskum stjórnvöld-
um. Annar okkar spurði Hauk
tveimur dögum fyrir andlátið
hvort hann saknaði lúpínunnar í
fjallinu sem væri að víkja fyrir
annarri plöntu, en hann var þá illa
haldinn af verkjum og dormandi af
sterkum lyfjum. Haukur opnaði
strax augun og svaraði um hæl, að
þetta væri „cyclus“, hlutskipti lúp-
ínunnar væri að víkja og skóg-
arkerfillinn, sem hefði reyndar
komið óvart með öðrum fræjum,
myndi með tímanum einnig víkja
fyrir öðrum gróðurtegundum.
Bara bíða. Svo vék Haukur sjálfur
fyrir nýjum kynslóðum.
Hákon Bjarnason, skógræktar-
stjóri, flutti inn lúpínuna í einum
eldspýtustokk og Haukur flutti inn
Alaskaöspina, sem er eitt dugleg-
asta skógartré á Íslandi. Ummerk-
in um þessa menn og fleiri frum-
kvöðla skógræktarinnar sjást víða
um land. Haukur sótti náttúrufræ-
ðiáhuga sinn til föður síns, Ragn-
ars Ásgeirssonar garðyrkjufræð-
ings, og hann lauk prófi í
skógfræði frá landbúnaðarháskól-
anum í Ási í Noregi. Þar kynntist
hann einnig fyrri konu sinni, Gro
Sjötveit, efnafræðingi og átti með
henni börnin tvö, Brynjulv og
Kristínu. Haukur fékk gott vega-
nesti að heiman, æskuheimili hans
var listasafn þar sem ríkti blanda
af léttum dönskum brag og mat-
seld, enda móðirin dönsk, Grethe
Harne Ásgeirsson, og rammís-
lenskur þjóðararfur, fornsögur og
skáldskapur sem einkenndi kyn-
slóð föður hans. Þessi andi ásamt
árunum í Noregi mótaði Hauk sem
varð í senn nútímamaður, alda-
mótamaður og endurreisnarmaður.
Hann einkenndist af framfara-
hugsun og skemmtilegri norrænni
blöndu fróðleiks, kímni og
skemmtilegra sagna sem allir
nutu.
Haukur var einn af uppáhalds-
frændum okkar bræðra frá því við
munum eftir okkur. Við hlupum til
móts við hann er hann kom og
hann fékk ekki næði til að tala við
systur sína fyrr en hann hafði
sinnt okkur. Við máttum tuskast á
við hann eða skiptast á um að
keppa við hann í íshokkíspili sem
Brynjúlfur, sonur hans, hafði kom-
ið með frá Noregi. Engir aðrir
áttu íshokkí og jók þessi eign vin-
sældir okkar bræðra. Þá var ekk-
ert kynslóðabil og glaðvær hlátur
hans og græskulaus smá stríðni
hrifu okkur með. Við bræðurnir
erum þrír, en urðum sjálfkrafa
eins og fjórir þegar Brynjúlfur
kom í heimsókn. Hann flutti til
Noregs fimm ára við skilnað for-
eldra sinna, en tengslin rofnuðu
aldrei. Á hverju sumri kom Brynj-
úlfur – og svo einnig Kristín systir
hans þegar hún stækkaði – í langa
heimsókn þar sem við dvöldumst
saman svo vikum skipti, ýmist í
Reykjavík, á Mógilsá, í Skorradal,
á Hallormsstað, í Haukadal í Bisk-
upstungum eða annars staðar þar
sem skógræktargirðing fannst.
Haukur eignaðist nýja konu, Ás-
dísi Alexandersdóttur, flugfreyju
hjá Loftleiðum. Hún var glæsileg
og „alþjóðleg“, ók á gráum sport-
bíl og eldaði spennandi mat frá
NY; kalkún, hvítlauksbrauð og
kunni að grilla áratug á undan
öðrum. Saman áttu þau skemmti-
legt líf í mikilli útiveru og í hesta-
mennsku. Það voru mikil forrétt-
indi að fá að sækja Grana og Hött
út í hestagirðingu og fá að ríða
Grana berbakt heim. Hann var svo
reistur að maður fékk háls hans og
höfuð bókstaflega í fangið. Hafði
þennan ljúfa vilja og gerði sér ekki
mannamun, hvaða barn sem var
gat riðið honum, og svo tók hann
ekki í taum, bara ef hann mátti
vera fetinu framar en aðrir hestar.
Og hann „valsaði“, svo knapinn
skildi að klárnum líkaði vel. Hauk-
ur og Ásdís áttu sennilega ein-
hverjar sínar mestu ánægjustund-
ir með þeim félögum.
Ásdís og Haukur eignuðust ekki
börn, en samband hennar við
Brynjúlf og Kristínu var einstakt
sem og áframhaldandi velvild Gro
gagnvart Hauki og nýju konunni
og öllum skyldmennum Hauks. Við
bræðurnir minnumst þessa góða
frænda okkar með hlýjum hug og
miklu þakklæti. Við nutum sam-
vista og kynna við hann og þær
minningar eru sjóður sem við
munum geta gengið í á ókomnum
tímum. Blessuð sé minning Hauks
Ragnarssonar.
Ragnar Önundarson,
Páll Torfi Önundarson.
Í æsku fram á lífsins leið
vér lítum, en ei annað neitt,
vonandi að breiða gatan greið
grænum sé blómum skreytt;
en – aftur horfir ellin grá.
Sólarlag
liðinn dag
laugar í gulli þá.
(Grímur Thomsen.)
Bjart er yfir dögunum liðnu,
bjart yfir æskudraumum og gleði-
stundum, bjart yfir minningum um
góðan dreng.
Ég man Hauk Ragnarsson fyrst
í Menntaskólanum á Akureyri.
Hár var hann og myndarlegur,
greindur, spaugsamur og
skemmtilegur. Hann bar með sér
framandi blæ, prúðmennskan
runnin honum í merg og bein, ef
til vill dönsk háttvísi, arfur úr
móðurkyni. En umfram allt var
hann traustur félagi, drenglyndur
og falslaus vinur. Hann var ungur
vel heima í þeim hlutum sem okk-
ur fannst þá máli skipta, bók-
menntum, öðrum listgreinum og
sögu. Hann kunni ógrynni af tæki-
færisvísum og sögum, var sjálfur
málhagur og hagmæltur eins og
hann átti kyn til, kominn af séra
Páli skálda og faðir hans bráð-
snjall hagyrðingur. Ekki vorum
við gamlir þegar hann benti mér á
ýmsa höfuðsnillinga 20. aldar, svo
sem Tagore, nokkur ensk og
frönsk ljóðskáld og merka evr-
ópska myndlistarmenn. Og ekki
spillti það að hann þekkti marga
íslenska listamenn enda faðir hans
vinur þeirra og velgerðarmaður.
Kynni mín af Hauki víkkuðu
þröngan sjóndeildarhring heima-
alningsins ekki síður en áhrif
kennaranna í MA en þar voru
ógleymanlegir menn að verki og
sumir þeirra stórir í sniðum. En
nánust urðu þó kynni okkar Hauks
þegar við vorum saman við rit-
stjórn Munins veturinn 1948–1949
þegar Akureyrarveikin geisaði og
olli þungum búsifjum.
Haustdagur í Kaupmannahöfn
nokkrum mánuðum eftir stúdents-
próf: Haukur er á leið til Noregs í
skógræktarstörf. Ekki man ég nú
hvers vegna við eyddum síðdeginu
í Friðriksbergsgarði og á Suður-
velli (Sønderparken). Við gengum
þar um trjágöngin og héldum
áfram samtali okkar frá Eyrar-
landsvegi og úr kirkjutröppunum á
Akureyri. Hins vegar rann það
upp fyrir mér seinna að við hefð-
um vart getað fundið okkur betri
stað. Við vorum sem sé á slóðum
gullaldarskáldanna dönsku sem
Vernharður Þorsteinsson hafði oft-
sinnis rætt um í MA. Örstutt er
þaðan að Brekkubæ (Bakkehuset),
húsi Knúts og Kömmu Rahbek,
þar sem snillingar á borð við Oehl-
enschläger og H.C. Andersen
gengu um garða á öndverðri 19.
öld. Við kvöddumst. Árin liðu og
samfundir urðu strjálir en aldrei
slitnaði taugin sem tengdi okkur –
og alltaf var jafngott að hitta
Hauk og heyra frá honum.
Í fyrrahaust vorum við nágrann-
ar á hóteli á Spáni. Það nábýli var
gott. Ég hafði haft með mér að
heiman ljóð Heines, sem Jónas
nefndi Hæni, til að eiga sálufélag
við skáldið í hálfan mánuð. Þá
komst ég að því að Haukur kunni
utanbókar ýmis ljóð þessa snill-
ings. Hann var enn samur við sig.
Haukur Ragnarsson eignaðist
framúrskarandi góða konu þar
sem var Ásdís Alexandersdóttir.
Með þeim var jafnræði. Saman
mótuðu þau glæsilegt heimili þar
sem gott var að koma og gaman að
vera. En „skjótt hefur sól brugðið
sumri“. Húsbóndinn á Mógilsá er í
val fallinn fyrir þeim vágesti sem
hvað þunghöggvastur er um þess-
ar mundir. Ásdísi og börnum
Hauks flytjum við Björg samúðar-
kveðjur og biðjum þeim allrar
blessunar. Og óhætt mun að full-
yrða að hugur allra samstúdent-
anna dvelst nú hjá þeim og minn-
ist Hauks Ragnarssonar með
virðingu og einlægri þökk.
Skammdegiskvöld eitt ókum við
hjónin sem oftar leiðina heim að
Mógilsá. Þar biðu okkar Ásdís og
Haukur og fram undan var dýr-
legur fagnaður. Logn var veðurs,
tré þakin nýsnævi, tungl á lofti-
.Upp úr eins manns hljóði segir
kona mín: Þetta er eins og að aka
inn í ævintýri eftir Selmu Lag-
erlöv. Fleiri orð þurfti ekki til að
lýsa blæ þessa kvölds. – Nú hefur
vinur okkar ekið inn í fegurra æv-
intýri en nokkur fær lýst. Honum
fylgja þakkir fyrir stundirnar
laugaðar í gulli.
Ólafur Haukur Árnason.
Haukur Ragnarsson, fyrrver-
andi skógarvörður, var fæddur 3.
október 1929 og var því tæplega
77 ára þegar hann lést að kvöldi 4.
ágúst sl. eftir skammvinn en erfið
veikindi. Útför hans hefur verið
gerð í kyrrþey að hans eigin ósk.
Með Hauki er genginn góðvinur
okkar sem við eigum margar ljúfar
minningar um og verður hans sárt
saknað.
Það var á vordögum 1978, sem
kynni okkar af Hauki og Ásdísi
hófust fyrir alvöru, en Haukur
hafði þá nýtekið við starfi skóg-
arvarðar á Vesturlandi vestan
Hvítár. Reistu þau sér sumarbú-
stað í Jafnaskarðsskógi við Hreða-
vatn skammt frá sumarhúsi okkar.
Þau kynni urðu eftir því sem árin
liðu náin og þróuðust í vináttu,
sem aldrei hefur borið skugga á.
Sameiginlegt áhugamál okkar var
m.a. hestamennska og áttu þau
hjón ágæta hesta og voru þeir ófá-
ir útreiðartúrarnir sem farnir voru
um sveitir Borgarfjarðar. Nutum
við þar margþættrar þekkingar
hans á náttúru og lífríki landsins
og ekki síður sögu lands og lýðs.
Þó að menntun og störf Hauks
hafi fyrst og fremst verið á sviði
náttúruvísinda hefðu hæfileikar
hans vafalaust ekkert síður notið
sín í húmanískum fræðum. Hann
var fjölmenntaður, víðlesinn og
hafsjór af margvíslegum fróðleik
og minnið óbrigðult. Virtist gilda
einu hvar borið var niður, aldrei
var komið að tómum kofanum hjá
Haukur Ragnarsson
Helluhrauni 10, 220 Hf.,
sími 565 2566,
www.englasteinar.is
Englasteinar
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Útför bróður okkar og frænda,
ÞORSTEINS SKÚLASONAR
frá Hólsgerði,
Fellsmúla 16,
Reykjavík,
verður gerð frá Áskirkju föstudaginn 8. septem-
ber kl. 15.00.
Duftker hans verður jarðsett í Þóroddsstaðakirkju-
garði laugardaginn 23. september að lokinni bænastund sem hefst í
Þorgeirskirkju kl. 14.00.
Skúli Skúlason,
Kristveig Skúladóttir,
Þorkell Skúlason
og systkinabörn hins látna.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
RAGNAR HEIÐAR GUÐMUNDSSON,
Hafnargötu 32,
Siglufirði,
verður jarðsunginn frá Siglufjarðarkirkju laugar-
daginn 9. september klukkan 11.00 árdegis.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á minningar-
kort Hjartaverndar.
Svanhildur Freysteinsdóttir,
Freysteinn S. Ragnarsson, Kristín M. H. Karlsdóttir,
Ragna Björk Ragnarsdóttir, Heimir Halldórsson,
Erla Ösp Ragnarsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför móður minnar,
tengdamóður og ömmu,
VILBORGAR VILHJÁLMSDÓTTUR,
Vatnsholti 2,
Reykjavík.
Ketill Ingólfsson, Ursula Ingólfsson Fassbind
og dætur.