Morgunblaðið - 12.09.2006, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. SEPTEMBER 2006 33
En þegar ég rifja upp stundirnar
okkar þá voru það oftast bækur sem
við spjölluðum um. Við lásum nefni-
lega mikið sömu bækurnar og skipt-
umst á jólabókunum. Mér eru sér-
staklega minnisstæð samtöl okkar
um ,,Reisubók Guðríðar Símonar-
dóttur“ og ,,Karítas“, það sem við gát-
um spjallað um þær, enda ekki alltaf
sammála og það kveikti svolítið í
henni!
Hún hafði líka skemmtilegan húm-
or, gerði bara grín að sjálfri sér og
gantaðist með það að hún væri nú
meiri druslan að þurfa að láta halda á
sér upp stigana heima hjá mér.
Meðan heilsan leyfði gerði frænka
mikið af fallegum hannyrðum á
Hvammi og var listakona í að mála
myndir og munstur á alls konar dúka,
rúmföt, svuntur, pottaleppa og póst-
poka. Að ég nú ekki tali um laufa-
brauðskökurnar sem hún skar út.
Mér og heimilisfólki mínu fannst allt-
af ótrúlegt að sjá hvernig henni tókst
til við laufabrauðið eins fötluð og hún
var orðin. Hún átti alltaf langfalleg-
ustu kökurnar og sló ekki slöku við,
ég hafði ekki undan að færa henni
kökur!
Mikið á ég eftir að sakna Helgu
frænku. En við sem þekktum hana
eigum góðar minningar um ótrúlega
konu sem kallaði ekki allt ömmu sína.
Ég og allir herrarnir mínir erum svo
miklu, miklu ríkari eftir að hafa
kynnst henni og minning hennar lifir í
hjörtum okkar um ókomin ár. Bless-
uð sé minning Helgu frænku.
Dóra Ármannsdóttir.
Fyrir rúmum ellefu árum sat ég
með Helgu frænku þar sem hún grét
sáran yfir systurmissi og sagðist ekki
skilja af hverju Guð hefði ekki tekið
hana í staðinn.
Þær systur voru einstaklega nánar
og þurftu alltaf að vita hvor af ann-
arri. Helga átti við erfiðan gigtarsjúk-
dóm að stríða sem smámsaman gerði
henni erfitt með alla hreyfingu. Hún
átti í mörg ár sitt annað heimili í
Garðabænum hjá Dóru systur sinni
vegna tíðra ferða suður til læknisvitj-
ana, aðgerða og aðhlynningar. Alltaf
var hún jákvæð og létt í lund sama
hversu kvalin og illa farin hún var
orðin og tók veikindum sínum með
einstöku æðruleysi. Seinustu árin
kom hún sér haganlega fyrir í sínu
litla herbergi í dvalarheimilinu
Hvammi þar sem hún tók höfðinglega
á móti þeim sem áttu leið um. „Æi
heillin, má ekki bjóða þér sherry-tár.“
Hún átti ævinlega sherry-flösku á vís-
um stað og naut þess að geta boðið
gestum og dreypt örlítið á með þeim.
Það hefur verið ómissandi þáttur að
heimsækja Helgu frænku þegar kom-
ið er til Húsavíkur og verður því sár
söknuður að hún sé ekki lengur þar.
Ég er sannfærður um að Helga
hefur hlakkað til heimferðarinnar í
þeirri trú að þau systkinin Eysteinn
og Dóra sem á undan fóru biðu henn-
ar með opinn faðm.
Sigurjóni, Kötlu og Palla votta ég
mína innilegustu samúð og bið Guð að
blessa minningu Helgu.
Bjarni Þórðarson.
✝ Ingi Rúnar Ell-ertsson skip-
stjóri fæddist á
Eystri-Reynir í
Innri Akranes-
hreppi 21. janúar
1954. Hann lést á
líknardeild LSH 1.
september síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Ellert
Jón Haraldsson
bóndi, f. 20.1. 1914,
d. 11.1. 1976 og
Marta Svanhvít
Magnúsdóttir, f.
5.4. 1914, d. 15.11. 1990. Systk-
ini Inga eru Inga Guðrún, f.
18.6. 1948, d. 18.8. 1952, stúlka
andvana fædd 1949, Garðar
Reynir, f. 23.4. 1952, maki Sig-
ríður Kristinnsdóttir, þau eiga
sjö börn, Guðbjartur Elís, f.
12.7. 1955, maki Rósa Sigurð-
ardóttir, f. 1.4. 1955, þau eiga
fimm börn, Dagbjört Anna, f.
11.11. 1956, maki Björn Kjart-
ansson, f. 9.6. 1954, þau eiga
fjögur börn og hálfbróðir Inga
samfeðra er Ómar f. 1.9. 1948,
hann á þrjú börn.
Sonur Inga og Rósu Sigurð-
ardóttur, f. 2.11. 1955, var
Kristinn Rúnar, f. 3.2. 1974, d.
11.7. 1999, sonur hans og Ind-
íönu Þorsteinsdóttur er Bjartur
Logi, f. 13.1. 2000.
Ingi kvæntist 25.12. 1978
Höllu Ólafsdóttur læknaritara,
f. 3.2. 1945, d. 26.10. 1994, son-
ur þeirra er Mar-
teinn Jón, f. 5.10.
1978, dætur hans
eru Selma Björg, f.
15.11. 2000 og
Halla Líf, f. 26.7.
2003. Börn Höllu,
stjúpbörn Inga eru
a) Aðalsteinn Ein-
arsson, f. 29.9.
1965, maki Emi
Uda, sonur þeirra
er Alexander Kot-
aro, f. 24.9. 2000,
og b) Kristín Erla
Einarsdóttir, f.
25.10. 1969, börn hennar eru
Elva Katrín Elíasdóttir, f. 19.11.
1990 og Heiðar Logi Elíasson, f.
21.12. 1992.
Ingi kvæntist 29.6. 1996 Fjólu
Sigurðardóttur, f. 17.10. 1954,
börn hennar eru a) Guðjón Vil-
helm, f. 29.6. 1972, maki Sylvía
Færseth, f. 6.9. 1981, börn
þeirra eru Sædís Ósk, f. 7.9.
1998, Kamilla Birta, f. 23.10.
1999, Benóný Einar, f. 11.9.2002
og Fjóla Dís, f. 17.5.2006, b)
Angela Guðbjörg Eggertsdóttir,
f. 5.5. 1985 og c) Agnes Bald-
vinsdóttir, f. 15.8. 1988.
Ingi var sjómaður mest allan
sinn starfsaldur, bæði sem skip-
stjóri og stýrimaður, einnig
starfaði hann á bensínstöð og
síðast hjá Gloria Casa á Spáni.
Útför Inga verður gerð frá
Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku Ingi minn, það er svo
margt sem ég vildi segja þér en
aldrei nýtti ég tímann.
Það hefur enginn hugsað eins vel
um mig, Agnesi og mömmu eins og
þú.
Ég gleymi því aldrei þegar
mamma kom inn í eldhús í Vest-
urberginu og sagði mér hálfkjána-
leg að hún ætti kærasta. Tveimur
dögum síðar fluttir þú inn og varst
klettur í lífi mínu næstu 11 árin.
Það var rosaleg breyting að fá
karlmann inn á heimilið, því það
var annað en við höfðum vanist.
Eftir á hugsa ég að það geti ekki
hafa verið auðvelt að koma inn á
heimilið þar sem 3 frekjur eru fyr-
ir, hver annarri þrjóskari. En þú
stóðst þig vel og það verður tóm-
legt án þín.
Ég hugga mig við það að nú líður
þér vel og við hittumst einhvern
tímann aftur.
Takk fyrir allt.
Ég elska þig.
Öll mín bros og öll mín tár
eru þaðan runnin,
gleðin ljúf og sorgin sár
af sama toga spunnin.
(Örn Arnarson.)
Þín
Angela.
Í dag kveðjum við þig, elsku
Ingi, í hinsta sinn. Árið 1995 komst
þú inn í líf Fjólu vinkonu minnar og
barna hennar. Þá kynntist ég þér,
yndislegur og góður sem þú alltaf
varst við mig, og allt sem við gerð-
um saman ég, þú og Fjóla konan
þín, ég gleymi því aldrei. Alltaf
hringduð þið í mig ef þið voruð að
fara eitthvað eða gera eitthvað, þá
fékk ég alltaf að koma með, það var
alltaf svo skemmtilegt hjá okkur.
Ég gat alltaf leitað til þín og Fjólu,
þegar mér leið illa, þið voruð alltaf
til staðar. Þegar þið giftuð ykkur
þá báðuð þið mig um að vera bíl-
stjóri fyrir ykkur á þessum stóra
degi og ég var á hvítu skýi því mér
fannst þetta svo merkilegt. Takk
fyrir allar góðu stundirnar okkar
þriggja. Það hvíslaði einhver að
mér, að þeir deyja ungir sem guð-
irnir elska, það á um þig, elsku
Ingi.
Megi guð styrkja, Fjólu, Guðjón,
Angelu Agnesi, Martein, Kristínu,
systkini og barnabörn.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Úr vísumVatnsenda-Rósu.)
Hinsta kveðja frá okkur Óla og
börnunum
Halldóra.
Ingi Rúnar Ellertsson
Nafna mín og móð-
ursystir, Ingunn
Sveinsdóttir, var ein-
stök kona. Það er óhætt að segja að
heimili hennar á Fjólugötu í Reykja-
vík hafi verið miðpunktur stórfjöl-
skyldunnar um langa hríð. Þar
bjuggu amma og afi, Jóhanna Mar-
grét og Sveinn, eftir að þau brugðu
búi á Fossi í Mýrdal. Heimilinu
stýrði nafna mín af miklum höfðings-
skap, gestrisni og snyrtimennsku.
Gestum og gangandi tók hún fagn-
andi, sama hvernig á stóð. Er mér í
barnsminni krafturinn, hressileikinn
og kátínan þegar móðurfjölskylda
mín hittist. Þar var talað hátt og
tæpitungulaust, mikið hlegið og
slegið sér á lær, og voru afi og amma
þar í miðpunkti. Af þessum fundum
fóru allir ríkari af gleði og fróðleik.
Greiðvikni og gjafmildi var ómæld
hjá Ingunni, lítið dæmi er þegar hún
og Ari þálifandi maður hennar, fóru í
siglingu eins og það hét á þeim tím-
um og var harla fátítt. Hún kom til
baka með efni í jólakjóla handa okk-
ur stelpunum í stórfjölskyldunni, og
vorum við ekki færri en tíu. Alls kyns
vanda þeirra fullorðnu reyndi hún að
Ingunn Sveinsdóttir
✝ Ingunn Sveins-dóttir fæddist á
Ásum í Skaftár-
tungu 12. september
1915. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
í Víðinesi 26. ágúst
síðastliðinn og var
minningarstund um
hana haldin í Foss-
vogskirkju 7. sept-
ember.
leysa af fremsta
megni.
Gæfa mannanna
felst ekki í endalausri
velgengni, heldur í því
hvernig þeir takast á
við og leysa áföll í líf-
inu. Þetta kom best í
ljós þegar Ari, eigin-
maður hennar, lést á
besta aldri, og Ingunn
stóð eftir sem ung
ekkja með einkason
sinn Guðmund. Ing-
unn einfaldlega bretti
upp ermarnar, stofn-
aði fyrst vefstofu með Gyðríði systur
sinni og seinna þvottahús með systk-
inum sínum, sem var undanfari
þvottahússins Fönn. Hún vílaði ekki
fyrir sér að stýra hópi unglings-
stúlkna við að þrífa hótel á Ítalíu á
vegum Ingólfs í Útsýn, án þess að
tala orð í ítölsku. Skemmtileg er sag-
an af því þegar hótelstjórinn ítalski
kom til hennar eitt sinn, felmtri sleg-
inn. Stór hópur ferðamanna var að
koma, hótelgestir rétt við það að fara
úr herbergjunum og allt óþrifið. Með
verksviti sínu og stjórnsemi, blönd-
uðu eðlislægum sjarma, kom hún
hinni ítölsku karlrembu á fulla ferð
við að þrífa herbergin með henni og
stelpunum hennar!
Fyrir okkur sem á eftir komum í
næstu kynslóð var hún ómetanleg
fyrirmynd. Skaftfellsk kona eins og
þær gerast bestar, kraftmikil,
skemmtileg og náttúrugreind. Flott
kona.
Ingunn mín. Það var mikið lán að
eiga þig að. Þakka þér samfylgdina.
Ingunn Ósk Benediktsdóttir.
Á sólríkum sumar-
degi, sumarið 1991,
þegar við stelpurnar
vorum að stíga okkar
fyrstu skref í unglingavinnunni, kom
umsjónarmaður kirkjugarðanna að
máli við flokksstjórann. Erindið var
að fá lánaðar stúlkur út vikuna í
garðyrkjustörf. Tvær stúlkur urðu
fyrir valinu en sá hængur var á að
✝ Jóhann Sæ-mundur Björns-
son fæddist á
Hvammstanga 20.
febrúar 1942. Hann
andaðist á Landspít-
alanum 20. ágúst
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Bústaðakirkju 29.
ágúst.
þriðja vinkonan var í
vinnuflokknum og
ekki gekk að skilja
hana eftir. Sett voru
upp hvolpaaugu og úr
varð að hún fékk að
fljóta með.
Svona voru fyrstu
kynnin af Jóa. Dag-
arnir með honum áttu
hins vegar eftir að
verða mun fleiri en út
vikuna því samstarfið
við hann og strákana
þrjá sem þarna voru
að auki gekk svo vel
að á endanum ílengdumst við í fjölda
sumra milli þess sem við gengum
menntaveginn.
Í Jóa reyndumst við hafa fundið
sannan vin. Hann hafði einstakt lag
á þessum hópi. Eins og gengur með
unglinga var ýmislegt brallað. Oft-
ast tók Jói fullan þátt í gríninu en
þætti honum of langt gengið ræddi
hann við okkur þannig að við skynj-
uðum alvöruna þótt aldrei væri æs-
ingi fyrir að fara. Þannig kenndi
hann okkur smám saman að draga
okkar eigin mörk í þessum efnum.
Jói dekraði líka við okkur á alla
lund; sá okkur fyrir endalausum
kexbirgðum, sagði sögur og fór með
vísur. Honum var mikið í mun að við
lærðum að meta Sæmund í spariföt-
unum (Frón kremkex) sem var í
miklu uppáhaldi hjá honum. Þá gát-
um við alltaf leitað til hans ef eitt-
hvað bjátaði á og fengið góð ráð.
Hann hafði svo einstaklega fallega
sál.
Elsku Jói. Að leiðarlokum þökk-
um við allar samverustundirnar og
gildin sem þú kenndir okkur. Sagt
er að þeir deyi ungir sem guðirnir
elska og það á svo sannarlega við
um þig.
Fjölskyldunni vottum við dýpstu
samúð. Minningin um vandaðan og
góðan mann lifir.
Eydís, Hulda og Vilborg.
Jóhann Sæmundur
Björnsson
Elsku Skafti
frændi, ég vil þakka
þér fyrir allar þær
stundir sem ég átti
með þér. Þær voru all-
ar jafn frábærar og
skemmtilegar, líkt eins og þú varst
alltaf. Ég á svo erfitt með að trúa því
og sætta mig við það að þú hafir
þurft að kveðja þennan heim svona
fljótt, því vona ég að þú hafir það gott
á þeim stað sem þú ert nú kominn á.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Skafti Kristján
Atlason
✝ Skafti KristjánAtlason fæddist
í Neskaupstað 8.
nóvember 1971.
Hann lést á Land-
spítalanum 14.
ágúst síðastliðinn
og var útför hans
gerð 19. ágúst.
Minn styrkur þú ert mín
lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að
morgni.
Þú vekur hann með sól að
morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni
vekja hann með sól að
morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Elsku Þórey, Arna og Atli, Jón-
abára, Atli, Jakob, Heiðar og amma
& afi í Sigtúni og allir þeir sem eiga
um sárt að binda á þessum erfiðu
tímum, megi guð vera með ykkur.
Guð blessi þig, elsku Skafti Kristján.
Þín frænka,
Guðlaug Sigríður.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr. Ef útför hefur farið
fram eða grein berst ekki innan hins
tiltekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur birt-
ing dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.350 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR