Morgunblaðið - 12.09.2006, Qupperneq 35

fyrir þær og ekki þótti þeim það leið-
inlegt. Svo var hann alltaf bara svo
góður við okkur barnabörnin og
barnabarnabörnin.
Elsku afi minn ég mun aldrei
gleyma þér, ég mun alltaf hugsa til
þín með gleði í hjarta. Einnig eigum
við öll eftir að passa vel upp á ömmu.
Gerður Inga.
Þegar mamma hringdi í mig á
laugardaginn og sagði mér að afi
Einar væri dáinn brá mér rosalega
mikið, ég bjóst engan veginn við því
að afi færi svona fljótt. Fyrir mér
hefur afi alltaf verið þessi sterki og
hrausti kall sem aldrei tók sér svo
mikið sem einn veikindadag í vinnu.
Það var einhvern veginn ekki inni í
myndinni hjá mér að afi myndi nokk-
urn tímann deyja. En svona er lífið
víst og við ráðum ekki við það.
Afi var rosalega barngóður mað-
ur, hann var alltaf til í einn Olsen
með okkur krökkunum og skemmti-
legast fannst mér að leggja höfuðið á
bumbuna á honum og hlusta á hin
ótrúlegu hljóð þar fyrir innan. Afa
þótti ofboðslega vænt um okkur
krakkana og þegar við uxum úr grasi
var hann alltaf að biðja okkur um að
fara varlega, sérstaklega eftir að við
fengum bílpróf.
Það sem ég á eftir að geyma best í
minningunni um afa er röddin hans.
Hann var með svo mjúka og fallega
rödd og einnig góða söngrödd sem
mér fannst hann spara of mikið.
Ég á eftir að sakna þess að heyra
hann hlæja og segja: „Sæl, elskan,“
þegar ég kem í heimsókn.
Elsku afi, ég sakna þín mikið og
mun aldrei gleyma þér. Ég veit að
maður á að vera duglegri en þetta,
en ég elska þig og mun alltaf gera.
Þakka þér, elsku afi, fyrir þann tíma
sem við áttum saman.
Og, elsku afi, viltu standa við hlið-
ina á ömmu og styðja hana í gegnum
þessa erfiðu tíma því hún þarf svo
sannarlega á því að halda.
Þar til við hittumst aftur.
Kveðja.
Elísabet Jean.
Elsku afi minn, ég bjóst ekki við
þeim degi að þú myndir kveðja okk-
ur. En síðastliðinn laugardag kom sá
dagur og erum við enn að jafna okk-
ur eftir fréttirnar. Ég á eftir að
sakna þín meira en orð fá lýst. Við
pabbi áttum það til á laugardags-
morgnum að sækja þig og fara í okk-
ar frægu laugardagsrúnta. Eitt
skipti er mér ofarlega í huga, þú
varst sóttur klukkan sex að morgni
og var ferðinni heitið inn á Sprengi-
sand og þaðan norður til Akureyrar
þar sem við snæddum borgara áður
en haldið var inn á Kjöl. Við rennd-
um svo í hlað í Karfavoginum rétt í
tíma fyrir kvöldmat hjá ömmu. Þú
talaði alltaf um að við værum hálfbil-
aðir, engu að síður varst þú alltaf til í
þessa löngu laugardagsrúnta. Þetta
voru yndislegar ferðir þar sem ég
fékk að njóta þess að vera einn með
pabba mínum og þér – mikið hef ég
lært af þessum tveimur mönnum. Ég
er svo glaður að hafa fengið að vera
með þér daginn sem síðustu 18 hol-
urnar voru spilaðar í yndislegu veðri
á Brothers Open nú fyrir stuttu. Þær
voru ófáar næturnar sem við systk-
inin fengum að vera hjá ykkur í
Karfavoginum, okkur fannst það æð-
islegt, þið voruð svo yndislega góð
við okkur og ykkar heimili stóð okk-
ur barnabörnunum alltaf opið. Það
kom vel í ljós þegar ég flutti heim frá
Denver og þið buðuð mér (og seinna
Elínu Ósk) að búa í bílskúrnum í
Karfavoginum, þeir voru nú ófáir
sem urðu þeirrar ánægju aðnjótandi.
Loksins þegar þú varst kominn með
bílskúrinn fyrir sjálfan þig, afi minn,
þá selduð þið Karfavoginn og fluttuð
í nýja og flotta íbúð í Grafarvoginum.
Okkur fannst það nú ekki verra að
þegar við komum í pössun þá feng-
um við alltaf pening hjá ykkur til að
fara í sjoppuna og kaupa bland í
poka. Það var ekki hægt að biðja um
betri afa, mikið hef ég lært af þér, afi
minn, og munum við sakna þín sárt.
Ég vona bara að ég verði jafnmynd-
arlegur og þú þegar ég kemst á efri
ár, þú með þetta fallega silfurlitaða
hár. Það jafnast enginn á við þig.
Ásgeir Sigurbjörnsson.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. SEPTEMBER 2006 35
Gunna, elsku gamla
góða vinkona mín, er fallin fyrir
sláttumanninum slynga. Gunna var
ári yngri en við hinar í gaggó- og
menntóklíkunni. Aftur á móti var
hún námsséníið í bekknum, eða rétt-
ara sagt, eitt af séníunum, því það
voru ótrúlega mörg séní í þessum A-
bekk í Hringbrautarskólanum sem
seinna breyttist í Hagaskóla. Hún
var jafnvíg á íslensku, önnur tungu-
mál og stærðfræðigreinar og því
sterkari sem lengra leið á mennta-
skólaárin, og í mínum huga, engan
veginn sjálfsagt að hún legði ensku
fyrir sig sem aðal-háskólagrein. Sá
hana ekkert síður fyrir mér sem vís-
indamann í raungreinum.
Það var Maggý, náfrænka mín og
vinkona, sem kynnti okkur Gunnu
þegar ég lenti í miðjum 1. bekk í
þessum merka A-bekk. Fyrir var
einnig Sigga Þormóðs, bernskuvin-
kona mín norðan úr Þingeyjarsýslu.
Við þessar fjórar vorum síðan saman
allt í öllu, að heita mátti, fram að
landsprófi. Þá fór Maggý í verslunar-
deild og þaðan í Samvinnuskólann að
Bifröst, en við hinar þrjár í MR með
viðkomu í landsprófsdeild allra
landsmanna í Vonarstræti. Þessi
landsprófsdeild fannst mér að sumu
leyti hroðalegur skóli og hef frá
þeirri reynslu, mikla samúð með ung-
lingunum okkar um þessar mundir,
sem gangast heldur fúllyndir undir
það sem þeir kalla sumir tímaeyðsl-
una, samræmdu prófin í 10. bekk. –
En „landsprófið“ var líka gósenland.
Þar lentum við t.d. í höndunum á
Haraldi Steinþórssyni, einum af
þessum útvöldu kennurum. Þangað
var stefnt saman, einhverjum hluta,
blóma unglinga af öllu landinu í
kringum 15 ára aldurinn. T.d. horfði
ég og hlýddi þar í fyrsta skipti á
framúrskarandi bráðþroskaðan
ræðumann, nýfermdan unglinginn,
Ólaf Ragnar Grímsson. Ég sagði við
stelpurnar: „Þessi verður orðinn
sýslumaður uppúr tvítugu.“ Hann
var ári á undan í skóla eins og Gunna.
Gunna kynnti okkur Siggu Þor-
móðs fyrir nýrri vinkonu, Ingibjörgu
Haraldsdóttur, sem var bernskuvin-
kona Gunnu og enginn vissi þá að var
efni í stórskáld. Og við vorum aftur
orðan fjórar, skvísurnar.
Við vorum rosalega menningarleg-
ar. Stunduðum Þjóðleikhúsið, sinfón-
íutónleika og aðra menningarvið-
burði grimmt. Svo ekki sé talað um
málfundi í skólanum og náttúrlega
skólaböllin, sem engu var sleppt.
Ég flutti með foreldrum mínum úr
Vesturbænum í Garðabæinn þegar
við vorum í 2. bekk. Ég held það hafi
verið þá sem ég gerðist heimagangur
á Ægisíðu 70, þar sem foreldrar
Gunnu, Bryndís Ásgeirsdóttir og
Sigurður Sigurðsson, þá berklayfir-
læknir og skömmu síðar landlæknir,
höfðu fyrir nokkru komið sér fyrir í
fallegu húsi á fallegu heimili með
dætur sínar þrjár. Það var auðvelt að
telja mig á að labba frekar við á Ægi-
Guðrún Sigurðardóttir
✝ HrafnhildurGuðrún Anna
Sigurðardóttir
menntaskólakenn-
ari fæddist í Reykja-
vík 26. september
1943. Hún andaðist
á kvennadeild
Landspítala – há-
skólasjúkrahúss 11.
ágúst síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Bústaða-
kirkju 24. ágúst.
síðunni á leið heim úr
skólanum, en skrölta í
ýmsum strætisvögn-
um á annan klukku-
tíma til að komast
heim til mín. Fá hress-
ingu með Gunnu og
læra svo saman á eftir.
Bryndís tók alltaf
fagnandi á móti okkur,
setti fyrir okkur heitt
kókómalt og smurt
brauð eins og við gát-
um troðið í okkur. Allir
á heimilinu tóku manni
yndislega. Sigurður
þurfti alltaf að finna hvernig lá á
stelpunum, tók undir dægurlaga-
sönginn og steig nokkur létt dans-
spor, okkur Gunnu til ævarandi
ánægju. Og lét sig ekki muna um að
keyra óforsjála, astmaveika stelpu
heim, eftir langan vinnudag á skrif-
stofu landlæknis.
Frómt frá sagt gekk mér aldrei
neitt sérlega vel að læra á Ægisíð-
unni. Gunna var svo fyndin,
skemmtileg og mögnuð. Hún söng og
blaðraði stöðugt yfir stærðfræði og
málfræði og leysti allar þrautir, að
því er virtist, gersamlega fyrirhafn-
arlaust. Það var nú ekki barningur-
inn þar. Allt klárað, bókinni skellt og
búið! Og mikill tími eftir til að gera
allt mögulegt skemmtilegt.
Gunna var mjög mikill vinur, heil-
steypt og trygg.
Eftir 4. bekk í MR fundu foreldrar
mínir upp á því að flytja til Akureyr-
ar og ég fylgdi þeim norður. Mér var
það bæði mjög ljúft og mjög sárt. Það
var nær óyfirstíganlegt að yfirgefa
skólann og vinkonurnar fyrir sunnan.
Á móti kom að við fluttum í hús bróð-
ur míns og mágkonu sem áttu hóp
barna sem ég elskaði útaf lífinu og í
MA eignaðist ég líka skemmtilega
vini.
Eftir þetta lágu leiðir okkar Gunnu
ekki lengur saman í skóla. Þó ég ent-
ist ekki nema einn vetur í skólanum
fyrir norðan var ég orðin gift húsfrú
hér í borg í 6. bekk og las utanskóla
fyrir stúdentsprófið frá MA. Klíkan
okkar gamla hafði að einhverju leyti
breyst við hvarf mitt á vit Norður-
lands og Gunna komin í aðra vina-
hópa. Ég upptekin af nýjum hlutum.
Okkar daglega samneyti var liðið.
Hittumst samt við og við því við átt-
um svo margt ósagt. Líf og leiðir
runnu í aðskildar áttir. En þó stund-
um liðu árin tvenn og þrenn milli
endurfunda var alltaf eins og við
hefðum hist í gær. Trúnaður og
hjartans mál rædd.
Fyrir nokkrum árum varð Gunna
fyrir ótrúlegu áfalli. Sterk skaphöfn
hennar, skörp greind og rökvísi
komu henni upp úr áralangri þrauta-
göngu sem fylgdu í kjölfarið. Það
væri þá ekki í fyrsta skipti sem mað-
ur hefur horft á illvígan sjúkdóm
koma í kjölfar slíkrar reynslu, ef þar
skyldi vera eitthvert samband á milli.
Það var sárt að fregna andlát
Gunnu, yngstu vinkonunnar í hópn-
um, og sárt að horfast í augu við að
hafa verið víðst fjarri þegar orrustan
var háð. En huggun í harmi að frétta
hjá ástvinum hve Gunna hafði verið
sjálfri sér lík til hins síðasta, kjark-
mikil, glaðsinna, æðrulaus og ákveð-
in í að berjast til sigurs.
Guð veri með henni Gunnu vin-
konu minni í landinu nýja.
Guð blessi börnin hennar góðu,
tengdadóttur og barnabörn í sorg
þeirra, systur hennar og fjölskyldur
þeirra.
Sigrún Björnsdóttir.
Fallegir legsteinar á góðu verði í sýningarsal okkar
Englasteinar
Helluhrauni 10
220 Hafnarfjörður
Sími 565 2566
www.englasteinar.is
Þakka hlýhug og samúð vegna fráfalls móður
minnar,
INGUNNAR SVEINSDÓTTUR,
Norður Fossi,
Mýrdal.
Guðmundur Arason.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
EGILL HJARTARSON,
andaðist á Droplaugarstöðum laugardaginn
9. september.
Hjörtur Egilsson, Erna Hannesdóttir,
Kristín Egilsdóttir, Þorsteinn Aðalsteinsson,
Finnur Egilsson, Guðbjörg Einarsdóttir,
Ingunn Egilsdóttir,
barnabörn og langafabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
ÓLAFUR LÚTER KRISTJÁNSSON
tónlistarkennari,
Eyjabakka 5,
Reykjavík,
varð bráðkvaddur föstudaginn 8. september.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kolbrún Kristín Ólafsdóttir, Pétur Jökull Hákonarson,
Kristján Björn Ólafsson, Pála Kristín Ólafsdóttir,
Erna Ólín Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, stjúpmóðir, tengda-
móðir, dóttir og amma,
ANNA HAFSTEINSDÓTTIR,
Brekkuskógum 1,
Álftanesi,
lést á líknardeild Landspítalans laugardaginn
9. september.
Ársæll Karl Gunnarsson,
Gunnar Karl Ársælsson, Sigurlaug Sverrisdóttir,
Sólrún Ársælsdóttir, Ingólfur V. Ævarsson,
Ingibjörg Birna Ársælsdóttir,
Rakel Ársælsdóttir, Rúnar Snæland Jósepsson,
Ingibjörg B. Þorláksdóttir, Hafsteinn Sigurþórsson
og barnabörn.
Elskulegur faðir minn,
ARTHÚR ELÍASSON,
lést á dvalarheimilinu Fellaskjóli, Grundarfirði,
sunnudaginn 10. september.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudag-
inn 18. september kl. 15.00.
Sesselja Guðrún Arthúrsdóttir.