Morgunblaðið - 03.12.2006, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3. DESEMBER 2006 29
Síðumúla 11 - 108 Reykjavík - S. 575 8500
Pálmi Almarsson,
löggiltur fasteignasali í 20 ár















Aðventuhátíð
fyrir eldri borgara
Við bjóðum eldri borgurum til aðventuhátíðar í Aðalbanka Landsbankans í Austurstræti
laugardaginn 9. desember og sunnudaginn 10. desember kl. 15 - 17.
Árni Heiðar Karlsson, píanóleikari, og Sigurlaug Knudsen, söngkona,
taka á móti gestum með ljúfri tónlist.
Rithöfundar lesa úr verkum sínum:
9. des. Guðni Th. Jóhannesson les úr Óvinum ríkisins.
Sigurjón Einarsson les úr Undir hamrastáli.
10. des. Kristín Steinsdóttir les úr Á eigin vegum.
Ásgeir Pétursson les úr Haustlitum.
Tónlistaratriði báða dagana:
Steinunn Birna Ragnarsdóttir, píanóleikari, og Bryndís Halla
Gylfadóttir, sellóleikari, töfra fram hugljúfa hátíðartóna.
Veitingar í boði og allir velkomnir á meðan húsrúm leyfir.
Eldri borgurum stendur til boða að fá ókeypis akstur með leigubíl til og frá
bankanum á þessum tíma í boði Landsbankans og Bæjarleiða.
Þeir sem hafa áhuga á að koma á Aðventuhátíð Landsbankans eru vinsamlegast beðnir
að skrá sig í Þjónustuveri bankans í síma 410 4000. Takið fram við skráningu hvort þið
viljið fá ókeypis akstur til og frá bankanum.
Afmælisþakkir
Í tilefni af 95 ára afmæli mínu þann 18. mars sl.
langar mig að þakka öllum þeim sem að þessu
tilefni glöddu mig með nærveru sinni, gjöfum og
hlýhug. Einnig langar mig að nota tækifærið til
að þakka fjölskyldu minni fyrir að minnast 100
ára afmælis mannsins míns heitins, Páls Páls-
sonar, í ágúst sl. sumar.
Megi guð vera með ykku.
Jóhanna Jóhannesdóttir,
Kópavogsbraut 85,
Kópavogi.
gudrung@mbl.is
því að búa til heima, umhverfi og and-
rúmsloft, maður er að skapa stemn-
ingu og upplifanir og tengist það mik-
ið því sem ég geri í ljósmynduninni.
Munurinn er þó að í þrívíddinni hefur
maður alstjórn. Þar býr maður til
umhverfið, leikarana og er leikstjóri
– er Guð í vissum skilningi – skapar.
Oz var eina fyritækið sem var í
þessum geira á Íslandi og þetta var á
blómatíma þess. Ég skemmti mér vel
en mig langaði að læra meira og fara
út í heim þannig að ég ákvað að fara í
Academy of Art í San Fransiskó, sem
er mjög góður listaskóli.
Ég flutti til San Fransiskó 1997 og
var þar í níu ár. Ég tók á þeim tíma
bæði BA gráðuna og masterinn. Ég
kláraði BFA gráðuna mína í tölvu-
grafík og í gengum það fékk ég að
reyna mig hjá stóru vefhönnunarfyr-
irtæki sem hét Novo og á meðal við-
skiptavina okkar var Orbitz.com.
Netveislan mikla
Í gegnum það fyrirtæki fékk ég
taka þátt einni mestu Netveislu í
sögu samtímans. Þetta var óneitan-
lega skemmtilegt tímabil, miklir upp-
gangstímar og ótrúleg orka í gangi.
En svo fór að syrta í álinn hjá há-
tæknifyrirtækjunum, þau urðu gjald-
þrota eitt af öðru, það var skrítið að
verða vitni að því þegar veislunni
lauk. Helmingurinn af fólkinu í borg-
inni beinlínis hvarf, margir misstu
allt og þurftu að yfirgefa borgina.
Borgin hefur breyst mikið síðan á
þessu tímabili og er nú komin aftur í
jafnvægi. San Fransiskó er mjög fal-
leg og er nú aftur orðin auðug borg.
Fólkið þar er einstaklega vinsamlegt,
umburðarlynt, vel menntað og forvit-
ið og er einnig mjög meðvitað og vel
upplýst um heiminn sem við búum í.“
Íris komst í samband við margs
konar fólk í Bandaríkjunum.
„Ég kynntist mörgum skemmti-
legum rithöfundum, listamönnum og
kvikmyndagerðar fólki og eins og í
öllum smáum samfélögum þá er mik-
ið um samskipti og samvinnu á milli
listamanna í borginni. Ég kynntist til
dæmis mörgum rithöfundum og í
borginni eru samtök sem heita the
Grotto ( www.sfgrotto.org) þar sem
32 rithöfundar, kvikmyndargerðar-
menn og listamenn leigja saman hús-
næði sér til stuðnings og samstarfs.
Margir í San Fransiskó eru miklir
Íslandsvinir og hitti ég oft fólk sem
vissi meira um íslenskar bókmenntir
og sögu en ég. Ég vann m.a. að ís-
lenskri kvikmyndahátíð með rithöf-
undinum og Íslandsvininum Dave
Eggers sem stofnaði og rekur útgáf-
una McSweeney’s (www.mcswee-
neys.net) sem gaf út samansafn af
verkum íslenskra rithöfunda fyrir
um þremur árum. Ég hef alltaf haft
mikinn áhuga á að efla samskipti á
milli listamanna á Íslandi og San
Fransiskó og ætla nú að nýta tímann
hérna heima og vinna að þeim mál-
um.“
Tjáning og einlægni
Við tók nýtt nám í listaháskólanum
– ljósmyndanám. „Ég sérhæfði mig í
listrænni ljósmyndun, Fine Art.
Þetta er ljósmyndun sem byggist
ekki síst á tjáningu og einlægni. Ég
lærði hjá frábærum prófessor að
nafni Lon Clark sem ólst upp og
lærði ljósmyndun í New York. Þar
hafði hann eytt miklum tíma með
mörgum merkum listamönnum s.s.
Mary Ellen Mark, hjónunum Merce-
des og Herbert Matter, Philip Pearl-
stein, Ruth Bernhardt og fleiri. Lon
Clark lagði mikla áherslu á að hver
listamaður eignaðist sitt eigið ætt-
artré í formi hugmynda og áhrifa
sem ganga í gegnum þær kynslóðir
af þeim listamönnum sem hver lista-
maður umgengst eða lærir af.“
Þannig að í skólanum var mikil
áhersla lögð á hugmyndafræði á bak
við list okkar og samræður um list al-
mennt, stöðu hennar í samtímanum
og þátt okkar sem partur af þeirri
sögu.
Ég byrjaði að taka myndir af end-
urspeglunum þegar ég var á nám-
skeiði hjá the Headlands Center for
the Arts (www.headlands.org) sem
er listastofnun og vinnustofur fyrir
listamenn allstaðar að úr heiminum.
Þetta er ofurfallegur staður aðeins
15 mínútur norður af San Fransiskó,
yfir í hæðirnar handan Gullnahliðs
brúarinnar. Vinnustofurnar eru
gamlar herstöðvar frá árinu 1907 og
hafa verið lagfærðar en ekki endur-
gerðar. Þar fá listamenn að spreyta
sig á samvinnu, samsýningum og
fleiru. Þetta er ein virtasta listastofn-
unin á flóasvæðinu.
Togstreita og
samspil andstæðna
Ég byrjaði að taka myndir af yf-
irgefnum húsum eða stöðum þar sem
fólk var farið en hafði ómeðvitað
skráð tilveru sína í umhverfið.
Þar sem ég komst ekki inn í flest
þessara húsa þá byrjaði ég að taka
myndir í gegnum gluggana og fór þá
að taka eftir samspili forgrunnsins
og því sem speglaðist í rúðunni fyrir
aftan mig. Þessi tækni og niðurstöð-
ur hennar höfðuðu einstaklega til
mín persónulega og einnig sérstak-
lega sem Íslendings. Enda alin upp í
landi þar sem andstæður mætast og
mynda nýja heild og nýja heima sem
og að ævintýralegar upplifanir eru
aldrei langt í burtu. Þarna myndaðist
bæði togstreita og samspil á milli
andstæðna. Bæði á milli manna-
byggða og náttúru, úti og inni, öryggi
og afhjúpun, fyrir aftan og fyrir
framan.
Ég varð heilluð af þessari tækni og
þetta er það sem ég einbeiti mér að í
ljósmyndun minni. Ég er einnig
byrjuð að hlaupa um með laust gler
til að búa til mínar eigin endurspegl-
anir í náttúrunni. Ég er ekki að
reyna að endurskapa eða skrá raun-
veruleikann heldur skapa nýja túlk-
un á umhverfi okkar frá nýjum sjón-
arhóli. Ég trúi að list eigi að vekja
upp spurningar ekki endilega svara
þeim.
Ég er og komin heim til að nýta
hérna þá tækni sem ég lærði í San
Fransiskó og sjá hvað kemur út úr
því, jafnfram því sem ég mun starfa
erlendis að hluta.“