Morgunblaðið - 03.12.2006, Blaðsíða 69

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3. DESEMBER 2006 69
menning
ogFrá framleiðendum
Atvinnurekendur, stjórnendur, vinnumiðlarar,
rannsakendur og áhugafólk um íslenskan
vinnumarkað athugið!
Verkefnisstjórn 50 + efnir til fundaraðar um málefni
miðaldra og eldra fólks á vinnumarkaði. Síðasti fundur af
þremur verður á Grand hótel, Hvammi þann 7.desember
n.k. kl. 8:30-10:00.
Dagskrá:
1. Jón Torfi Jónasson prófessor í uppeldis- og
menntunarfræði við Háskóla Íslands, fjallar um
símenntun innan fyrirtækja. Eru eldri starfsmenn
hvattir til þátttöku í símenntun jafnt og þeir sem
yngri eru? Hvernig skynja fyrirtækin þrýsting á
þátttöku? Eru þeir eldri tregari til þátttöku en þeir
yngri? Skiptir starfsmannastefna máli varðandi
þátttöku? Hvaða skýringar eru á minni þátttöku
eldra fólks í endurmenntun?
2. Soffía Gísladóttir framkvæmdastjóri
Símenntunarmiðstöðvar Eyjafjarðar og Ingibjörg Elsa
Guðmundsdóttir framkvæmdastjóri Fræðslumið-
stöðvar atvinnulífsins fjalla um símenntunaraðila og
samspil framboðs og eftirspurnar. Hvernig verður
framboðið til og eftir hverju fara símenntunaraðilar
þegar námsframboð er ákvarðað? Tengist raun-
færnismat á einhvern hátt stöðu miðaldra og eldra
fólks á vinnumarkaði?
3. Umræður.
Fundarstjóri Elín R. Líndal
Hversvegna dregur úr sí-
og endurmenntun fólks á
vinnumarkaði eftir fimmtugt?
Er fólki mismunað innan fyrirtækja
eftir aldri með tilliti til möguleika
á sí- og endurmenntun?
Hvað ræður námsframboði
símenntunaraðila?
Tengist raunfærnismat stöðu
miðaldra og eldra fólks
á vinnumarkaði?
Nánari upplýsingar um starf verkefnisstjórnarinnar og
fundaröðina er að finna á heimasíðu Vinnumálastofnunar
www.vinnumalastofnun.is
Morgunverður verður framreiddur frá
kl. 8:00, verð kr. 1.400.-
SÍÐAN þeir voru ungir hefur það verið
draumur þeirra Einars Kárasonar og Ólafs
Gunnarssonar að keyra yfir Bandaríkin á
Kadilakk. Og hér er rétt að gæta þess að bíla-
tegundin skiptir ekki síður máli en sjálft um-
hverfi ferðalagsins, enda leikur óneitanlega
ákveðinn ljómi yfir bíltegundinni, þetta er jú
bílinn sem frægir söngvarar allt frá Elvis
Presley til Dolly Parton hafa haft mikið dálæti
á. Eftir allmikið umstang og stúss tekst þeim
að verða sér út um árgerð 1960 en það er Ólaf-
ur sem á heiðurinn af þessu enda kemur í ljós
að af þeim tveimur er hann bíladellumaðurinn.
Fleiri slást í hópinn og sú klíka sem tekst á við
Route 66 reynist samanstanda af höfundunum
tveimur ásamt Aðalsteini Ásgeirssyni bifvéla-
virkja (enn hann á eftir að vera ómetanlegur),
Sveini Magnúsi Sveinssyni (sem ætlar sér að
gera heimildarmynd um ferðina) og Jóhanni
Páli Valdimarssyni útgefanda, en sá síðast-
nefndi tekur að sér hlutverk hirðljósmyndara.
Bókin Úti að aka lýsir svo ferðalaginu í sam-
talsformi, en þeir Einar og Ólafur skiptast á
um að segja söguna í stuttum bútum.
Skemmst er frá því að segja að allt gengur á
afturfótunum og tengjast hrakfarirnar einna
helst bílskrjóðnum reykspúandi sem Ólafur
keypti gegnum internetið. Framanaf er bílave-
seninu mætt með nokkru jafnaðargeði af hálfu
ferðalanganna en þær stundir renna upp í
seinni hlutanum sem reyna á vinskapinn og
taka nokkuð á taugarnar. Jóhann Páll reynist
matgæðingur hinn mesti og tefur það stundum
fyrir ferðalaginu, Einar vill sína bjóra í eft-
irmiðdaginn, annars verður hann hvekktur,
Steini fær engu að ráða og gerist því dálítið
uppstökkur og Ólafur riðar á barmi tauga-
áfalls þegar svefntöflubirgðirnar þrjóta. Þann-
ig reynist Kadilakkinn umhverfi mannlegrar
dramatíkur, eða kannski heldur smávægilegra
pirringsmála, og spennuvakinn í bókinni er
ekki beinlínis hvort þeir komast á áfangastað
heldur hvort þeim lendi nægilega illa saman til
að skemma félagslega fílinginn sem er nátt-
úrlega sá grunnur sem ferðalagið er reist á.
Ólafur og Einar eru nokkuð opinskáir í end-
ursögn sinni á ferðalaginu og ljóst er að sam-
skipti vinanna hafa ekki alltaf verið dans á rós-
um. Það sem upp úr stendur þó er að ferðin
reyndist hið ágætasta ævintýri fyrir þá félaga
og þeir hafi skemmt sér vel. En í ljósi þess að
um útgefna bók er að ræða er kannski ráð að
spyrja hvernig lesandi skemmtir sér í sínu
hlutverki sem eins konar aðskotahlutur í bíln-
um. Svarið er misvel. Framanaf er hugur í
mönnum og lesanda líka, fólk er að leggja af
stað í ferðina og spennan og tilhlökkunin
breiðir úr sér. Þá eru þeir Ólafur og Einar
prýðilegir ferðafélagar, þeir segja skemmti-
lega frá en vandamálið reynist kannski vera að
það er takmarkað púður í söguefninu. Þeir
sem keyrt hafa leið á borð við þá sem hér er
lýst vita að það getur verið svakalegt stuð en
ánægjan tengist kannski helst því að vera á
staðnum, að vera í bílnum í eyðimörkinni í Ari-
zona og finna eyðimerkurvindinn í hárinu, eða
horfa ofan í Grand Canyon og finna svo ekki
verður um villst fyrir eigin smæð áður en hald-
ið er áfram. Eftir á að hyggja hefur maður frá
litlu að segja þegar örstutt stopp hér og þar
safnast saman og þetta er vandamál sem sögu-
mennirnir glíma við. Lýsingar þeirra á stöð-
unum sem eru heimsóttir eru snaggaralegar
og stundum, líkt og í tilviki Chicago, bera þær
keim af túristabók og uppfyllingarefni. Einar
Kárason leggur reyndar oft skemmtilega út af
þeim Bandaríska veruleika sem við blasir með-
an Ólafur þjáist stundum af þeim leiðinlega
kæk að tengja allt sem hann rekst á við Rolling
Stones, einkum vísdómsorð sem Keith Rich-
ards hefur látið falla af vörum. Þess má geta að
ef félagarnir hefðu keypt bíl sem virkaði hefði
bókin skroppið saman um helming, en spyrja
má hversu gaman sé að lesa um ónýta dína-
móra, alternatora, drifsköft, hjöruliði og allar
þær smurstöðvar og verkstæði sem nauðsyn
krefur að séu heimsótt, ekki síst ef áhugi les-
anda beinist ekki af eðlislægum ástæðum í
slíkar áttir.
Það má ímynda sér að þetta sé ekki fyrsti
svona ferðahópurinn sem Route 66 hefur séð
og í framhaldi má spyrja hvort frásögnin feli í
sér nægilega íróníu í garð sjálfs sín, ferða-
mannanna og framkvæmdarinnar, til að rétt-
læta allt braskið sem almennt lesefni. Mér
sýnist svo ekki vera. Á köflum lýsa þeir félagar
hvað Ameríka og Ameríkanar eru skrítnir en
það hefði svo sannarlega verið gaman að vera
amerísk fluga á vegg og vita hvernig hún upp-
lifði fimm geðvonda Íslendinga á steríótýp-
ískum kadilakk, týnda í eigin nostalgíska
ljóma.
Um Ameríku á skrykkjóttum farskjóta
BÆKUR
Ferðasaga
JPV útgáfa. Reykjavik. 2006. 291 bls.
Úti að aka. Á reykspúandi Kadilakk yfir Ameríku - Einar
Kárason og Ólafur Gunnarsson
Morgunblaðið/Ómar
Ameríka Rithöfundarnir Einar Kárason og Ólafur Gunnarsson hafa nú gefið út bók saman.
Björn Þór Vilhjálmsson