Morgunblaðið - 04.12.2006, Blaðsíða 13

Treystir
körlunum
fyrir lífi sínu
Eftir Guðbjörgu Sigurgeirsdóttur
ÞEIR sem halda að ungar og fallegar
stúlkur séu fráhverfar sjómennsku
hafa rangt fyrir sér því Sæunn María
Pétursdóttir er sjómaður sem gæti
allt eins verið módel í tískubrans-
anum. „Jú, það er alveg rétt, það
verða margir hissa þegar ég segist
vera sjómaður,“ segir Sæunn og
brosir þegar hún er spurð hvort hún
fái ekki viðbrögð við starfsheitinu.
Þessi tuttugu og eins árs gamla kona
hefur í tæp þrjú ár á varðskipum
Landhelgisgæslunnar.
Sæunn er fædd og uppalin í
Reykjavík og þar af leiðandi borg-
arbarn. Hins vegar voru langafar
hennar sjómenn og þeirra forfeður.
Móðir hennar, Kristín Jónsdóttir, var
á sjó frá Grindavík og kannski er sjó-
mannsblóðið þaðan komið. „Mamma
fór nokkra túra og hana langar alltaf
aftur á sjó. Ég hef unnið tæp þrjú ár
hjá Landhelgisgæslunni og mér líkar
mjög vel á sjónum. Ég var á dekki á
varðskipinu Ægi í eitt ár en tók mér
svo frí í hálft ár. Ég byrjaði svo um
borð í varðskipinu Tý í sumar og vann
í eldhúsinu þar til í haust en þá hóf ég
störf aftur sem háseti.“
Sæunn segist alltaf hafa haft áhuga
á sjómennsku en upphafið að sjó-
mannsferlinum má rekja til þess að
hún fór í nematúr þegar hún var í 10.
bekk. „Landhelgisgæslan er með
nematúra sem er eins konar starfs-
kynning og svo var hringt í mig
tveimur árum seinna því það vantaði
háseta í einn túr. Ég sló til og áður en
ég vissi af þá var ég fastráðin.
Það eru 18 manns um borð og ég
hef lengst af verið eini kvenmaðurinn.
Við erum reyndar tvær núna því í
byrjun sumars kom Halldóra Lúð-
víksdóttir um borð þannig að við höf-
um verið tvær síðan. Við erum úti í
hálfan mánuð til þrjár vikur og tökum
yfirleitt þrjá túra í einu og svo einn í
frí,“ segir Sæunn hæstánægð með
þetta fyrirkomulag.
Var strax vel tekið
Sæunn segir móralinn um borð
mjög góðan. „Mér var strax vel tekið
og það er varla hægt að segja að mað-
ur hafi fengið athugasemdir. Kannski
einn og einn karl að tuldra um að
stelpur ættu ekki að vera á sjó en það
var mest í nösunum á þeim. Áhöfn-
inni semur vel og það þýðir ekkert
annað, enda ekki hægt að vera í
neinni fýlu. Þarna er fólk sem maður
hittir á hverjum degi og það er ekki
hægt að rjúka neitt í burtu. Sumir
hafa verið lengi um borð og ég get
ekki sagt að sjómenn séu grófari en
gengur og gerist. Þeir eru kannski
svolítið hrjúfir á yfirborðinu en þeir
eru ljúfir og góðir undir niðri. Sumir
hafa boðist til að vera „vinkonur“
mínar þannig að þetta er í fínu lagi og
mér finnst ég eiginlega eiga tvær fjöl-
skyldur, eina í landi og aðra úti á sjó
enda er ég meira þar en heima.“
Stundum er talað um stéttaskipt-
ingu um borð í varðskipunum, verður
þú vör við hana? „Það eru yfir- og
undirmenn um borð og það kemur
fyrir að maður finnur fyrir því,“ segir
Sæunn en gerir ekki mikið úr því.
Sæunn segir tímann aldrei lengi að
líða um borð og tekur fram að á frí-
vöktum sé hægt að lesa bækur og
horfa á spólur. „Við spilum og finnum
okkur eitthvað til dundurs. Það er
mikilvægt að við getum stundað lík-
amsrækt um borð, við erum með lík-
amsræktarsal með hjólum og brett-
um enda verðum við að halda okkur í
formi. Við æfum líka reykköfun og ég
hef aldrei farið í túr þar sem ekki hef-
ur verið björgunaræfing. Ég hef þó
ekki lent í alvarlegum atvikum ennþá
því það hefur hist þannig á að ég hef
verið í landi þegar slíkt hefur komið
upp. Okkar meginhlutverk er að vera
til taks þegar á þarf að halda við
björgun og auðvitað fylgjumst við
með til að vernda fiskimiðin.“
Skemmtilegra að vera háseti
Hásetastarfið er miklu skemmti-
legra en vinnan í eldhúsinu að mati
Sæunnar. „Mér finnst skemmtilegra
að vera á dekki því það er meiri fjöl-
breytni í því starfi. Hásetar vinna við
þrif og passa að allt sé klárt ef á þarf
að halda. Við förum í mælingar um
borð í fiskiskip og fylgjumst með að
allt sé í lagi svo sem rétt stærð á net-
um, skipin séu ekki á lokuðum svæð-
um og að öll réttindi séu í lagi. Það er
mjög gaman að koma um borð í skip-
in, hitta skipverja og sjá vinnuaðstöð-
una í skipunum og yfirleitt er okkur
mjög vel tekið.“
Sæunn segist stundum finna fyrir
sjóveiki, sérstaklega eftir inniveru.
„Ég fann aðeins fyrir því um borð í
Óðni þegar Týr var í breytingum. Það
tekur smátíma að venjast nýju skipi,
það eru nýjar hreyfingar og þar af
leiðandi getur manni orðið bumbult.
Sjóveikin er það versta sem ég lendi í
en við erum úti á sjó hvernig sem
viðrar,“ segir Sæunn en kemur samt
ekki til hugar að hætta á sjónum.
„Ég læt mig hafa það,“ segir hún
og á við sjóveikina en hún hefur aldr-
ei fundið til sjóhræðslu. Sæunn er því
næst spurð hvað sé svona heillandi
við sjóinn. „Það er svo margt, ég get
eiginlega ekki verið án hans út af ein-
hverju. Mér finnst eitthvað rólegt við
sjóinn og gott. Í framtíðinni langar
mig að eignast lítinn bát því þá get ég
alltaf farið á sjóinn.“
Í land þegar börnin koma
Gætirðu hugsað þér að fara í nám
sem tengist sjómennsku?
„Ég er ákveðin í að fara í punga-
prófið en ég fer ekki í Stýrimanna-
skólann því ég ætla ekki að gera sjó-
mennsku að ævistarfi. Ég ætla að
eignast börn í framtíðinni og þá ætla
ég að sjálfsögðu að vera í landi og
sinna þeim. Ég ætla að vera á sjónum
þangað til og hef engar sérstakar
hugmyndir um hvað ég vil vinna við í
landi. Ég reyndi að hætta á sjónum í
hálft ár en hann seiðir mig til sín. Mér
líður vel á sjó og þar vil ég vera.
Kærasti Sæunnar heitir Haukur
Viðar Jónsson og Sæunn segir hann
nokkuð sáttan við starf hennar.
„Hann verður að vera það, en vinkona
mín suðar í mér að hætta. Hún væri
samt alveg til í að prufa einn túr. Auð-
vitað er það alveg rétt, ég missi af
ýmsu sem er að gerast í landi. Sjó-
menn missa af afmælum, skírn-
arveislum, brúðkaupum og fleiru þó
reynt sé að taka tillit til þess ef það
eru jarðarfarir eða annað sem upp
kemur hjá fjölskyldunni. Þetta er
samt hluti af sjómennskunni.“
Þegar Sæunn er spurð um áhuga-
mál fyrir utan sjómennskuna segir
hún að kærastinn sé að æsa upp í
henni bíladellu. „Haukur er með bíla-
dellu og ég ætla að fá mér mótorhjól
næsta sumar. Ég hef líka áhuga fyrir
fötum og tísku, ferðalögum og auðvit-
að skemmtunum,“ segir Sæunn og
brosir. „Sjórinn er rosalega fallegur
og það er alltaf eitthvað heillandi við
hann. Um borð í skipunum eru góðir
karlar sem ég treysti alfarið fyrir lífi
mínu.“
Ljósmynd/Fréttir
Sjómaður Sæunn María Pétursdóttir kann best við sig á sjónum og kemur ekki til hugar að hætta sjómennskunni.
Morgunblaðið/Sverrir
Sæunn María
Pétursdóttir er
háseti á varðskipi
Í HNOTSKURN
»Sæunn María Pétursdóttirer önnur af tveimur kon-
um í áhöfn varðskipsins Týs.
»„Þeir eru kannski svolítiðhrjúfir á yfirborðinu en
þeir eru ljúfir og góðir undir
niðri.“
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 4. DESEMBER 2006 13
ÚR VERINU
Forðist að hafa kerti
í dragsúgi
Munið að slökkva
á kertunum
i l
Slökkvilið
Höfuðborgarsvæðisins