Morgunblaðið - 10.03.2007, Side 34

Morgunblaðið - 10.03.2007, Side 34
34 LAUGARDAGUR 10. MARS 2007 MORGUNBLAÐIÐ UMRÆÐAN Þ essa dagana velta menn mjög fyrir sér hvernig á því standi að aðeins 29% landsmanna bera traust til Alþingis, eins og fram kom í Þjóðarpúlsi Gallup á dögunum. Ýmsar getgátur eru á lofti og eins og venjulega telja stjórnmálamenn sig þess helst um- komna að leggja mat á málið. Úr herbúðum stjórnarliða heyrist til dæmis að málþóf stjórnarandstöð- unnar hafi grafið mjög undan virð- ingu löggjafarsamkomunnar. Stjórnarandstæðingar vísa þessu auðvitað á bug, en nefna sem hugsanlega skýringu að fram- kvæmdarvaldið hafi öll ráð þings- ins í hendi sér og sú staðreynd rýri auðvitað traust almennings á þinginu. Og svo halda menn áfram að togast á um þetta og á meðan þverr virðingin enn. Nú má vel vera að þeir sem urðu fyrir svörum þegar Gallup tók púlsinn hafi verið með hugann við málþóf eða meint framsal löggjaf- arvaldsins. Sjálf hefði ég haft fleiri, en kannski smærri, atriði í huga, sem samanlagt hefðu líklega neytt mig til að segja að ég hefði ekki mikið traust á löggjaf- arsamkomunni við Austurvöll. Eitt af þessum smáatriðum skaut upp kollinum í síðustu viku. Þá var verið að ræða um fjár- framlög til SÁÁ. Pétur H. Blöndal, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, fór í pontu og sagði að ekki hefði verið gerður samningur milli ríkis og SÁÁ frá 2005 og það væri hann ósáttur við. Hann væri ósáttur við að greitt yrði fé úr ríkissjóði án þess að samningur lægi fyrir. Svo hélt þingmaðurinn áfram og benti á að sami maðurinn væri „yf- irlæknir, hann er formaður fram- kvæmdastjórnar, þ.e. stjórn- arformaður hjá fyrirtækinu, þannig að hann uppfyllir öll þau skilyrði sem voru hjá Byrginu“. Pétur komst ekki öllu lengra, því aðrir þingmenn voru ekki sein- ir á sér að grípa stórkostlega yf- irsjón hans á lofti, kalla fram í og krefjast þess að hann drægi um- mæli sín strax til baka. Ég minnist þess ekki að hafa nokkurn tímann tekið upp hansk- ann fyrir Pétur H. Blöndal, enda fara skoðanir okkar afskaplega sjaldan saman, ef nokkurn tímann. Þessi ummæli hans voru hins veg- ar rifin úr öllu samhengi og blásin út á svo yfirgengilegan hátt af andstæðingum hans, að ég get ekki orða bundist. Pétur hafði að þeirra mati borið yfirlækninn þungum sökum. Að nefna Byrgið var auðvitað eins og að nefna snöru í hengds manns húsi. „Það er ekki í lagi við þær aðstæður sem núna eru uppi að koma með samlíkingu sem tengist atburðum af því tagi sem orðið hafa í Byrg- inu,“ sagði Steingrímur J. Sigfús- son í ræðustól Alþingis. Össur Skarphéðinsson bætti um betur: „Það samræmist ekki þing- sköpum að menn geti komið hér í ræðustól og atað auri fjarstadda menn sem ekkert hafa til saka unnið nema að reyna að lækna þrautir meðborgara sinna.“ Líklega hafa tárin blikað á hvörmum í þingsal þegar hér var komið sögu. Og áfram hélt Össur og sagði þetta ekki vera í fyrsta skipti sem Pétur hefði með ósæmi- legum hætti ráðist að hópum fólks sem á um sárt að binda í samfélag- inu, með ósæmilegum munnsöfn- uði. Ja hérna hér! Þarna var Pétur farinn að ráðast að heilu hópunum, sem eiga um sárt að binda! Ætli þeir Steingrímur og Össur hafi í fúlustu alvöru verið að taka til varna fyrir yfirlækni SÁÁ? Og kannski talið sig vera að gæta virðingar Alþingis í leiðinni? Það má auðvitað vel vera að þeir líti svo á, en þessi uppákoma var enn eitt smáatriðið sem rýrði traust mitt á þinginu og þeim sem þar starfa. Ummæli Péturs voru slitin úr öllu samhengi af því að and- stæðingar hans voru eldfljótir að átta sig á að þarna gætu þeir snúið út úr og slegið sig til riddara í leið- inni. Ég get upplýst þessa menn um, að ég er ekki sú eina sem skildi Pétur H. Blöndal á þann hátt að hann væri einfaldlega að benda á atriði sem hann teldi galla í stjórn- skipulagi SÁÁ. Honum finnst óeðlilegt að ólíkir hlutar starfsem- innar séu á sömu hendi. Það sjón- armið er fyllilega réttmætt. Reyndar er öll umræða um hugsanlega hagsmunaárekstra með þeim ólíkindum hér á landi, að aldrei nokkurn tímann má benda á dæmi án þess að þeim sé svarað með heiftarlegum gagnárásum. Þegar spurt var hvort óeðlilegt væri að ráðherra vélaði um fisk- veiðikerfi, ef hann ætti sjálfur hagsmuna að gæta í útgerðarfyr- irtæki, heyrðust upphrópanir um að fólk væri að ráðast að móður hans, af því að hún var skráð fyrir eignarhluta fjölskyldunnar! Og ef fólki fannst óeðlilegt að sami mað- ur tæki að sér hagsmunagæslu fyrir Faxaflóahafnir, m.a. gagn- vart framkvæmda- og skipulags- sviðum Reykjavíkurborgar, um leið og hann sæti sem formaður framkvæmdaráðs borgarinnar og varaformaður skipulagsráðs, þá var vegið að honum og fjölskyldu hans! Umræðan situr föst, eins og kökkurinn í hálsi þeirra sem verða að sæta þessum „árásum“. Aldrei minnist ég þess að einhver hafi stigið fram og þakkað kærlega fyr- ir að vakin hafi verið athygli á að hann gæti hugsanlega komist í þá stöðu að hægt væri að efast um heilindi hans. Því hver vill vera í þeim sporum? Í ljósi þessa þarf kannski engan að undra þótt þingmenn grípi um- mæli Péturs H. Blöndal á lofti og reyni að gera þau tortryggileg. Þeir vita sem er, að í þeirra hópi geta eðlilegar ábendingar um hvernig komast megi hjá hags- munaárekstrum, talist heift- arlegar, persónulegar árásir. Slíkt happ lætur enginn sér úr hendi sleppa. En á meðan situr þjóðin við sím- ann og svarar neitandi þegar Gall- up spyr hvort hún treysti þinginu. Traust 29% þjóðarinnar »Ætli þeir Steingrímur og Össur hafi í fúlustualvöru verið að taka til varna fyrir yfirlækni SÁÁ? Og kannski talið sig vera að gæta virðingar Alþingis í leiðinni? Það má auðvitað vel vera að þeir líti svo á, en þessi uppákoma var enn eitt smá- atriðið sem rýrði traust mitt á þinginu og þeim sem þar starfa. rsv@mbl.is VIÐHORF Ragnhildur Sverrisdóttir STAKSTEINAR fimmtudagsins viðurkenna að mikill vandi steðji að í atvinnumálum Vestfirðinga, en ritstjóri Morgunblaðsins telur sig þess umkominn að ákveða að ekki megi ræða stað- reyndirnar og ástæð- ur þess að svona er komið. Annars verði Vestfirðingar bara svartsýnir. Þeir hafi áður unnið sig út úr vandamálum, sem m.a. urðu til vegna kvótasölu úr fjórð- ungnum. Þessi veruleiki Staksteina er ekki til, ritstjórinn er týndur í Undralandinu sem hann og ráðamenn hafa búið til og ætla almenningi að trúa að sé til í raun og veru. Það er alvarlegt vegna þess að það er meginhlutverk fjöl- miðla að upplýsa og að draga staðreyndir fram. Á þeim grund- velli einum að horfst sé í augu við veruleikann er von til þess að til- lögur og aðgerðir skili einhverjum árangri. Staksteinarnir eru að vinna markvisst að því að afvega- leiða landsmenn og fá þá til þess að trúa því að ekkert alvarlegt sé á ferðinni, heldur aðeins stað- bundinn vandi sem heimamenn geti leyst með því að þegja um hann og lofa stjórnvöldin. Það eru ósannindi að Vestfirð- ingar hafi unnið úr vandanum vegna kvótasölunnar. Það er ein- mitt hið gagnstæða sem blasir við. Frá 1994 hefur störfum fækkað um mörg hundruð, íbúum hefur fækkað um 21%. Tekjur hafa dregist aftur úr og meðalatvinnu- tekjur eru nú um 18% lægri á Vestfjörðum en á höfuðborg- arsvæðinu. Þær voru fyrir fáum árum þær hæstu á landinu, en nú er svæðið það þriðja tekjulægsta á landinu. Á þessum tíma hefur engin raunhækkun fasteigna orðið tímabilinu, en hækkunin hefur á höfuðborgarsvæðinu verið fjórum sinnum hærri en hækkun vísitöl- unnar. Vestfirðingar hafa orðið af milljóna króna verðhækkun á hverri íbúð frá 1994, sem flestir aðrir landsmenn hafa notið. Það er ekki fjarri lagi að munurinn sé um 100 þúsund króna á fermetra í fjölbýli á Ísafirði, ef miðað er við hækkunina á höfuðborgarsvæðinu. Hagvöxtur á svæðinu hefur verið neikvæður síðustu árin. Stærsta einstaka ástæðan er gífurlegur samdráttur í aðalat- vinnuvegi fjórðungsins, sjávar- útvegi í kjölfar sölu á kvóta. Á síðustu árum hefur verið keyptur og leigður kvóti inn á svæðið fyrir milljarða króna á hverju ári, en það er blekking Stak- steina að halda því fram að með því hafi Vestfirðingar unnið sig út úr vandanum. Þeir hafa að vissu marki bætt stöðu sína, en bera drápsk- lyfjar skuldanna og borga á hverju ári ómældar fjárhæðir út úr rekstrinum til út- valinna sem hafa fengið leyfi stjórnvalda til þess að leggja gjald á aðra að eigin vali. Slíkur rekstur berst í bökkum og er ekki sá aflvaki annars atvinnureksturs sem sjávarútvegurinn var forðum. Um þetta vill Morgunblaðið að þagað verði, en það mun ekki verða. Stjórnvöld hafa dregið saman seglin og fækkað störfum á Vestfjörðum og að lokum þá eru almennu skilyrðin fyrir atvinnu- rekstur, svo sem varðandi sam- göngur og fjarskipti, með þeim hætti að hátæknifyrirtæki eru að flýja af svæðinu. Það sem þarf að gera er fyrst og fremst á valdi stjórnvalda, al- mennar aðgerðir sem varða að- stöðu og starfsumhverfi fyrir at- vinnurekstur í fjórðungnum. Þær varða samgöngur, fjarskipti, menntun og ekki síst að frelsa helstu atvinnugreinina úr einokun og sérhagsmunum og innleiða sömu aðstæður þar og eru í öðr- um atvinnugreinum. Markaðs- lögmálin og atvinnufrelsið eru skilyrði þess að sjávarbyggðir landsins lifni við á nýjan leik. Kjarni málsins er nákvæmlega sá að vandinn felst í pólitískri sér- hagsmunagæslu. En um það vilja Staksteinar þegja sem fastast. Undralandi Staksteina þarf að fleygja á öskuhauga sögunnar. Undraland Staksteina Kristinn H. Gunnarsson svarar Staksteinum » Þessi veruleiki Stak-steina er ekki til, rit- stjórinn er týndur í Undralandinu sem hann og ráðamenn hafa búið til. Kristinn H. Gunnarsson Höfundur er alþingismaður. ALDURINN yfir þig færist sem dökknandi ský. Þú lokast inni, fölnar og visnar, verður gengisfelldur, dæmdur úreltur, tekinn af skrá. Tal- ið trú um að allt sé búið og ekkert framundan. En ósjálfrátt heldurðu í vonina. Loks hefurðu hana eina að vopni, í ómeðvitaðri en með- fæddri trú á vorið, á sumarið, um líf á græn- um grundum með blóm í haga. Umkomulaus fugl Hárið gránar og þynnist, sjónin daprast, heyrnin dalar, þrekið dvínar, minnið bregst. Blettótt slitin föt, allt of stór. Óboðin óhreinindi út um allt. Lyktarskynið farið, kemst ekki hjálparlaust á snyrtinguna eða í bað. Ratar ekki, manst ekki, veist ekki, getur ekki neitt. Algjörlega farinn að þreki og kröftum, rúinn allri getu. Eins og umkomulaus fugl, lítill vængbrotinn, umkomulaus fugl sem grátandi hjúfrar sig að þér og hverf- ur inn í sjálfan sig, smátt og smátt. Svo er sungið og trallað, klappað og hlegið. Fátt eftir annað en tilfinn- ingar sem erfitt er að lesa í og ill- gjörningur að sinna. Að ógleymdu góða skapinu og voninni. Hún bregst ekki þrátt fyrir allt. Og ævin fjarar út í friðinn. Að loknu hausti Haustið kemur, allt breytir um lit. Laufin falla, dagsbirtan dvín- ar, það kemur vetur og ævin fjarar út. Þá hrópa ég ein- lægu hjarta, í angist, af öllum mætti, veik- um rómi: Guð minn! Guð minn! Yfirgef þú mig ekki líka. Hulstrið Hulstrið hrörnar og visnar, fölnar og eyðist því liðið er á kvöld. Brátt lífsvökvinn þver og æv- innar klukka hættir að tifa. Þá klukkur himnanna taka að kalla. Með fögnuði hringja þær sálina inn til himinsins grænu grunda. Englar minninganna lýsa upp ljúf- ar myndir, sem taka að tala og ylja. Og englar vonarinnar lýsa fram veg- inn og bera þig inn í dýrðina bjarta. Ævin, vonin og lífið Ef von mín næði aðeins til þess- arar ljúfsáru allt of stuttu ævi, þá væri ég sannarlega afar aumk- unarverður maður. Þá væri lífið bæði dimmt og kalt, stutt og snautt, steindautt. Þótt heilsa og mannlegur heiður, vinir og virðing þig svíki og hafni, þá mun ekkert geta gert þig viðskila við kærleika Guðs sem þér birtist í frelsara þínum Jesú Kristi og þér býðst að meðtaka og hvíla í og munt um síðir fá að njóta til fulls. Á full- komnum stað sem hann hefur nú þegar tekið frá fyrir þig og geymir, þar til þinn tími kemur. Gleði sem ekki fölnar Ævinnar gleði er svo skammvinn og velgengnin völt. Sigrarnir sætir en kransarnir svo ótrúlega fljótir að fölna. Hin varanlega gleði er fólgin í því að eiga nafn sitt ritað með him- nesku letri í lífsins bók. Gleðjumst þeirri gleði. Hún er sig- ursveigur sem ekki fölnar. Dökknandi ský Sigurbjörn Þorkelsson fjallar um lífshlaupið »Ævinnar gleði er svoskammvinn og vel- gengnin völt. Sigrarnir sætir en kransarnir svo ótrúlega fljótir að fölna. Sigurbjörn Þorkelsson Höfundur er rithöfundur og fram- kvæmdastjóri Laugarneskirkju. VEGNA skrifa og vangaveltna undanfarið um hvor muni vera höfundur lagsins „Við gengum tvö“, Friðrik Jónsson eða Ragn- ar Björnsson, vil ég koma því á framfæri, að hvor sem var höf- undurinn, er ég ekki í nokkrum vafa um að báðum hefur fundist þeir hafi samið lagið og verið einlægir í þeirri trú sinni. Það hefur gerst, að einum hefur fundist laglína eða skáldverk af einhverju tagi spretta frumsamið úr eigin vitund, þó hann hafði í raun numið verkið annars staðar frá, ómeðvitað. Þetta hefur hent stóra spámenn sem smáa. Frið- rik Jónsson hefur verið skráður höfundur lagsins „Við gengum tvö“ áratugum saman og verður það að sjálfsögðu áfram. Að gefnu tilefni bið ég útvarpsfólk að vera óhrætt við að kynna lag- ið þannig hér eftir sem hingað til. Lagið er alltof fallegt til að fólk kinoki sér við að flytja það vegna vafa þar um. Sigrún Björnsdóttir Enn um lagið „Við gengum tvö“ Höfundur er ekkja Ragnars Björnssonar tónlistarmanns.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.