Morgunblaðið - 23.03.2007, Blaðsíða 36

36 FÖSTUDAGUR 23. MARS 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ragna MaríaSigurðardóttir
fæddist í Gíslabæ í
Breiðuvíkurhreppi
á Snæfellsnesi 1.
ágúst 1934. Hún
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut, fimmtudag-
inn 15. mars
síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigurður Ás-
mundsson sjómað-
ur, f. 1. febr. 1894,
d. 1. feb. 1985, og Pálína Ásgeirs-
dóttir húsfreyja, f. 26. apríl 1894,
d. 28. maí 1971. Systkini Rögnu,
sem eru látin, voru Guðbjartur
Bergmann, Guðmunda Ragnhild-
ur, Ingólfur, María, Guðdís og
Ása. Eftirlifandi er einn bróðir,
Halldór, f. 25. mars 1936.
Ragna var þrígift og eignaðist
fjögur börn, þau eru: Dóttir henn-
ar og Gunnars Guðbjörnssonar, f.
15. nóv. 1930 er 1) Ingveldur
Jóna, f. 31. desember 1952, maki
Brynjúlfur G. Thorarensen, f. 4.
apríl 1951, d. 17. júlí 1999. Synir
þeirra eru Ólafur og Ingi Þór.
Sonur Rögnu og Torfa Ingólfs-
Magnúsdóttur, f. 6. júlí 1964, er
Magnús Andri. 3) Þóra Björk, f.
23. febr. 1970, maki Einar Her-
mannsson, f. 24. nóv. 1968, synir
þeirra Aron og Orri. Þóra Björk
ólst upp hjá Rögnu og föður sín-
um frá 11 ára aldri.
Barnabarnabörn Rögnu og
Baldurs eru sex.
Ragna starfaði m.a. við versl-
unarstörf hjá Kjötborg í Búð-
argerði og skóverslun Steinars
Waage, einnig í nokkur ár í
Prentsmiðjunni Odda og síðan
sem læknaritari hjá Birni Önund-
arsyni og í Domus Medica. Ragna
og Baldur fluttu að Laugagerð-
isskóla á Snæfellsnesi 1997 og
bjuggu þar til ársins 2002 er þau
fluttu að Hrafnakletti 4 í Borg-
arnesi. Árin í Borgarnesi notuðu
Ragna og Baldur til að sinna
áhugamálum sínum sem var
handavinna og föndur af öllu tagi
og fóru hún og Baldur nokkrum
sinnum í viku yfir vetrartímann í
Starfið eins og hún kallaði það en
þetta starf er á vegum Félags
aldraðra í Borgarnesi.
Ragna verður jarðsungin frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
sonar, f. 30. nóv.
1930, er 2) Ingólfur,
f. 30. jan. 1955, maki
Ingibjörg Þ. Sigurð-
ardóttir, f. 7. sept.
1957, d. 9. mars
2005. Börn þeirra
eru Torfi, Ásta Nína,
Margrét, Sigrún
Thea og Sandra
Björk. 3) Guðbjörg,
f. 12. mars 1956,
sambýlismaður Jan
Nestor Jacobsen, f.
22. júní 1944. Sonur
hennar og Óskars Gunnlaugsonar
er Torfi Ragnar og sonur hennar
og Rúnars B. Sigurðssonar er
Sigurður Huldar. 4) R. María, f.
17. júní 1964, maki Ole Halvor
Pedersen f. 3. des. 1955, synir
þeirra Sverre, Karl Erik og Öy-
stein. Dóttir hennar og Halldórs
Jónssonar er Unnur.
Ragna giftist 14. júlí 1984
Baldri Sveinssyni trésmið, f. 23.
apríl 1931. Börn hans eru: 1) Að-
albjörg, f. 4. mars 1956, maki
Gylfi Skúlason, f. 19. apríl 1956,
börn þeirra Baldur Rafn og Elsa
Ruth. 2) Páll, f. 5. okt. 1957, d. 9.
okt. 1986, sonur hans og Gígju
Elsku Ragna mín eða „stjúpa
mín“ eins og ég hef alltaf kallað
þig. Nú er þjáningum þínum lokið
og þín bíða væntanlega önnur hlut-
verk í æðri veröld. Við eyddum
saman nótt á bráðamóttökunni fyrir
rúmri viku, þegar þú varst flutt
mikið veik frá Borgarnesi. Þú varst
hrædd og þjáð og fannst mér allur
lífsþróttur farinn úr augunum þín-
um og ég fann að ekki væri langt
eftir. Meðan ég lá á bekk við hlið
þér og horfði á þig rann þessi grein
sem hér er rituð í gegnum kollinn á
mér og fannst mér ég verða koma
henni til skila þó svo að hún sé svo-
lítið persónuleg. Við höfum í gegn-
um tíðina lifað saman súrt og sætt,
báðar misst mikið en átt það eitt
sameiginlegt að hafa átt saman
besta mann í heimi, hann pabba
minn sem nú syrgir ástina sína
sárt. Það var dásamlegt að fylgjast
með hvað þið voruð náin alla tíð.
Ég kynntist þér 11 ára gömul,
mamma og pabbi skilin, móðir mín
mikið lasin og pabbi farinn að vera
með annarri konu, henni Rögnu. Ég
flutti til ykkar og alls ekki sátt við
lífið og tilveruna enda á erfiðum
aldri fyrir svona miklar breytingar.
Okkar samband var frekar erfitt í
fyrstu en við þroskuðumst mjög vel
saman og urðum góðar og nánar
vinkonur með árunum. Þú studdir
mig alltaf, dæmdir mig aldrei og ég
gat sagt þér frá öllum mínum sorg-
um og sigrum, alltaf skildir þú allt
litróf lífsins manna best. Og þakka
ég þér fyrir að hafa verið mér við
hlið allt mitt líf þar sem móðir mín
dó er ég var ung að árum. Öllum
„körlunum mínum“ varst þú góð,
þú varst drengjunum mínum góð
amma, sýndir þeim athygli, tíma og
hlýju eins og góðri ömmu sæmir og
tókst þeim eins og þínum eigin
barnabörnum. Einar minn leit mik-
ið upp til þín fyrir mikla mannkosti
þína og þótti afskaplega vænt um
þig og hefur aldrei misst neinn sér
eins náin og þig og saknar þín sárt.
Ég vona að ég fái að erfa eitthvað
að þínum góðu eiginleikum eins og
æðruleysi, jákvæðni og elju, þó að
ég hafi ekki verið blóðtengd þér þá
áttir þú alltaf svolítið í mér. Nú vinn
ég á þínum gamla vinnustað þar
sem þú komst mér í vinnu 16 ára
gamalli við skúringar og finnst mér
ég einhvern vegin tilheyra og tengj-
ast því húsi tilfinningaböndum þín
vegna. Þegar ég kvaddi þig fyrir
nokkrum dögum lofaði ég þér að
hugsa vel um pabba þar sem ég
vissi að þú varst óróleg að fara frá
honum og ætla ég að gera mitt
besta í því. Ég vona að þú sért búin
að hitta þitt fólk í hinni æðri veröld
og laus við þjáningar sjúkdómsins,
ég er viss um að þú verður fljót að
setja þig inn í hlutverk þar. Elsku
Ragna mín, þakka þér allt, að hafa
verið til fyrir mig og ég vona að
pabbi fái góðan styrk og stuðning til
að takast á við fráfall þitt þangað til
þið hittist aftur.
Þín fósturdóttir,
Þóra Björk.
Elsku Ragna mín.
Nú hefur þú fengið hvíldina sem
sjúkdómar þínir fengu þig til að þrá
undir lokin. Þú hefur verið alveg
ótrúleg í baráttu þinni og hefur
sannað það að maður kemst sko
langt á jákvæðninni.
Þú varst handavinnukona í húð og
hár og við minnumst þín með gleði
þegar við sjáum alla hlutina sem þú
hefur gefið okkur í gegnum árin.
Eina af fyrstu minningunum á ég
einmitt af þér við föndur þegar ég
var smástelpa en þá vorum við í
Breiðholtinu saman og máluðum
keramik rétt fyrir páska, litla
páskaunga. Þeir hafa alltaf verið í
uppáhaldi hjá mér og fá framvegis
heiðursstað hjá kertinu þínu. Ég
vona innilega að þú hvílir þig aðeins
áður en þú byrjar að föndra á himn-
inum því þú átt hvíldina sannarlega
skilið.
Við munum gera okkar besta við
að styðja elsku afa en hann er nú
hálfur maður án þín.
Minningin um þig mun lifa í
hjarta mínu.
Þín
Elsa Ruth.
Móðursystir mín Ragna María
var aðeins átta árum eldri en ég, og
er því samofin minningum mínum
allt frá barnæsku. Hún og Halldór
bróðir hennar, tveim árum yngri,
voru enn börn í foreldrahúsum þeg-
ar við systkinin, börn elstu syst-
urinnar, Guðdísar, munum fyrst eft-
ir okkur. Amma og afi bjuggu þá á
Kirkjubrú á Álftanesi. Minninga-
brotin eru slitrótt, en kennslustund-
ir í hjólreiðum eru minnisstæðar
þegar þeim systkinum kom saman
um að árangursríkast væri að hjálpa
okkur af stað og láta hjólið síðan
renna niður brekku á túninu.
Eftir byltur og grát, hvatning-
arorð og hrós, náðist jafnvægið og
allir voru glaðir með árangurinn.
Ragna varð ung móðir, aðeins
átján ára. Ingveldur Jóna dóttir
hennar var fyrsta litla barnið sem
ég kynntist. Og hvílík ábyrgð sem
ég fann fyrir þegar ég fékk að
klæða hana í fínu kjólana sem
mamma hennar saumaði með aðstoð
ömmu og síðan var hápunkturinn að
keyra hana alein úti í fína vagn-
inum.
Inga var ekki lengi einbirni því
rúmum tveim árum síðar fæddist
Ingólfur og ári þar á eftir Guðbjörg.
Tuttugu og tveggja ára, þriggja
barna móðir þótti ekkert tiltökumál
á þessum árum. Þegar Ragna
María, yngsta barnið fæddist var
Ragna að verða þrítug. Nú voru
börnin orðin fjögur sem þurfti að
fæða og klæða. Henni veittist létt að
sauma á þau fötin þar sem sauma-
skapur og handavinna voru innan
hennar áhugasviðs.
Ragna fór út á vinnumarkaðinn
meðan María var enn ung, og kom
sér þá vel að eiga stálpuð börn sem
gátu aðstoðað við að gæta litlu syst-
ur. Eflaust muna margir eftir henni
þegar hún var læknaritari hjá Birni
Önundarsyni lækni og síðar til
fjölda ára í Domus Medica. Hún var
einstaklega vel fallin til þeirra
starfa, glaðsinna og viðmótsþýð.
Hún eignaðist marga vini og kunn-
ingja sem hún rækti vinskap við.
Móðursystir mín var órög við breyt-
ingar, þess vegna brá engum þegar
þau hjón, hún og Baldur, réðu sig
sem starfsmenn að Laugagerðis-
skóla á Snæfellsnesi árið 1997, þá
komin yfir sextugt. Þar nutu þau sín
vel og stækkaði vinahópurinn enn
frekar. Þegar aldur og heilsuleysi
læddist að fluttu þau sig um set og
fluttust í Borgarnes.
Þar áttu þau góð ár enn um stund
og fannst mér þau fljótlega verða
Ragna María Sigurðardóttir
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
SIGURFINNUR ÓLAFSSON,
Sólheimum,
Kleifum,
Ólafsfirði,
verður jarðsunginn frá Ólafsfjarðarkirkju laugardag-
inn 24. mars kl. 14.00.
Svana S. Jónsdóttir,
S. Ásta Sigurfinnsdóttir, Vilhjálmur Hróarsson,
Þorvaldur H. Einarsson, Matthildur Jónsdóttir,
Ásgerður Einarsdóttir, Finnur Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
SIGRÍÐUR FRIÐRIKSDÓTTIR,
sem lést á Sjúkrahúsi Seyðisfjarðar laugardaginn
17. mars verður jarðsungin frá Seyðisfjarðarkirkju
laugardaginn 24. mars kl. 14.00.
Katrín Aðalbergsdóttir,
Sveinn Aðalbergsson, Ásta Gunnarsdóttir,
Friðrik Aðalbergsson, Guðríður Ágústsdóttir,
Gunnhildur Aðalbergsdóttir, Björn Eiríksson,
Sigríður Aðalbergsdóttir, Hilmar Þór Hafsteinsson,
Sigurjón Viktorsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Kveðja frá
Íþróttafélagi
Hafnarfjarðar
Í aprílmánuði 1983
hittust nokkrir félagar og stofnuðu
Íþróttafélag Hafnarfjarðar. Félagið
átti að vera og varð litli bróðir FH
og Hauka í handbolta. Þetta var á
þeim árum sem allt snerist um
handbolta, bæði í Hafnarfirði og út
um land allt. Gunnar Friðrik Ólafs-
son var einn af stofnfélögunum og
einn af burðarásum í félaginu. Stóð
hann í brúnni frá upphafi til þeirra
endaloka árið 1997 er félagið hætti
handknattleiksiðkun og kapp var
lagt á að byggja upp knattspyrnu-
deild og ný kynslóð tók við.
Gunnar var einn af þeim fjöl-
mörgu sem lögðu lóð sitt á vogar-
skálarnar í Hafnarfirði, gekk ósér-
hlífinn til verks, með bros á vör,
bæði á íþrótta- og félagsmálasviði.
Félagsstörf létu honum vel, líkt og
margt annað sem hann tók sér fyrir
hendur. Auðvitað kom það fyrir að
við hinir sem vildum vera ábyrgari
en allt sem ábyrgt mátti teljast gát-
um ekki dregið andann, hlegið og
brosað. Kosturinn við Gunnar var
hinsvegar sá, að hann gat gert allt af
þessu. Haft hagsmuni íþróttafélags-
ins í fyrirrúmi, en um leið haft gam-
an af og vildi umfram allt að við hin
hefðum líka gaman af.
Sem formaður í félaginu til nokk-
urra ára var gott að hafa nafna sinn
innan handar við tilfallandi verk. Sá
sem eitt sinn hefur borið kyndil ÍH
ber hann alltaf, alla tíð. Þannig var
okkur umhugað um félagið, agnar-
minnsta félagið í Hafnarfirði. Gunn-
ar var því einn af stoltum ÍH-ingum
sem fylgdust með knattspyrnudeild-
inni vaxa fiskur um hrygg og ná
þeim áfanga sl. sumar að flytjast
upp um deild.
Ég veit ég tala fyrir hönd margra
ÍH-inga sem vilja þakka Gunnari
Ólafssyni fyrir allar stundirnar og
allt það sem hann hefur lagt til sam-
félagsins í Hafnarfirði á beinan og
óbeinan hátt. Við Hafnfirðingar sem
þekktum hann vissum að þar gekk
drengur sem vildi öllum gott gera.
Brosið, hlýjan, hvatningin og um-
ræðuefnin stefndu með okkur öllum
fram á við. Ég vil líka nota tækifæri
og þakka nafna mínum þá hvatningu
sem hann veitti mér í pólitískum
Gunnar Friðrik
Ólafsson
✝ Gunnar FriðrikÓlafsson fædd-
ist í Hafnarfirði 12.
maí 1965. Hann lést
á heimili sínu 29.
janúar síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Hafnarfjarð-
arkirkju 7. febrúar.
störfum mínum. Stutt
er síðan hann sá sér
fært að styðja mig af
heilum hug í prófkjör-
samstri nóvember-
mánaðar. Þá var gott
að finna fyrir já-
kvæðri hvatningu og
tiltrú á verkefnið.
Stofnfélaganum
Gunnari Friðriki
Ólafssyni eru þökkuð
fyrir vel unnin störf í
þágu ÍH. Við sem
störfuðum með honum
frá 1983 til 1997, og
um leið Íþróttafélag Hafnarfjarðar,
sendum aðstandendum og vinum
Gunnars samúðarkveðjur. Megi
minningin um góðan og glaðværan
dreng lifa með okkur öllum.
Gunnar Svavarsson,
fv. formaður ÍH.
Mér var brugðið þegar ég opnaði
Morgunblaðið og sá þar tilkynningu
um að vinur minn Gunni Ólafs væri
dáinn langt um aldur fram. Mig
langar að minnast hans í nokkrum
orðum.
Okkar leiðir lágu saman fyrir um
15 árum þegar við vorum að æfa
saman handbolta með ÍH í Hafn-
arfirði. Með okkur tókst góður vin-
skapur og áttum við saman margar
skemmtilegar stundir á þessum ár-
um. Það var mikið verið að skemmta
sér og alltaf var Gunni hrókur alls
fagnaðar, enda ákaflega skemmti-
legur drengur. Hann var mikill
húmoristi og hélt oftar en ekki uppi
stuðinu. Ég get ekki annað en
minnst á það að nokkrum sinnum
sagði hann við mig þegar við vorum
að ræða málin að hann væri alveg
viss um að hann myndi deyja ungur,
sem því miður reyndist svo rétt.
Því miður atvikaðist það þannig,
að leiðir okkar lágu ekki oft saman
undanfarin ár. Síðast þegar ég sá
þig, Gunni minn, fyrir um 2 árum,
varstu í miklu stuði á Grand Rock og
sá ég engin merki þess að þú bærir
sjúkdóminn sem hrjáði þig.
Mig langar að þakka þér fyrir
þann tíma sem við áttum saman, ég
hef alltaf góðu minningarnar um
þig.
Aðstandendum færi ég samúðar-
kveðjur, megi Guð gefa ykkur styrk
á þessum erfiðu tímum.
Farðu í friði vinur minn kær.
Faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær.
Aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi)
Þinn vinur
Sveinbjörn (Svenni).
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Lengd | Minningargreinar séu
ekki lengri en 3.000 slög (stafir
með bilum - mælt í Tools/Word
Count). Ekki er unnt að senda
lengri grein. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur, og votta
þeim sem kvaddur er virðingu
sína án þess að það sé gert með
langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar