Morgunblaðið - 30.04.2007, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. APRÍL 2007 25
✝
MARÍA TRYGGVADÓTTIR
tannsmiður,
Reynimel 80,
Reykjavík,
andaðist föstudaginn 27. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn
4. maí kl. 11.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hinnar látnu er bent á Krabbameinsfélagið.
Helgi Gunnarsson,
Gunnar K. Gunnarsson, Sigrún Sigurgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
gera á heimilinu við skepnuhirðingu á
veturna, heyskap og kartöflurækt á
sumrin. Fjölskyldan var samhent og
kröfur gerðar til vinnusemi allra.
Skúli lét sitt ekki eftir liggja. Faðir
okkar, sem vann myrkranna á milli,
treysti honum til forystu við skepnu-
hirðinguna. Hann vandist því
snemma að vinna mikið og vera leidd-
ur til ábyrgðar.
Ég minnist með gleði uppvaxtarár-
anna á Akranesi. Það var mikið lesið á
heimilinu, einnig spilað og tefld skák.
Skúli varð snemma snjall skákmaður
og keppnismaður í spilum. Bridge var
hans uppáhald sem hann stundaði alla
tíð.
Fermingarárið sitt fór hann í vega-
vinnu og átti góðar minningar frá
þeim tíma. Að loknu gagnfræðaprófi
gerðist hann sjómaður, var á síldveið-
um og útilegubátum. Sjórinn átti hug
hans og hugðist hann fara í Stýri-
mannaskólann. Ekkert varð þó af
þeim áformum og hóf hann störf í
Sementsverksmiðju ríkisins þar sem
hann vann um árabil. Á þeim árum
byrjaði hann að láta sig varða pólitík
og verkalýðsmál. Hann var jafnaðar-
maður af einlægri sannfæringu enda
sú stefna talin öðrum æðri á okkar
heimili. Tók hann þátt í bæjarmála-
pólitík um sinn en var svo kjörinn for-
maður Verkalýðsfélags Akraness og
gegndi því starfi um árabil. Á þessum
tíma var Lífeyrissjóður Vesturlands
stofnaður og gerðist Skúli fyrsti
starfsmaður sjóðsins og formaður
hans. Hann var í stjórnum ýmissa fé-
lagasamtaka og fylginn sér í flestum
málum. Hann lét sig mjög varða hags-
muni þeirra sem báru skarðan hlut
frá borði í lífsbaráttunni. Ef honum
fannst á þá hallað var ekkert gefið eft-
ir og oft náðust góðir áfangar.
En á svipstundu urðu þáttaskil í lífi
Skúla bróður míns. Að haustlagi fyrir
þrjátíu árum varð hann fyrir alvar-
legu slysi um borð í vertíðarbáti. Með
einstökum kjarki og ódrepandi vilja-
styrk tókst honum að ná nokkrum
starfskröftum að nýju og vann áfram
um árabil í hlutastarfi hjá Lífeyris-
sjóði Vesturlands. Þrátt fyrir fleiri al-
varleg sjúkdómsáföll í kjölfarið náði
hann alltaf að safna kröftum aftur og
halda sínu striki. Stöðug þjálfun,
sund og önnur líkamsrækt, fleyttu
honum gegnum þessi áföll. Oft var
engu líkara en æðri kraftur styrkti
hann, enda var hann trúhneigður og
treysti því að yfir sér væri vakað. Síð-
ustu tvö árin dvaldi hann á Dvalar-
heimilinu Höfða á Akranesi. Þar naut
hann einstakrar umhyggju og vináttu
sem seint verður fullþökkuð. Einnig
naut hann frábærrar læknishjálpar
og hjúkrunar á Sjúkrahúsi Akraness
þar sem hann dvaldi oft á þessum ár-
um.
Hinn 7. apríl sl. fór hann í sund,
eins og oft áður, og varð fyrir því slysi
að detta og höfuðkúpubrotna. Það
leiddi hann til dauða 22. apríl sl.
Skúla er sárt saknað af ættingjum
og vinum. Minningin lifir um góðan
dreng, sem hefur hlotið hvíld eftir
langt og strangt ævistarf. Við Elín
vottum börnum hans: Braga, Hrafn-
hildi, Hafdísi og fjölskyldum þeirra
innilega samúð. Einnig stórum vina-
hópi hans og samferðafólki sem oft
hefur stutt hann í erfiðum veikindum.
Guð blessi bróður minn, Skúla
Þórðarson.
Bragi Þórðarson.
sinn. Viðfangsefni sín tók hann ætíð
föstum tökum og sinnti þeim af brenn-
andi áhuga og elju. Honum var falinn
trúnaður í smáu sem stóru og hann
valdist til forystu í fjölmennum og
framsæknum félögum síns tíma og
rækti hann þau hlutverk með miklum
sóma. Hann léði hverjum vettvangi
sterka nærveru, sem einkenndist af-
hlýju, manngæsku og jákvæðni. Aldrei
fór hanni í manngreinarálit né hall-
mælti nokkrum manni. Til hans leit-
uðu háir sem lágir með vandamál af
öllum stærðum og gerðum og segir
kannski meira en mörg orð um mann-
kosti Guðmundar og það traust sem
hann naut, hve margir leituðu til hans
þegar sorg hafði knúið dyra eða öll
sund virtust þeim lokuð. Veit ég, að
fjölmargir minnast hans með þakklæti
fyrir góð ráð og stuðning á erfiðum
stundum í lífi sínu. Guðmundur mátti
sjálfur reyna meira en margur annar.
Hann missti báðar eiginkonur sínar
fyrir aldur fram og einnig yngstu dótt-
ur sína.
Ekki kæmi mér á óvart þótt flestir
könnuðust við Guðmund vegna starfa
hans á sviði sálarrannsókna, en þeim
málum sinnti hann ótrauður um ára-
tuga skeið. Leit hans að svarinu við
spurningunni stóru fléttaðist saman
við ráðgátur og staðreyndir varðandi
fjölmörg efni, svo sem landnám og
sögu Íslands, trúarbrögð og mann-
kynssögu, tilurð alheimsins, goðafræði
og heimspeki, svo aðeins fátt eitt sé
nefnt. Margir muna sjálfsagt eftir því,
þegar Guðmundur hlutaðist til um, að
miðill var fenginn til að segja fyrir um
gufuöflun við Kröflu þegar í óefni
stefndi varðandi þau mál. Þótti ein-
hverjum ástæða til að gera grín að, en
kjarklitlir og þröngsýnir menn hefðu
sjálfsagt aldrei lagt nafn sitt við slíkar
ráðagerðir.
Á Gimli, hið glæsilega heimili Guð-
mundar og Lilju, seinni konu hans, var
ætíð gott að koma, hvort sem var
hversdags eða til höfðinglegrar veislu.
Þegar ég hugsa um þá veröld sem var
sé ég tengdaföður minn fyrir mér við
jólaborðið, mikinn á velli, að skera kal-
kúninn að alvöru húsbónda sið og
spyrja hvern og einn með sinni hljóm-
miklu röddu: „Hvítt eða brúnt? Stöff-
ing?“ og einhverja viðstaddra síðan
reyna sig við að herma eftir orginaln-
um. Fjölskyldan kveður ástkæran
föður, tengdaföður, afa og frænda
með virðingu og þakklæti fyrir alla þá
jákvæðu arfleifð, sem hann skilur eft-
ir í huga okkar allra.
Guðmundur Elías Níelsson.
Við stúdentar frá MR útskrifaðir
vorið 1945 syrgjum látinn félaga.
Hann var afburða námsmaður úr
stærðfræðideild og lá því beint við
hvert stefndi þegar að háskólanámi
kom. Hann nam verkfræði í Banda-
ríkjunum og vann þar um tíma og
kom síðan til Íslands.
Hann var í miklum metum sem af-
burða ráðgjafi og stjórnandi í hinum
ýmsu deildum og ráðum innan verk-
fræðinnar, svo sem yfirverkfræðing-
ur hjá Sameinuðum verktökum og
framkvæmdastjóri Íslenskra aðal-
verktaka, fleira verður ekki rakið hér.
Auk þess sinnti hann fjölda félags- og
trúnaðarstarfa. Hann fékk viður-
kenningar sem heiðursfélagi Sálar-
rannsóknafélagsins og Verkfræð-
ingafélags Íslands og var lengi
formaður þessara félaga.
Þrátt fyrir mikið annríki mætti
hann alltaf þegar við skólafélagarnir
komum saman meðan heilsan leyfði
og var ávallt hress og kátur. Hann var
hár maður, bjartur yfirlitum, við-
ræðugóður og góður félagi. Það var
mikið áfall þegar hann missti konu
sína, Unni frá fjórum efnilegum börn-
um og síðar seinni konu sína, Lilju og
nokkru síðar dóttur þeirra Fríðu, sem
þá var orðin læknir. Upp frá því
missti hann heilsuna og barðist við
heilsuleysi það sem eftir var ævinnar.
Við sendum börnum hans og þeirra
nánustu innilegar samúðarkveðjur og
þökkum af heilum hug hve vel var um
hann annast til hins síðasta.
Skólafélagarnir.
 Fleiri minningargreinar um Guð-
mund Einarsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Elías Jón Jóns-son fæddist í
Bolungarvík 19. des-
ember 1929. Hann
lést í Lúxemborg 20.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Jón Kr. Elíasson,
skipstjóri í Bolung-
arvík, f. 24. nóv.
1903, d. 20. mars
1994, og kona hans
Benedikta Gabríella
Guðmundsdóttir, f.
21. júlí 1899, d. 5.
des. 1967. Systir Elí-
asar var Sigríður Elísabet Jóns-
dóttir kennari, f. 20. ágúst 1932, d.
28. des. 1997. Bróðir hans, sam-
feðra, var Bergfinnur Kristján
Jónsson, f. 12. ágúst 1927, d. 29. júlí
1928. Bræður hans, sammæðra,
voru Bergur Kristjánsson vélstjóri,
f. 14. sept. 1922, d. 22. feb. 1986 og
Guðmundur Kristjánsson, bæj-
arstjóri í Bolungarvík, f. 21. nóv.
1923, d. 23. sept. 1987.
Hinn 20. júlí 1958 kvæntist Elías
Oddbjörgu Ögmundsdóttur, f. 23.
mars 1939. Foreldrar hennar voru
Ögmundur Björnsson, bóndi og síð-
ar verkamaður, f. 15. ágúst 1894, d.
8. ágúst 1970, og Guðrún Odds-
dóttir ráðskona, f. 18. okt. 1903, d.
2. maí 1976. Börn Elíasar og Odd-
bjargar eru: 1) Jón, sölustjóri, f. 26.
apríl 1958, maki Björg Ásdís-
störf hjá lögreglunni árið 1949 og
var allan sinn starfsferil hjá Rík-
islögreglunni á Keflavíkurflugvelli,
síðast sem aðallögregluvarðstjóri.
Hann var á starfsævinni staðsettur
við varnarstöðvar víða um land,
lengst af á Hornafirði þar sem
hann starfaði jafnframt sem toll-
vörður og sem umboðsmaður sýslu-
mannsins í Vík í Mýrdal, eða þar til
embættið var stofnað á Hornafirði.
Hann var fréttaritari Morgunblaðs-
ins á Höfn um árabil og um tíma
farkennari í Selvogi og í Önund-
arfirði. Elías flutti aftur til Reykja-
víkur árið 1979 og starfaði við lög-
gæslu á Keflavíkurflugvelli þar til
hann lauk störfum.
Elías var virkur í félagsmálum
og gegndi ýmsum trúnaðar-
störfum. Hann var einn af stofn-
endum Björgunarfélags Horna-
fjarðar, Lionsklúbbs Hornafjarðar
og Karlakórsins Jökuls. Hann var
jafnframt virkur í Leikfélagi
Hornafjarðar og söng með ýmsum
kórum um ævina. Elías starfaði
sem kafari með öðrum störfum og
var einn af stofnendum Köf-
unarskólans þar sem hann var
einnig kennari. Hann var jafnframt
einn af þeim sem beittu sér fyrir
söfnun gamalla minja og að koma á
fót Byggðasafni á Höfn. Hann var
virkur félagi í Lögreglufélagi Suð-
urnesja um árabil og félagi í Sjálf-
stæðisfélaginu á Suðurnesjunum
snemma á ævinni.
Útför Elíasar verður gerð frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
ardóttir, f. 12. feb.
1965. Börn þeirra eru:
Védís Alma, f. 2. nóv.
1990, Oddur Björn, f.
20. nóv. 1992, Ásbjörn
Ari, f. 2. des. 1994, og
Sædís Rut, f. 13. des.
1997. Sonur Jóns og
Önnu Maríu Valdi-
marsdóttur er Elías
Valdimar, f. 11. júní
1983. Sonur hans er
Erik. 2) Lárus, f. 20.
maí 1959, maki Ingi-
björg Óðinsdóttir, f. 19.
jan. 1966. Börn þeirra
eru Alexander, f. 3. apríl 1992, Atli
Geir, f. 26. júní 1995 og Aðalheiður,
f. 21. sept. 1997. Sonur Lárusar og
Önnu Elísabetar Ólafsdóttur er Ívar
Örn. f. 18. feb. 1985. 3) Ingi Sturla, f.
17. júní 1960. Dóttir Inga og Mar-
grétar Hafsteinsdóttur er Oddbjörg
Lilja, f. 17. júní 1980. Synir hennar
eru Óliver Steinn, Viktor Smári og
Andreas Snær. Dóttir Inga og Hann-
ah Dalén er Freyja María, f. 4. nóv.
2003. 4) Guðrún Benedikta myndlist-
armaður, f. 9. júní. 1963, maki Krist-
ján Gíslason, f. 8. okt. 1960, börn
þeirra eru Salóme Mist, f. 14. apríl
1986, Benedikta Gabríella, f. 28. des.
1988 og Gísli Benóný, f. 28. apríl
1991.
Elías lauk prófi frá Lýðháskóla í
Uppsala í Svíþjóð og sótti síðar nám
við Lögregluskóla ríkisins. Hann hóf
Jæja, pabbi minn, þá ertu farinn
yfir móðuna miklu, seinna en þú átt-
ir kannski von á en miklu fyrr en við
vildum. Visku þína og karakter
skildum við ekki að fullu fyrr en við
fullorðinsaldur þó svo að við mætum
þig mikils sem börn.
Þú varst í senn strangur uppal-
andi og mildur faðir, settir okkur
reglur að fara eftir en aðstoðaðir
okkur að greiða úr klúðrinu ef við
höfðum misstigið okkur.
Maður skynjaði það ekki fyrr en
síðar hversu vel þú vannst úr þinni
stöðu að flytjast austur á Höfn sem
lögregluþjónn og skapa þér á
skömmum tíma vinsemd og virðingu
þess samfélags. Það hefur heldur
ekki verið auðvelt að vera aldrei í
fríi fyrstu árin, alltaf á vakt eða bak-
vakt, og þurfa að halda uppi mis-
vinsælum lagabókstöfum í smáu
samfélagi.
Þú fékkst ekki stuðning til að
ganga þann menntaveg sem þú vild-
ir en áhugi þinn á sálfræði hjálpaði
þér samt við þann starfa sem þú
valdir og þá ekki síst við að sjá það
góða í fólki við aðstæður sem við
fyrstu sýn gáfu ekki tilefni til slíks.
Við börnin þín fengum hinsvegar
fullan stuðning til mennta og hvatn-
ingu til að taka okkur það fyrir
hendur sem við vildum.
Þú varst okkur fyrirmynd í
mörgu, m.a. að stíga jafn stórt skref
í áttina til jafnræðis kynjanna og þú
steigst í þínu lífi og að sjá alltaf það
góða í fólki.
Barnabörnin og sum barnabarna-
börnin þín hafa einnig fengið að
njóta visku þinnar og hlýju. Nú
verðum við og halda áfram með lífið
án nærveru þinnar, nema í minning-
unni, en þannig mun þín leiðsögn
fylgja okkur um ókomna tíð.
Þinn sonur
Lárus.
Það er varla hægt að hugsa sér
betri tengdaföður en hann Ella, svo
ekki sé talað um afa. Hann hafði
þessa innri ró sem lét mann fá það á
tilfinninguna að hann hefði alltaf
nægan tíma og var alltaf boðinn og
búinn að aðstoða ef á þurfti að halda.
Hann var traustur og hlýr. Það
þurfti ekkert endilega að segja svo
margt eða hafa mörg orð um hlutina,
en það var alltaf hægt að leita til
hans ef á þurfti að halda.
Það var alltaf gott að koma í heim-
sókn til Ella og Boggu. Þar var mikið
hlegið, skrafað og sagðar sögur og
þar var Elli fremstur í flokki. Hann
var óendanlegur sagnabrunnur og
átti alltaf handa okkur skemmtilegar
sögur af sjálfum sér og öðrum.
Skemmtilegustu sögurnar voru um
hann sjálfan … og í ýmsu hafði hann
lent!
Hann sinnti barnabörnunum af
mikilli natni, hvort sem hann var að
gæta þeirra, keyra þau í tómstundir
eða sækja í skólann. Hann hafði
gaman af því að fræða þau og segja
þeim sögur og skemmti sér konung-
lega yfir uppátækjum þeirra og til-
svörum. Þau fengu óskipta athygli
og hann kunni að meta ólíka per-
sónuleika þeirra. Hann átti það til að
finna ný og skemmtileg nöfn á
barnabörnin, og stundum vini þeirra,
þeim til óendanlegrar kátínu. Afad-
jús og afasúkkulaði skemmdi ekki
fyrir.
Elli hafði einstaklega gaman af því
að syngja og hann lagaði líka og
bætti allt sem hægt var að laga og
bæta. Nonni átti í gamla daga þenn-
an fína leðurjakka sem hann var bú-
inn að leggja mikið á sig til að gera
passlega sjúskaðan og „cool“. Í einni
heimsókninni hvarf Elli smástund og
kom til baka með jakkann hans
Nonna skínandi fínan og vel smurð-
an! Og svo voru það vísurnar. Gaman
hefði verið að eiga á prenti einhverja
vísuna sem hann kvað. Sumar samdi
hann bara á augnablikinu en aðrar
kunni hann utan að.
Það sem einkenndi Ella var að
hann tók fólki eins og það var. Hann
dæmdi aldrei og talaði aldrei illa um
nokkurn mann enda var hann vina-
margur og ófáir sem sóttu í fé-
lagsskap hans, jafnt vinir sem ætt-
ingjar. Hann var athugull með
afbrigðum og næmur á umhverfi sitt,
hvort sem það var vegna menntunar
hans í sálfræði eða starfa hans í lög-
reglunni. Hann skynjaði þannig
meira en margur annar, bæði í þenn-
an heim og annan. Hann gaf sér tíma
til að ræða við fólk og kynnast því og
átti afskaplega auðvelt með að fá
jafnvel ókunnugt fólk á spjall, enda
alltaf stutt í húmorinn og glensið.
Þó að Elli hafi ekki verið heilsu-
hraustur undir það síðasta bar hug-
urinn hann hálfa leið. Hann var þátt-
takandi í allt og öllu ef hann
mögulega gat og lagði alltaf upp með
að fara alla leið. Það gat hins vegar
verið dagamunur á því hvort ætlun-
arverkið tókst eða ekki.
Það verður tómlegt í kotinu hjá
Boggu fyrst um sinn en þó erum við
sannfærðar um að Elli verður þar
ekki langt undan og vakir yfir henni.
Barnabörnin eiga eftir að sakna hans
við ólíkar athafnir í daglegu lífi þar
sem hann var vanur að koma við
sögu. Missir þeirra er mikill en
minningin mun lifa. Ástarkveðjur til
Boggu og systkinanna.
Ingibjörg og Björg.
Elías Jón Jónsson
 Fleiri minningargreinar um Elías
Jón Jónsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður, tengdaföður,
afa og langafa,
ÁSGRÍMS G. EGILSSONAR,
Krummahólum 6,
Reykjavík.
Bestu þakkir til heimahjúkrunar.
Guð blessi ykkur.
Jónheiður Björg Guðjónsdóttir,
Ari Gunnar Ásgrímsson,
Steinar Ásgrímsson, Patricia Otman,
Egill Ásgrímsson, Svava Svavarsdóttir,
Jón Þór Ásgrímsson, Arnleif Alfreðsdóttir
Guðjóna Ásgrímsdóttir, Magni Sigurðsson,
Ólafur Ásgrímsson, Hanna Erlingsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
 Fleiri minningargreinar um Skúla
Þórðarson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.