Morgunblaðið - 21.05.2007, Blaðsíða 16

16 MÁNUDAGUR 21. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
VESTURLAND
BRUCE Hall og
Richard Johnson
voru útnefndir
heiðursfélagar
Íslendinga-
félagsins í Utah
fyrir skömmu.
Íslendingar
settust fyrst að í
Spanish Fork í
Utah 1855 og
var haldið upp á
150 búsetu
þeirra með veg-
legum hátíðar-
höldum í júní
2005. Meðal ann-
ars var vígt
minnismerki um
íslensku land-
nemana að við-
stöddum nokkr-
um þúsundum manns og áttu
verktakarnir Bruce og Richard
stóran þátt í gerð verksins í sjálf-
boðavinnu. Fyrir það voru þeir
heiðraðir.
Jón Jónsson og Vilborg Jóns-
dóttir, afi og amma Richards,
fluttu frá Íslandi til Spanish Fork
1887. Richard hefur verið stjórn-
armaður í Íslendingafélaginu frá
1999 og var formaður 2003–2004.
Bruce er sonarsonur Gísla
Bjarnasonar, sem flutti þriggja
ára gamall frá Íslandi til Utah
með móður sinni, Jóhönnu Árna-
dóttur, 1883.
Fólk af íslenskum ættum í Utah
kemur saman í Spanish Fork eins
og til dæmis á þorrablóti og sum-
arhátíð fyrst og fremst í þeim til-
gangi að halda upp á íslenska arf-
leifð, heiðra minningu íslensku
landnemanna í Utah, tengja Utah
og Ísland enn frekar og verða að-
eins íslenskari, eins og David A.
Ashby, talsmaður félagsins, orðar
það.
Bruce og
Richard
heiðursfélagar
í Utah 2007
Richard Johnson
Bruce Hall
ÚR VESTURHEIMI
Eftir Steinþór Guðbjartsson
steinthor@mbl.is
ÚTGÁFUFYRIRTÆKIÐ Ander-
son House Publishing í Winnipeg
leitar að útgefanda og þýðanda á Ís-
landi vegna bókarinnar Blessed:
Portrait of Asdis Sigrun Anderson
eftir Katrínu Anderson í Toronto.
Góðar viðtökur
Katrína segir að Ásdís amma sín
hafi alltaf verið boðin og búin til að
gera allt fyrir aðra og þegar hún hafi
sagt sér að hún ætti sér þá ósk heit-
asta að einhver skrifaði sögu sína
hafi hún ákveðið að láta drauminn
rætast.
Bókin fjallar um móðurömmu
Katrínar, sem giftist 17 ára og hafði
eignast átta börn þegar hún var 32
ára, og er árangur viðtala sem hún
tók við hana á sex ára tímabili.
Fyrsta útgáfa bókarinnar kom út
fyrir um tveimur árum, á 90 ára af-
mæli Ásdísar Sigrúnar Anderson, og
fékk mjög góðar viðtökur, reyndar
svo góðar að upplagið seldist upp, að
sögn Katrínar. Hún segir að upp-
haflega hafi bókin verið gefin út með
aðstoð fjölskyldunnar, fyrst og
fremst fyrir stórfjölskylduna og
nánustu vini. Viðtökurnar hafi hins
vegar verið framar öllum vonum og í
kjölfarið hafi móðursystir sín,
Marjorie Anderson, ákveðið að
stofna útgáfufyrirtæki og er önnur
útgáfa bókarinnar fyrsta verkið sem
hún gefur út.
„Bókinni hefur verið sérlega vel
tekið,“ segir Katrína. „Fólk elskar
þessa sögu. Ég er agndofa en um
leið mjög ánægð. Stundum finnst
mér eins og ég hafi ekki skrifað
þessa bók. Ég lít á hana og segi við
sjálfa mig að ég geti ekki hafa skrif-
að þessa bók.“
Númer eitt
Önnur útgáfa bókarinnar var
kynnt í tengslum við þjóðræknis-
þingið í Winnipeg á dögunum og
kynningin bar góðan árangur. „Bók-
in seldist upp í Winnipeg og var
númer eitt á sölulista McNally’s í lið-
inni viku,“ segir Katrína, en næsta
kynning verður í Toronto 28. maí.
Marjorie Anderson hefur verið að
leita að þýðanda á Íslandi að und-
anförnu og vonar að málið skýrist
fljótlega. „Önnur útgáfan er ýtar-
legri en sú fyrsta og það eru spenn-
andi tímar framundan,“ segir hún.
Leitar að útgefanda á Íslandi
Bókin um móður-
ömmuna eftir
Katrínu Anderson
seldist upp í
Winnipeg
Kynning Systurnar Marjorie And-
erson og Sylvia Anderson Koshyk,
móðir Katrínar, kynntu bókina og
útgáfufyrirtæki sitt á þjóðræknis-
þinginu í Winnipeg á dögunum.
Morgunblaðið/Steinþór
Ánægð Katrína Anderson, rithöfundur með meiru, er yfir sig ánægð með viðtökurnar sem bókin hefur fengið.
Í HNOTSKURN
» Ásdís Sigrún Andersonfæddist í þorpinu Winni-
peg Beach við Winnipegvatn
19. febrúar 1915. Hún féll frá í
Winnipeg 8. desember 2006.
» Foreldrar hennar voruEinar Guttormsson og
Hólmfríður Johannesson.
» Einar var sonur GuttormsÞorsteinssonar og Birgittu
Maríu Jósefsdóttur sem fluttu
til Kanada frá Íslandi 1893.
Foreldrar Fredu voru Jónas
Jóhannesson og Ásdís Pálína
Sæmundsdóttir, sem fæddust
á Íslandi og hittust í Kanada.
Eftir Guðrúnu Völu Elísdóttur
gve@ismennt.is
Hótel Hamar var opnaðsumarið 2005, með 30herbergi. Á hótelinu erfundarsalur sem tekur
allt að 40 manns og þar er minna
fundarherbergi fyrir 10 manns, auk
matsalar sem tekur 120 manns.
Starfsfólk á ársgrundvelli eru sjö, en
tvöfaldast yfir sumartímann. Hjört-
ur Árnason og
Unnur Halldórs-
dóttir eiga og
reka Hótel Ham-
ar ásamt því að
reka golfskálann
að Hamri yfir
sumarið.
„Hingað koma
yfir sumartímann
útlendingar sem
eru á ferð um
landið, og reyndar komu í vetur út-
lendingar sem komu beint inn af göt-
unni. Margir eru búnir að fara til
Spánar og fleiri landa og langar til að
sjá eitthvað nýtt. Menn setja ekki
veðrið fyrir sig, það er ekki verri lífs-
reynsla að lenda í stórhríð,“ segir
Hjörtur. Hann segir golfara ekki
ennþá vera uppistöðuna í gestahópn-
um þó það sé aukning miðað við í
fyrrasumar og bókanir fyrir sumarið
séu góðar. „Það má segja að júlí og
alveg fram í seinni hluta ágúst sé
fullbókað og bæði júní og september
lofa góðu. Við fáum líka umferð af
götunni af því að við erum við þjóð-
veginn og reyndar seljum við meiri
mat en gistingu. Hótelið er innan
Icelandair-keðjunnar sem þýðir að
við erum komin inn í allar ferðaskrif-
stofur og bæklinga á þeirra vegum.
Til stendur að stækka hótelið. „Við
ætlum að stækka um 35 herbergi, og
byggja stærri fundarsal, fyrir 100
manns. Meiningin er að byrja á
þessu í september ef allt gengur eftir
og opna ekki seinna en 1. maí næsta
vor.“ Hjörtur segir að 30 herbergja
hótel sé of lítil eining og telur að 60
herbergi sé mjög góð stærð. „Okkur
hefur gengið miklu betur en áætlanir
gerðu ráð fyrir, og við erum eina hót-
elið á Íslandi sem stendur á miðjum
golfvelli. Við Unnur þekkjum svona
golfhótel erlendis frá en við höfum
spilað golf í öllum heimsálfum nema
Ástralíu. Hugmyndin að hótelinu
kom samt fyrst frá því að við vorum
að reka golfskálann og urðum vör við
að fólk spurði hvort hægt væri að
koma í golf, gista og fá góðan mat, en
þegar það sá aðstöðuna í skálanum
leist því ekki nógu vel á.“
Mikilvægt að spjalla við gestina
Í golfskálanum er starfsvettvang-
ur Unnar í sumar. „Hér ætla ég að
koma upp minni víðfrægu kjötsúpu
og vera með íslenskan mat,“ segir
hún. „Það er mikilvægt innlegg í
ferðaþjónustuna að tala við gestina.
Ég legg mig eftir því að tala við út-
lendingana, spyrja þá um þeirra
ferðir og nú verð ég að læra þýskuna
betur. Ég er góð tungumálamann-
eskja og kann menntaskólaþýsku.
Svo er ég búin að læra nokkrar setn-
ingar á frönsku og spænsku.“ Flestir
eru þó hótelgestirnir Skandinavar og
Bretar. „Og hingað koma Hollend-
ingar, Þjóðverjar, Ísraelar og jafnvel
Pólverjar, og ég segi þetta svona af
því að maður heldur að Pólverjar hér
séu bara verkamenn en ekki ferða-
menn. Á þessum tíma kemur fólk í
stuttar ferðir og mest fuglaskoðarar.
Fólk er mjög ánægt að vera komið út
úr bænum, mér finnst hópaferðir
vera á undanhaldi, fólk fær sér held-
ur flug og bíl.“
Unnur er nýkjörinn formaður í
Ferðamálasamtökum Vesturlands
auk þess að vera virk í „All senses“
(„Upplifðu allt Vesturland“) hópn-
um. „Við í All senses erum sam-
starfshópur og markmiðið er að
markaðssetja Vesturland og auka
fagmennsku. Við viljum auka tekj-
urnar því flest erum við búin að fjár-
festa mikið og félagarnir skuldbinda
sig til að leggja fram vinnu með því
að mæta á fundi og námskeið og taka
þátt í verkefnum. Þetta er sérstakt
samstarf í samkeppni en að sjálf-
sögðu ekki samráð og ekkert ólög-
legt,“ segir Unnur og hlær. „Við er-
um að deila reynslu, hugmyndum og
upplýsingum og við finnum miklu
meiri slagkraft því það er mjög hag-
nýtt að eiga aðgang hvert að öðru.“
Unnur segir einmanalegt að vera
einn í ferðaþjónustu og með sam-
starfi opnist möguleikar á markaðs-
tækifærum sem kæmu ekki til ein-
stakra aðila. Hún segir þó ferðaþjón-
ustuna ennfremur ákaflega spenn-
andi líf, „en ég vil taka það fram að
ferðaþjónustan í þessu landi myndi
gersamlega hrynja ef við hefðum
ekki þetta góða og duglega erlenda
fólk, sem vinnur við þrif og þvotta.
Við erum ákaflega heppin hér með
að vera með pólskar konur í vinnu,
konur sem hafa sest að og ætla að
vera hér áfram.“
Ekkert eldhús á heimilinu
Heimili Unnar og Hjartar er 40 fm
einbýlishús við hótelið. Þeim hjónum
ber saman um að sérstök áhersla
hafi verið lögð á að hafa ekki eldhús.
„Ég er hætt að elda ofan í sjálfa mig
og Hjört, er algjörlega búin að elda
yfir mig. Nú elda ég ekki nema ég fái
borgað fyrir, enda finnst mér líka
meira gaman að borða en elda,“ segir
Unnur og bætir við hlæjandi að húsið
sé meira svona ástarhreiður og
margar konur öfundi sig af þessu.
„Meiningin er að fara með þetta hús
suður í Grímsnes, því við ætlum að
innrétta íbúð í viðbyggingunni á
hótelinu, en ekki er búið að semja um
það í hjónabandinu hvort þar verður
eldhús.“ Þau skiptast á um að sinna
næturvörslunni á hótelinu þannig að
annað þeirra er alltaf við á nóttunni.
Það er ekki hægt að kveðja Unni
án þess að minnast á kveðskap því
hún er skáld og semur tækifærivísur
og söngtexta fyrir fólk. Til dæmis
voru fluttar vísur eftir hana í marg-
frægu afmæli í vetur, þar sem Elton
John var hinn textahöfundurinn. „Já,
ég er öryrki, ég yrki svo ört og hef
nóg að gera í þessu. Það er minn
draumur að geta bara verið söng- og
gleðikona. Það er þannig að fólk sem
kaupir einu sinni af mér kveðskap
kaupir aftur. Fólk á stórafmæli á 10
ára fresti, það giftir börnin sín
o.s.frv. Upphaldsvísan mín er um
Hjört, hana orti ég á hagyrðinga-
kvöldi í Grímsnesi og eitt yrkisefnið
var það besta sem Guð hefur skapað.
Mér datt fyrst í hug norðurljósin eða
náttúran en ákvað svo að líta mér
nær. Útkoman varð þessi:
Sitthvað hefur Guð nú gjört
sem gagnast í lífsins puði,
en þegar hann var að hanna Hjört,
var hann heldur betur í stuði.
Það skal tekið fram að Hjörtur var
ákaflega ánægður með vísuna og er
hún að sögn Unnar sú eina sem hann
hefur lært utan að.
Hótelið stendur á miðjum golfvelli
Ljósmynd/Guðrún Vala
Áætlanir „Við ætlum að stækka um 35 herbergi og byggja um leið stærri
fundarsal fyrir 100 manns,“ segir Hjörtur Árnason.
Unnur
Halldórsdóttir