Morgunblaðið - 21.05.2007, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 21. MAÍ 2007 25
Um liðna helgi fengum við sam-
starfsmenn Gunnars Bergsteins-
sonar hjá Ásbirni Ólafssyni ehf.
þær sorgarfréttir að hann væri lát-
inn. Þetta var þungt áfall fyrir okk-
ur öll enda hafði Gunni, eins og við
kölluðum hann alltaf, verið við
vinnu hress og kátur vikunni áður.
En örlögin höfðu gripið í taumana
með grimmilegum hætti. Hann
kenndi sér lasleika á fimmtudegi
og fór heim úr vinnu og var allur
þremur dögum síðar. Hann hafði
veikst hastarlega af alvarlegri sýk-
ingu sem dró hann til dauða á ör-
skömmum tíma.
Gunni hóf störf á lagernum í
september 1999. Fljótlega fékk
hann meiri ábyrgð og gegndi hann
lengstum starfi aðstoðarlager-
stjóra. Hann var þægilegur og
traustur vinnufélagi er leysti þau
verkefni sem honum voru falinn af
dugnaði, samviskusemi og alúð.
Gunni var einstaklega greiðvikinn,
handlaginn og úrræðagóður og var
gjarnan leitað eftir aðstoð hans
þegar lagfæra þurfti eitthvað eða
færa í betra horf innan fyrirtæk-
isins. Hann var að þessu leyti hinn
óumdeildi „reddari“ fyrirtækisins.
Eins og títt er um sveitadrengi
að norðan var Gunni bæði athugull
og forvitinn í jákvæðri merkingu
þess orðs. Hann spurði gjarnan um
og lét sig varða hagi samstarfs-
fólksins og var t.d. ótrúlega minn-
ugur á afmælisdaga þess, ásamt
því að þekkja bæði börn samstarfs-
manna og maka með nafni. Oftar
en ekki barst kveðja frá Gunna á
tyllidögum og gætti hann þess
vandlega að slíkir dagar gleymdust
ekki í erli dagsins. Gunni gat verið
sérkennilegur og skemmtilegur í
tilsvörum: „Hvernig hafið þið það í
dag, eruð þið sæmilegar?“ eða:
,,hvaða bölvaða rok er í kerling-
unum?“ voru dæmigerðir frasar frá
Gunna sem oft vöktu kátínu. Gunni
og Valla kona hans létu sig aldrei
vanta á samkomum fyrirtækisins,
hvort heldur í ferðalögum, árshá-
tíðum eða öðrum uppákomum og
voru ævinlega mikilvægur hluti
hópsins.
Að lundarfari var Gunni hægur
og rólegur og gætti þess að rasa
ekki um ráð fram. Hann var grand-
var maður, nokkuð íhaldssamur og
með ákveðnar skoðanir á mönnum
og málefnum. Hann var svo sann-
arlega trúr uppruna sínum og í því
sambandi má t.d. geta þess að
hann keypti ævinlega Húsavíkur-
jógúrt og Húsavíkurhangikjöt.
Eins og nærri má geta var hann
duglegur að heimsækja sínar
gömlu heimaslóðir til að rækta
frændgarð sinn og vini. Hann fór
jafnan norður í sumar- og jólafríum
og undi þar hag sínum best.
Stórt skarð hefur verið höggvið í
hóp okkar starfsmannanna. Frá-
bær starfsmaður og góður félagi
hefur verið kallaður á brott í blóma
lífsins, öllum að óvörum. Að leið-
arlokum viljum við votta Valgerði,
Bergsteini, Aðalsteini og fjölskyld-
unni allri okkar dýpstu samúð á
þessari sorgarstund. Við þökkum
fyrir að hafa fengið að vera Gunn-
ari Bergsteinssyni samferða þenn-
an spöl.
Samstarfsmenn hjá
Ásbirni Ólafssyni ehf.
Svo þögul og döpur er þessi nótt
enginn blær sem þýtur
og strýkur um sef.
Engir fuglar sem kvaka
meðan klukkublóm sofa
enginn árniður heyrist
ekkert rísl í læk
engin hófadynur
enginn gestur sem kemur
enginn vinur sem ríður í hlað.
Svo löng og þögul er þessi nótt
þeim sem vakir og bíður.
(Sigríður Einars frá Munaðarnesi)
Gunnar vinur okkar er látinn,
allt of fljótt.
Hann hét fullu nafni Gunnar
Bergsteinsson. Bjarni og Gunnar
kynntust á unglingsaldri í Gagn-
fræðaskóla Garðabæjar; glaðir og
áhyggjulausir. Seinna, en á sama
tíma, kynntumst við svo lífsföru-
nautum okkar, Gunnar Valgerði og
ég Hrafney.
Tíminn leið eins og gengur við
húsbyggingar og annað sem heyrir
til þessu æviskeiði. Þetta var gott
líf.
Við eignuðumst börnin okkar á
svipuðum tíma og samverustund-
irnar breyttust; aðeins varð minna
um djamm, en meiri fjölskyldu-
samvera. Við söknum allra góðu
stundanna sem við áttum saman í
öll þessi ár, þó á ýmsum stöðum,
og bæði hér og erlendis. Við áttum
eftir að gera svo margt saman, en
hver veit hvenær við hittumst
næst?
Við Hrafney sendum Valgerði,
Bergsteini, Aðalsteini, svo og allri
fjölskyldunni innilegar samúðar-
kveðjur. Guð blessi ykkur.
Ykkar vinir,
Bjarni Már og Hrafney.
úsar í Gnoðavoginn til að hitta fjöl-
skylduna. Mér fannst það svolítið
vandræðalegt því að það var alltaf
svo vel tekið á móti mér og oft end-
uðu heimsóknirnar í kaffiboði eða
matarboði. Í eitt skipti fannst henni
að ég væri of grannur svo hún eld-
aði sérstaklega fyrir mig að kvöldi
til, eftir kvöldmat. Líklega hef ég
borið mig svo illa en mér þótti þetta
afskaplega gott og upplifði mig sem
hluta af fjölskyldunni.
Anna vissi manna best hvað hver
var að gera og fræddi mig reglu-
lega um hvað var að gerast í stór-
fjölskyldunni. Hún sýndi því mikinn
skilning að ég þekkti ekki alla ætt-
ingjana og sagði það bara eðlilegt.
Sjálf vissi hún nöfn allra í fjölskyld-
unni, líklega afmælisdagana líka og
helstu ættingja makanna.
Aldrei minnist ég þess að Anna
hafi talað illa um nokkurn mann. Ef
henni fannst hallað á einhvern í um-
ræðum þá var hún fyrst til að snúa
umræðunni á jákvæðari veg. Bak-
tal, öfund og neikvæðni var ekki til í
hennar fari.
Aldrei heyrði ég Önnu kvarta eða
ræða um erfiðleika sína. Hún bar
höfuðið hátt þrátt fyrir erfið veik-
indi. Hún var hlý og jákvæð per-
sóna sem sá frekar möguleikana og
tækifærin, það jákvæða og bjarta.
Þannig mun ég minnast frænku
minnar Önnu Bjarnadóttur. Hún
var góð persóna.
Við Ingrid Kuhlman vottum
Magnúsi Hagalínssyni, Láru, Kol-
brúnu, Aðalheiði og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúð.
Eyþór Eðvarðsson
Eitt mesta undur jarðar er lífið
sem vex til himinsins. Nú þegar
maísólin kyssir landið okkar kalda,
blómin blómstra og vorið hefur tek-
ið völdin, kvaddi Anna mágkona
mín þetta svið, og lyfti sér á vængj-
um vorsins á hærra stig yfir hé-
gómann. Vertu til þegar vorið kall-
ar á þig. Anna var til, Anna er
frjáls.
Ég á mér draum, sagði banda-
rískur blökkumaður sem barðist
fyrir frelsinu.
Ég á mér fjölmargar myndir og
minningar um Önnu. Ein er þegar
við bræður, ásamt Dóru konu
minni, gengum saman með Önnu
stórgrýtta fjöruna undir Göltinn,
sem er einn fegursti útvörður vest-
firskra annesja. Þar sem himinháir
brimskaflar norðursins brotna við
kletta og klungur, þar er maðurinn
smár. Við vorum á leið að Galt-
arvita þar sem Anna átti sín æsku-
spor. Þetta var nokkuð erfið en
langþráð ganga fyrir Önnu. Hún
hafði tapað þeirri íþrótt sem hún
kunni í æsku, að tipla á sjávarbörð-
um steinum, stein af steini, án þess
að rýna á steinkollana í farveginum.
Hún hefur eflaust hugsað með sér
„ég skal komast heim,“ og heim
komst hún Anna, frjáls eins og fugl-
inn í hlaðvarpann á Galtarvita, al-
sæl í alsælu stundarinnar, rjóð og
fögur eins og rósin rjóða. Þar er
vítt til allra átta þegar náttlaus
heiður sólstöðuhiminninn hvelfist
yfir þessa vík.
Það var venja til sveita, og er ef-
laust enn, að þegar gest bar að
garði gengu börn úr rúmi sínu fyrir
gestinn. Þannig var það einnig á
heimili Önnu og Magga, þegar mig
eða mína bar þar að garði, þá
gengu börn úr hvílu sinni.
Nú hefur Anna kvatt þetta jarð-
neska líf. Eftir langa en hetjulega
baráttu við erfiðan sjúkdóm, árum
saman, sem engin máttur fékk að
lokum við ráðið, þá kom stundin
sæl. Best er sjúkum að sofa. Og nú
þegar hún stendur á strönd með
andblæ vorsins í lokkum, þar sem
himinn og haf mætast, og þar sem
sólin gengur í hafið, er dagur eilífs
ljóss. Þá hefur Anna sig upp á
vængjum vorsins, og horfir niður.
Laus frá Hótel Jörð, þar sem við
höldum flest að hamingjan sé öll.
Laus úr fjötrum efnisins. Laus frá
hégómanum og hinu forgengilega.
Nýr áfangi er hafinn. En lífið held-
ur áfram, og lífið græðir sín eigin
sár.
Anna er frjáls. Ein er slík stund.
Eftir stendur að fyrir margt ber
að þakka. Nú er komið að kveðju-
stund. Við þökkum Önnu samfylgd-
ina, og biðjum góðan guð að styrkja
bróður minn í hans miklu sorg og
fjölskyldu hans. Okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Lárus Hagalínsson frá
Bræðratungu og fjölskylda.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höfundur ók.)
Elsku Anna mín, nú ertu horfin
úr þessum heimi. Það eru ótalmarg-
ar góðar minningar sem leita á hug-
ann þegar ég minnist þín. Þetta er
búið að vera hörð og löng barátta
við þennan illvíga sjúkdóm sem
krabbameinið er. Varð hún að lúta í
lægri hlut í þeirri baráttu. Ég dáðist
að æðruleysi hennar og dugnaði í
öllu þessu stríði. Hún var alltaf já-
kvæð og reyndi að horfa á björtu
hliðarnar í lífinu.
Nú er þessari jarðvist lokið og
hún stóð sig eins og hetja. Hún gat
verið heima nema síðasta hálfa mán-
uðinn. Hún hafði góðan og dyggan
stuðning frá manni sínum sem að-
stoðaði hana heima, sömuleiðis dæt-
ur þeirra. Við Anna vorum búnar að
vera góðar vinkonur frá því í Súg-
andafirði. Við fórum saman á húm-
æðrarskóla á Laugarvatni, síðan til
Kaupmannahafnar og vorum þar í
eitt og hálft ár og unnum ásamt St.
Jósep, það var góður og skemmti-
legur tími. Anna var hlý manneskja
og hafði góða nærveru.
Anna mín, ég kveð þig með sökn-
uði og veit að þú átt góða heim-
komu. Ég votta Magga og hans fjöl-
skyldu innilegar samúðarkveðjur,
Guð blessi ykkur öll.
Herdís Jóhannesdóttir
✝
Ástkær móðir mín, amma, langamma og systir
okkar,
ÁSTA MARÍUSDÓTTIR,
lést á Landspítala Fossvogi, öldrunardeild, laugar-
daginn 12. maí.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 23. maí kl. 13.00.
Ingvar Már Pálsson,
Ásta Sigríður Ingvarsdóttir,
Shane Kristófer Mapes,
Elín Maríusdóttir, Ólafur Björn Guðmundsson,
Guðbjörg Lilja Maríusdóttir,
Jóhann Már Maríusson, Sigrún Gísladóttir.
Lokað
Lokað verður í dag frá kl. 12.00 til 15.00 vegna útfarar
GUNNARS TRYGGVA BERGSTEINSSONAR.
Ásbjörn Ólafsson ehf.
✝
Ástkær móðir mín, amma, langamma og systir
okkar,
ÁSTA MARÍUSDÓTTIR,
sem lést á Landspítala Fossvogi, öldrunardeild,
laugardaginn 12. maí, verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju þriðjudaginn 22. maí kl. 15.00.
Jarðsett verður í Lágafellskirkjugarði.
Ingvar Már Pálsson,
Ásta Sigríður Ingvarsdóttir,
Shane Kristófer Mapes,
Elín Maríusdóttir, Ólafur Björn Guðmundsson,
Guðbjörg Lilja Maríusdóttir,
Jóhann Már Maríusson, Sigrún Gísladóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÞORGERÐUR DIÐRIKSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju þriðjudaginn 22. maí
kl. 15:00.
Birgir Ísleifsson, Herdís Einarsdóttir,
Helga Ísleifsdóttir, Erlingur Ólafsson,
Diðrik Ísleifsson, Kristín Á. Guðmundsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
STEINUNN TÓMASDÓTTIR,
Hrísateigi 18,
Reykjavík,
lést mánudaginn 14. maí.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn
21. maí kl. 15.00.
Hugi Steinar Ármannsson, Katrín Briem,
Guðrún Ármannsdóttir, Guðmundur Magnússon,
Hugrún Steinunn Guðmundsdóttir,
barnabörn, langömmubörn, langalangömmubarn
og fjölskyldur.
✝
Bróðir minn,
FRIÐBJÖRN AGNARSSON,
Bjarnarstíg 12,
Reykjavík,
er látinn.
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey, að ósk hins
látna.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Skógar-
menn KFUM.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðmundur Þórður Agnarsson.
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning