Morgunblaðið - 12.06.2007, Blaðsíða 20

það fari að myndast
þúfur. Þúfnagerð er nú
eitthvað sem Íslend-
ingar hafa frá upphafi
verið sérfræðingar í.
Hver sem á að sjá um
þetta, hvort sem það
eru borgaryfirvöld, ein-
staklingar eða fyr-
irtæki, þá hefur við-
komandi brugðist. Nú
styttist í þjóðhátíð-
arhöld á 17. júní og eins
gott að búið verði að
gera þessi grænu svæði
snyrtileg. Ekki nema
að borginni finnist bara
breiðurnar af gulu fífl-
unum fallegar og háa
grasið tignarlegt. Umferðarstofa og
lögreglan eru tæpast sammála þegar
grasvöxtur á umferðareyjum er far-
inn að skyggja á útsýni ökumanna.
x x x
Annað. Þökk sé eigendum Strætóbs. þá er Víkverji alvarlega far-
inn að íhuga að kaupa sér annan bíl.
Alveg bráðsniðug aðferð til að fækka
viðskiptavinum er að breyta þjónust-
unni þannig að þú getur ekki lengur
notað hana. Strætó bs. er að verða
skólabókardæmi um hvernig ekki á
að reka fyrirtæki. Mest langar Vík-
verja til að senda Strætó reikninginn
fyrir nýja bílnum.
Miklar fram-kvæmdir eru út
um borg og bí við vega-
gerð og húsbyggingar.
Kranar og vinnuvélar
hvert sem litið er. Nóg
að gera og gott ef ekki
annar hver starfs-
maður í þessu öllu af
erlendu bergi brotinn.
Getur Víkverji ekki
annað en glaðst yfir at-
hafnaseminni.
Framkvæmdunum
fylgir hins vegar jarð-
rask og í verklok ber
verktökum að ganga
frá eftir sig, snyrta og
fegra þannig að allt líti
nú fallega út. Stór liður í þessu er
þökulagning eða sáning á gras-
fræjum, sér í lagi vegna vegafram-
kvæmda, þar sem heilu túnin spretta
upp. Á fagmáli skipulagsfræðanna
er talað um græn svæði. Lítur vel út
á prenti en það er ekki nóg að búa til
græn svæði, grasið slær sig ekki
sjálft og svæðin kalla á umhirðu eftir
að þau hafa verið búin til með
mannahöndum.
Víkverji hefur veitt því eftirtekt á
sunnudagsrúntinum um borgina að í
sumum hverfum eru fjölmargir
blettir í órækt og lélegri umhirðu.
Það sem af er sumri hefur grasið
víða ekki verið slegið og stutt í að
 


víkverji skrifar | vikverji@mbl.is
Eftir Jóhönnu Ingvarsdóttur
join@mbl.is
Ú
tskurður er iðja sem
krefst auðvitað mik-
illar þolinmæði, enda
hef ég nóg af henni því
þegar menn eru í
þeirri stöðu að vera ekki að keppa að
neinum sérstökum markmiðum er
bara gott að geta dundað sér í
þessu,“ segir hagleiksmaðurinn,
handavinnukennarinn og hagyrðing-
urinn Lárus Þórðarson úr Mos-
fellsbæ sem Daglegt líf heimsótti á
Grensásdeild Landspítalans í liðinni
viku.
Við enda gangs á þriðju hæð
Grensásdeildar situr Lárus gjarnan
og tálgar til listavel gerð listaverk en
þegar Daglegt líf bar að garði áttu
meistaravel gerðar klukkur hug hans
og hjarta. „Hér er starfsfólkið af-
bragðsgott og hér líður mér vel. Ég
fæ að hafa aðstöðu fyrir þetta áhuga-
mál mitt hérna í horninu en þessu
fylgir vinnuborð, gott ljós og verk-
færakassi með útskurðaráhöldum.
Ég dunda mér því við útskurðinn
milli þess sem ég stunda æfingar til
að halda mér gangandi,“ segir Lárus,
sem hefur alveg verið bundinn í
hjólastól síðan árið 2000.
Ættgengur sjúkdómur
Lárus er með sjaldgæfan, ætt-
gengan sjúkdóm, sem hann segir lýsa
sér í sambandsleysi milli heila og
vöðva. „Skilaboð frá heila skila sér
ekki rétt til vöðvanna þannig að vöðv-
arnir fá ýmist engin skilaboð, röng
eða rétt skilaboð. Móðir mín heitin
var haldin þessum sjúkdómi og við
þrjú systkinin af fjórum erfðum
hann. Sjúkdómurinn var greinilega
farinn að gera vart við sig hjá mér
um 25 ára aldurinn þó hann hafi að-
eins verið farinn að gera vart við sig
áður.“
Lárus er alinn upp á Grund í
Svínadal í Austur-Húnavatnssýslu og
segist hafa farið burt úr sveitinni eins
fljótt og mögulegt var þar sem hann
hafi lítið verið fyrir bústörfin. „Ég
var hins vegar alltaf tálgandi og
smíðandi frá því ég var smápúki og
fékk gjarnan að sitja óáreittur heima
í sveitinni við þessa iðju mína enda
var eldhúsgólfið oft fullt af spónum
eftir mig.“
Lárus flutti suður um tvítugt og
var ákveðinn í að gerast smíðakenn-
ari. Hann fór í smíðadeild Kenn-
araskóla Íslands og lauk þaðan prófi.
„Ég var smíðakennari í Álftamýr-
arskóla frá árinu 1965 til 1996 en þá
var ég orðinn svo lélegur í skrokkn-
um að ég gat ekki meir. Þess í stað
fór ég að kenna gamla fólkinu, sem
býr í íbúðum aldraðra í Furugerði 1,
að skera út og entist í því í ein átta ár,
en núna má segja að ég sé orðinn al-
gjör einyrki í þessu.“
Kúla innan í kúlunni
Lárus fór í framhaldsnám í smíða-
deild KHÍ veturinn 1990-1991 og þá
urðu til kúlulaga listaverk, sem hann
segist vera mjög stoltur af, enda skilji
ekki nokkur lifandi maður hvernig
kúlulistaverkin hans verði til. „Þetta
er ein allsherjar gestaþraut og um að
gera fyrir fólk að reyna að finna það
út hvernig smíðin fer fram.
Í framhaldsnáminu spurði ég lekt-
orinn minn, Ingólf Ingólfsson, að því
hvort ég gæti rennt kúlu án þess að
för sæjust á henni eftir festingarnar í
rennibekknum. Hann taldi það ekki
vera hægt, en þá vaknaði púkinn í
mér og ég ákvað að prófa. Það tókst.
Ég færði Ingólfi kúluna sem skoðaði
hana í krók og kring og sagði hann
hana vera í góðu lagi, en spurði svo
með sinni góðlátlegu gamansemi
hvað ég ætlaði eiginlega að gera við
þessa kúlu. Ég svaraði að bragði að
ég ætlaði að búa til aðra kúlu innan í
henni. Í kjölfarið fóru af stað miklar
pælingar í hausnum á mér og eftir
miklar vangaveltur var ég búinn að
búa til kúlu innan í kúlunni. Þarna var
ég búinn að finna aðferðina við þetta
og fékk mér þá góðan hnotukubb til
að smíða aðra kúlu, betur gerða og
stærri. Hver kúlugrind er smíðuð þar
sem hún er og sömuleiðis heilu kúl-
urnar og það eru engar límingar eftir
á,“ segir Lárus og sýnir blaðamanni
tvö meistaraverk, annað úr mahóní
og hitt úr hnotu. „Mér reiknast til að
um 250 tímar hafi farið í hönn-
unarvinnuna og smíðina enda er
þetta bæði margslungið og afar sein-
legt. Og nú lúri ég á þessu eins og
ormur á gulli,“ segir Lárus og pakkar
dýrgripunum sínum innan í bréf og
niður í tösku.
Hrútafjörðurinn ófélegur
Lárus hefur auk smíðavinnunnar
getið sér orð fyrir það að geta sett
saman vísur. „Mér er í fersku minni
kveðskapur, sem ég setti saman á
skólaárum mínum í Reykjaskóla í
Hrútafirði, en mér þótti Hrútafjörð-
urinn fremur óféleg sveit. Vísan er á
þessa lund:
Horfi ég um Hrútafjörð,
hvergi sér í græna jörð,
víða skín í svartan svörð,
sviðinn vítishita.
Gráa mela og móabörð,
mun hér ævin flestum hörð,
enda er sveitin illa gjörð,
eins og flestir vita.“
Þetta þótti Hrútfirðingum ekki
sniðugur kveðskapur svo það stóð til
að afhausa Lárus í hvelli, eins og
hann orðar það, svo hann gerði brag-
arbót á kveðskapnum, sem er svona:
Horfi ég um Hrútafjörð,
höldar ganga þar um jörð,
sólin gyllir gróinn svörð,
gefur vorsins hita.
Víðar grundir, grösug börð,
geyma bóndans sauðahjörð,
sveitin er af sóma gjörð,
sem að allir vita.
Tálgandi frá barnsaldri
Moegunblaðið/RAX
Útskurðarmeistarinn Það leikur allt í höndunum á Lárusi Þórðarsyni, sem hefur m.a. hannað og smíðað kúlur
innan í kúlum, sem leikmenn eiga dálítið erfitt með að ímynda sér hvernig verða til.
Það var myndarlegur hópur sem
mætti á lögreglustöðina á Þórshöfn
til að taka á móti reiðhjólahjálmum
sem Rauðakrossdeildin hér á svæð-
inu gaf. Þarna voru tilvonandi nem-
endur í fyrsta bekk á ferðinni, börn
sem verða sex ára á árinu. Alls eru
þau þrettán, sem er nokkuð stór ár-
gangur miðað við það sem verið hef-
ur, en tvö þeirra vantaði í hópinn
núna. Þau fengu um leið dálitla um-
ferðarfræðslu hjá lögreglunni og
fræðslu um hve nauðsynlegir reið-
hjólahjálmar væru og sagði Jón
Stefánsson varðstjóri það einkar
ánægjulegt að fá smáfólkið í heim-
sókn á lögreglustöðina.
  
Bjart veður með sól og hlýindum
hefur verið síðustu daga og
þorpsbúar tóku þess vegna fagnandi
rigningarskúr á sunnudaginn, sem
stóð þó heldur stutt, því landið er
orðið mjög þurrt. Segja bændur að
ef þessi þurrkatíð standi mikið leng-
ur þá geti það staðið heiðagróðri
fyrir þrifum en þessa dagana er ver-
ið að sleppa fé á heiðar. Fremur
snjólítið var á heiðum í vetur og það
veldur því að vatnsbúskapur þar er í
minna lagi, svo þörf er á hressilegri
rigningu. Gróður er þó almennt
snemma á ferðinni, segja bændur.
Nákvæma veðurdagbók var að
finna hjá svissneska ferðamanninum
Jósef, sem orðinn er fastagestur á
tjaldstæðinu og einn af vorboðunum
í byggðinni. Hann kom að utan 18.
maí og í dagbók hans segir að ein-
ungis hafi rignt í um það bil 30 mín-
útur á þeim sex vikum sem hann
hefur nú dvalist hér um slóðir. Núna
segist Jósef hugsa til bænda og
biðja um regn, hann ætlar bara ekki
að vera úti að ganga þegar hann
verður bænheyrður.
  
Síldveiði hefur verið þokkaleg það
sem af er sumri en Sigurður VE
hefur séð bræðslunni fyrir hráefni,
svo nokkuð samfelld vinna hefur
verið við það. Einnig er kúfisk-
vinnsla í fullum gangi en kúfisk-
veiðiskipið Fossá ÞH hefur verið að
landa ágætri skel með mjög góðri
nýtingu.
Örugg Börn á sjötta aldursári með reiðhjólahjálma sína ásamt fulltrúum
Rauða krossins og Jóni Stefánssyni lögregluvarðstjóra.
ÚR BÆJARLÍFINU
Líney Sigurðardóttir
|þriðjudagur|12. 6. 2007| mbl.is
daglegtlíf