Morgunblaðið - 20.06.2007, Blaðsíða 28

28 MIÐVIKUDAGUR 20. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
BALDUR BJARNASON
bifreiðastjóri,
Borgarnesi,
verður jarðsunginn frá Borgarneskirkju föstudaginn
22. júní kl. 14:00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á
Dvalarheimili aldraðra, Borgarnesi.
Hólmfríður Sigurðardóttir,
Ása Baldursdóttir, Sveinn G. Hálfdánarson,
Erlendur S. Baldursson, Kristrún Ísaksdóttir,
Kristín I. Baldursdóttir, Flemming Jessen,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ESTER SIGURLAUG KRISTJÁNSDÓTTIR,
Hraungerði 6,
Akureyri,
sem andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri laugardaginn 16. júní, verður
jarðsungin frá Glerárkirkju mánudaginn 25. júní
kl. 14:00.
Vernharð Sigursteinsson,
Regína Vernharðsdóttir,
Rannveig Vernharðsdóttir, Alexander Pálsson,
Kristján Vernharðsson, Sigríður Jakobsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
JÓHANNA KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Ytra Skógarnesi,
Stórholti 28,
Reykjavík,
andaðist aðfaranótt 19. júní á hjúkrunarheimilinu
Eir.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðmundur Rafn Ingimundarson,
Birgir Sigmundsson, Ásdís Guðmundsdóttir,
Hjördís Guðmundsdóttir, Jónmundur Þór Eiríksson,
Ingibjörg Guðmundsdóttir, G. Gunnar Garðarsson,
Sigurður K. Guðmundsson, Jóhanna Marta Sigurðardóttir,
Hermann R. Guðmundsson, Hildigunnur S. Guðlaugsdóttir
og barnabörn.
✝
Systir mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HERDÍS HELGADÓTTIR,
Tómasarhaga 55,
áður Eyjabakka 5,
Reykjavík,
lést á heimili sínu, mánudaginn 18. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Skúli Helgason,
Hrafn Helgi Styrkársson,
Sveinbjörn Styrkársson, Willy Johannes,
Auður Styrkársdóttir, Svanur Kristjánsson,
Snorri Styrkársson, Kristrún Ragnarsdóttir,
Unnur Styrkársdóttir, Sveinn Bragason,
Herdís Styrkársdóttir, Jón Ágúst Reynisson
og barnabörn.
✝ Haraldur Ein-arsson fæddist á
Vesturvallagötu 7 í
Reykjavik 8. ágúst
1927. Hann lést 13.
júní síðastliðinn.
Foreldar hans voru
Einar Guðmundsson
verkamaður í
Reykjavík, f. í Eyði-
sandvík í Sandvík-
urhreppi 12. nóv-
ember 1893, d. 9.
október 1984, og
Guðbjörg Jónsdóttir
húsmóðir, f. á
Eystri-Loftsstöðum í Gaulverjabæ
22. ágúst 1891, d. 18. janúar 1982.
Systkini Haraldar eru Guð-
mundur, f. 25. desember 1924,
Jón Þorbjörn, f. 30. ágúst 1926 og
Sigríður, f. 28. maí 1932.
Haraldur var ókvæntur en
eignaðist tvær dætur, þær eru: 1)
Þóra, f. 19. nóvember 1951, móðir
hennar Guðrún Arngrímsdóttir.
Eiginmaður Þóru er Óskar Ár-
mannsson, f. 16. sept.1953, börn
þeirra eru a) Harpa, f. 7. janúar
1982, í sambúð með Jens Pétri
Kjartanssyni, f. 17. mars 1976 og
eiga þau Óskar Inga, f. 17. októ-
ber 2004 og b) Har-
aldur Bjarni, f. 17.
febrúar 1992.
2) Guðrún, f. 24.
júli 1963, móðir
hennar Erla Vet-
urliðadóttir. Eig-
inmaður Guðrúnar
er Óli V. Antonsson,
f. 21. janúar 1962,
börn þeirra eru:
Erla, f. 9. sept. 1990,
Ari, f. 30. apríl 1998
og Orri, f. 14. maí
2001.
Haraldur stund-
aði nám við Miðbæjarskólann í
Reykjavík, við Reykjaskóla í
Hrútafirði og lauk prófi frá Sam-
vinnuskólanum árið 1947. Hann
vann við verslunarstörf, fyrst sem
verslunarstjóri í Veiðarfæraversl-
uninni Verðandi og rak versl-
unina Matval við Þinghólsbraut í
Kópavogi ásamt Sigurði Guð-
mundssyni.
Starfaði síðan sem starfsmaður
í Melaskólanum þar til hann lét að
störfum vegna aldurs.
Útför Haraldar verður gerð frá
Fella- og Hólakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Tengdafaðir minn, Haraldur Ein-
arsson, varð bráðkvaddur á heimili
okkar Þóru, aðfaranótt miðvikudags-
ins 13. júní. Hann skilur eftir sig
stórt skarð sem erfitt verður að fylla.
Þegar Haraldur kom á heimili okkar
ætlaði hann aðeins að vera einn til
tvo mánuði, en árin urðu fimmtán og
hefðum við gjarnan viljað hafa þau
miklu fleiri. Börnin okkar nutu
ákveðinna forréttinda að alast upp
með afa á heimilinu. Nutu þau um-
hyggju hans og fræðslu. Ef við hjón-
in þurftum að bregða okkur af bæ,
þurfti ekki að kalla til barnapíu, afi sá
um málin og það leiddist börnunum
ekki.
Haraldur vildi ekki að fyrir sér
væri haft, hann vildi sjá um sín mál
sjálfur, en var alltaf reiðubúinn að
rétta öðrum hjálparhönd. Haraldur
stofnaði ekki til fjölskyldu en var þó
mikill fjölskyldumaður. Hann átti
tvær dætur og þeirra fjölskyldur
voru hans fjölskyldur. Þá lét hann
sér mjög annt um systkinabörn sín
og fylgdist grannt með hvað á daga
þeirra dreif.
Haraldur var mjög skipulagður
maður og vildi vera tímalega búinn
með það sem hann tók sér fyrir hend-
ur. Hann var t.d. búinn með alla jóla-
verslun talsvert fyrir jól, það þurfti
að koma pökkunum tímanlega til
Noregs til Guðrúnar og fjölskyldu.
Og það veit ég að það voru ekki bara
bækur, föt og leikföng sem fóru í
pakkana, það var líka ómælt magn af
ást og umhyggju. Þegar hann fór af
bæ til veislu eða ferðalaga var hann
tilbúinn glerfínn að minnsta kosti
hálftíma fyrir brottför, hann vildi
ekki láta bíða eftir sér.
Haraldur var mikill áhugamaður
um íþróttir og fylgdist vel með öllum
viðburðum á því sviði og var áskrif-
andi að öllum sjónvarpsrásum er
fjölluðu um íþróttir. Hann var KR-
ingur í gegn og varð Íslandsmeistari
með þeim í knattspyrnu um miðja
síðustu öld. Tottenham var hans lið í
enska boltanum. Hann ferðaðist utan
til að sjá knattspyrnuleiki löngu áður
en það tíðkaðist almennt. Hann hafði
einnig mikinn áhuga á pólitík og vor-
um við ekki alltaf sammála þar og var
því oftar en ekki tekið upp léttara
hjal því hvorugum varð þokað.
Tengdaföður míns minnist ég fyrst
og fremst fyrir það hversu glaðlynd-
ur og ljúfur hann var. Hann lét ekki
reita sig til reiði. Ég veit að honum
gekk ekki allt í haginn en hann kaus
að sýta það ekki, heldur horfa fram á
veginn. Haraldur var mér meira en
tengdafaðir. Hann var vinur og sam-
ferðamaður. Hans er sárt saknað hér
í Vesturberginu. Hafi hann innilega
þökk fyrir samfylgdina.
Óskar Ármannsson.
Við systkinin nutum þeirra for-
réttinda að alast upp með afa okkar á
heimilinu og við erum svo þakklát
fyrir allar þær minningar sem við
eigum. Halli afi var á meðal þess
fyrsta sem við lærðum að segja þeg-
ar við fórum að tala. Orðin Halli afi
stóðu ekki aðeins fyrir hann sjálfan
heldur fyrir allt það sem honum
fylgdi, eins og Tommi og Jenni, ís,
snúðar og fótbolti.
Halli afi var vinur allra. Hann varð
afi allra vina okkar og margir þeirra
kalla hann afa enn í dag. Hann og
Tíra, fjölskylduhundurinn, voru
miklir vinir. Afi var svo spenntur að
fá hana heim frá Danmörku að fólk
spurði hann hvort langafabarnið
væri loks komið í heiminn. Hann tók
á móti Tíru með síríus súkku-
laðilengju þar sem það er jú það sem
flesta langar í eftir langa dvöl erlend-
is.
Halli afi var mikil barnagæla og
hann náði til barna á öllum aldri.
Hann var alltaf til í að leika, fara í
boltaleik og að ærslast með krökk-
unum. Þegar við urðum eldri þreytt-
ist hann aldrei á að spjalla um allt
milli himins og jarðar og að segja
okkur frá atburðum úr lífi sínu. Hann
naut þess að vera langafi þó honum
hafi ekki litist sem best á titilinn til að
byrja með. Það var fastur punktur
hjá Óskari Inga, langafastráknum
hans, að fara í heimsókn í afaher-
bergi til að fá góða lykt og nammi
sem var oftar en ekki mandarínur. Sá
stutti leyfði engum öðrum að koma
með í heimsóknina og voru þessar
stundir algjörlega þeirra. Litli kút-
urinn fer enn og athugar með langafa
sinn og saknar hans sárt eins og við
hin.
Hress, það er líklega orðið sem
lýsir Halla afa best. Hann var hress
fram á síðasta dag og þannig munum
við ætíð minnast hans.
Harpa og Haraldur Bjarni.
Alltaf var jafn gaman að fá afa í
heimsókn til okkar til Noregs.
Gleðin og ánægan lýsti alltaf af afa
þegar hann kom, með sinn hlýhug og
hressleika.
Fótboltaáhugi afa gladdi okkur öll
og smitaðist til okkar. Afi kenndi
okkur mikið um fótbolta og lærðum
við af kunnáttu hans.
Það er því með miklum söknuði
sem við kveðjum afa.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með tár-
um, hugsið ekki um dauðann með harmi eða
ótta. Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug, lyftist sál mín upp í mót til ljóssins. Ver-
ið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið gefur og
ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði ykkar yfir
lífinu.
(Kahlil Gibran)
Þín afabörn
Erla, Ari og Orri.
Föðurbróðir okkar, Haraldur Ein-
arsson, lést 13. júní sl. á heimili sínu
þar sem hann hafði búið undanfarin
ár með Þóru dóttur sinni og fjöl-
skyldu.
Í æsku okkar var Halli uppáhalds-
frændi. Við bjuggum öll heima á
Vesturvallagötu 7, í húsinu sem Ein-
ar afi okkar reisti. Hann uppi með
ömmu og afa og við fjögur á neðri
hæðinni. Systkini pabba og þeirra
börn ýmist bjuggu einnig í húsinu
eða voru þar tíðir gestir.
En hvers vegna var hann uppá-
haldsfrændi allra systkinabarnanna?
Hann var mjög mörgum kostum bú-
inn. Hann var glaðvær, hláturmildur,
umburðarlyndur og félagslyndur og
svo var hann alltaf svo ungur í anda.
Þá átti hann til að vera stríðinn þegar
sá gállinn var á honum. Það var oft
mikið hlegið á Vesturvallagötunni.
Halli var á þessum árum mikill bíl-
túramaður og átti marga fína bíla.
Okkur er sérstaklega minnisstæður
glæsivagn sem hann átti, rauður Fiat
með svörtum toppi. Frændsystkinin
fylltu bílinn og svo var brunað af stað
austur í sveit eða í ísbúð. Halli var
mikill sælkeri og kenndi okkar og
ömmu að meta útlent sælgæti sem
var fágætt á þeim árum. Hann kom
hlaðinn úr fjölmörgum utanlands-
ferðum og þá var nú gaman.
Halli og amma voru mjög miklir
mátar, samband þeirra alveg sér-
stakt. Hann var henni ljúfur og eft-
irlátur.
Frá æskuárum var knattspyrna
aðaláhugamál hans. Halli var mikill
KR-ingur. En hann var líka mikill
sjónvarpsáhugamaður og þetta
tvennt gat hann tengt saman, alla tíð.
Hann keypti líka fyrsta sjónvarpið
sem kom í fjölskylduna, rétt eftir
1960. Það voru alltaf allir velkomnir
að koma og horfa.
Halli var verslunarmaður alla sína
starfsævi, verslunarstjóri og síðar
kaupmaður. Í þessum störfum nýtt-
ust hans bestu kostir, samskipta-
hæfni, þjónustulund og jákvætt hug-
arfar. Verslunin Verðandi við
Tryggvagötu naut starfskrafta hans í
mörg ár. Þar var heill ævintýraheim-
ur fyrir krakka. Þangað heimsóttum
við hann ýmist með eða án leyfis for-
eldra okkar eða fengum að fara með
honum um helgar. Þetta voru góð ár.
Við sendum fjölskyldu Haraldar
innilegar samúðarkveðjur og kveðj-
um hann með væntumþykju og þakk-
læti.
Blessuð sé minning hans.
Ásdís og Kristín
Guðmundsdætur.
Haraldur Einarsson frændi okkar
lést á heimili dóttur sinnar 13. júní sl.
Okkur langar að minnast Halla
frænda með nokkrum orðum, sér-
staklega frá æskuárum okkar systk-
inanna. Hann var léttur í lund og
glaðsinna, gamansamur og sá
spaugilegar hliðar lífsins og tilver-
unnar enda löðuðumst við systkinin
og önnur frændsystkini okkar að
honum. Það er margs að minnast frá
æskuárum okkar systkina með Halla
bæði á Vesturvallagötunni og eftir að
við fluttum í Kópavoginn. Hann og
pabbi okkar voru nánir og mikið um
heimsóknir bæði til okkar í Kópavog-
inn og við á Vesturvallagötuna. Við
minnumst ferða okkar til Halla til að
horfa á sjónvarp í árdaga þess miðils
hér á landi. Við minnumst bíltúra um
Reykjavík og að Jaðri þar sem við
áttum frændsystkini og frænku sem
gaman var að hitta. Upp úr miðri síð-
ustu öld eða um og eftir 1960 voru
slíkar ferðir ævintýri fyrir ungviðið.
Við minnumst ferða með afa og
Halla að huga að kartöfluræktinni á
Eyrarbakka. Við minnumst heim-
sókna til hans í Verðanda þar sem
boðið var uppá kók og prins. Við
minnumst þess þegar Halli var kaup-
maður í verslun sinni Matvali og kom
heim með vörusendingar alltaf glað-
ur og í góðu skapi. Þetta var á þeim
tímum þegar húsmæður hringdu í
kaupmanninn sinn og fengu matvör-
ur sendar heim. Við minnumst um-
hyggju hans við afa og ömmu þar
sem þau þrjú bjuggu saman á Vet-
urvallargötunni.
Halli frændi var mjög hvetjandi
við okkur um ástundun íþrótta, sér-
staklega knattspyrnu sem var hans
aðal áhugamál. Hann var vesturbæ-
ingur og KR-ingur. Eftir að við flutt-
um í Kópavoginn af Vesturvallagöt-
unni er okkur minnisstætt að hann
vildi að við héldum tryggð okkar við
KR. Hann var boðinn og búinn að
aka okkur frændum á æfingar úr
Kópavoginum vestur í bæ svo við
ánetjuðumst ekki öðrum óæskilegum
íþróttafélögum. Sameiginlegt áhuga-
mál pabba og Halla var knattspyrn-
an; KR og enski boltinn. Þeir deildu
áhyggjum og gleði yfir gengi KR, en
héldu hvor með sínu liðinu í enska
boltanum. Halli hélt með Tottenham,
pabbi með Liverpool en það skipti
ekki máli það var alltaf mikil ánægja
og gleði þegar þeir komu saman til að
horfa á boltann. Við minnumst þegar
Halli fór til London til að horfa á
knattspyrnuleiki. Alltaf færði hann
okkur frænkum minjagripi, til er
brúðusafn af lífvörðum drottningar.
Við minnumst veiðitúra með Halla og
pabba að Kaldaðarnesi og að Hrauni
sem alltaf voru ánægjulegir og til-
hlökkunarefni. Hin síðari ár var sam-
bandið ekki eins mikið og náið og var
í gamla daga, þó hist reglulega. Þá
voru æskuárin gjarnan rifjuð upp og
mikið hlegið. Pabbi var duglegur að
færa okkur fréttir af Halla frænda.
Það var þeim nauðsynlegt að heyrast
og hittast reglulega til að rifja upp
gamla tíma og fá fréttir af högum
stórfjölskyldunnar. Við eigum dýr-
mætar minningar og það hefur veitt
okkur ómælda gleði að hafa átt Halla
frænda. Halli var til heimilis hjá Þóru
dóttur sinni hin síðari ár. Við þökk-
um Þóru og Óskari manni hennar
umhyggju þeirra við Halla.
Hvíl í friði, Halli frændi.
Systkinin
Guðmundur, Guðbjörg
og Sigríður.
Haraldur Einarsson
 Fleiri minningargreinar um Har-
ald Einarsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu á næstu dög-
um.