Morgunblaðið - 20.08.2007, Síða 26

26 MÁNUDAGUR 20. ÁGÚST 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðjón Bjarna-son bílstjóri
fæddist í Bæj-
arstæði á Akranesi
16. desember 1911.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Akraness 2.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Bjarni Brynjólfsson
bóndi og sjómaður,
f. í Móakoti á Akra-
nesi 15. ágúst 1873,
d. 28. mars 1955 og
Hallfríður Steinunn
Sigtryggsdóttir, f. í
Bræðraparti 20. maí 1874, d. 26.
apríl 1962. Guðjón ólst upp í Bæj-
arstæði á Akranesi ásamt fimm
systkinum: Ásmundi, f. 11. júlí
1903, d. 1. janúar 2000, Sigtryggi,
f. 7.mars 1899, d. 14. apríl 1980,
Guðjóni, f. 12. september 1900, d.
9. ágúst 1907, Haraldi, f. 8. janúar
1905, d. 16. janúar 1998 og Dóru,
f. 27. desember 1912, d. 11. janúar
1997.
Guðjón kvæntist 31. maí 1941
Ingibjörgu S. Sigurðardóttir, f. á
Oddsstöðum í Lundareykjadal 29.
apríl 1919. Þau hónin bjuggu
lengst af á Suðurgötu 103, sem
þau byggðu og kallað var Bæj-
arstæði, en fluttu sig 1984 á
Höfðagrund 1, en þar voru reist
hús fyrir eldri borgara. Þau eign-
uðust fimm börn: 1)
Sigurður, f. 17.
mars 1942, maki
Gígja Garð-
arsdóttir, f. 18. sept-
ember 1944, 2) Vig-
dís Hallfríður, f. 27.
október 1946, maki
Kristján Jóhann-
esson, f. 21. febrúar
1945, 3) Ástríður, f.
2. júlí 1949, d. 20.
ágúst 1949, 4)
Bjarni, f. 7. ágúst
1954, maki Margrét
Grétarsdóttir, f. 12.
febrúar 1958, og 5) Ástríður Lilja,
f. 15. nóvember 1955, maki Mar-
geir Þorgeirsson, f. 24. september
1955. Barnabörn Guðjóns og Ingi-
bjargar eru 14 og barna-
barnabörn eru 7.
Guðjón starfaði við ýmislegt,
var skrifari, verslunarmaður, bíl-
stjóri, vélaviðgerðamaður, hjóla-
viðgerðamaður og slökkviliðs- og
eldvarnareftirlitsmaður. Skáti
var hann síðan Skátafélagið á
Akranesi var stofnað 1926.
Heyrnatæki þurfti hann að nota
vegna heyrnarleysis síðan um
1940 en það virtist ekki há honum
mikið.
Útför Guðjóns verður gerð frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Mig langar að minnast hans
tengdapabba míns með nokkrum
orðum. Fyrst þegar ég hitti hann var
hann að gera við bilaða þvottavél í
Þvotta- og efnalauginni sem var á
neðri hæðinni í Bæjarstæði. Móttök-
urnar voru hlýjar eins og alltaf síðan.
Það æxlaðist nefnilega þannig að við
Dísa fluttum til Vestmannaeyja og
vorum löngum stundum fjarri þeim
Ingu og Guðjóni. Ferðalög voru dýr
og erfið en heimsóknirnar voru þeim
mun meira tilhlökkunarefni hvort
sem við fórum á Skagann eða þau
komu til okkar út í Eyjar. Hann hafði
yndi af því að segja manni frá mörgu
sem á daga hans hafði drifið og náð-
um við oft góðu sambandi og varð ég
margs fróðari af honum bæði um vél-
ar og margt annað. Til dæmis var
hann mjög næmur fyrir sumu sem
aðrir ekki sjá eða vita af, en hann fór
dult með þessa vitneskju. Margt sem
hann upplifði í leiguakstrinum fór
ekki lengra og alveg ómögulegt að fá
hann til að segja manni frá þannig
hlutum. Hann gat ekið með Björn
Blöndal sem leitaði að bruggurum og
þegar það var búið fór hann með við-
skiptavini á þessa sömu staði en sagði
ekki orð um hverja hann hefði verið
að keyra eða hvað hann vissi. Já,
hann var mikill öðlingur og svo var
hann líka skáti alveg frá sama ári og
Skátafélagið á Akranesi var stofnað.
Sá félagsskapur var honum afar
hjartfólginn og var hann til dæmis
tvisvar gerður að heiðursfélaga. Það
var líka alveg magnað hvað hann
kunni af revíutextum. Hann gekk oft
um gólf og sönglaði fyrir munni sér
og maður heyrði að það runnu uppúr
honum textarnir. Hann var með sér-
staklega gott minni og þurfti maður
stundum að passa sig á að segja hon-
um ekki tvisvar sömu hlutina. Þá
sagði hann: Þú varst búinn að segja
mér þetta.
Eftir að þau Inga fluttu á Höfða-
grund 1 fékk hann sér bílskúr þar
nærri en ég held að bíll hafi aldrei
komið þar inn en mörg reiðhjólin
komu þar og fóru oft í betra standi en
ný. Hann kunnu nefnilega að teina
hjólin en það hafði oft verið gert vit-
laust af þeim sem settu þau saman
ný. Hann gerði tilraunir til að kenna
mér að teina en einhvern veginn
lukkaðist það ekki hjá mér að ná því
alveg. Hann lærði á sínum tíma að
gera við hjól í Erninum hjá Gúberg
en hann var danskur og átti stundum
erfitt með að gera sig skiljanlegan og
kallaði þá á Guðjón og sagði; þú skilja
mig. Núna er mjór göngustígur inn
að viðgerðarborðinu og hjólum sem
ekki hafa verið sótt er staflað báðum
megin. Svo var hann ökukennari og
kenndi mörgum að keyra bíl. Öll
þessi störf sem hann gegndi, eins og
t.d. hjá slökkviliðinu, fórust honum
vel úr hendi þó að hann væri algjör-
lega heyrnarlaus nema að hafa
heyrnartæki sem var sett bakvið eyr-
að á honum og haldið föstu með
spöng sem var yfir höfuðið en míkra-
fónninn var í hulstri í skyrtuvasanum
eða í bolnum. Það var víst oft ansi
mikill hávaði í Bæjarstæði eftir böll
en þá var Guðjón búinn að taka af sér
heyrnartækið og svaf rótt. Núna
seinni árin eftir að við Dísa eignuð-
umst landið okkar fékk hann mikinn
áhuga á öllu því sem fram fór í Bjark-
arási, en svo nefndum við landið.
Ég kallaði hann oft yfirverkstjór-
ann, en hann hafði gott auga og mikið
verksvit og vildi fá að fylgjast með
öllu, hvort það væri nú rétt gert. Ég
mun sakna hans mikið, það var gott
að ráðfæra sig við hann, en hann er
örugglega á góðum stað núna og
þakka ég honum samferðina og bið
góðan Guð um að varðveita hann.
Kristján Jóhannesson.
Einn af elstu skátum Íslands, Gaui
í Bæjarstæði á Akranesi hefur kvatt
á 96. aldursári. Hann var virkur í
skátastarfi til síðasta dags. Ég heim-
sótti hann á Sjúkrahús Akraness
tveimur dögum fyrir andlátið. Við
rifjuðum upp sameiginlegar minn-
ingar frá skátadögum okkar á ferða-
lögum og skátamótum. Minni hans á
eldri tíma var ótrúlegt. Hann fylgdist
líka með ungu skátunum, sem nú
dvelja á alheimsmóti skáta, Jambo-
ree, í Englandi. Það kallaði fram
minningar hans þegar hann sem ung-
ur maður fór á Jamboree í Hollandi
1937. Hann lýsti fyrir mér upplifun,
sinni þegar sjálfur Baden Powell
heimsótti tjaldbúðir íslensku skát-
anna.
Samleið okkar í skátastarfinu er
orðin löng. Mitt fyrsta skátapróf tók
ég undir súðinni á loftinu í gamla
Bæjarstæði 1943 en þar bjuggu Inga
og Gaui. Seint gleymast söngvarnir
við varðeldana: ,,Hér eru skátar að
skemmta sér“ – ,,Kveikjum eld“ –
,,Þýtur í laufi, bálið brennur“ og sam-
eining í Bræðralagssöng skáta, sem
boðar frið í hrjáðum heimi.
Gaui var einn þeirra Skagamanna
sem settu svip sinn á mannlífið á
Akranesi. Hann eignaðist sinn fyrsta
bíl 1930 og var þekktur fyrir að kom-
ast leiðar sinnar eftir lítt troðnum
vegaslóðum í sveitum Borgarfjarðar
og fyrir Hvalfjörð á fyrstu árum
bílanna. Þá var sex tíma akstur milli
Akraness og Reykjavíkur ef allt gekk
vel en gat tekið heilan dag þegar vilp-
ur voru í vegunum og Gaui þurfti að
grjótbera undir bílinn og ,,tjakka“
hann upp oft á leiðinni. Þá kom sér
vel einstök þolinmæði hans og frá-
bær þekking á bílum og vélbúnaði.
Alltaf komst hann á leiðarenda með
bros á vör. Á stríðsárunum átti Gaui
tvo fólksbíla og vörubíl, rak reiðhjóla-
verkstæði og gerði við reiðhjól
Skagamanna, lék á trommur í hljóm-
sveit, var lykilmaður slökkviliðsins
og foringi skátanna. Í því hlutverki
kynntist ég honum best. Margar
ferðirnar fór hann með okkur krakk-
ana á vörubílnum sínum eftir árfar-
vegi Berjadalsárinnar upp að skátas-
kálanum við Akrafjall. Í vetur kom
Gaui sem oftar á fund hjá rekkum og
svönnum á Akranesi. Eins og venju-
lega var hann með myndavélina sína
og tók myndir af mannskapnum með
bros á vor. Úti var myrkur, strekk-
ingsvindur og snjófjúk. Ég spurði
hver hefði ekið fyrir hann. ,,Það var
ekkert vandamál, Bragi minn. Ég ók
sjálfur. Þessi bíll ratar hingað niður í
skátahús og aftur til baka inn á
Höfðagrund,“ sagði hann og hló sín-
um glaða, smitandi hlátri.
Gaui hefur fylgt skátastarfinu á
Akranesi frá upphafi, árið 1926. Allan
þann tíma hafa hugsjónir skátahreyf-
ingarinnar verið hans leiðarljós. Við
hlið hans var Inga, eiginkona hans,
sem allra vanda leysti og aldrei taldi
eftir sér að takast á við verkefnin
með honum. Börnin þeirra hafa einn-
ig verið virk í starfi og máttarstólpar
í skátastarfinu. Verður seint full-
þökkuð sú fyrirmynd sem þau hjón
sýndu með fórnfúsu starfi sínu.
Við Elín og börnin okkar, Þorvald-
ur og Bryndís, sendum systkinunum
frá Bæjarstæði Sigga, Dísu, Bjarna,
Ástu og fjölskyldum þeirra innilegar
samúðarkveðjur vegna andláts góðs
vinar. Eitt sinn skáti, ávallt skáti.
Bragi Þórðarson.
Guðjón Bjarnason, eða Gaui í Bæj-
arstæði sem hann oft var kallaður, er
fallinn frá. Okkur langar að minnast
hans með nokkrum orðum og þakka
honum löng og gifturík kynni.
Það eru nær sjötíu ár frá því að
Guðjón og Ingibjörg Sigurðardóttir,
ein Oddsstaðasystra, hófu sambúð og
giftust. Upp frá því hefur samband
fjölskyldnanna verið náið, tíðar sam-
göngur þeirra til okkar að Oddsstöð-
um og frá okkur til þeirra á heimili
þeirra á Akranesi. Börn þeirra voru
öll mörg sumur á Oddsstöðum og
hafa þannig verið hluti af okkar fjöl-
skyldu.
Þegar Guðjón kom í heimsókn að
Oddsstöðum, sem oft var, var hann
sívinnandi við að dytta að hlutum og
gera við vélar, sem hann kallaði jafn-
an að „sansa“. Hann var alltaf ljúfur í
umgengni, vinsamlegur, býsna gam-
ansamur og sagði vel frá.
Við sendum börnum hans og fjöl-
skyldum innilegustu samúðarkveðj-
ur við fráfall þessa sómamanns og
þökkum nú fyrir að hafa haft sam-
skipti við hann og kynni af góðu einu.
Blessuð sé minning hans.
Hanna, Ragnar og fjölskyldur
frá Oddsstöðum.
Guðjón Bjarnason
✝ Birgir Árni Þor-valdsson, sjó-
maður á Grenivík,
fæddist á Akureyri
22. mars 1968. Hann
lést á Akureyri 7.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
hjónin Aðalheiður
Kristín Ingólfs-
dóttir húsmóðir og
Þorvaldur Signar
Aðalsteinsson sjó-
maður. Systkini
Birgis eru Ingólfur
Örn sjómaður í
Reykjanesbæ, Þorvaldur leik-
skólakennari á Akureyri og Andr-
ea Margrét fulltrúi hjá Mílu á
Akuereyri.
Birgir kvæntist
Sigrúnu Rósu Kjart-
ansdóttur, þau
skildu 2006. Börn
þeirra eru Logi, f. á
Akureyri 28. júní
1993, Kjartan, f. á
Akureyri 25. apríl
1995, Viktoría Sól,
f. á Akureyri 15. júlí
1997, Benjamín
Árni, f. á Akureyri
15. ágúst 2002 og
fóstursonur Birgis,
Óðinn Guðmanns-
son, f. á Akureyri
23. ágúst 1991.
Útför Birgis verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Í dag er hjarta okkar fullt af sorg og
söknuði þegar við fylgjum vini okkar
Birgi Árna í hans hinstu för eftir öll
þessi ár.
Eftir að hafa fylgst með honum
vaxa úr grasi og sjá hve góðan mann
hann hafði að geyma, þá er svo sárt
þegar svona snöggt og ótímabært
andlát ber að. Maður spyr sig af
hverju þú en fær engin svör.
Biggi var sviphreinn, hár, þrekinn,
ljóshærður og myndarlegur maður
sem auðvelt var að eiga samleið með.
Hann lætur eftir sig fjögur ung börn
og einn fósturson sem okkur er mikið
hugsað til um þessar mundir.
Biggi hafði sjómennsku að atvinnu
og stundaði hana öll sín ár og þá að-
allega hjá Samherja. Hann var vel lið-
inn af skipsfélögum og hafði það orð á
sér að hann væri glettinn og glaður
líkt og við minnumst hans. Þó auðvitað
eins og við öll hin ætti hann sínar erf-
iðu stundir þó að hann bæri þær ekki á
borð fyrir aðra heldur héldi þeim alltaf
fyrir sjálfan sig.
Hann átti góða samleið með börn-
um og elskuðu þau hann þar sem hann
kom alltaf fram við þau eins og jafn-
ingja og fannst gaman að bregða á leik
með þeim.
Hann hafði gaman af íþróttum og
var alltaf gaman að þræta við hann um
boltann þar sem hann var harður
United-maður en það lið er okkur ekki
að skapi, hitt liðið var heimafélagið
KA sem hann studdi í blíðu og stríðu
alla sína tíð.
Biggi, þar sem þetta er lokakveðjan
okkar til þín þá viljum við þakka þér
fyrir allar góðar stundir, allt sem þú
sagðir og gerðir á meðan við fengum
að hafa þig hjá okkur verður ávallt
minning í hjörtum okkar. Ég er líka
hreykinn að geta sagt að sonur minn
Birgir Freyr er skírður í höfuðið á þér
og sagði hann alltaf stoltur eftir að
hafa hitt þig „ég hitti nafna“ eða „ég
spjallaði við nafna“.
Nú held ég að það sé mál að hætta
en við ætlum að láta litla bæn fylgja og
hún er á þessa leið;
Ég aldrei hef lofað að brautin sé bein,
né blómstígar gullskrýddir alla leið heim.
Ég get ekki lofað þér gleði án sorgar,
á göngu til himinsins helgu borgar.
En eg hefi lofað þér aðstoð og styrk,
og alltaf þér birtu þó leiðin sér myrk.
Mitt ljúfasta barn ég lofað þér hef,
að leiða þig sjálfur hvert einasta skref.
(Staðf. Hjálmar Jónsson.)
Farðu í friði og hafðu þökk fyrir allt.
Guð geymi þig alla tíð, elsku drengur.
Við vottum foreldrum, systkinum
og öðrum aðstandendum okkar
dýpstu samúð og þó sérstaklega börn-
um hans. Megi góði guð leiða ykkur
og gefa ykkur styrk á þessu erfiðu
tímum.
Kær kveðja frá okkur öllum, þið er-
uð ávallt í bænum okkar.
Guðrún, Ester Ósk, Birgir
Freyr, Hallur og Sigurður.
Það er óhætt að segja að mér var
öllum lokið þegar þau hörmulegu tíð-
indi bárust að hann Biggi væri allur.
Óharðnaður unglingurinn sem réðst
kornungur um borð í togarann Snæ-
fell EA 740 og ég sá á undur skömm-
um tíma umbreytast í úrvals sjómann
sem rótaðist undan, sama hvað hann
tók sér fyrir hendur.
Segja má að á Snæfellinu hafi verið
sami kjarninn árum saman og á þeim
tíma hafi myndast djúp samkennd og
vinátta sem aldrei slitnar þótt árin líði
og langt sé í dag milli okkar gömlu
skipsfélaganna. Síðar lágu leiðir okk-
ar aftur saman á Akureyrinni EA 10
þar sem við vorum samskipa í allmörg
ár. Oft kom hann upp í brú til mín til
að ræða málin, lífið og tilveruna, þar
sem skiptust á skin og skúrir eins og
gerist og gengur hjá mörgum mann-
inum.
Þegar á móti blés og hlutirnir voru
ekki að ganga upp hjá okkur félögum
þá lét hann einatt sömu orðin falla og
mér er nær að halda að þau séu upp-
haflega frá honum komin. Þessi
skrítna setning sem er blanda af ís-
lensku og ensku mun ávallt koma upp
í hugann þegar ég minnist Bigga en
hún var einfaldlega: Þetta er heavy
dæmi.
Það sem nú hefur gerst er svo sann-
arlega heavy dæmi og í raun það
þungbærasta sem maður hefur upp-
lifað í áraraðir.
Það eru atburðir af þessum toga
sem leiða mann í sannleikann um
hversu lífið er hverfult og í raun full-
komlega óskiljanlegt. Mig skortir orð
til að lýsa einlægri samúð minni með
þeim mörgu sem um sárt eiga að
binda.
Guð gefi ykkur foreldrunum Öllu
og Valda bátsmanni, vini og skips-
félaga í áraraðir, systkinum, börnun-
um, fyrrverandi eiginkonu og tengda-
foreldrum, styrk til að takast á við
þetta þungbæra áfall. Minningin um
góðar stundir með góðum dreng mun
lifa hjá mér og þeim fjölmörgu skips-
félögum sem áttu samleið með Birgi
Þorvaldsyni í gegn um lífsins ólgusjó.
Árni Bjarnason.
Birgir Árni
Þorvaldsson
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu
okkur hlýhug, samúð og vináttu við andlát og útför
ástkærrar móður, tengdamóður og ömmu,
SIGRÍÐAR SIGURÐARDÓTTUR
Lindargötu 57,
Reykjavík,
sérstakar þakkir færum við starfsfólki Líknardeildar
Landspítalans í Kópavogi fyrir einstaka umhyggju
og hlýtt viðmót.
Guðrún K. Sigurðardóttir, Kjartan Stefánsson,
Klara Sigurðardóttir, Þröstur Lýðsson,
Árni Geir Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.