Morgunblaðið - 17.11.2007, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. NÓVEMBER 2007 39
MINNINGAR
✝ Gústav AxelGuðmundsson
matreiðslumeistari
fæddist í Reykjavík
15 september 1937.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Þingeyinga á Húsa-
vík 12. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Guðmundur
Pétursson, f. í
Reykjavík 10. sept-
ember 1904, d. 29.
febrúar 1972 og
Ingibjörg Jónasdóttir, f. í Reykja-
vík 27. ágúst 1906, d. 14. júní 1980.
Gústav var fjórði í röð sex systk-
ina. Systkinin eru Pétur fyrrver-
andi flugvallarstjóri Keflavík, f. 2.
september 1928, Jónas stýrimað-
börn. Þau eru 1) Guðfinna, f. 7.
október 1956, hún á 3 börn og 1
barnabarn. 2) Einar Axel, f. 20.
maí 1961, kvæntur Jónasínu Hall-
dórsdóttir, f. 15. október 1961, þau
eiga 3 syni og 1 barnabarn. 3) Guð-
mundur Ingi, f. 25. maí 1963, sam-
býliskona Ragnheiður Bóasdóttir,
f. 30. desember 1964, þau eiga 4
börn saman. 4) Hjördís, f. 10.
ágúst 1966, gift Gunnlaugi Svein-
björnsyni, f. 20. maí 1964, þau eiga
4 börn og 1 barnabarn.
Gústav Axel lauk sveinsprófi í
matreiðslu 17. júlí 1962 og lauk
meistaraprófi 28. júlí 1971. Hann
starfaði við matreiðslu mest allan
sinn starfsaldur, m.a. á Hótel Sögu
og Hótel Húsavík, en lengst af á
Heilbrigðiststofnun Þingeyinga,
eða í um 27 ár. Gústav Axel gekk í
Frímúrararegluna 1972 og starf-
aði þar um árabil. Gústav Axel átti
mörg áhugamál utan við fjölskyld-
una, m.a. Stangveiði, fluguhnýt-
ingar, bókalestur og ljósmyndun.
Gústav Axel verður jarðsunginn
frá Húsavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
ur, rithöfundur og
listmálari, f. 15. októ-
ber 1930, d. 9. júní
1985, Þórir Atli fyrr-
verandi skipstjóri, f.
20. október 1933,
Sigríður Jóhanna
McLean verslunar-
maður, f. 5. ágúst
1943, og Steindór
verkfræðingur og
forstjóri Keflarvík-
urverktaka, f. 8. júní
1947, d. 15. febrúar
2000.
22. september
1957 kvæntist Gústav Ingunn
Ernu Einarsdóttir, f. 12. apríl
1939. Foreldrar Ingunnar Ernu
voru Einar Ermereksson og Guð-
finna Jóhannsdóttir. Gústav Axel
og Ingunn Erna eignuðust fjögur
Nú þegar ég fylgi tengdaföður
mínum síðasta spölinn kemur margt
upp í huga mér. Ég kynntist honum
fyrst fyrir rúmum 25 árum, þegar við
Hjördís yngsta dóttir hans byrjuðum
að vera saman. Ég sá strax að þarna
var ákveðinn, vel lesinn og fróður
maður á ferð. Oft vorum við búnir að
sitja saman með blöðin og skiptast á
skoðunum um fréttir dagsins, ekki
vorum við alltaf sammála en skildum
alltaf sáttir. Mest af sinni starfsævi
starfaði hann sem matreiðslumeist-
ari á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga
á Húsavík.
Tengdafaðir minn var tryggur og
trúr sínum, og t.d. mátti helst enginn
flytja vörurnar fyrir eldhúsið hans
nema fyrirtækið sem ég vann hjá.
Börnum okkar Hjördísar reyndist
hann alltaf vel, t.d. braut hann blað í
sögu eldhússins þegar hann réð
Sveinbjörn elsta son okkar Hjördísar
sem aðstoðarmann í eldhúsið innan
um allar konurnar. Einnig fylgdist
hann vel með nafna sínum Gústav
Axel sem fetar í fótspor afa síns og er
að læra matreiðslu. Þegar Anna
Margrét tapaði símanum sínum, þá
var það afi Gústi sem hafði samband
„Anna mín, það er nýr sími hjá Frið-
rik í Bókabúðinni, þú mátt ná í hann
því að afi þarf að geta hringt í þig“
Hjörvari var hann byrjaður að kenna
fluguhnýtingar en því miður brast
heilsa hans áður en því var lokið.
Hann var veiðimaður af líf og sál á
meðan heilsan leyfði og mikil flugu-
hnýtingamaður, bókaunnandi og
áhugamaður um ljósmyndun. Einnig
átti hann mikið safn góðra bóka,
mynda, og heimilda um land og þjóð.
Nú er þinni þrautagöngu lokið, þú
kvaddir þennan heim sáttur við guð
og menn.
Takk fyrir samfylgdina.
Þinn tengdasonur,
Gunnlaugur Sveinbjörnsson.
Ég minnist þín, kæri Gústi minn, í
fyrsta sinn þegar ég var lítil stelpa,
þegar þú varst að koma í heimsókn á
heimili okkar í Nökkvavogi 48 í
Reykjavík til að hitta Ernu systur
mína sem síðar varð eiginkona þín.
Gústi mágur eins og ég kallaði
Gústa var í þá daga matreiðslumaður
í millilandasiglingum, ég hlakkaði
alltaf svo mikið til komu hans, hann
var svo stór og myndarlegur, eins og
kvikmyndastjarna að mínu mati.
Hann kallaði „Sigga komdu“ og gaf
mér útlenskan sleikibrjóstsykur og
ég varð yfir mig hrifin. Við Gústi vor-
um alltaf góðir vinir þótt við hittumst
sjaldan en við töluðum oft og mikið í
síma þegar ég hringdi norður í Ernu
systur. Aldrei hallmælti hann nein-
um við mig, honum leiddist öll leið-
indi og gerði alltaf gott úr hlutunum.
Ég heimsótti hann þegar hann var á
Reykjalundi, ég færði honum pakka
og sagði við hann að hann mætti ekki
opna pakkann fyrr en hann væri
kominn norður. Hann var eins og lít-
ill strákur og vildi opna pakkann
strax en lofaði mér að lokum að bíða
þangað til hann kæmi norður. Gústi
var mjög tillitssamur þegar við syst-
urnar hittumst, ég minnist þess þeg-
ar Erna systir og hann komu með
mér í sumarbústaðinn fyrir nokkrum
árum, þá sagði hann við okkur: „Ég
ætla í útsýnisferð svo þið systurnar
getið talað saman.“ Hann var áhuga-
samur um landið sitt og tók mikið af
myndum og fékk ég sendar myndir
frá honum sem hann tók af sumar-
búðstaðasvæðinu mínu og fleiri
myndir af sögufrægum stöðum.
Hann var áhugasamur um þau störf
sem ég var að vinna við, og spurði
ótal spurninga um það, einnig spurði
hann mig alltaf hvað væri að frétta af
Ella bróður. Hann hafði gaman af því
sem ég hafði að segja og við hlógum
dátt að því öllu saman.
Gústi var laxveiðimaður og mikill
snillingur í fluguhnýtingum, sem
voru hans áhugamál. Hann var alltaf
svo stoltur þegar ég spurði hann um
flottu flugurnar hans, hann fræddi
mig um hvernig hann hnýtti þessa
flugu og hina fluguna, það var vanda-
samt starf sem hann vann af mikilli
snilld.
Guð blessi minningu þína elsku
Gústi minn og gefi eftirlifandi fjöl-
skyldu þinni styrk.
Við deyjum og allt gleymist,
þá er að vita hvernig lífið reynist.
Vandinn er þar eflaust enginn
hér á jörðu er hann auðfenginn.
(Höf. ók.)
Kveðja, þín mágkona
Sigríður Einarsdóttir.
Það var mikill hugur í Húsvíking-
um á áttunda áratugnum. Þeir höfðu
opnað nýtt og glæsilegt hótel og mál
skipuðust þannig að Einar Olgeirs-
son, sem hafði starfað sem aðstoð-
arhótelstjóri á Hótel Sögu, var ráð-
inn sem hótelstjóri og tók með sér
þaðan Gústav Axel matreiðslumeist-
ara. Með samstarfi þeirra og fleiri
var Hótel Húsavík á þessum tíma
með fremstu hótelum utan Reykja-
víkur.
En Gústi staldraði stutt við á Hótel
Húsavík því eftir tvö ár fékk hann
stöðu matreiðslumeistara við Sjúkra-
húsið á Húsavík og við það starfaði
hann alla starfsævina, hætti fyrir
hálfu þriðja ári.
Ég kynntist Gústa fljótlega eftir að
hann flutti til Húsavíkur. Kom þar
bæði til frændsemi og eins höfðu
hann og Katrín kona mín þekkst frá
fyrri tíð, en Gústi var kokkur á Fjall-
fossi þegar Eymundur faðir hennar
var þar skipstjóri. Auk þess hafði
Gústi fengið þann heiður að sjá um
veislumatinn í fermingarveislu Kötu.
Gústi var listakokkur og hafði un-
un af að reiða fram veislumat en
óneitanlega urðu tilefnin til „exót-
ískra“ tilbrigða í matargerð alltof fá
við sjúkrahúsið. Þess betur naut
maður veislufanga hjá honum þegar
tækifæri gafst.
Allt sem Gústi gerði gerði hann
vel, sýndi sérhverju viðfangsefni
mikla virðingu. Þannig var hann
veiðimaður af lífi og sál, stúderaði
veiðiárnar, tók t.d. sérstöku ástfóstri
við Litluá í Kelduhverfi og þar veiddi
hann stærsta urriða sem veiddur hef-
ur verið á flugu úr íslenskri veiðiá,
17,5 pund. Ég held að það met standi
enn. Hann lét stoppa risann upp og
gaf hann Náttúrufræðasafninu á
Húsavík.
En Gústi var ekki bara veiðimað-
ur. Allt í kringum veiðina var hans
heimur, útbúnaðurinn, umgengnin,
meðferð veiðinnar og að sjálfsögðu
matreiðslan. Hann hnýtti allar flug-
urnar sjálfur og gerði það listilega.
Eins og af þessu má vera ljóst var
Gústi mikið náttúrubarn og læs á til-
brigði hennar og þá sérstaklega á
fuglalíf auk lífríkis ánna. Hann var
ástríðufullur ljósmyndari, átti alltaf
fínar myndavélar og nýtti sér þær.
Ófáar eru myndirnar sem hann hefur
sent mér í gegnum tíðina og geyma
þær margar dýrar minningar.
Gústi átti stórt bókasafn. Hann
lagði þó meiri áherslu á efni en fjölda
titla, sýndi bókasafninu mikla alúð,
bækurnar vandlega innbundnar,
engar slitrur, allt í röð og reglu.
Á vissum sviðum lá þó við að Gústi
mætti kallast „dellukarl“, sérstak-
lega í ýmsum tæknimálum, elskaði
nýja tækni t.d. í ljósmyndavélum, var
fljótur að koma sér inn í tölvuheim-
inn og nýtti hann í sambandi við ýmis
hugðarefni.
Gústi var ræktarsamur, vinur vina
sinna og frændrækinn. Hann var
mikill sögumaður, hafði gaman af
fólki, naskur á sérkenni og naut þess
að segja sögur og heyra góðar sögur.
Það var alltaf sérstakt andrúm í
kringum Gústa. Hann var gæfumað-
ur í einkalífi, en átti við mikið heilsu-
leysi að stríða síðustu árin og lést fyr-
ir aldur fram aðeins sjötugur að
aldri.
Við Kata þökkum Gústa áratuga
vináttu sem aldrei bar skugga á. Við
sendum Ernu, börnunum og öðrum
aðstandendum einlægar samúðar-
kveðjur.
Guð blessi minningu Gústavs Ax-
els.
Gísli G. Auðunsson.
Elsku afi, það er komið að kveðju-
stund, en ég bíð þess að mæta þér á
ný þegar hlutverki mínu verður lok-
ið. Ég kveð þig með miklum söknuði.
Þú skipaðir stóran sess í lífi okkar
allra.
Þegar ég lít yfir farinn veg sé ég
hvernig þú hefur mótað líf mitt til
hins betra.
Fyrir það er ég þér einstaklega
þakklátur, afi.
Það hlutverk sem þú gegndir mót-
aði mig ekki bara sem persónu held-
ur varð það einnig til þess að mér
áskotnaðist elja til að sækja visku. Þá
visku kenndir þú mér að sækja í
gegnum lestur bóka frá vísindalegu
sjónarmiði. Ég heillast af því enn og
mun gera um ókomna tíð, hversu
fróðleiksfús þú varst, og hve mikla
visku þú hafðir að geyma. Sú visku-
leit, sem þú kenndir mér, er mér nú
töm. Þess vegna get ég látið drauma
mína rætast.
Þú varst sagnfræðingur af Guðs
náð, afi, og það vísaði mörgum veginn
í átt að settu marki.
En vegur veganna, er vegur ljóss-
ins og þann veg kappkostaðir þú enn-
fremur að beina okkur inn á.
Þú miðlaðir því til okkar allra í
verki. Ég sá þig oft lesa heilaga ritn-
ingu og það nægði mér.
En þegar þú spurðir einn daginn á
unglingsárum mínum heima á Húsa-
vík:
„Hver var það sem skrifaði boð-
orðin tíu? Var það Guð eða Mós-
es?“ … kviknaði ljós innra með mér.
Ég vildi geta svarað þeirri spurningu
og hóf að lesa Gamla testamentið. Í
kjölfarið gafstu mér Biblíuna, og ég
sá að bók bókanna, ásamt öllum hin-
um bókunum þínum, var merkt með
Ex-libris.
Þegar ég komst til vits og ára sá ég
að Ex-libris þýddi bókamerki, og að á
miðöldum völdu menn að merkja
bækurnar sínar með slíku tákni. Oft-
ast var um vopn að ræða. Núna sit ég
hér með gömlu Biblíuna þína, og sé
að þitt Ex-libris sýnir mynd af lambi
á innanverðri bókarkápunni. Ég sé
að þú merktir allar þínar bækur með
þessu bókamerki, og það segir mér
bara eitt. Það segir mér að þú áttir
Krist að leiðtoga og vopni í barátt-
unni við hið illa á meðan þú lifðir.
Kæri afi, alveg eins og við öll hin
syndgaðir þú en það sem skiptir
mestu máli hér er að þú sóttist ávallt
eftir fyrirgefningu, og að þú barst
Krist í hjarta þér. Það gefur okkur
von þegar guðspjallamaðurinn Jó-
hannes skrifar: „ Því svo elskaði Guð
heiminn að hann gaf son sinn einget-
inn til þess að hver sem á hann trúir
glatist ekki heldur hafi eilíft líf.“
Ég veit í hjarta mínu að Guð kallar
þig heim til sín og til Sonarins.
Þú opnaðir augu mín fyrir Guðs-
ríki og fyrir veginum til frelsunar.
Það er sú stærsta gjöf sem nokkrum
manni getur áskotnast. Það er erfitt
á köflum að vera langt í burtu frá
fjölskyldunni, sérstaklega á degi sem
þessum. Amma sagðist vita að þú
hefðir kosið að sjá mig einbeittan yfir
námsbókunum þessa dagana.
Ég ætla að virða það, afi, og kom-
ast skrefinu nær settu marki. Mínar
læknabækur ætla ég að gefa sama
Ex-libris og þitt. En umfram allt
verður sjálft líf mitt merkt
Kristi … þökk sé þér.
Guð geymi þig að eilífu, afi
minn … vinur, og barnabarn kveður
þar til leiðir okkar mætast á ný.
Ég sendi mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur héðan frá Árósum.
Halldór Bjarki Einarsson.
Gústav Axel
Guðmundsson
✝ Haraldur Karls-son fæddist á
Fljótsbakka 8. októ-
ber 1936. Hann and-
aðist á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á
Akureyri aðfara-
nótt 10. nóvember
síðastliðins. Hann
var sonur hjónanna
Einars Karls Sig-
valdasonar frá
Fljótsbakka, f.
13.10. 1906, d. 11.9.
1970, og Sigrúnar
Haraldsdóttur frá
Heiðarseli, f. 19.10. 1903, d. 27.7.
1988. Haraldur átti eina alsystur,
Söru, og fjögur uppeldissystkini,
þau Björn Kristinsson, Rósu Dag-
mar Björnsdóttur, Kjartan Jóns-
son og Hólmfríði Jónsdóttur.
Í júní árið 2000 kvæntist Har-
aldur Guðrúnu Helgu Friðriks-
dóttur frá Akureyri. Guðrún á
þrjú börn frá fyrra hjónabandi,
Sigurlínu, Friðrik og Þorlák, og
fjögur barnabörn. Þau slitu sam-
vistir sumarið 2007.
Haraldur ólst upp á Fljóts-
bakka og bjó þar nánast alla sína
ævi. Hann vann á sláturhúsinu á
Svalbarðseyri á sínum yngri árum
ásamt því að stunda búskap á
Fljótsbakka. Í seinni tíð, þegar
synirnir voru teknir að mestu við
búskapnum, vann hann á sumrin
við ýmis grjóthleðslustörf gam-
alla torfbæja, kirkjugarða og
fleira. Haraldur hafði yndi af
dansi, söng, skíða- og gönguferð-
um og notaði sér það við hvert
tækifæri.
Útför Haraldar fer fram frá
Þorgeirskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13. Jarðsett verð-
ur í Einarsstaðakirkjugarði.
Haraldur kvænist
hinn 8. apríl 1961 Sig-
urbjörgu Helgu Hall-
dórsdóttur frá Litla-
Hvammi á Svalbarðs-
strönd, þau slitu
samvistir 1998. Þau
eignuðust fjóra
drengi: 1) Karl, f.
31.10. 1961, sambýlis-
kona Anna Dóra Þor-
geirsdóttir, sonur
þeirra Þorgeir Auð-
unn, fyrir á Karl dótt-
urina Hafdísi og Anna
Dóra soninn Valgeir.
2) Halldór, f. 5.9. 1963, d. 22.11.
1978. 3) Sigurður, f. 10.9. 1964. 4)
Ólafur, f. 1.2. 1971, sambýliskona
Elín Hólmfríður Gunnlaugsdóttir,
þau eiga þrjú börn, Helgu Maríu,
Arnar Frey og Harald Andra.
Elsku Halli, það sárt að þurfa að
kveðja þig, það er allt of snemmt!
Þú varst kominn heilshugar aftur í
sveitina í litla húsið þitt og það var
til svo margs að hlakka.
Við söknum þín mikið og þú lifir
áfram í hjörtum okkar þar sem við
eigum svo mörg ár af dýrmætum
minningum.
Ég kynntist þér fyrst fyrir 17
árum þegar við Óli sonur þinn tók-
um saman. Þú varst alltaf svo in-
dæll og kátur, syngjandi og far-
andi með vísur. Það var alltaf jafn
gaman að vera nálægt þér, þú
skiptir aldrei skapi og alltaf var
stutt í grínið. Ein besta minning
mín um þig er þegar við löbbuðum
saman yfir Heljardalsheiði í sum-
ar, þig hafði alltaf langað þessa
leið og lést loks verða af því og ég
er svo ánægð að ég skyldi labba
með þér, það er mér dýrmæt
minning.
Þegar við Óli fluttum austur
1998 og tókum við búskapnum á
Fljótsbakka bjóst þú áfram hjá
okkur um tíma, það var okkur mik-
ils virði og þú hjálpaðir okkur mik-
ið. Helga María var þá eins árs og
þið dýrkuðuð hvort annað.
Þegar strákarnir fæddust var
það sama með þá, afi var svo in-
dæll og góður við barnabörnin.
Þau sakna þín mikið, en eiga góðar
minningar um þig og verða dugleg
fyrir afa.
Ég kveð þig Halli minn með vísu
eftir þig, hvíldu í friði og vertu
duglegur að dansa!
Kveðju bónda ber frá mér
og börnum þínum vænum.
Ljóssins faðir lýsi þér
og líti eftir bænum.
Þín tengdadóttir
Elín.
Haraldur Karlsson
✝
Elskuleg eiginkona mín og móðir okkar,
GUÐLAUG ELÍN HALLGRÍMSDÓTTIR,
Svertingsstöðum 2,
Eyjafjarðarsveit,
lést að kvöldi fimmtudagsins 15. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Haraldur Tryggvason
og börn.