Morgunblaðið - 07.12.2007, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 2007 35
sérstaklega eftir að amma hætti að
vinna í Ísstöðinni. Afi var á vellinum,
svo ég beið alltaf eftir vallarvagnin-
um til að taka á móti honum.
Við gerðum margt saman og lærði
ég mikið af afa mínum, og sögurnar
sem hann hafði að segja frá því hann
var ungur voru skemmtilegar. Sög-
urnar af sjónum og lífinu fyrir vestan
stóðu alltaf fyrir sínu, og þegar hann
var mjólkurdrengur; yndislegar
minningar.
Það var alveg æðislegt að geta átt
svona margar stundir með þeim. Við
skelltum okkur alloft með rútunni í
Njarðvíkina eða Keflavíkina í heim-
sókn til Mæju og Öldu. Það var
ósjaldan sem þær ferðir enduðu í
hláturskasti hjá okkur ömmu, sér-
staklega þegar afi datt inn í rútuna.
Æðibunugangurinn í þér, maður,
sagði amma og svo hlógum við eins
og vitleysingar en veltum lítið fyrir
okkur hvort hann væri slasaður.
Afi átt eitt gott ráð við flensu, og
var það óspart notað, en maður varð
að vera orðinn fermdur. Komdu, vina
mín, ég skal redda þér, og svo fórum
við inn í skáp og upp tók hann koní-
aksflösku. Svona, taktu nú einn góð-
an, þetta drepur allt.
Og miðað við hvað hann var alltaf
hress þá ætti maður nú kannski að
fara að taka þennan sið upp.
Ég á stórar góðar minningar um
ömmu og afa og munu þær fylgja
mér um ókomna tíð.
Ég var „passari“ þegar amma fór á
spítala og sá þá um að afa myndi nú
ekki leiðast og við björguðum okkur,
og svo þegar afi fór á spítala þá bað
hann mig um að vera í Heiðartúninu
og passa ömmu fyrir hann, þá svaf ég
bara í rúminu hjá henni og áttum við
stundum erfitt með að sofna, urðum
alltaf að tala svo mikið. Það var svo
mikið brölt í afa í svefni að ég svaf
bara á dívaninum hans Nonna þegar
amma var ekki heima.
Jól og áramót í Heiðartúninu fylla
mikið í minningum mínum, jólagjafa-
innpökkun, jólakortaskrif, pakka-
dreifing með Nonna, aðfangadags-
kvöld með þeim, jólafjölskylduboðið
á jóladag, kjúklingurinn á annan í jól-
um og svo áramótafjör með rakettum
og slysum, smáóheppni inni á milli.
Já, margar eru minningarnar og
endalaust get ég haldið áfram, en
þetta er svona sitt lítið af upprifjun-
um mínum og vil ég þakka elskulegu
ömmu minni og afa fyrir að hafa ver-
ið svona stór hluti af mínu lífi.
Ég elska ykkur og þið munuð alltaf
fylgja mér, hvar sem ég er í heim-
inum.
Afi minn, takk fyrir allt, Jónsi
minn og Katrín María biðja að heilsa.
Kæru ættingjar, kveðjutíminn er
kominn.
Bára Inga.
Elsku afi okkar. Í dag kveðjum við
þig með sorg og söknuð í hjarta en
alltaf munum við minnast þeirra
mörgu góðu stunda sem við áttum
saman. Frá því við munum eftir okk-
ur hefur alltaf verið svo gott að koma
til þín, hvort sem það var í Heiðar-
túnið til ykkar ömmu eða á Garð-
vang. Alltaf tókst þú á móti okkur
með bros á vör og bauðst okkur eitt-
hvert góðgæti og aldrei slógum við
hendinni á móti því, gotteríið hjá afa
stóð alltaf fyrir sínu.
Höfum við í gegnum tíðina brallað
ýmislegt skemmtilegt saman t.d.
hnýtt á, málað húsið og grindverkið
sem þú hugsaðir alltaf svo vel um,
farið saman í hjólatúr út á Skagann
og skoðað fuglalífið, ísrúnturinn á
sunnudögum var mjög vinsæll og að
ógleymdum sögustundunum um sjó-
ferðirnar þínar á togurunum í gamla
daga, sem okkur öllum þótti svo gam-
an að hlusta á. Við gátum hlustað aft-
ur og aftur og alltaf var þetta jafn
spennandi. Við barnabörnin kunnum
orðið þessar sögur utan að og mun-
um við í framtíðinni segja okkar
börnum frá þeim og lýsa því hversu
duglegur og hjartahlýr þú varst.
Öll jól síðan mamma og pabbi byrj-
uðu að búa voruð þið amma hjá okkur
á aðfangadagskvöld og hefur okkur
alltaf fundist við vera mjög heppin að
fá að hafa ykkur heima. Bara að sjá
þig syngja með sálmunum í messunni
í útvarpinu fannst okkur alveg frá-
bært og það tilheyrði orðið jólunum.
Þessi jólin verður þín sárt saknað,
elsku afi, en öll geymum við þig í
hjarta okkar.
Við viljum þakka fyrir öll þessi ár
sem við fengum með þér, þau eru
okkur mjög dýrmæt. Við vitum vel að
það er tekið vel á móti þér og þú ert
kominn á góðan stað til hennar
ömmu. Elsku afi, þú munt alltaf eiga
stað í hjarta okkar.
Þín barnabörn,
Inga Lára og Helgi Þór.
Elsku afi, þá ertu búinn með kvót-
ann í þessu lífi og kominn á annan og
betri stað þar sem hún Inga amma
tekur á móti þér. Þegar ég sit hérna
við tölvuna og hugsa um allar góðu
stundirnar sem við áttum saman,
verður mér það ljóst hversu heppinn
ég var að eiga þig sem afa. Þú varst
sérstakur maður sem áttir engan
þinn líkan. Fyrir mér varstu hörku-
kall sem lét aldrei deigan síga, kvart
og kvein voru orð sem einfaldlega
voru ekki til í þínum bókum. Þér þótti
það t.d. ekkert tiltökumál að hjóla inn
í Keflavík til þess að sækja lyf fyrir
ömmu. Einnig hnýttir þú á í vaska-
húsinu og leyfðir okkur krökkunum
að taka þátt í því með því að greiða
krókana.
Í vaskahúsinu var allt eftir þínu
höfði, úrklippur úr dagblöðum
prýddu veggina ásamt gömlu sjón-
varpi sem búið var að taka lampann
úr. Gömul gardínuslá var notuð til
þess að leggja hnýtta krókana á. Þú
kunnir svo sannarlega að redda hlut-
unum. Þarna sátum við oft saman og
hnýttum á meðan þú sagðir mér
skemmtilegar sögur af því þegar þú
varst á togurunum í gamla daga og af
uppvaxtarárum þínum á Snæfells-
nesi.
Þær eru margar sögurnar sem ég
gæti rifjað upp, t.d. slönguskinns-
skórnir sem þú gafst ömmu, sagan af
því þegar trollpokinn kom upp vit-
lausum megin á Geir og margar
fleiri. Ég mun seint gleyma þessum
sögum og eflaust á ég eftir að rifja
þær upp með reglulegu millibili í
framtíðinni.
Einn af þínum helstu kostum var
sá að þú varst aldrei tímabundinn,
það var alveg sama hvenær maður
kom í Heiðartúnið, þú varst alltaf
tilbúinn að gefa þér tíma til þess að
ræða málin eða taka hjólreiðatúr út á
Skaga.
Mér er sérstaklega í minni ein ferð
sem við fórum saman á sjómanna-
daginn fyrir nokkrum árum. Þá fór-
um við í siglingu með Unu úr Garði.
Þegar Unan var komin út af Skag-
anum var stoppað og mönnum boðið
að prófa flotgalla. Þú varst nú ekki
lengi að hugsa þig um og skelltir þér í
sjóinn rúmlega áttræður. Þetta
fannst honum föður mínum nú ekki
vera mjög gáfulegt og lét mig heyra
það fyrir að hafa ekki reynt að stöðva
þig í þessari vitleysu. Mér finnst
þetta atvik hinsvegar lýsa því vel
hvaða viðhorf þú hafðir til lífsins. Þú
varst ekkert að leggjast upp í sófa og
bíða eftir því að lognast út af. Mér
finnst það einnig lýsa því vel hvernig
þú varst þegar mamma spurði þig
hvernig þú hefðir það örfáum dögum
áður en þú hvarfst á braut. Þú svar-
aðir jákvæður að vanda: ,,Ég hef það
fínt“ og svo brostirðu.
Ég gæti sennilega skrifað margar
blaðsíður í viðbót en nú er víst komið
að kveðjustund. Ég kveð þig, afi
minn, með miklum söknuði en jafn-
framt stolti og gleði yfir því að hafa
fengið að kynnast þér og njóta leið-
sagnar þinnar á æskuárunum. Þú ert
einn af þeim mönnum sem ég hef litið
hvað mest upp til um ævina og ég tel
það hafa verið forréttindi að fá kynn-
ast þér. Vertu sæll, afi, og megi Guð
geyma þig um ókomna tíð. Ég bið þig
að flytja góðar kveðjur til Ingu
ömmu, sjáumst síðar.
Knútur Rúnar.
Minningar um góðan mann sem
fallinn er nú frá streyma á þessum
tímamótum. Afi minn lifði í 92 ár.
Ævi hans telur einar mestu breyt-
ingar sem íslenska þjóðin fór í gegn-
um. Hann fæddist rétt fyrir fyrri
heimsstyrjöldina, var á besta aldri í
seinni heimsstyrjöldinni og sagði
margar sögur frá þeim tíma sem aðr-
ir kunna betur en ég.
Ég hef alltaf verið stolt af honum
afa mínum og ef ég hitti fólk ættað úr
Garðinum spyr ég hvort það þekkti
ekki hann Ögmund í Heiðartúni eða
Ingigerði. Afi var alltaf að segja sög-
ur og tengdust þær sjómannsárunum
og Snæfellsnesi. Hann safnaði litlum
steinum úr fjörum landsins sem urðu
svo óendanlega fallegir þegar búið
var að slípa þá og lakka. Hann rækt-
aði kartöflur í Leirunni og fór í
eggjaleit. Hann ferðaðist um á reið-
hjóli eða tók rútuna á milli bæja.
Honum þótti óendanlega vænt um
börnin sín og eiginkonu. Hann bjó
þeim yndislegt heimili sem ávallt var
gott að koma á. Það var gæfa ömmu
og afa að börnin fluttu ekki langt
þegar þau fóru að stofna sínar fjöl-
skyldur. Fengu þau þannig tækifæri
til að vera í miklum samskiptum við
fólkið sitt alla tíð.
Æskustöðvarnar eru svo stór hluti
af sjálfsmynd hvers og eins og þann-
ig var það með afa minn. Hann talaði
svo fallega um Sandarana og Ingj-
aldshólskirkju og allt sem kom að
vestan. Það var svo gaman að fara
með honum vestur á Snæfellsnes því
þar ólst hann upp. Afi smitaði afkom-
endur sína með virðingu sinni fyrir
Snæfellsnesinu og jöklinum fagra.
Afi lét sig aldrei vanta í veislur,
það þurfti ekki að bjóða honum tvisv-
ar, hann kom alltaf með bros á vör og
naut þess að vera með fólkinu sínu.
Ein sú skemmtilegasta minning sem
ég á er síðan ég gifti mig og við tvö
stigum dans í veislunni. Það var svo
gaman, hann á níræðisaldri sveif um
gólfið eins og unglamb og leiddi mig
eins og prinsessu.
Núna nálgast jólin og verður jóla-
boðið án hans í fyrsta skiptið. Það
verður skrýtið að dansa kringum
jólatréð með litlu börnunum og jóla-
sveinunum og sjá ekki brosið á and-
liti afa. Það er samheldinn hópur sem
kveður nú með þakklæti yndislegan
mann sem þótti óendanlega vænt um
fólkið sitt og því um hann.
Með þakklæti fyrir allt.
Ingigerður Sæmundsdóttir.
Nú er hann elskulegi afi fallinn frá.
Er ég mikið þakklát fyrir að hafa
fengið það tækifæri að alast upp sem
barn með ömmu og afa hinum megin
við götuna. Það voru ófáar stundirn-
ar sem ég átti með þeim. Afi og ég
vorum góðir félagar og kenndi hann
mér margt. Ég eyddi mörgum stund-
unum með honum í kartöflugarðin-
um og hann kenndi mér hvernig ætti
að rækta kartöflur. Jú, svo sá afi til
þess að ég fengi mitt fyrsta hjól,
hann tók gamla hjólið hans Nonna
frænda og gerði það upp, sprautaði
það fallega rautt og ég man enn svip-
inn á honum þegar hann sýndi mér
hjólið, hann var svo stoltur.
Ég mun mikið sakna afa og einnig
hún Marianna mín. Elsku afi, Mari-
anna vildi að ég léti þig vita hversu
sárt hún mun sakna þín þegar hún
kemur til Íslands. Hún átti það svo
oft til að koma við hjá þér þegar hún
var á leið heim til ömmu og afa. Alltaf
bauðstu henni nammi en hún er ekki
mikið fyrir nammi og afþakkaði en
þú tókst það samt og lést nammið
alltaf í vasann hennar. Steve biður
líka fyrir kveðju og þótti honum vænt
um að hafa haft tækifæri til að hitta
þig og hlusta á sjóarasögurnar. Þó
svo að tungumálið hafi ekki verið það
sama komst þetta allt til skila og það
var engin spurning hversu mikið þú
naust þess að vera á sjónum, þú ljóm-
aðir alltaf þegar þú talaðir um hann.
Síðast þegar ég sá þig í apríl hafði
ég það á tilfinningunni að ég mundi
ekki sjá þig aftur. Það var í fyrsta
skipti sem þú raukst ekki upp og
sagðir Jona mín. Þú mundir alltaf
eftir mér og vissir nákvæmlega hvar
ég bjó þó svo það liði ár á milli þess
sem við sæjumst.
Afi. Við munum sakna þín mikið en
nú ertu kominn á góðan stað og til
hennar Ingu ömmu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Guð geymi þig.
Jona og Marianna.
Elskulegi afi og langafi.
Við kveðjum þig í dag, að vísu
verðum við ekki öllsömul til staðar,
en í huganum verðum við til staðar
og sjáum á eftir virkilega góðum
manni kveðja þennan heim og fara
yfir þar sem allir hafa það gott.
Tilhlökkunin er örugglega mikil
hjá henni Ingu ömmu að geta átt góð-
ar stundir með þér aftur. Þið voruð
svo elskuleg, og höfðuð sko alveg
stjórn á því hvað þið áttuð mikið af
barnabörnum og barnabarnabörn-
um, og nöfnin mundir þú mikið til
langt fram á þitt síðasta lifiár. Það
lýsir bara hversu mikið þú hugsaðir
til okkar allra og allir komu þér við.
Hvíl í friði elsku afi.
Stínubörn, tengdabörn og
barnabörn.
Elsku langafi Ögmundur. Nú er
kominn tími til að kveðja að sinni. En
við eigum eftir að hittast aftur á
himninum.
Elsku afi. Takk fyrir kærleikann
sem þú gafst okkur. Einnig allt sem
þú gafst okkur með brosi þínu og orð-
um. Við eigum góðar minningar frá
því að við fluttum í Garðinn. Eins og í
fyrsta skiptið sem þú komst að heim-
sækja okkur með stóra saltfiskinn.
Þú sagðir að hann væri besti fisk-
urinn og sagðir okkur sögur af sjó-
mennsku þinni. Amma mín sagði að
við værum heppnar að eiga svona
góðan og kærleiksríkan langafa og að
við skyldum muna að njóta þess. Við
munum líka þegar við heimsóttum
þig í Heiðartún. Þú tókst alltaf á móti
okkur með brosi á vör og lítilli kóka
kóla flösku úr gleri. Þú vissir að okk-
ur líkaði það vel.
Elsku afi, takk fyrir að hafa okkur
í huganum þínum og að þekkja okkur
alltaf. Það skipti ekki máli þó að við
værum hinum megin á hnettinum. Þú
fylgdist samt alltaf með okkur því
kærleikur þinn var án landamæra.
Elsku langafi, þú verður alltaf í
hjarta okkur.
Julia Esther og þínar
langafastelpur
Linda Lucia og Rakel Victoria.
✝
Ástkær systir okkar,
MARGRÉT K. BJARNADÓTTIR,
Egerisvej 41,
Skive,
Danmörku,
lést mánudaginn 19. nóvember á líknardeild
sjúkrahússins í Skive.
Útför hennar var gerð frá Egeriskirkju, Skive,
24. nóvember.
Halldóra Bjarnadóttir,
Svandís Bjarnadóttir,
Guðrún Bjarnadóttir,
Ingimar Bjarnason.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SNORRI ÞORLÁKSSON
frá Siglufirði,
Flúðaseli 86,
lést þann 29. nóvember sl. á Líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna. Við viljum sérstaklega koma á framfæri
innilegu þakklæti til starfsfólks Líknardeildarinnar í
Kópavogi fyrir frábæra umönnun föður okkar. Hann
dáði hverja og eina ykkar og sagði ykkur englana
sína. Það eru orð að sönnu.
Guð blessi ykkur og verk ykkar.
Snorri Snorrason, Inga Þóra Jónsdóttir,
Bryndís Halldóra Jónsdóttir, Birgir Blomsterberg,
Smári Jónsson, Sólveig Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Vinur okkar,
JÓN PÁLMI KARLSSON
(Jónsi)
verkamaður,
Heiðarbraut 37,
Akranesi,
áður til heimils í Skorholti,
Melasveit,
varð bráðkvaddur á heimili sínu sunnudaginn 2. desember.
Útför hans fer fram frá Akraneskirkju þriðjudaginn 11. des-
ember kl. 13.00.
Jarðsett verður í Saurbæjarkirkjugarði á Hvalfjarðarströnd.
Jón Sveinsson, Guðrún Magnúsdóttir.
✝
Sonur okkar og bróðir,
ÖRN CLAUSEN,
andaðist þriðjudaginn 27. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Starfsfólki á heimili hans, deild 19, Landspítalanum í Kópavogi, eru
færðar hjartans þakkir fyrir frábæra umönnun í áratugi.
Anna Þóra Thoroddsen,
Örn Clausen, Guðrún Erlendsdóttir
og systkini.