Morgunblaðið - 07.12.2007, Blaðsíða 36

36 FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Níels RafnNíelsson fæddist
á Hofsósi 19. desem-
ber 1944. Hann lést
á líknardeild LSH í
Kópavogi 27. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Níels Hermannsson
frá Ysta-Mói í Fljót-
um, f. 27. júlí 1915,
d. 5. september
1997, og Hrefna
Skagfjörð frá Hofs-
ósi, f. 13. júní 1921.
Þau skildu þegar
Níels var fjögra ára. Eldri bræð-
ur Níelsar eru: Hermann Páll, f.
1. október 1941, og Björn Jón, f.
18. nóvember 1942. Systkini
Níelsar, börn Hrefnu og Þórðar
Kristjánssonar, f. 27. september
1926, d. 21. október 1988, eru:
Halldóra Kristbjörg, f. 4. nóv-
ember 1949, Þórður Pálmi, f. 2.
júní 1953, og Guðrún Elín, f. 26.
apríl 1960, d. 11. febrúar 1961.
Systir Níelsar, dóttir Níelsar og
Steinunnar Jóhannsdóttur, f. 27.
desember 1918, d. 14. janúar
2005, er Hanna, f. 15. júní 1954.
Níels Rafn kvæntist 30. desem-
ber 1966 Guðbjörgu Elsu Sigur-
jónsdóttur frá Sauðarkróki, f. 25.
september 1946, dóttur Sigurjóns
Þóroddssonar frá Alviðru í Dýra-
firði f. 16. september 1914, d. 23.
nóvember 1997, og Huldu Sig-
urbjörnsdóttur frá Grófargili í
Seyluhreppi, f. 4. september
1922. Börn Níelsar og Guð-
bjargar eru: 1) Sig-
urjón Ómar, f. 9.
september 1965, 2)
Anna Björg, f. 29.
janúar 1970, maki
Sigurður Sigurðs-
son, f. 11. desember
1971, börn þeirra
eru Arnar Bjarki, f.
3. maí 1992, Glódís
Rún, f. 12. febrúar
2002, og Védís
Huld, f. 5. janúar
2004, og 3) Níels
Birgir, f. 4. október
1978, sambýliskona
Svanborg Gísladóttir, f. 6. apríl
1978.
Níels gekk í barnaskólann á
Hofsósi og unglingaskóla í Reyk-
holti, en lauk síðan miðskólaprófi
frá Laugarvatni. Níels vann fram-
an af í byggingarvinnu í Skaga-
firði með föður sínum á sumrin,
en var á vertíðum á vetrum. 1965
fluttu Níels og Guðbjörg til
Reykjavíkur og síðar í Kópavog.
Níels hóf nám í bifvélavirkjun
meðfram vinnu, og rak til margra
ára Bifreiðaverkstæði Harðar og
Níelsar í Kópavogi ásamt Herði
Þorvaldssyni. Níels var virkur fé-
lagi í Björgunarsveitinni Stefni í
Kópavogi og sat m.a. í almanna-
varnanefnd Kópavogs. Níels og
Guðbjörg bjuggu alla tíð í Kópa-
vogi, lengst af í Brekkutúni 1,
sem þau byggðu sjálf.
Útför Níelsar verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku pabbi.
Það er með söknuði sem ég
skrifa þessar línur til að minnast
þín. Kallið kom svo fljótt og þó að
þú værir orðinn svona mikið veikur
var ég samt svo óviðbúinn. Það var
sárt að vera svona langt í burtu
þegar þú kvaddir þetta líf. Ég hefði
viljað vera hjá þér á þeirri stundu,
en því miður varð það ekki þannig.
Ég er þakklátur fyrir síðasta dag-
inn sem við áttum saman. Þann dag
kvöddumst við með kossi og faðm-
lagi og ósk þinni um að ég myndi
gera góð viðskipti í ferð minni.
Sennilega vissir þú þá að stutt væri
eftir og að þetta væri okkar síðasti
dagur saman. Ég er þakklátur fyrir
þessa stund með þér og fannst við
ná vel saman. Það var gott að geta
orðið við ósk þinni og fært þér bók-
ina sem þú baðst um áritaða af höf-
undi. Ég náði reyndar ekki að klára
mín viðskipti í þessari ferð, en náði
samt að koma á samböndum sem
gætu orðið gott upphaf að ein-
hverju nýju, þökk sé þér. Það var
ekki gott upplifa hvað þú varst
kvalinn og veikur síðustu dagana
og að vita að þér fannst þetta ekki
vera neitt líf sem þú áttir síðustu
vikurnar. Því er það í sjálfu sér
léttir að þú þurftir ekki að upplifa
meira af slíku. Þú varst alltaf sjálf-
stæður og vanur að sjá um þig og
þína sjálfur og því hefði þér þótt
erfitt að vera upp á aðra kominn
eins og stefndi í. Það koma margar
minningar upp í hugann þegar ég
hugsa til þín og þær eru allar góð-
ar. Það var gott að eiga þig sem
föður og ég lærði svo sannarlega
margt af þér og er ég þakklátur
fyrir það. Þú bjóst yfir miklum
hæfileikum sem þú fórst alltaf svo
vel með og ég held að það sé næst-
um ekki neitt sem þú ekki gast eða
kunnir. Ég er þakklátur fyrir að
hafa fengið eitthvað af þínum hæfi-
leikum, því þeir hafa nýst mér vel.
Þú hafðir lag á að gefa manni laus-
an tauminn til að prófa sig áfram
og gera tilraunir, en ef maður var á
rangri leið gat maður treyst á hjálp
þína til að komast á rétta sporið.
Það verður gott á komandi tíma
að geta yljað sér við þær góðu
minningar sem ég á um þig. Það
var svo margt sem við gerðum
saman í gegnum tíðina. Öll ferða-
lögin sem við fórum eiga sinn stað í
minningunni. Ég held að það sé
varla til sá staður á landinu okkar
sem þið mamma fóruð ekki með
okkur á. Ekki er hægt að gleyma
ferðunum sem við fórum saman
með björgunarsveitinni, bæði á æf-
ingum, ferðalögum og í leitum. Sem
strákgutti upplifði ég sumar þess-
ara ferða sem svaðilfarir, en veit í
dag að alltaf var farið af öryggi.
Ég mun bara eiga og geyma góð-
ar minningar um þig, pabbi minn,
ásamt þakklæti fyrir allt sem þú
gafst af þér. Það er gott til þess að
vita að þú þarft ekki að kveljast
lengur og þarft ekki að upplifa það
að verða öðrum algjörlega háður.
Ég veit að það var þér eins og okk-
ur öllum erfitt síðustu dagana að fá
þær fréttir að mamma væri orðin
veik líka. En þú mátt vita að við
munum standa saman með henni
og að reynslan sem við öðluðumst í
þínum veikindum mun nýtast okk-
ur til að sigrast á hennar baráttu.
Elsku pabbi, takk fyrir mig og allt
það sem þú gafst mér.
Þinn sonur
Ómar.
Ég var og er pabbastelpa, enda
eina dóttir föður míns. Þegar ég
var lítil notaði ég hvert tækifæri til
að kúra hjá honum. Á kvöldin þeg-
ar við horfðum á sjónvarpið, sat ég
við hægri hlið pabba og hann lagði
höndina yfir axlir mínar. Ég beið
við gluggann eftir að hann kæmi
heim frá vinnu, og þegar hann
keyrði inná planið stökk ég niður
stigana til að fagna honum. Svona
leið æskan. Pabbi var hetjan mín.
Pabbi var bílakall. Hann tók gamla
bíla og gerði upp sem nýja. Einn af
þeim var Range Rover, sem við
eignuðumst. Þennan bíl endur-
byggði hann tvisvar sinnum og á
honum ferðuðumst við um landið.
Það er varla til sá staður sem við
komum ekki til.
Foreldrar mínir eru úr Skaga-
firði, þangað var farið á hverju
sumri og alltaf í Fljótin, þar sem
pabbi ólst upp að hluta. Ég fann að
Fljótin voru honum afar kær og þó
ég hafi aldrei verið þar lengur en í
sumarfríum eru þau mér það einn-
ig. Ég held að honum hafi liðið best
þegar hann var þar að veiða. Þegar
Arnar Bjarki sonur minn var orð-
inn nógu gamall til að halda á stöng
var honum boðið með afa og ömmu
til veiða í Fljótum. Þar fékk hann
maríulaxinn sinn. Beit veiðiuggann
af eins og afi sagði til um og missti
sína fyrstu barnatönn í leiðinni.
Elsku pabbi minn, þegar ég
kynntist Sigga tókuð þið mamma
honum strax opnum örmum og við
fórum fljótlega að búa í kjallaran-
um í Brekkutúni. Sú aðstoð sem þið
veittuð okkur þá var ómetanleg,
sem og allt sem þið mamma hafið
gert fyrir okkur í gegnum tíðina.
Þegar við fluttum í okkar fyrstu
íbúð var gott að eiga þig að pabbi,
því allt sem þú gerðir var unnið af
mikilli vandvirkni og yfirvegun.
Einhvern veginn gengur maður
út frá því vísu að foreldrar manns
verði fjörgamlir. Að maður hafi
nægan tíma með þeim. Að börnin
manns fái að njóta þeirra lengi og
skapa með þeim góðar minningar.
En Glódís Rún og Védís Huld eru
svo litlar að þær hafa ekki fengið
sinn tíma með afa. Ég mun ekki
láta þær gleyma þér.
Ég er þakklát fyrir þann tíma
sem við áttum saman og að ég var
hjá þér síðustu dagana. Ég hugga
mig við að þú sért á góðum stað og
að það sé eitthvað þarna fyrir
handan sem taki við. Elsku pabbi,
minning þín lifir í hjörtum okkar.
Anna Björg.
Kveðja til bróður
Tíminn flýgur áfram og hann teymir mig
á eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það hvert
hann fer.
En ég vona bara að hann hugsi svolítið
hlýlega til mín
og leiði mig á endanum aftur til þín.
(Megas)
Já, tíminn líður hratt og við erum
orðin fullorðin, og núna ert þú far-
inn frá mér, stóri bróðir.
Þegar ég sest niður til að skrifa
þessar línur er erfitt að finna orð til
að lýsa hvernig það er að kveðja
þann sem í mörg ár var stór hluti af
lífi mínu. Þú varst næstum 10 ára
þegar ég stormaði inn í líf þitt,
pabba, Bjössa og Hermanns. Þið
tókuð mér eins og sönnum herra-
mönnum sæmir, sem lítilli prins-
essu, og gáfuð ykkur alltaf tíma til
að tala, hlusta og leika. En ekki
minnst að gantast, því það er þann-
ig sem ég man þig, alltaf að gera að
gamni þínu og viljugur að leika og
tala við litlu systur.
Ég man eftir eftirvæntingunni
þegar von var á þér í jóla- eða
páskafrí. Það var erfitt að bíða, en
ég sat þolinmóð við stofugluggann
sem sneri í suður og fylgdist með
öllum bílum sem keyrðu í átt að
Hofsósi, það varð oft löng bið, svo
löng að ég var löngu sofnuð þegar
þú komst.
Næstu daga var glatt á hjalla, við
spiluðum á spil og töluðum saman.
Núna erum við fullorðin og þú ert
horfinn úr þessu lífi, en við sem
þekktum þig komum til með að
bera minninguna um þig með okk-
ur um ókomin ár.
Hún er konan, sem kyrrlátust fer
og kemur þá minnst þig varir,
og les úr andvaka augum þér
hvert angur, sem til þín starir.
Hún kemur og hlustar, er harmasár
hjörtun í einveru kalla.
Hún leitar uppi hvert tregatár.
Hún telur blöðin, sem falla.
Og hún er þögul og ávallt ein
og á ekki samleið með neinum.
Því hún er sorgin, sem sefar hvert mein,
Og sífellt leitar að einum.
(Tómas Guðmundsson.)
Elsku Bugga, Ómar, Anna Björg,
Níels Birgir og fjölskyldur, við
biðjum algóðan Guð að vera með
ykkur á þessari sorgarstundu.
Hvíldu í friði, kæri bróðir,
þín
Hanna og fjölskylda.
Elsku Níels frændi, eða Brói,
eins og hann var oftast kallaður. Þá
er komið að kveðjustund, svo allt of
fljótt. Síðustu vikurnar voru þér
erfiðar, en þú stóðst þig eins og
hetja og kvartaðir aldrei, gerðir að
gamni þínu ef þér leið aðeins betur.
Það sýndi sig þegar ég heimsótti
þig á líknardeildina og það er ég
þakklát fyrir. Þú varst mér alltaf
svo góður og umhyggjusamur. Það
var mér ómetanlegt þegar þú
komst fárveikur í jarðarför dóttur
minnar. Ég á góðar minningar með
þér og eru þær óteljandi eins og
Níels Rafn Níelsson✝
Frænka okkar,
RAGNHEIÐUR HERMANNSDÓTTIR,
fv. deildarstjóri í
Landsbanka Íslands,
andaðist á Droplaugarstöðum v/Snorrabraut
að kvöldi 5. desember.
Systkinabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR SIGFÚSSON,
Stafholtsey,
lést á sjúkrahúsi Akraness miðvikudaginn
5. desember.
Sigríður Blöndal,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför elsku-
legs eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
JÓNS GUÐJÓNSSONAR
rafvirkjameistara,
Hjúkrunarheimilinu Eir,
áður Brautarlandi 6,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hjúkrunarheimilisins
Eirar fyrir einstaka umönnun og hlýlegt viðmót.
Arndís Guðjónsdóttir,
Guðjón Magnús Jónsson, Sigríður Þorláksdóttir,
Margrét Katrín Jónsdóttir,
Hrönn Guðjónsdóttir, Björn Baldvinsson,
Magnea Ólöf Guðjónsdóttir, Halldór Kjartansson Björnsson,
Arndís Guðjónsdóttir, Magnús Örn Guðmarsson,
Jón Þór Guðjónsson, Eva Björg Torfadóttir,
Hrafn Eyjólfsson,
Hrafnhildur Eyjólfsdóttir, Halldór Ingi Hákonarson,
Jón Örn Eyjólfsson
og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, afi og langafi,
Árni Hilmar Holm,
Seftjörn 20,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 4. desember.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd dætra, barnabarna og
barnabarnabarna,
Ingibjörg Sigtryggsdóttir.
✝
Okkar ástkæri sonur, bróðir og barnabarn,
JÓHANN VALDIMAR KJARTANSSON,
Grundargötu 64,
Grundarfirði,
sem lést á blóðlækningadeild Landspítala við
Hringbraut þriðjudaginn 27. nóvember,
verður jarðsunginn frá Stærra-Árskógskirkju,
Dalvíkurbyggð, laugardaginn 8. desember kl. 14.00.
Kjartan Jakob Valdimarsson, Auður Anna Gunnlaugsdóttir,
Valgeir Hólm Kjartansson,
Anna Júnía Kjartansdóttir,
Ágústa Bjarney Kjartansdóttir,
Valdimar Kjartansson, Kristin Jakobsdóttir,
Gunnlaugur Konráðsson, Valborg María Stefánsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn,
Ólafur Böðvarsson,
Skógarási,
lést fimmtudaginn 5. desember.
Inga Magnúsdóttir.