Morgunblaðið - 12.02.2008, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. FEBRÚAR 2008 29
MINNINGAR
✝ Gíslína VilborgSigursteins-
dóttir fæddist á
Akranesi 15. mars
1922. Hún andaðist
6. febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Sig-
ursteinn Haraldur
Þorsteinsson skip-
stjóri og Júlína
Gísladóttir fisk-
vinnslukona. Systir
Vilborgar er Sigríð-
ur, f. 16. júlí 1923.
Vilborg giftist
Stefáni Bjarnasyni, f. v. yfirlög-
regluþjóni, f. 18. janúar 1917, 6.
júní 1943. Börn
þeirra eru Sigrún, f.
9. maí 1943, maður
hennar er Árni
Björgvinsson, f. 26.
maí 1936, Viðar, f.
3. apríl 1949, kona
hans er Valdís
Ragnheiður Ívars-
dóttir, f. 20. mars
1948 og Bjarni, f. 2.
júlí 1961, kona hans
er Anna María Ing-
ólfsdóttir, f. 20.
október 1972.
Útför Vilborgar
fer fram frá Akraneskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Móðir mín verður til grafar bor-
in í dag. Hún lést aðfaranótt 6.
febrúar og þá trúlega södd lífdaga,
en mikil veikindi hafa hrjáð hana.
Miningin lifir um móður sem
ávallt var til staðar á heimilinu, en
það var hennar vinnustaður alla
tíð. Ég lít á það sem forréttindi
minnar kynslóðar að hafa alist upp
við þær aðstæður að tekið var á
móti manni í hvert skipti sem mað-
ur kom heim, hvort sem það var úr
skóla eða úr vinnu. Hádegismatur
var á borðum, uppdekkað borð í
kaffitímum.
Þegar frá leið þá nutu eldri börn
mín þessa einnig, en þau dvöldu
hjá henni löngum stundum í góðu
yfirlæti. Ég minnist þess er kona
mín byrjaði vinnu frá elsta
barninu og því var komið á dag-
heimili, sem var undanfari leik-
skóla, og líkaði vistin illa, þá fór
hún og sótti krakkann með þeim
ummælum að honum liði betur hjá
sér.
Hún var afar vel að sér og ágæt-
lega lesin. Ekki gafst henni kostur
á langri skólagöngu, en fór þó á
Alþýðuskólann á Laugarvatni og
settist þar í eldri deild og lauk
námi á einum vetri, en sakir van-
efna átti hún ekki kost á frekara
námi. Hún sagði mér frá því að
hún hefði grátið að fá ekki að
menntast meira eins og hugur
hennar stóð til.
Uppeldisaðstæður hennar voru
afar erfiðar, en hún missti föður
sinn 4 ára gömul. Systir hennar
Sigríður var ári yngri. Móðir
þeirra, Júlíana Gísladóttir, vann
myrkranna á milli til þess að sjá
heimilinu farborða, en þegar hún
missti mann sinn, Sigurstein Har-
ald Þorsteinsson skipstjóra, eftir 6
ára sambúð höfðu þau nýlega
keypt sér húsið Krók á Akranesi
sem stóð þar sem hús nr. 3 við
Krókatún er nú. Húsið var í skuld
og fjárhagurinn þess vegna mjög
knappur.
Kom það í hlut stóru systur að
gæta þeirrar yngri þegar móðirin
var í vinnu og veit ég að sú ábyrgð
markaði hana alla tíð.
Vanheilsa hrjáði hana alla henn-
ar ævi, sem gerði það að verkum
að hún vann aldrei utan heimilis-
ins, en þar var hennar vinnustaður
eins og að framan greinir. Sauma-
skapur og hannyrðir auk annarra
heimilisstarfa. Man ég að við eldri
systkinin gengum tíðum í heima-
saumuðum fötum og stundum
saumuðum upp úr gömlum. Þá var
hún mikil hannyrðakona eins og
margir fagrir gripir bera vott um.
Foreldrar mínir bjuggu lengst
af að Krókatúni 12, en þar byggðu
þau sér hús í landi Króks, en þar
bjuggu þau í yfir 40 ár. Síðar á
Höfðagrund og loks á Dvalarheim-
ilinu Höfða og vil ég vil færa
starfsfólki dvalarheimilisins bestu
þakkir fyrir frábæra umönnun í
veikindum móður minnar.
Viðar Stefánsson.
Jæja, elsku amma mín, þá ertu
búin að kveðja þennan heim. Þess-
ir síðustu ævidagar þínir voru ekki
góðir og vitum við hvað þér leið
illa og vonum að þér líði betur þar
sem þú ert núna. En ég ætla að
rifja upp allt það góða, yndislega
og eftirminnilegasta sem við áttum
saman.
Mínar bestu minningar síðan ég
var lítil eru flestar tengdar þér og
okkar tímum saman. Það voru ófá-
ar stundirnar sem við áttum sam-
an við eldhúsborðið á Krókatúninu
og ræddum um daginn og veginn.
Ég átti alltaf gott með að ræða
hlutina við þig og þú leiðbeindir
manni með margt. Ég gleymi aldr-
ei hvað það var gott að gista hjá
ykkur afa og vitandi það að ég
fengi maltbrauð með osti og heitt
kakó fyrir svefninn eða þegar ég
vaknaði. Það er eitt lag sem vekur
upp góðar og notalegar minningar
í fangi þínu þegar ég var lítil og
við sungum saman, það er Dansi,
dansi, dúkkan mín. Þetta lag hef
ég sungið fyrir mín börn og hugsa
ég alltaf til þín þegar ég raula það.
Þegar gelgjuskeiðið fór að gera
vart við sig var voða gott að koma
til þín og kvarta. Það kom líka fyr-
ir að ég bara pakkaði niður og
sagðist ætla að búa hjá ykkur og
var mér alltaf jafnvel tekið. Það er
ennþá verið að minna mig á þessi
æskuglöp í dag og er þá hægt að
hlæja að þessu. Það væri hægt að
skrifa margar blaðsíður um okkar
stundir saman og munu þær ætíð
lifa með mér. Vertu nú sæl, amma
mín, og á ég eftir að sakna þín en
minningin lifir.
Vilborg Viðarsdóttir.
Elsku amma,
þá er kallið komið. Kallið sem
þú ert búin að bíða eftir í nokkurn
tíma. Við horfum á eftir þér með
söknuði, en gott er að vita að núna
líður þér vel. Þú skilur eftir þig
góðar minningar hjá okkur, minn-
ingar sem við eigum um ókomna
tíð. Þegar ég hugsa til baka eru
mínar fyrstu minningar þær að ég
er stödd í eldhúsinu hjá þér á Kró-
katúninu. Þar smurðir þú fyrir
mig brauð með kæfu, kæfunni
þinni, bestu kæfu í heimi. Þegar
þið afi voruð svo flutt á Höfða-
grundina kom ég í heimsókn með
fjölskylduna mína. Þú lagðir á
borð fyrir okkur, smurðir brauð og
fylltir borðið af góðgæti, sem þér
sjálfri fannst oft ekki svo mikið til
koma og sagðir „notið þetta“. Þú
spurðir mig alltaf að því hvort ég
væri ennþá á pela. Svo brostirðu
og hristir höfuðið þegar ég bað um
mjólk.
Ég á líka minningar þar sem ég
sit á beddanum hjá þér inní her-
berginu þínu og þú ert að prjóna
lopapeysur. Mér fannst svo ótrú-
legt hvað þú varst fljót að prjóna,
þú þurftir ekki einu sinni að horfa
á hvað þú varst að gera. Ég naut
svo sannarlega góðs af prjóna-
skapnum og eru þær ófáar lopa-
peysurnar sem þú gafst mér í
gegnum tíðina.
Þegar við Sigurþór og Hrafn-
hildur Steinunn bjuggum í Dan-
mörku og komum í heimsókn þeg-
ar við vorum á landinu varstu svo
áhugasöm um land og þjóð. Þú
sagðir okkur sögur frá því þegar
þú varst ung og dvaldir hjá
frænku þinni í Danmörku. Mér
fannst svo gaman að heyra þig
segja frá þeim tíma því það var
greinilegt að þú naust þín vel og
þetta var mjög eftirminnilegur
tími í þínu lífi. Það var heldur ekki
oft sem þú sagðir okkur sögur af
sjálfri þér. Amma var ekki mikið
fyrir það að tala um sjálfan sig,
hún vildi heldur heyra um það
hvernig gekk hjá okkur börnunum.
Amma var sterkur persónuleiki
og hafði sínar skoðanir á hlutun-
um. Hún var mjög ákveðin og
gerði það sem hún ætlaði sér. Það
sannaði hún oft fyrir okkur.
Gleymi aldrei deginum sem dyra-
símanum var hringt hjá mér og
upp stigann kom amma. Þá var ég
ný komin heim af fæðingardeild-
inni með Þorgils og bjó á annarri
hæð í blokk. Ég ætlaði varla að
trúa mínum eigin augum. Þessi
heimsókn er mér svo dýrmæt því
ég veit hvað þetta var erfitt fyrir
hana því hún var orðin mikill sjúk-
lingur.
Eftir að Viðar fæddist þá var
svo gaman að fara með hann til
þín. Þú brostir út að eyrum og
horfðir svo fallega á hann, þú lifn-
aðir öll við þó þú segðir ekki
margt. Þú varst greinilega stolt
langamma.
Síðasta sumar vann ég sem
hjúkrunarfræðinemi á hjúkrunar-
deildinni þar sem amma bjó síð-
ustu árin. Fyrst fannst mér skrítið
að vera að hugsa um og hjúkra
ömmu, en í dag er ég er svo þakk-
lát fyrir þennan tíma sem ég fékk
með henni. Þarna fékk ég stundir
sem ég hefði aldrei fengið annars.
Elsku amma. Nú þegar þú ert
farin frá okkur þá er svo margt
sem mig langar til að segja þér,
það er svo margt sem ég vildi að
hefði verið öðruvísi. En ég veit að
þegar minn tími kemur þá tekur
þú á móti mér með opnum örmum
og ferð með mig í ljósið eins og í
draumnum sem þig dreymdi rétt
eftir að ég fæddist. Takk fyrir
samfylgdina.
Júlíana Viðarsdóttir.
Gíslína Vilborg
Sigursteinsdóttir ✝ Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÞÓRHALLUR KRISTINN ÁRNASON
skipstjóri,
frá Kolbeinsvík,
lést á dvalarheimilinu Hrafnistu í Hafnarfirði
mánudaginn 4. febrúar.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn
12. febrúar kl. 13.00.
Guðbjörg Sigrún Björnsdóttir,
Árni Ólafur Þórhallsson, Anna Marta Valtýsdóttir,
Halla Þórhallsdóttir, Magnús H. Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
JÓN BJARNASON,
hæstaréttarlögmaður,
Bergstaðastræti 44,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni sunnudaginn 10. febrúar.
Fyrir okkar hönd og annarra vandamanna,
Kristín Haraldsdóttir
Bjarni Jónsson,
Haraldur Örn Jónsson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, systir, amma
og langamma,
GUÐRÚN SIGURVEIG JÓNSDÓTTIR
(Friðriksson),
“Búdda,,
sem andaðist á Landspítalanum fimmtudaginn
7. febrúar, verður jarðsungin í Fríkirkjunni í
Reykjavík miðvikudaginn 13. febrúar kl. 15.00.
Innilegar þakkir færum við öllu því góða fólki sem veitti henni
umhyggju og kærleika í hennar erfiðu veikindum og okkur mikils-
verðan stuðning, ekki síst frábæru starfsfólki A7 á Landspítalanum
Fossvogi.
Jón Guðmundsson,
Pétur Guðmundsson, Virginia Fridriksson,
Friðrik Þór Guðmundsson, Kristín Dýrfjörð,
Kristrún Jóna Guðmundsdóttir, Joel Colburn,
Helga Pétursdóttir Rósantsson,
barnabörn og barnabarnbörn.
✝
Elskulegur bróðir okkar og frændi,
ÓLAFUR ÞORGEIRSSON
frá Ísafirði,
varð bráðkvaddur laugardaginn 9. febrúar.
Ása Fanney Þorgeirsdóttir,
Jóhann Þorgeirsson,
Þorgeir, Hildur og Páll Reynir.
✝
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
ANNA JÓHANNSDÓTTIR,
Vogatungu 6,
Kópavogi,
lést á Vífilsstöðum aðfaranótt laugardagsins 9. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Hafliði Jóhann Ásgrímsson,
Sólveig Ásgrímsdóttir, Páll Halldórsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
JÓHANNES GUNNARSSON,
Kristnibraut 53,
lést á heimili sínu föstudaginn 8. febrúar.
Jarðarför auglýst síðar.
Guðrún Jóna Kristjánsdóttir,
Kristján Jóhannesson, Þórey Gísladóttir,
Helgi Jóhannesson, Margrét Ingibergsdóttir
og barnabörn.
✝
Elskulegur sambýlismaður minn,
GUÐMUNDUR ÞORGEIRSSON
frá Lambastöðum,
í Garði,
sem andaðist á Landsspítalanum miðvikudaginn
6. febrúar verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju
fimmtudaginn 14. febrúar kl. 14.00.
F.h. aðstandenda,
Alda Kristjánsdóttir
og ættingjar hins látna.
✝
Elskulegur sonur,
ÓLAFUR KALMANN HAFSTEINSSON,
frá Stað
í Höfnum,
er látinn.
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Aðstandendur.