Morgunblaðið - 12.02.2008, Blaðsíða 36

■ Lau. 16. febrúar kl. 17
Kristallinn – kammertónleikaröð Þjóðmenningarhúsinu
Fransk rússneskur kammersirkus. Litrík verk með fjölbreyttri
hljóðfæraskipan. Claude Debussy: Sónata fyrir flautu, víólu og
hörpu. Sergei Prókofíev: Kvintett fyrir óbó, klarinett, fiðlu, víólu og
kontrabassa. Maurice Ravel: Inngangur og allegró fyrir hörpu,
flautu, klarinett og strengjakvartett.
■ Fim. 21. febrúar kl. 19.30 – Nokkur sæti laus
Sellósnillingur í toppformi
Daniel Müller-Schott, ein skærasta stjarna sellóheimsins í dag,
leikur einleik í byltingarkenndum konsert Haydns. Einnig eru á
dagskrá forleikur eftir Mozart og Sveitasinfónía Beethovens.
■ Fim. 28. febrúar kl. 19.30
Liszt og Bruckner
Tveir stórmeistarar hvor á sínu sviði. Flutt verða píanókonsert eftir
Liszt og sinfónía eftir Bruckner.
Miðasala
S. 545 2500
www.sinfonia.is
Gítarleikari með stóru
G-i og bestur þegar
hann var í Cream … 39
»
reykjavíkreykjavík
Eftir Jóhann Bjarna Kolbeinsson
jbk@mbl.is
„VIÐ erum búin að ákveða að fara í
tökur á fyrstu mynd Gríms Há-
konarsonar í fullri lengd. Þetta er
mynd sem heitir Sumarlandið og við
höfum mjög mikla trú á,“ segir Agnes
Johansen framleiðandi hjá Sögn/
Blueeyes Productions. Um er að
ræða gamanmynd sem Grímur bæði
leikstýrir og skrifar handritið að, en
hún fjallar um „íslenskan spíritisma í
nútímanum, fjölskyldu sem rekur sál-
arrannsóknarfélag og er að reyna að
„plögga“ álfa og drauga,“ eins og leik-
stjórinn orðar það sjálfur, en eins og
fram hefur komið skrifaði hann hand-
ritið í Sarajevo.
„Grímur hefur verið að gera það
gott með stuttmyndunum sínum, og
við erum mjög skotin í þessu handriti
þannig að það verður virkilega gam-
an að fara af stað með honum að gera
bíómynd,“ segir Agnes, en stuttmynd
Gríms, Bræðrabylta, hefur vakið
töluverða athygli á hátíðum erlendis.
Aðspurð segir Agnes að unnið sé
að því að finna leikara í Sumarlandið.
Sumarlandið í tökur í sumar
Morgunblaðið/Frikki
Grímur Hákonarson Skrifaði handritið að Sumarlandinu í Sarajevo.
Fyrsta kvikmynd Gríms Hákonarsonar í fullri lengd í bígerð
 Eins og fram
hefur komið mun
tónlistarmað-
urinn Jón Ólafs-
son sinna störfum
tónlistarstjóra á
Sgt. Peppers-
tónleikunum sem fram fara í Höll-
inni hinn 22. mars. Í viðtali við
Morgunútvarpið á Rás 2 í gær-
morgun sagði Jón að stífar æfingar
stæðu yfir og áhorfendur ættu von
á mögnuðum tónleikum þar sem all-
ar hljóðversbrellurnar á plötunni
yrðu teknar föstum tökum. Annars
sagði Jón einnig frá því að hann
væri nú í samstarfi við Sigurð Bjólu
að semja tónlist við ljóð Steins
Steinars en hundrað ár eru frá fæð-
ingu skáldsins. Afraksturinn verð-
ur fluttur á tónleikum í Óperunni í
maí í samstarfi við Listahátíð. Þess
má svo geta í lokin að Jón mun
troða upp á sérstökum Icelandair-
tónleikum á Nordatlantens Brygge
í Kaupmannahöfn á morgun.
Nóg að gera hjá Jóni
Ólafs og Sigurði Bjólu
 Laugardagslögin síðustu fóru
eins og hér var spáð og nú er komið
á hreint hvaða lög keppa til úrslita í
einni lengstu og flóknustu laga-
keppni allra tíma. Í raun og veru
átti Svala Björgvins og Wiggle
Wiggle lagið aldrei sjens þó svo að
sjálft atriðið hafi verið það besta
þetta kvöld en mesta athygli vakti
hins vegar ótrúlega slappur flutn-
ingur vöðvabúntanna hans Barða.
Gilzenegger og félagar virkuðu
þrátt fyrir bronsgljáðar bringurnar
jafn blóðlausir og Barði á slæmum
degi og greinilegt að grípa þarf til
annars en vaxtarræktar ætli þeir
sér ekki að verða til skammar næst.
Blóðlaus vöðvabúnt
Eftir Arnar Eggert Thoroddsen
arnart@mbl.is
RÚNAR Sigurbjörnsson hafði getið sér gott orð
sem gítarleikari í rokksveitinni Náttfari og hafði
gefið út sólóplötu þegar hann og kona hans Elín
ákváðu að bregða búi og flytja til Kína – án þess
að vita nokkuð hvað biði þeirra. Þetta var fyrir
rúmum þremur árum og með í för voru synir
þeirra, Rúnar Breki sjö ára og Sindri, þá nokk-
urra mánaða. Það er ekki ofsögum sagt að fjöl-
skyldan hafi spjarað sig þarna úti, en þau búa
miðsvæðis í hafnarborginni Xiamen í stóru húsi.
Þar reka þau veitingastaðinn Heima (sem selur
m.a. plokkfisk) auk þess að vera með hljóðver,
gallerí og tvær stærðarinnar vinnustofur. Fjöl-
skyldan hefur þá ferðast um Kína þvert og endi-
langt og spilað á tónleikum.
„Ég fann það fljótlega þegar ég kom út að það
var einmanalegt að flakka einn um landið þann-
ig að við fórum að músísera saman,“ segir Rún-
ar. „Ég og Elín vorum í hljómsveitum saman
þegar við vorum unglingar og við vorum því ein-
faldlega að taka upp þráðinn aftur.“ Afrakstur
þessa samsláttar kemur svo bráðlega út í formi
plötunnar The Long Road Home, en margir text-
anna taka á heimþránni sem býr ósjálfrátt innra
með þeim. Samt er Kína nú orðið „heima“ eins
og nafn veitingastaðarins gefur til kynna, og
þannig talar yngri sonurinn reiprennandi kín-
versku og túlkar fyrir foreldrana þegar brýna
nauðsyn krefur.
„Þetta var ekki svo að við værum að flýja
hraðann og gróðahyggjuna á Íslandi eins og
klisjan segir. Það var alls ekki svo dramatískt,“
útskýrir Rúnar. „Við vorum eins og aðrir Íslend-
ingar í fremur hefðbundnum pakka og allt í lagi
með það. Engu að síður langaði okkur til að
breyta allverulega til.“
Ekki dans á rósum allan tímann
Elín segir að þau hafi líka viljað sýna strákun-
um að það væri vel hægt að gera það sem mann
langar til.
„Þeirra heimur hefur stækkað. Fólk segist oft
ekki hafa getað hreyft sig út af börnunum. En
við erum þarna saman öllum stundum af því að
þannig er það bara. Þetta er ekki spurning um
byrði eða eitthvað svoleiðis. En þetta hefur eðli-
lega ekki verið dans á rósum allan tímann. Þetta
hefur verið sligandi erfitt stundum og maður
hefur spurt sig hvað maður sé eiginlega að pæla.
En á móti kemur að sjálfsbjargarviðleitnin fer
upp úr öllu valdi við svona aðstæður.“
Hjónin eru nú að beita sér fyrir lista-
mannaskiptum á milli landanna og sjálf halda
þau tónleika einu sinni í viku í nútímalistasafni
sem er rétt hjá heimili þeirra.
„Við erum að allan sólarhringinn og byggðum
húsið og endurhönnuðum nánast frá grunni,“
segir Rúnar. „Veitingastaðurinn er lifibrauðið
og svo er það listin. Margir halda að við séum
bara einhverjir nýhippar á fylleríi. En við höfum
unnið þarna baki brotnu og ekki síst í því að búa
okkur til og finna einhvern raunveruleika. Oft
enda kvöldin hjá okkur með því að húsið er fullt
af vinum og það er sungið og spilar og etið og
drukkið. Það er erfitt að draga einhvern móral
úr þessu eða að það hafi orðið einhver gagnger
viðhorfsbreyting til lífsins. Ég get þó sagt með
sanni að maður er ekki óöruggur lengur með
það sem maður hefur valið sér. Ef einhver hefur
eitthvað út á það að setja – þá hann um það. Slíkt
skiptir okkur engu máli lengur.“
Og eins og áður segir þá hefur þetta ekki allt-
af verið auðvelt. „Það getur verið hrikalega erf-
itt þegar maður skilur aldrei neitt og það er
endalaus misskilningur í gangi,“ segir Rúnar að
lokum. „Þá er oft gott að segja bara Bin Dao!, en
það þýðir Ísland, og þá verða allir hressir.“
Rúnar og Elín halda tónleika í kvöld á Organ
og kynna efni af væntanlegri plötu.
Listin að lifa
Rúnar Sigurbjörnsson og Elín Jónína Ólafsdóttir fluttu til Kína
Árvakur/Árni Sæberg
Samheldni Elín og Rúnar ásamt Sindra og Rúnari Breka. „Fólk segist oft ekki hafa getað hreyft sig
út af börnunum. En við erum þarna saman öllum stundum af því að þannig er það bara.“
www.myspace.com/runars
www.myspace.cn/heimabistro