Morgunblaðið - 19.03.2008, Side 30

30 MIÐVIKUDAGUR 19. MARS 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sæmundur E.Valdimarsson
myndhöggvari fædd-
ist á Krossi á Barða-
strönd 2. ágúst 1918.
Hann andaðist á
Hrafnistu í Reykja-
vík 13. mars síðast-
liðinn. Hann var son-
ur hjónanna
Guðrúnar Krist-
ófersdóttur og
Valdimars Sæ-
mundssonar bónda.
Sæmundur var næst-
elstur 8 systkina og
tók ætíð fullan þátt í bústörfum
heimilisins, ekki síst með móður
sinni eftir lát föður síns en þá var
Sæmundur aðeins 18 ára að aldri.
Sæmundur kvæntist 19. október
1947 Guðrúnu Magnúsdóttur frá
Langabotni, hún lést 20. október
2007. Þau eignuðust fjögur börn.
Þau eru: 1) Valdimar, f. 1947, maki
Auður Björnsdóttir. Börn hans og
Guðbjargar Halldórsdóttur eru a)
Sæmundur, synir hans og Esterar
Gústavsdóttur eru Valdimar og
Bjarki. b) Guðrún, maki Oddur Jó-
hannsson, sonur þeirra Torfi og c)
Eyrún Thorstensen, maki Brynjar
Emilsson, synir þeirra Emil, Kári,
mörgum trúnaðarstörfum fyrir
verkalýðshreyfinguna, sótti þing
Dagsbrúnar og Verkamanna-
sambandsins um margra ára skeið,
sat í stjórn lífeyrissjóðs Áburð-
arverksmiðjunnar og var einn af
stofnendum MFA, Menningar og
fræðslusambands alþýðu.
Er líða tók á ævina hóf hann að
gera myndir úr tré og grjóti, og síð-
an styttur úr rekaviði sem halda
munu nafni hans á lofti um ókomin
ár. Fyrsta samsýningin sem hann
tók þátt í var árið 1974. Hann var
einn af alþýðulistamönnum Íslands
sem Guðbergur Bergsson hafði
hönd í bagga með og skrifaði m.a.
bók um „Sæmund og stytturnar
hans“. Heimasíða Sæmundar er,
saemundurvald.is. Í tilefni af 85 ára
afmæli hans var gerður geisla-
diskur með myndum af öllum verk-
um hans, skrá yfir viðtöl og sýn-
ingar, auk sjónvarpsmynda um
Sæmund t.d. „Hið frábæra undur“.
Fyrsta einkasýning Sæmundar var
haldin í Áburðarverksmiðjunni í
Gufunesi 1983 en hann hélt fjölda
sýninga á Kjarvalstöðum, Hafn-
arborg, Gerðarsafni og víðar bæði
erlendis og innanlands, þá síðustu á
Kjarvalsstöðum 2003.
Síðustu árin var Sæmundur bú-
settur í nágrenni Hrafnistu í
Reykjavík og flutti að lokum inn
fyrir skjól þeirra veggja.
Útför Sæmundar fer fram frá Ás-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Kolbeinn og Bjartur.
Dóttir Auðar er Eva
Aasted og börn henn-
ar Lára Björk og
Tómas Örn. 2) Hild-
ur, f. 1948, maki Sig-
urjón Halldórsson,
börn þeirra a) Særún,
maki Björn Að-
alsteinsson, börn
þeirra Anika Védís
og Anton Bjarmi, b)
Halldór, maki Salvör
Þórsdóttir, sonur
þeirra Óskar Snær, c)
Sindri, maki Unnur
Ýrr Helgadóttir og d) Heiðrún,
maki Andri Fannar Bergþórsson.
3) Magnús, f. 1950, maki Sigríður
Þórarinsdóttir, börn þeirra Grím-
ur, maki Marie Johansson, og Þóra,
maki Mårten Leo, dóttir hennar
Tove Embla. 4) Gunnar, f. 1952,
maki Lára Björnsdóttir, börn
þeirra Björn Jóhann, maki Hafdís
Bridde, dóttir þeirra Anna Lára,
og Edda Björk, maki Eiríkur Ein-
arsson.
Sæmundur vann hefðbundin
verkamannastörf alla starfsævi
sína til sjós og lands, lengst af sem
vélgæslumaður í Áburðarverk-
smiðjunni í Gufunesi. Hann gegndi
Elsku tengdapabbi.
Það er með djúpum söknuði og
trega sem ég kveð þig, nú þegar þú
ert eftir langa og farsæla ævi genginn
til hinstu hvílu.
Það er mér alltaf minnisstætt þeg-
ar ég hitti þig fyrst eftir að við Valdi
kynntumst, hversu vel þú og tengda-
mamma tókuð á móti mér, með svo
mikilli hlýju og vináttu. Við fórum að
spjalla og sagði ég ykkur að ég hefði
alist upp á Bíldudal sem krakki en þið
voruð bæði ættuð að vestan, Guðrún
frá Geirþjófsfirði og þú frá Krossi á
Barðaströnd. Þá kom í ljós að fóst-
urfaðir minn, Jón Kr. Ísfeld, hafði gift
ykkur og þannig tengdumst við enn
fleiri böndum. Þið áttuð ættingja á
Bíldudal og þar á meðal voru skóla-
systkini mín og fleiri sameiginlegir
vini, sem ég átti síðan eftir að hitta oft
á leið okkar Valda inn í Geirþjófsfjörð
þar sem þið áttuð fallegan sumarbú-
stað Laufhól, sem þú hafðir átt frum-
kvæði að að byggja. Þar höfum við
Valdi dvalið á hverju sumri sl.11 ár á
þessum einstaklega fallega kyrrláta
stað, þar sem þið Guðrún voruð iðin
við að rækta upp landið og fegra í
kringum ykkur.
Þú varst mikill listamaður. Það
sýna allar þessar fallegu tréstyttur
sem þú skarst út í rekavið og eru
löngu orðnar þjóðkunnar. Þú bauðst
okkur Valda oft með þér á listasýn-
ingar, sem var mjög skemmtilegt og
kom þá í ljós hve vel þú varst kynntur
í listalífinu. Ég man eftir fyrstu sýn-
ingunni sem ég var viðstödd í Hafn-
arhúsinu. Þar var þvílíkur hópur sam-
an kominn að bíða eftir að komast inn.
Þegar opnað var kom fólk inn eins og
flóðbylgja til að kaupa stytturnar og
urðu margir frá að hverfa vonsviknir.
Við næstu sýningu þína í Gerðarsafni,
beið fólk í nokkra klukkutíma áður en
opnað var og var hleypt inn í hollum.
Verkin þín voru einstök og falleg,
hvert með sérstakt útlit og svip. Í
fimmtugs afmælisgjöf gafstu mér afar
fallega styttu sem heitir „Eva með
eplið“ ásamt fallegu ljóði eftir þig.
Þessi gjöf er og verður alltaf mjög
kær og er sem einn af fjölskyldumeð-
limum okkar.
Þú hafðir vinnuaðstöðu í bílskúrn-
um á Tunguvegi og þangað var nú
gaman að koma og fylgjast með þér að
búa til stytturnar þínar sem voru
margar í skúrnum ásamt olíumyndum
sem þú hafðir málað. Þar undir þú þér
vel og fékkst margar heimsóknirnar
því allir vildu komast í skúrinn til Sæ-
mundar og sjá stytturnar hans. Þegar
þú varst 85 ára var haldið fjölskyldu-
mót á Birkimel á Barðaströnd. Þetta
var skemmtileg ferð og gaman sjá hve
glaður þú varst að sýna bæinn á
Krossi þar sem þú varst alinn upp. Ég
minnist líka hve gaman var að fá ykk-
ur tengdamömmu upp í sumarbústað
til okkar og áttum við þar góðar sam-
verustundir.
Undanfarin ár hefur þú átt við alz-
heimers veikindi að stríða og var
tengdamamma þér stoð og stytta þar
til hún lést á síðast ári, en nú ert þú
aftur kominn til hennar og þar mun
þér líða vel. Elsku Sæmundur minn,
það er sárt að sjá þig fara, ég þakka
þér allar ógleymanlegu stundirnar
sem við áttum saman. Hlýhug þinn og
vináttu í garð dóttur minnar Evu og
barna hennar, sem þú tókst eins og
væru þau þín eigin. Hvíldu í friði.
Auður.
Elsku tengdapabbi, nú er komið að
kveðjustund hjá okkur. Við erum hér
tvö tengdabörn sem viljum fá að
þakka þér fyrir frábærar samveru-
stundir sem við höfum notið með þér
og fjölskyldu þinni síðastliðna áratugi.
Við höfum leyst mörg verkefni sam-
an sem gaman hefur verið að vinna
með þér. Við Jonni munum sérstak-
lega eftir ferðum okkar á Reykjanesið
og Snæfellsnesið þegar við fórum að
velja rekaviðinn í stytturnar þínar oft
í rysjóttu veðri en einnig í sól og sum-
aryl. Þetta voru dagsferðir með keðju-
sög, kaffi og með því, jeppakerra eða
heilu flutningabílarnir til að koma
timbrinu heim í hús og þú varst alltaf
jafn þakklátur fyrir hjálpina.
Einnig unnum við nokkur saman að
því að flytja styttur í listasöfn þegar
þú varst að halda sýningar og eru okk-
ur minnisstæðastar sýningarnar í
Hafnarborg og Gerðasafni þegar allt
seldist upp á innan við hálfri klukku-
stund og allir voru hálf vankaðir á eft-
ir því þetta gekk svo hratt fyrir sig.
Það var alltaf gott að heimsækja ykk-
ur hjónin þó svo að maður yrði stund-
um að draga þig út úr bílskúrnum til
að fá að drekka kaffisopa með þér því
þú varst svo áhugasamur við að skapa
þínar frábæru styttur sem þú gafst
börnum þínum, tengdabörnum og
barnabörnum á stórum stundum í lífi
okkar og erum við öll svo heppin að
eiga verk eftir þig. Á seinni árum þeg-
ar heilsa þín fór að gefa sig fengum við
tækifæri til að endurgjalda þér og
Guðrúnu alla umhyggju ykkar í okkar
garð og hafið þið þökk fyrir.
Nú þegar við kveðjum þig, kæri
Sæmundur, þá vitum við að það verð-
ur vel tekið á móti þér af þínu sam-
ferðafólki sem á undan er gengið.
Láttu ætíð ljós og yl
leiða þig á sporið,
allt það besta er áttu til
á að minna á vorið.
Elsku Sæmundur, megir þú hvíla í
friði og hafðu þökk fyrir allt.
Kær kveðja, tengdabörnin,
Láru Björnsdóttir og
Sigurjón Halldórsson.
Við kveðjum elskulegan afa okkar
Sæmund Valdimarsson frá Krossi á
Barðaströnd.
Afi var sérstakur maður, hann var
ekki margmáll en tjáði tilfinningar
sínar á sinn eigin hátt. Hann var okk-
ur afskaplega góður og hlýr og við
fundum alltaf hvað honum fannst gott
þegar við komum í heimsókn. Hann
var iðulega í skúrnum þegar við kom-
um en þegar hann kom inn í kaffi og sá
barnaskó í anddyrinu sagði hann glað-
lega: „Nei, er einhver ókunnugur
hér?“ Eftir að hafa dansað „Óla
skans“ við afa og drukkið kaffi var
okkur boðið í skúrinn. Afaskúr var
heill ævintýraheimur en þar urðu til
listaverk sem voru engu lík. Við köll-
uðum þau einfaldlega stytturnar hans
afa. Stytturnar stóðu í röðum með-
fram veggjunum í skúrnum og það
var spennandi að sjá þær verða til í
höndunum á honum og heyra hann
segja frá hverri og einni. Hann gaf
þeim öllum nöfn og sumar þeirra voru
náskyldar konunum í fjölskyldunni.
Stundum fengum við verkfæri og
spýtur og máttum þá búa til okkar
eigin listaverk.
Afi var laginn og þolinmóður við
okkur krakkana en eitt af því sem
hann gerði til þess að fá okkur til að
borða matinn var að fá okkur í kappát.
Það gerði hann alltaf nema þegar
hann var að flýta sér en það þótti okk-
ur í meira lagi undarlegt. Hann hafði
lúmskan húmor og hann var stríðinn á
sinn hægláta hátt en það var ekki fyrr
en við urðum fullorðin sem við skild-
um brandarana og hnyttnar athuga-
semdir hans.
Þegar afi átti áttatíu og fimm ára
afmæli bauð hann allri fjölskyldunni í
afmælið sitt sem var haldið á æsku-
slóðum hans. Það var frábært að eyða
heilli helgi í sveitinni hans afa og fræð-
ast nánar um líf hans og uppvöxt. Afi
fór ekki fleiri ferðir vestur og okkur
þykir gott að hafa fengið tækifæri til
að fara með honum í síðasta ferðalagið
hans þangað.
Afi og amma voru að mörgu leyti
ólík en í okkar huga samrýnd. Það eru
einungis tæplega fimm mánuðir síðan
amma lést og því kom okkur ekki á
óvart að afi skyldi fylgja fljótt á eftir.
Það er okkur huggun í sorginni að þau
séu nú aftur saman.
Elsku afi og amma, við kveðjum
ykkur með söknuði og miklu þakklæti
fyrir alla þá ást og umhyggju sem þið
sýnduð okkur alla tíð.
Þín barnabörn,
Eyrún, Sæmundur og Guðrún.
Sæmundur E.
Valdimarsson
 Fleiri minningargreinar um Sæ-
mund E. Valdimarsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ JóhannesBjarnason fædd-
ist í Hafnarfirði 29.
nóvember 1920.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Skjóli
29. febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Bjarni
Matthías Jóhann-
esson, stýrimaður og
skipstjóri í Hafn-
arfirði, f. 16. apr.
1890, d. 14. okt.
1954, og Stefanía
Sigríður Magn-
úsdóttir, f. 24. okt. 1895, d. 1. feb.
1970. Jóhannes var elstur systkina
sinna, sem eru Magnús, f. 1924,
Gunnar Hafsteinn, f. 1927, Jónína
Margrét, f. 1928, Áslaug Þóra, f.
1930, d. 1938, Margrét Dagbjört, f.
1931, Sigurður Oddur, f. 1932, d.
1996, og Áslaug Þóra, f. 1942, d.
1942. Á sínum yngri árum stundaði
Jóhannes íþróttir m. a. fimleika og
handknattleik. Jóhannes var í
barnaskóla í Hafnarfirði. Fór síðan
Synir þeirra eru a) Jóhannes Bragi,
f. 1976, í sambúð með Evu Ýri
Gunnlaugsdóttur, f. 1979, sonur
þeirra er Bjarni Magnús, f. 2007,
dóttir Evu er Aldís Eyja Axels-
dóttir, f. 2000 a) Guðjón Sverrir, f.
1978, giftur Andreu Tryggvadótt-
ur, f. 1977, þeirra börn eru Alex-
andra, f. 2003, og Benedikt, f. 2007,
4) Guðmunda Hulda, f. 1955, maki
Geir Þorsteinsson, f. 1951, þeirra
börn eru a) Guðmunda Áslaug, f.
1980, sambýlismaður Snorri Sturlu-
son, f. 1979, þeirra sonur er Mikael
Freyr, f. 2003, b) Magnús Bjarni, f.
1983, sambýliskona hans er Sús-
anna Oddsdóttir, f. 1986. Guð-
munda og Geir skildu.
Jóhannes stofnaði Gamla komp-
aníið og seinna Nýja kompaníið sem
bæði voru húsgagnasmíðastofur.
Hann starfaði hjá upplýsingaþjón-
ustu Bandaríkjanna á árunum
1962-70.
Vann við fasteignasölu frá 1970-
80. Starfaði sem húsvörður í Árbæj-
arskóla frá 1981 þar til hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir í kring-
um 1995. Hefur dvalið á Hjúkr-
unarheimilinu Skjóli frá 2003.
Jóhannes verður jarðsunginn frá
í dag og hefst athöfnin klukkan
í Flensborg og þaðan
fór hann í Versl-
unarskóla Íslands og
útskrifaðist þaðan
1940. Í Versl-
unarskóla Íslands
kynntist hann Huldu
Magnúsdóttur, f. í
Sólheimum á Bíldudal
í Arnarfirði 12. des-
ember 1920, d. á
hjúkrunarheimilinu
Skjóli 29. janúar
2007. Foreldrar henn-
ar voru Magnús Jóns-
son járnsmiður og
kona hans Ingunn Jensdóttir. Árið
1947 gengu Hulda og Jóhannes í
hjónaband. Börn þeirra eru; 1)
Stefanía Ingunn, f. 1948, d. 1995,
maður hennar var George Joseph
Donegan, f. 1944, d. 1997. Börn
þeirra eru a) George Johannes, f.
1973, kvæntur Christinu Hanby, f.
1973, og b) Hulda Elizabeth, f.
1978. 2) Áslaug Þóra, f. 1949, d.
1982. 3) Bjarni Magnús, f. 1953,
kvæntur Herdísi Guðjónsdóttur.
Í dag verður til moldar borinn
tengdafaðir minn Jóhannes Bjarna-
son. Við kveðjustund bregður fyrir
minningum frá 37 ára gömlum kynn-
um. Fyrstu minningarnar tengjast
ilmandi kaffilykt þegar hann var bú-
inn að hella upp á að morgni dags, en
hann var vanur að vakna mjög
snemma og hella upp á og lesa
Moggann. Hann var jafnvel búinn að
drekka heila könnu þegar aðrir
heimilismenn vöknuðu.
Hulda, kona hans, andaðist á síð-
asta ári en síðustu árin höfðu þau
hjónin dvalið á Hjúkrunarheimilinu
Skjóli við einstaklega gott atlæti
starfsfólksins þar.
Við fórum í ótal ferðalög saman
hérna í gamla daga, einkum til að
renna fyrir fisk þegar synir okkar
voru yngri og Jóhannes og Hulda
voru hressari. Síðasta ferðalag okk-
ar saman fórum við vestur á firði,
m.a. á Bíldudal og í Arnarfjörð árið
2000. Voru þau bæði mjög áhugasöm
um það sem fyrir bar og fannst mér
að þau yngdust um mörg ár þegar
þau sögðu okkur sögur á leiðinni frá
æskuárunum á Vestfjörðum.
Árið 1982 dró mikið ský fyrir sólu
í lífi þeirra hjóna þegar Áslaug Þóra,
dóttir þeirra, lést einungis 32 ára
gömul. 13 árum seinna dimmdi enn
meira því elsta dóttir þeirra Stefanía
lést af völdum sama sjúkdóms. Jó-
hannes var mikill lestrarhestur og
auk þess að lesa skemmtisögur las
hann daglega í Biblíunni. Hann var
mikill áhugamaður um knattspyrnu
og getraunir þeim tengdar.
Hann var elstur systkina sinna og
var ætíð kært með þeim systkinum.
Ég heyri í huganum hlátrarsköllin
þegar þau hittust og rifjuðu upp
gömlu dagana í Hafnarfirðinum.
Maður er búinn að heyra margar
sögurnar oft, en alltaf er hlegið jafn
mikið. Systkini hans öll hafa reynst
honum ákaflega vel, hafi þau hjart-
ans þökk fyrir. Jóhannes þjáðist af
heilabilun síðustu árin og hefur það
tekið mikið á ástvini hans að horfa á
hann hverfa smám saman. Hvíldu í
friði, elsku tengdapabbi, og hafðu
þökk fyrir allt.
Herdís Guðjónsdóttir.
Mig langar að skrifa nokkur
kveðjuorð um gamlan vin minn Jó-
hannes Bjarnason. Hann fæddist í
Hafnarfirði og ólst þar upp. Hann
var elstur í stórum systkinahópi.
Foreldrar hans voru Stefanía Magn-
úsdóttir frá Skuld í Hafnarfirði og
Bjarni M. Jóhannesson skipstjóri,
ættaður af Vestfjörðum. Jóhannes
var kvæntur Huldu Magnúsdóttur,
föðursystur minni, sem ólst upp á
Bíldudal. Gamlar minningar koma
upp í hugann, aðallega frá Greni-
melnum. Þau bjuggu í þarnæsta húsi
við okkur og var mikill samgangur á
milli heimila. Jóhannes gekk í Verzl-
unarskólann og það var þar sem þau
Hulda kynntust. Þau útskrifuðust
þaðan árið 1940. Eftir það lagði Jó-
hannes leið sína til Bandaríkjanna í
verslunarnám, en Hulda fór til Sví-
þjóðar á Húsmæðraskóla. Þau
gengu svo í það heilaga árið 1947 og
hófu búskap á Grenimel 22 í Reykja-
vík. Það voru ófá skiptin sem rennt
var suður í Hafnarfjörð í heimsókn
til foreldra Jóhannesar, sem bjuggu
á Suðurgötu 13 þar í bæ. Pönnu-
kökuilmurinn náði hálfa leið til
Reykjavíkur, undirrituð fékk að
fljóta með.
Hulda og Jóhannes áttu mjög fal-
legt heimili, hvar sem þau hreiðruðu
um sig. Það voru alltaf mikil umsvif í
kringum Jóhannes. Hann stjórnaði
Gamla kompaníinu og nokkru síðar
stofnaði hann Nýja kompaníið. Þetta
voru hvort tveggja húsgagnafyrir-
tæki. Hulda og Jóhannes voru af-
skaplega fallegt fólk svo eftir var
tekið. Þau eignuðust fjögur börn.
Stefaníu Ingunni, Áslaugu Þóru,
Bjarna Magnús og Guðmundu
Huldu. Það var mikið reiðarslag
þegar Ása greindist með krabba-
mein og dó stuttu síðar aðeins 32
ára. Svo rúmlega 10 árum seinna
greindist Steffý einnig með krabba-
mein sem varð henni að aldurtila.
Eftir þessi áföll urðu þau ekki söm
Hulda og Jóhannes. En það var
ánægjulegt þegar það tókst að ná því
í gegn að þau væru í sama herbergi á
Skjóli. Hulda fékk útrás í að stjórna
Jóhannesi og Jóhannes naut þess að
hafa nöldrið sitt. Hulda yfirgaf svo
þennan heim fyrir u.þ.b. einu ári og
það var erfitt að horfa upp á gamla
manninn þegar hann stóð við kistuna
og neitaði að fara. Ég vil þakka fyrir
mig og kveð í bili. Ég bið Guð að
blessa fjölskylduna alla.
Ingunn Jensdóttir.
Jóhannes Bjarnason