Morgunblaðið - 19.03.2008, Qupperneq 32

32 MIÐVIKUDAGUR 19. MARS 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigríður Magn-úsdóttir fæddist
í Reykjavík 15. apríl
1915. Hún lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 11. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Kristín Sigurð-
ardóttir, f. í Svans-
vík í Ísafjarðardjúpi
22.10. 1876, d. 22.2.
1975 , og Magnús
Árnason, f. á Hvals-
nesi í Gull-
bringusýslu 11.8.
1869, d. í Reykjavík 11.8. 1952.
Systkini Sigríðar voru 1) Árni, f.
1901, d. 1902, 2) Karl, f. 12.9. 1903,
d. 11.12. 1959, 3) Málfríður, f. 17.6.
Bryndís bankastarfsmaður, f. 14.5.
1950, gift Birni Thors tæknimanni,
f. 3.9. 1950. Börn þeirra eru: 1)
Helga viðskiptafræðingur, f. 17.5.
1971, sambýlismaður Björn Ólafs-
son framkvæmdastjóri, f. 24.11.
1966. Dætur þeirra eru Kristín
Kolka, f. 20.5. 2002 og Birna, f.
18.4. 2007. 2) Björn leikari, f. 12.1.
1978, sambýliskona Unnur Ösp
Stefánsdóttir leikkona, f. 6.4.
1976. Sonur þeirra Dagur, f. 30.6.
2007. 3) Steinar nemi, f. 27.3. 1990.
Sigríður ólst upp í Félagsgarði
við Laufásveg í Reykjavík, gekk í
Miðbæjarskólann og stundaði nám
við Verzlunarskólann. Vann við
skrifstofustörf hjá Gunnari Guð-
jónssyni skipamiðlara og lengst af
hjá heildverslun S. Árnason & co.
Útför Sigríðar verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
1912, d. 29.6. 1986 og
4) Áslaug, f.
10.7.1917, d. 13.7.
1988.
Eiginmaður Sig-
ríðar var Lúðvík Jó-
hannsson skipamiðl-
ari, f. á Hellissandi
7.4. 1912, d. í Reykja-
vík 11.6. 1968. For-
eldrar Lúðvíks voru
Lárensína Lár-
usdóttir, f. í Nes-
hreppi á Snæfellsnesi
5.2. 1890, d. í Reykja-
vík 10.8. 1952, og Jó-
hann Kr. Jónsson, útvegsbóndi á
Hellissandi, f. í Bjarneyjum 17.7.
1887, d. í Reykjavík 16.4. 1970.
Dóttir Sigríðar og Lúðvíks er
Sigríður Magnúsdóttir, tengda-
móðir mín, lést á Hrafnistu 11.
mars sl. Hún var á 93. aldursári og
heilsunni hrakaði mjög síðustu árin.
Þessi sterka kona sem hafði svar
við öllu, gat rakið ættir nánast allra
sem spurt var um, hvarf hægt og
sígandi úr okkar veruleika á vit
óminnis og að lokum í annan heim.
Það var á Langholtsveginum sem
leiðir okkar Siggu lágu fyrst saman.
Ég var að kynnast heimasætunni
Bryndísi á þessum árum og þau
kynni urðu til þess að mér var boðið
að búa hjá þeim mæðgum. Lúðvík
faðir Bryndísar var þá látinn og
Helga, dóttir okkar Bryndísar, á
leiðinni í heiminn. Þetta voru góðir
tímar – við Bryndís, ung og ást-
fangin og auðvitað ábyrgðarlaus
eins og tíðarandinn var á þessum
tímum – húsráðandinn hinsvegar
með hlutina á hreinu, kvöldmatur
klukkan 7, helgarsteikur og allur
pakkinn, sem voru nokkur viðbrigði
fyrir mig. Þegar svo Helga bættist í
hópinn var ómetanlegt að hafa
ömmu til halds og trausts. Þá voru
þau ófá skiptin sem amma Sigga
tók að sér að passa Helgu litlu þeg-
ar unga fólkið þurfti að klára að
vera ungt.
Þar kom að litla fjölskyldan
ákvað að koma sér upp eigin hús-
næði og byggði íbúð í Breiðholti
sem flutt var í 1976. Amma Sigga
keypti sér íbúð á Háaleitisbraut og
bjó þar síðan þar til heilsan fór að
gefa sig. Þessi húsnæðiskaup okkar
Bryndísar reyndust okkur auðveld
þar sem amma Sigga studdi okkur
af slíkum rausnarskap að aldrei
fæst nógsamlega þakkað. Á Háa-
leitisbrautinni kynntist Sigga góð-
um nágrönnum sem reyndust henni
vel við að aðlaga sig breyttum að-
stæðum. Binna, Þrúður og Anna
voru kærkomnar í kaffi og spjall og
styttu annars viðburðarlitla daga
seinustu árin á Háaleitisbrautinni.
Sigga var aðeins 53 ára þegar Lúð-
vík maður hennar dó og í tæp þrjá-
tíu ár bjó hún ein á Háaleitisbraut-
inni. Þetta hefur auðvitað stundum
verið erfitt en Sigga var fádæma út-
sjónarsöm og sjálfstæði í blóð borið
svo aldrei heyrðist hún kveinka sér.
Sigga starfaði sem bókari hjá S.
Árnasyni og Gunnari Guðjónssyni
þann tíma sem ég þekki til og hlýt-
ur að hafa verið afbragðs starfs-
kraftur. Haraldur Björnsson og
fjölskylda hans umgekkst Siggu
frekar sem fjölskyldumeðlim en
starfskraft og reyndar var starfs-
fólkið allt einhvernvegin hluti af
okkar fjölskyldu. Hjá Haraldi starf-
aði Sigga þar til hún var orðin 78
ára og er það lýsandi um þann kær-
leik sem einkenndi þeirra samstarf.
Þegar heilsunni fór að hraka og
Sigga þurfti meiri umönnun en
hægt var að fá heima við, fengum
við pláss á Hrafnistu þar sem hún
dvaldi síðustu 4 árin. Þar tók á móti
henni starfsfólk sem gerði allt sem í
þess valdi stóð til að gera dvölina
ánægjulega. Þeir sem þekktu Siggu
vita að hún átti það til að vera
nokkuð einstrengingsleg og var
meinilla við að með sig væri ráðsk-
ast. Þó að ýmislegt gæfi eftir undan
Elli kellingu héldust þessi skap-
gerðareinkenni fram á síðasta dag.
Það var aðdáunarvert að fylgjast
með því hvernig starfsfólk Hrafn-
istu vann sitt fórnfúsa starf af um-
hyggjusemi og hlýju. Við hjónin
þökkum öllum vinum okkar á
Hrafnistu fyrir þeirra frábæra
starf.
Ég kveð þessa vinkonu mína með
söknuði – en vissu um að hún hafði
klárað sitt og var sátt við að þessu
lyki.
Björn Thors.
Þegar ég loka augunum og hugsa
til ömmu minnar koma myndir upp
í hugann sem ég mun alltaf eiga.
Minningar sem eru ódauðlegar.
Rúmfataskenkurinn þar sem hún
geymdi öll mjúku rúmfötin og
sængurnar með ömmulyktinni. Ég
sofnaði samstundis og ég lagðist á
koddann, hve lifandis ósköp af ör-
yggi og hlýju geta fylgt ömmulykt-
inni. Ævintýraskúffan í eldhúsinu
þar sem við geymdum pappírspen-
ingana sem við klipptum út og lit-
uðum fyrir búðarleikina, húsgögnin
sem við föndruðum úr gömlu frost-
pinnaspýtunum og litlu smásögurn-
ar sem við skrifuðum upp eftir
draumum næturinnar. Það var eins
og á flestum ömmuheimilum leyfi-
legt að gera ýmislegt sem ekki
mátti heima. Ég fékk að leika með
jólaskrautið allan ársins hring, það
var ótakmarkaður aðgangur að sæl-
gætisskápnum og við vöktum iðu-
lega langt fram eftir nóttu og spil-
uðum.
Aðra daga notuðum við til að
bjarga flugum, vesalings flugum
sem höfðu rambað inn um gluggann
og suðuðu grandalausar í leit að út-
gönguleið. Amma gat ekki sofið ef
hún heyrði flugusuð. Ekki af því
þær héldu fyrir henni vöku, heldur
af því hún hafði svo miklar áhyggj-
ur af flugunum og fjölskyldu þeirra
sem beið úti í grasinu. Stundum
urðu flugurnar veikburða af langri
vist í gluggakistunum, þá fóðraði
hún flugurnar á sykurmola í nokkra
daga áður en hún sleppti þeim út í
frelsið. Þetta var heilög athöfn og
við kvöddum þær hátíðlega með
virktum. Já, hún bar ómælda virð-
ingu fyrir lífinu.
Amma hefur alltaf verið öfunds-
verð af því hve ungleg hún alltaf
var og frísk, alveg fram á síðasta
dag. Ég hef löngum haldið því fram,
að ein helsta ástæða þess sé hve
hún las mikið og hve upplýsinga-
þyrst hún var. Hún fylgdist með öll-
um fréttum, það fór ekkert framhjá
henni og ég man ekki eftir nátt-
borðinu hennar öðruvísi en stöfluðu
af bókum og í hvert sinn er ég kom
var nýr stafli. Bækurnar sótti hún á
bókasafnið og var hún eflaust einn
tryggasti viðskiptavinur Borgar-
bókasafnsins, en hún hafði sérstak-
lega gaman af ævisögum. Ég efa að
nokkur ævisaga hafi farið framhjá
henni síðustu 50 árin, enda þekkti
hún alla. Hún vissi allt um alla og
öll tengsl og vensl og fortíð og bak-
grunn flestra Íslendinga. Það var
hægt að fletta upp í ömmu aftur-
ábak og áfram og það gerðum við
öll. Þessi fróðleiksþorsti var hennar
æskubrunnur, þarna var eldurinn í
hjartanu hennar ömmu.
Eftir á að hyggja þegar ég sjálf
náði þroska til að átta mig á hlut-
skipti hennar í lífinu, átta ég mig á
hve mikil fyrirmynd hún var okkur
nútímakonum. Amma var sjálfstæð
kjarnakona. Eins konar kvenskör-
ungur, en á sinn kvenlega hátt.
Amma sá um sig sjálf, vann fyrir
sér og kvartaði aldrei. Já, hún var
engin venjuleg kona og ég ber ótak-
markaða virðingu fyrir henni sem
lifði á svo ólíkum tíma en ég. Hún
þurfti aldrei á neinum að halda og
hræddist aldrei neitt. Og þó … hún
hræddist það að þurfa að bíða eftir
dauðanum og ég man alveg frá því
ég var barn að hún óttaðist mest að
deyja hægt. Amma mín mætti ótta
sínum. En af því að amma var
sterk, hún hafði kjark, kærleika og
æðruleysi til að takast á við óttann,
sigraði hún að lokum og situr nú
með manninn sinn á aðra hönd og
móður sína á hina og brosir, því hún
veit að nú getum við talað saman
aftur eins og við gerðum áður en
ellin tók hana í gíslingu.
Á sama tíma og ég græt yfir því
að þú skulir vera farin elsku amma,
gleðst ég yfir því að þú skulir vera
komin aftur. Ég kveð þig með þín-
um orðum er ég gisti hjá þér sem
barn: Megi Guð geyma þig.
Þín
Helga.
Kær frænka mín, Sigríður Magn-
úsdóttir, er látin á 93. aldursári.
Sigga frænka, eins og hún var
ávallt kölluð af okkur í fjölskyld-
unni, var uppáhaldsfrænka mín og
ein af mínum bestu vinkonum. Hún
fylgdist með mér á uppvaxtarárum
mínum. Hún var alltaf til staðar
fyrir mig. Hún var heimskona, vel
að sér og vel lesin. Og aldrei kom
maður að tómum kofunum, svo vel
fylgdist hún með.
Ef ég skrapp erlendis gat hún
bent mér á að muna nú eftir að
skoða eitt og annað. Annaðhvort
var hún búin að koma á staðinn eða
búin að lesa sér til um hann. Ég
þakka Siggu frænku minni sam-
fylgdina og kveð hana með söknuði,
virðingu og þakklæti fyrir allt sem
hún gaf mér.
Kristín María Níelsdóttir.
Nú er hún fallin frá hún Sigríður
Magnúsdóttir, þessi öðlingur sem
ég hef þekkt og þótt vænt um frá
því að ég man fyrst eftir mér.
Sigríður starfaði við fyrirtæki fé-
laganna Haralds Björnssonar, föður
míns, og Gunnars heitins Guðjóns-
sonar, S. Árnason & Co í hálfa öld.
Fyrstu kynni mín af Siggu Magg,
eins og hún var jafnan kölluð, voru
þegar ég kom kornungur í heim-
sóknir á skrifstofuna í Hafnarstræti
5 í fylgd pabba eða mömmu. Þar
var Sigga fremst í flokki úrvals-
kvenna og -karla sem dekruðu við
mig.
Við urðum síðan samstarfsmenn
um miðjan áttunda áratug síðustu
aldar. Þá var gamli miðbærinn
ennþá hjarta alls viðskiptalífs í
Reykjavík. Þar voru helstu fyrir-
tækin auk bankanna og fjölda rík-
isstofnana. Hér var Sigga á heima-
velli.
Hún var vinmörg og þekkti ótrú-
lega margt fólk sem starfaði á
þessu svæði.
Á þessum árum voru enn í gildi
ýmiss konar höft og reglugerðir
sem drógu mjög úr hraða og þrótti
atvinnulífsins.
Ég minnist þess að við þurftum
oft að fá senda varahluti með hraði
frá erlendum framleiðendum. Þá
kom það sér vel hversu vel kynnt
Sigga var á þeim mörgu stöðum
sem þurfti að leita til með allskyns
leyfi, stimpla og uppáskriftir. Þetta
ferli tók venjulega marga daga í
hverri stofnun. En Sigga hafði ein-
stakt lag á að liðka fyrir afgreiðslu
og beið oft tímunum saman á hverj-
um stað eftir að koma skjölum í
réttar hendur og fá þau afgreidd, á
því sem þá mátti kalla örskots-
hraða. Hér hjálpaði líka til hve
Sigga var frá á fæti. Hún var ein-
staklega rösk á göngu um miðbæ-
inn og skokkaði upp alla stiga án
þess að blása úr nös.
Seinna, þegar við vorum flutt úr
miðbænum, þurfti hún að aka þang-
að til að sinna erindum sínum. Til
þess valdi hún Fiat-bíla, en hún átti
marga slíka og er mér til efs að sú
tegund hafi átt sér marga jafn
trygga aðdáendur hér á landi.
Eftir að Sigga lét af störfum hélt
hún góðu sambandi við okkur sam-
starfsfólkið, svo og við foreldra
mína. Öll mátum við hana mjög
mikils, þessa indælu konu. Blessuð
sé minning hennar.
Stefán Haraldsson.
Sigríður Magnúsdóttir
✝
Elsku móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR,
sem lést á hjúkrunarheimili Hrafnistu að morgni
þriðjudagsins 11. mars, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag, miðvikudaginn 19. mars,
kl. 13.00.
Bryndís Lúðvíksdóttir, Björn Thors,
Helga Thors, Björn Ólafsson,
Björn Thors, Unnur Ösp Stefánsdóttir,
Steinar Thors
og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGFÚS ÞÓRHALLUR BORGÞÓRSSON,
Suðurgötu 17,
Sandgerði,
lést sunnudaginn 9. mars.
Útförin fór fram þann 15. mars í kyrrþey að ósk
hins látna.
Jóhanna Konráðsdóttir,
Gunnar Borgþór Sigfússon, Sigurbjörg Eiríksdóttir,
Sigríður Sigfúsdóttir, Friðrik Þór Sigmundsson,
Sveinn Kristinsson, Hallbjörg Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
SIGURLAUG SIGRÚN BJÖRNSDÓTTIR,
áður til heimilis á Sólvallagötu 41,
Reykjavík,
sem lést á dvalarheimili aldraðra í Borgarnesi
laugardaginn 15. mars, verður jarðsungin frá
Bústaðakirkju fimmtudaginn 27. mars kl. 13.00.
Stefanía Drew, Arnold Drew, Elín Kristinsdóttir og aðrir
aðstandendur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGURBJÖRG SIGURJÓNSDÓTTIR
frá Flatey á Skjálfanda,
andaðist á heimili sínu Hvammi, Húsavík,
laugardaginn 15. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Vigdís Helga Guðmundsdóttir, Pálmi Sigfússon,
Sigurjón Guðmundsson, Ása Grímsdóttir,
Jóhanna Guðmundsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
SIGURÐUR INGI GUÐJÓNSSON,
Neðri Þverá,
Fljótshlíð,
lést mánudaginn 17. mars á Sjúkrahúsi Selfoss.
Kristín Aradóttir og aðrir aðstandendur.