Morgunblaðið - 02.06.2008, Qupperneq 36

36 MÁNUDAGUR 2. JÚNÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
/ KRINGLUNNI/ ÁLFABAKKA
SÝND Í ÁLFABAKKA, KRINGLUNNI OG AKUREYRI
SÝND Í ÁLFABAKKA OG AKUREYRI
SÝND Í ÁLFABAKKA
SÝND Í KRINGLUNNI OG KEFLAVÍK
Forbidden Kingdom er einhver
skemmtilegasta og óvæntasta ævintýramynd sumarsins
og ætti að gleðja alla enda húmorinn skammt undan
þar sem Jackie Chan er.
Jackie Chan og Jet Li eru loksins mættir í sömu mynd
þar sem snilli þeirra í bardagaatriðum sést glöggt.
Nú er spurning
hvor er betri!?
SEX & THE CITY kl. 5 - 8 - 10:50 B.i. 14 ára
INDIANA JONES 4 kl. 6:30D - 9D - 11:30D B.i. 12 ára DIGITAL
NEVER BACK DOWN kl. 11:30 B.i. 14 ára
IRON MAN kl. 6:30 - 9 B.i. 12 ára
THE FORBIDDEN KINGDOM kl. 5:30 - 8 - 10:30 B.i. 12 ára
INDIANA JONES 4 kl. 5:30D - 8D - 10:40D B.i. 12 ára DIGITAL
INDIANA JONES 4 kl. 8 - 10:40 LÚXUS VIP
LOVE IN THE TIME OF CHOLERA kl. 8 B.i. 7 ára
NEVER BACK DOWN kl. 10:40 B.i. 14 ára
U2 3D kl. 63D SÍÐUSTU SÝNINGAR 3D-DIGITAL
SÝND Í KRINGLUNNISÝND Í ÁLFABAKKA
NIM'S ISLAND kl. 5:30 LEYFÐ
IRON MAN kl. 5:30 - 8 - 10:30 B.i.12 ára
IN THE VALLEY OF ELAH kl. 8 SÍÐUSTU SÝN. B.i.16 ára
THE HUNTING PARTY kl. 10:40 SÍÐUSTU SÝN. B.i.12 ára
STELPURNAR ERU MÆTTAR
Á HVÍTA TJALDIÐ
Eftir Gauta Sigþórsson
Á ÞRIÐJUDAGSKVÖLD frumsýnir
Vesturport Love – The Musical,
enska aðlögun á Ást, í Lyric Ham-
mersmith leikhúsinu í London. Gísli
Örn Garðarsson, sem samdi verkið
ásamt Víkingi Kristjánssyni, leik-
stýrir uppfærslunni, Börkur Jónas-
son sér um leikmynd og Pálmi Sigur-
hjartarson stýrir tónlistinni. Á undan
forsýningu á föstudagskvöld náði ég
að spjalla stundarkorn við þá fjóra
um aðlögunina, uppsetninguna, og
hvað þeir eru orðnir heimavanir í
Hammersmith.
Vesturport hefur komið sér upp
orðspori í enskum leikhúsheimi fyrir
krassandi uppsetningar eins og
Rómeó og Júlíu, Wojzek, og síðast
Hamskiptin – allt verk þar sem
óvenjuleg leikmynd og hreyfingar
leikaranna skipta miklu máli. Ég
byrja því á að spyrja höfundana um
mögulegar væntingar áhorfenda og
gagnrýnenda.
Víkingur svarar að Vesturport sé
ekki bara eitthvert fimleikhús. „Fólk
hugsar vonandi ekki „Jæja nú er ég
að fara að horfa á gamalt fólk í rólu.“
En það verður gaman að sjá – gagn-
rýnendur eiga örugglega von á ein-
hverju ákveðnu, af því Gísli hefur
gert eitt og annað hér í London, en
þessi sýning sem er að fara á fjal-
irnar er gerólík því. Eðlilega – þetta
er fullt svið af gömlu fólki.“
„Samt er vonandi sama orkan og
sami liturinn í þessari sýningu,“ seg-
ir Gísli. „Eins og hjá Vesturporti á
Íslandi er viss orka í sýningunni hjá
okkur, en það er samt enginn sirk-
us.“
Ást umpottað í Englandi
Leikritið er bragðbætt með text-
um úr lögum sem áheyrendur eiga að
kannast við. Þar af leiðandi er ekki
einfalt að umpotta íslenska stykkinu
Ást, með tilheyrandi tónlist úr ís-
lensku samhengi, yfir í enska verkið
Love sem gerist í London. David
Farr, listrænn stjórnandi Lyric, lag-
aði textann að ensku samhengi upp
úr bókstafsþýðingu á íslenska text-
anum, en síðan var mikil vinna lögð í
að finna tónlistina.
„Það hefur verið mikill hausverkur
að finna lög sem passa inn í sögu-
framvinduna. Svo þegar sagt er nei
við að nota eitthvert þessara laga, þá
er hægara sagt en gert að finna eitt-
hvað sem hefur sömu merkingu,“
segir Gísli. „Og hefur jafn sterka til-
finningalega tengingu,“ bætir Pálmi
við.
„Svo er hugmyndin líka að láta
gamalt fólk syngja lög sem eru heit í
dag,“ segir Víkingur. „Rétt eins og
heima erum við með nýleg lög í sýn-
ingunni.“ Á Íslandi gat Vesturport
notað hvaða tónlist sem þeim sýndist,
en í London er flutningsréttinum
fylgt strangt eftir, segir Víkingur.
Það hafa farið sex mánuðir í að fá
réttinn að þekktum popplögum sem
spanna marga áratugi.
Útgáfufyrirtækin standa fast á
sínu, og þau geta hæglega skipt um
skoðun eftir að leyfið er veitt. Leik-
ararnir voru búnir að æfa eitt lag í
mánuð þegar flutningsleyfið var aft-
urkallað. „Þegar leikararnir eru 80
ára gamlir er hægara sagt en gert að
leggja eitthvað nýtt á þau svona á
síðustu stundu,“ segir Gísli sposkur.
Í Love er að finna þekkt andlit úr
leikhúslífinu í Bretlandi. Til dæmis
er Julian Curry frægur Shake-
speare-leikari, og Dudley Sutton hef-
ur mikið leikið í sjónvarpi, t.d. í Love-
joy þáttunum sem voru vinsælir í lok
níunda áratugarins.
Gísli og Víkingur segja að það sé
enginn reginmunur á því að vinna
með íslenskum og enskum leikurum.
„Við höfum alltaf farið okkar eigin
leiðir í að setja upp sýningar, og
kannski er það ekkert öðruvísi hér en
heima. Þetta er jú fólk af gamla skól-
anum sem er aðeins að kynnast nýrri
orku. Við erum líka að brjóta
ákveðnar reglur sem fólk hefur van-
ist. Til dæmis er hugmyndavinnan
hjá okkur opin fram eftir öllu. Við
breytum, bætum og lögum alveg
fram á síðustu stundu. Bresku leik-
ararnir eru vanir því að það sé búið
að negla hlutina niður allavega fyrir
fyrstu forsýningu, en við erum ennþá
að smíða.“
Hressilegt fyrir þau
Í London er æfingatíminn venju-
lega fjórar vikur í stað átta á Íslandi.
„Ensku leikararnir eru vanir því að
það sé búið að leggja alla sýninguna
þegar þau mæta á æfingar, og þeim
er sagt hvar þau eiga að standa, sitja
og labba. Svo er það bara ákveðið.
Fyrstu dagana eftir að við byrjuðum
að æfa gerðum við nokkrar breyt-
ingar og viðbrögðin voru: „Já, en í
gær sagðirðu...“.“
Víkingur lýsir þessu sem hress-
andi mótbyr fyrir leikarana. „Ég sat
einmitt við tölvuna í hádeginu og
Julian sá til mín og spurði „Ertu
nokkuð að breyta öllu handritinu?“
Þau eru orðin svo vön því að vita ekki
alveg hvar þau hafa okkur, og það er
kannski eilítið erfitt, en um leið heyr-
um við að þetta er rosalega hressandi
fyrir þau.“
Þar að auki eru flestir leikaranna
óvanir söngleikjum. „Þetta er fólk
sem lítið hefur sungið og sumir ekki
neitt,“ segir Pálmi. „Í grunninn eru
þau að kljást við það sama og fólkið á
sviðinu heima – það er jafn erfitt fyr-
ir íslenska leikara að standa á sviði
og syngja popplög.“
Fyrir utan atvinnuleikarana, sem
eru sjö talsins, er meginþorrinn í
sýningunni áhugafólk. Fyrir upp-
setninguna í Lyric var haldin stór
áheyrnarprufa fyrir kórinn. „Þetta
eru ekki hlutverk sem atvinnuleik-
arar myndu taka að sér, þannig séð,“
segir Gísli. Framleiðendurnir aug-
lýstu meðal annars eftir kórsöngvur-
um, og fengu inn fólk úr kórum eldri
borgara í nágrenninu.
Þeir segja hæfileikana og áhugann
meðal leikaranna hafa komið sér á
óvart. Ein konan er áttatíu og fjög-
urra ára, og hefur haldið vel í við
yngra fólk á sviðinu, en Gísli og Vík-
ingur eru samt stoltastir af því að
hafa uppgötvað tæplega áttræðan
ekkil sem aldrei hefur komið fram í
leikhúsi áður. Hann fer með hlutverk
mannsins með blómvöndinn – hlut-
verk sem best er látið óútskýrt fyrir
þeim sem ekki hafa séð sýninguna.
Love – The Musical er leikrit í
söngleiksgervi, hvað sem titlinum líð-
ur, og dramatískur kraftur þess ligg-
ur í frammistöðu leikaranna. Það er
sterkur leikur að ráða leikara sem
geta sungið frekar en söngvara sem
geta leikið. Til dæmis skapa Julian
Curry og Anna Calder-Marshall trú-
verðuga tilfinningaspennu milli elsk-
endanna Neville og Margaret sem er
til skiptis fyndin og átakanleg.
Eini leikarinn með áberandi góða
söngrödd, Halla Vilhjálmsdóttir,
beitir henni á sláandi hátt í hlutverki
hjúkrunarkonunnar til þess að undir-
strika vald sitt gagnvart vistfólkinu,
sérstaklega þegar þau neita að
syngja það sem hún fyrirskipar. Tón-
listin er þannig lifandi hluti af leik-
rænni framvindu verksins. Píanóleik-
arinn Steinway (Pálmi Sigurhjartar-
son) er á sviðinu allan tímann („Við
erum að prófa tónlistarmeðferð,“
segir hjúkkan) og í kórnum leynist
trommuleikari. Víkingur lýsir þessu
sem „lifandi hljóðmynd.“ „Pálmi er
leikstjórinn inni í sýningunni, hann
heldur uppi taktinum þegar hægist á
leikurunum,“ bætir Gísli við.
Love – The Musical er áhrifarík
sýning. Áhorfendur á forsýningu
geta oft verið helst til afslappaðir. Á
síðastliðinn föstudag var stemming í
salnum, klappað og hrópað á viðeig-
andi stöðum – og þegar ljósin voru
kveikt gengu konurnar sem sátu á
næsta bekk fyrir framan mig út
snöktandi og hlæjandi.
Leikverkið Love – The Musical verður frumsýnt á þriðjudag í Lyric Hammersmith leikhúsinu í London.
„Það var of lítill
tími til að æfa
heljarstökkin“
Vesturport flytur elliheimilið úr Ást til
Lundúnaborgar, í enskri aðlögun
Morgunblaðið/Ásdís
Ást Frá uppsetningu Vesturports og Borgarleikhússins á Ást í fyrra.
Gagnrýnandi Morgunblaðsins sagði sýninguna „eiginlega ómótstæðilega.“
Ljósmynd/Vera Júlíusdóttir
Vesturportsmenn Á sviðinu í Lyric. Pálmi Sigurhjartarson, Börkur Jónsson, Gísli Örn Garðarsson og Víkingur
Kristjánsson. Þeir segja hæfileikana og áhugann meðal ensku leikaranna hafa komið sér á óvart.