Morgunblaðið - 11.06.2008, Page 26

26 MIÐVIKUDAGUR 11. JÚNÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Einn þeirra fyrstu
sem ég kynntist þegar
ég flutti með fjöl-
skyldu mína að Flúð-
um í Hrunamannahreppi, á haust-
dögum 1972, var Halldór Gestsson.
Fljótlega tókst með okkur góð vin-
átta sem haldist hefur alla tíð.
Mann setur hljóðan þegar vinir
eru kallaðir burt skyndilega án nokk-
urs fyrirvara. Halldór var húsvörður
í hlutastarfi við Flúðaskóla þegar ég
kom en fljótlega óx starf hans í fullt
starf og sinnti hann því til dánardags.
Heimavist var við skólann og kom þá
fljótt í ljós hversu gott lag Halldór
hafði á börnum enda hændust þau að
honum. Oft dáðist ég að því hvað
Halldór Gestsson
✝ Halldór Gests-son fæddist á
Syðra-Seli í Hruna-
mannahreppi 16.
nóvember 1942.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 28. maí síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá
Hrunakirkju 7. júní.
hann gaf sér oft tíma
til að spila ýmist á spil
eða borðtennis við
yngri dóttur mína og
aðra unga vini sína.
Störfin við heima-
vist eru æði-mörg.
Halldór reyndist þar
góður starfsmaður, ró-
leg og yfirveguð fram-
koma hjálpuðu þar
mikið til. Oft var Hall-
dór fenginn til að hafa
eftirlit með krökkun-
um á vistinni og tókst
það vel. Hann spilaði á
spil eða fór í borðtennis með þeim,
einnig fór hann í körfubolta ef veður
leyfði. Ég minnist skapmikilla jafn-
aldra sem flugust oft á og endaði
stundum á því að þeir urðu reiðir og
þurfti þá oft að skilja þá. Eitt sinn
sem oftar flugust þeir á uppi á setu-
stofu og voru báðir farnir að gráta.
Halldór sat og horfði hinn rólegasti á
þá og brá nú vana sínum og skipti sér
ekkert af. Að lokum stundi annar upp
„ætlar þú ekki að skilja okkur?“ Hall-
dór svaraði rólega: „Þið getið bara
hætt þessu,“ og það gerðu þeir.
Þegar fyrstu tölvurnar komu í
skólann má segja að Halldór hafi
fengið nýtt hlutverk. Hann fékk
mjög fljótt mikinn áhuga á að fást við
tölvur. Ekki bara að vinna við þær,
heldur hafði hann áhuga á að kynna
sér stýrikerfi þeirra. Þetta kom sér
mjög vel fyrir skólann og einnig fyrir
aðra sem fengu sér tölvur og leituðu
til Halldórs sér til hjálpar. Halldór
var greiðvikinn maður og naut þess
að gera mönnum þennan greiða. Nú
síðast fyrir nokkrum dögum var
hann hjá okkur hjónum að leysa
vandamál sem upp hafði komið.
Halldór var góður bridgespilari og
spilaði í deildinni á Flúðum í mörg ár.
Hann var einnig áhugasamur veiði-
maður eins og hann átti kyn til og
jafnframt góður ljósmyndari.
Halldóri var margt til lista lagt og
er enn ónefnt aðaláhugamál Halldórs
en það var fræðimennskan. Ætt-
fræðiþekking hans var mikil. Margir
urðu til að notfæra sér þá þekkingu
svo sem við útgáfu ýmissa verka, sem
dæmi má nefna ábúendatal jarða í
Hrunamannahreppi í Sunnlenskum
byggðum I. Og einnig lagði hann lið
við gerð ritsins Árnesingar I, Hruna-
menn.
Skólaganga Halldórs var ekki löng
og saknaði hann þess oft að hafa ekki
lært meira í tungumálum. Stutta
skólagöngu bætti hann sér upp með
miklu sjálfsnámi.
Margar góðar stundir áttum við
saman þessi árin, hátt á fjórða ára-
tug. Á sameiginlegum starfsvett-
vangi, á ferðalögum eða sitjandi inni í
stofu yfir kaffibolla og jafnvel reykj-
andi pípu. Halldórs er sárt saknað,
blessuð sé minning hans.
Við fjölskylda mín sendum syst-
kinum Halldórs og öðrum ættingjum
innilegar samúðarkveðjur.
Bjarni H. Ansnes.
Ættfræðingurinn og húsvörðurinn
Halldór Gestsson var traustur þáttur
í snyrtimennsku þeirri sem brosti við
gestunum sem komu að Flúðum,
byggðinni fögru í Hrunamanna-
hreppi.
Vinnusemi og nákvæmni Halldórs
var líka trausti þátturinn í ábúenda-
tali Hrunamanna sem gefið var út á
dögunum og ber ættvísi hans fagurt
vitni.
Hann var ómissandi maður í sam-
félagi sínu, hógvær og hægur og
greiddi götu annarra af staðfastri
ljúfmennsku.
Hugur einn það veit
er býr hjarta nær
einn er hann sér um sefa.
Öng er sótt verri
hveim snotrum manni
en sér engu að una.
(Úr Hávamálum.)
Halldór elskaði land sitt eins og
hann unni sinni sveit, var frekar orð-
fár eins og nafni hans Snorrason en
gott var til hans að leita, hvort sem
þurfti aðstoð við að losa bíl úr fönn,
afla fróðleiks um búskaparhætti á
Suðurlandi eða ættfærslu á Hreppa-
mönnum.
Alúð Halldórs og umhyggjusemi
var stór þáttur í þeirri hlýju sem beið
nýju organistahjónanna í Hruna-
mannahreppi árið 1988.
Gott var að setjast inn hjá honum
eftir langa fjarveru eða hóa í hann ef
ilmaði kaka úr ofni. Á sumrin hvarf
hann stundum dögum saman, hafði
þá brugðið sér inn í Veiðivötn eða til
veiðiskapar norður á Skaga.
Það andar hlýju af minningum um
Halldór. Góð voru kynni okkar og
samskipti.
Harpa og Ingi Heiðmar.
Ég kveð í dag góðan vin með sorg í
hjarta.
Þær eru ófáar minningarnar sem
streyma um hugann þegar ég hugsa
um hann Halldór, þegar ég byrjaði
að vinna með honum 11 ára gömul að
sjá um sláttinn og að halda hverfinu
hreinu og fínu yfir sumartímann og
þá stendur sérstaklega upp úr þegar
hann ætlaði að leyfa mér að keyra í
fyrsta skipti því það gekk ekki
þrautalaust að fá Lödu Sport til að
hreyfast úr stað og stóð Halldór og
hló að litla stelpukjánanum sem
komst ekki hænufet áfram.
Alla mína barnaskólagöngu í
Flúðaskóla var hann húsvörður og
fylgdist vel með öllu og hlúði vel að
öllum börnunum í skólanum. Það er
ómetanlegt að hafa húsvörð sem læt-
ur sér eins annt um börnin og hann
gerði. Svo þegar ég eignaðist mínar
dætur var hann ómissandi þáttur í lífi
okkar allra. Það var ósköp vinalegt
að sjá hann koma gangandi framhjá
eldhúsglugganum með pípuna í
munnvikinu á leið í heimsókn og var
Halldór einstaklega bóngóður og
mætti oft með skrúfvélina til að setja
eitthvað saman fyrir mig og var þá
ætíð nóg að baka, eins og eina brún-
tertu og hafa mikinn rjóma með og
þá vorum við kvitt.
Ég minnist þess einnig hvað hann
var duglegur að hringja og bjóða mér
og dætrunum í bíltúr. Fórum við
undir Eyjafjöllin, í Vík í Mýrdal og
stundum í ísbíltúr sem var mjög vin-
sæll og svo síðasta bíltúrinn okkar
þegar hann vildi endilega fara á Sel-
foss í vor og kaupa sér ný jakkaföt
bara af því að hann langaði svo að
eiga ný.
Síðustu 2 ár höfum við svo unnið
saman í Flúðaskóla og hefur það ver-
ið ósköp vinalegt að hitta hann þar á
hverjum degi og ef einhverra hluta
vegna ég mætti ekki til vinnu þá
hringdi hann ætíð til að athuga
hvernig gengi og kom í húsvitjun eins
og hann kallaði það ef stelpurnar
voru lasnar.
Í ágúst síðastliðnum fórum við
ásamt starfsfólki Flúðaskóla til Finn-
lands í vinnuferð og áttum við þar öll
saman góðar stundir og á ég þaðan
góðar minningar með Halldóri og að-
eins nokkrum dögum fyrir andlát
hans fórum við öll saman í starfs-
mannaferð og var farið í langa ferð á
fjórhjólum um Þjórsárdalinn og
mundaði Halldór þar myndavélina
óspart eins og honum var einum lag-
ið.
Það er ómetanlegt að eiga svo góð-
an vin sem Halldór var mér og fjöl-
skyldu minni og er stórt skarð komið
sem enginn getur fyllt í.
Ég vil þakka þér, Halldór, fyrir all-
ar þær stundir sem ég hef átt með
þér og munt þú ætíð eiga sess í hjarta
mínu og treysti ég því að þú munir
fylgja mér og fjölskyldu minni áfram
í gegnum lífið.
Þín vinkona
Dúna Rut.
Á stofnunum eins og Flúðaskóla er
það svo að starfsfólk hefur komið og
farið gegnum árin en fasti punktur-
inn í starfseminni hefur til margra
ára verið Halldór Gestsson húsvörð-
ur og þúsundþjalasmiður. Hann er
nú fallinn frá, langt um aldur fram.
Halldór, eins og aðrir starfsmenn
skólans, var önnum kafinn við að
ljúka skólastarfinu þegar kallið kom.
Starf Halldórs var ekki aðeins hús-
varsla, hann var þúsundþjalasmiður-
inn í skólanum og flestir hlutir léku í
höndum hans. Hann ræsti, málaði,
dyttaði að, lagfærði og skreytti fyrir
jólin og allar aðrar uppákomur. Jóla-
skreytingar og svoleiðis stand var að
vísu ekki uppáhaldsiðja hans en hann
lét sig hafa það.
Halldór var einstaklega bóngóður
og gott var að leita til hans þegar
tæki og alls konar verkfæri stóðu á
sér en hann átti það nú til að hnýta
einhverri skondinni athugasemd við,
t.d. um hæfileika kvenna eða van-
hæfni þegar að tækjum væri komið.
Samband Halldórs við nemendur
skólans var alltaf gott. Hann hafði
gott lag á börnum og bar virðingu
fyrir þeim og litu nemendur á hann
bæði sem félaga og hjálparhellu.
Marga spjallstundina hefur hann átt
við nemendur á öllum aldri og þá oft-
ar en ekki komst hann að því að við-
komandi var frændi hans eða frænka
eða ættaður að norðan eða austan og
gat jafnvel sagt nemendum frá ætt-
mennum sem viðkomandi ætti í sveit-
inni eða sem væri frægur, án þess að
viðkomandi hefði hugmynd um. Eitt
af áhugamálum Halldórs var einmitt
ættfræði en hann var einnig ákaflega
vel lesinn og var fróðleiksbrunnur
um sögu heimabyggðarinnar og
landsins alls. Þessi þekking og áhugi
hans kom sér oft vel þegar verið var
að uppfræða nemendur um allt milli
himins og jarðar. Við finnum sterkt
fyrir því að Halldór er ekki hér. Nær-
vera hans var ljúf. Hans verður sárt
saknað bæði af nemendum og starfs-
fólki skólans. Hans verður minnst
sem trausts vinar og góðs vinnu-
félaga. Megi minning Halldórs lifa.
Aðstandendum öllum, sendum við
samúðarkveðjur.
F.h. starfsfólks og nemenda
Flúðaskóla,
Guðrún Pétursdóttir.
Látinn er góður vinur og fyrrum
samstarfsmaður, Halldór Gestsson,
húsvörður við Flúðaskóla. Kallið
kom snöggt og fyrirvaralaust og
mörgum var illa brugðið. Hann kom
til starfa við skólann haustið 1971 og
hefur starfað þar síðan við góðan
orðstír og miklar vinsældir, bæði
meðal nemenda og annars starfs-
fólks.
Halldór var maður hæglátur og ró-
lyndur og gekk ekki fram með nein-
um bægslagangi en leysti jafnan úr
hvers manns vanda eftir bestu getu
og samviskusemi. Hans er nú sárt
saknað og sáust nemendur fella tár
er hans var minnst við skólaslit nú í
vikunni. Halldór var hæfileikamaður
á ýmsum sviðum. Hæst ber fræða-
iðkun hans og ættfræðirannsóknir og
fullyrða má að fáir eða engir hafi ver-
ið honum þar fremri hér um slóðir og
þótt víðar væri leitað. Árið 1999 kom
út ritið Hrunamenn í tveimur bind-
um, ábúendur og saga Hrunamanna-
hrepps frá 1890 en getið er ábúenda á
býlum frá 1703. Hlutur Halldórs í því
ritverki er mikill og ómetanlegur og
verkið óframkvæmanlegt án hans að-
komu.
Halldór var snjall skákmaður og
bridsspilari en sinnti því lítt hin síð-
ari ár, en þá stundaði hann fræða-
störf af vaxandi áhuga. Þá var hann
liðtækur í frjálsum íþróttum og fleiri
greinum á yngri árum. Oft tókum við
Halldór saman leik í borðtennis er
færi gafst á þeim árum er ég var
kennari við Flúðaskóla og minnist ég
margra ánægjulegra samverustunda
í leik og starfi frá þessum árum.
Fyrir öll okkar samskipti fyrr og
síðar vil ég þakka einlæglega. Að-
standendum votta ég samúð við frá-
fall þessa mæta manns.
Jóhannes Sigmundsson.
Þegar ég var ungur héldu faðir
minn, Páll Lýðsson, og afi, Lýður
Guðmundsson, sem ráku félagsbú í
Litlu-Sandvík, vetrarmann til að þeir
gætu betur sinnt hreppsstjórn, fé-
lagsmálum, kennslu og fræðistörf-
um. Einn slíkur var Halldór Gests-
son frá Syðra-Seli í Hreppum sem
kvaddur er í dag. Halldór starfaði í
Litlu-Sandvík öðru hvoru á 7. ára-
tugnum og allt til 1971.
Ég man eftir honum fjögurra eða
fimm ára gamall og ég minnist enn
ilmsins úr pípu Halldórs sem barst
úr vetrarmannsherberginu sem
löngu síðar varð bóka- og vinnuher-
bergi föður míns. Á þessum tíma
hafði Halldór krafta í kögglum og
segir sagan að hann hafi haft betur í
sjómanni við þá Geira í Stóru-Sand-
vík og Dodda í Stekkum. Ekki veit ég
hvort það var satt en sterkur var
Halldór því lítið mál var fyrir hann að
jafnhatta mig hátt á loft og er til
ágæt ljósmynd af því.
Líklegt er að dvöl Halldórs Gests-
sonar í Litlu-Sandvík hafi átt þátt í
að beina honum að ættfræði og
byggðasögugrúski. Í Litlu-Sandvík
hafði hann góðan aðgang að bóka-
safni heimilisins sem þá fór stækk-
andi og eflaust hafa frístundir Hall-
dórs farið í spjall við sagnfræðinginn
unga eða aðal ættfræðing heimilis-
ins, húsfreyjuna Aldísi Pálsdóttir frá
Hlíð í Gnúpverjahreppi. Aldís amma
var ótæmandi ættfræðibrunnur og
gat með léttu móti rakið saman ættir
einstaklinga langt aftur í aldir.
Halldór bjó á Flúðum eftir að hann
hætti að starfa sem farandverkamað-
ur í þjónustu bænda. Ég hitti hann
öðru hvoru að störfum í þágu Hruna-
mannahrepps. Meiri samskipti hafði
ég við Halldór vegna sameiginlegs
verkefnis hans og föður míns sem var
ábúendatal Árnessýslu, langt og
viðamikið skjal sem segir frá ábúend-
um á öllum jörðum Árnessýslu eins
lengi og heimildir greina. Tölvubréf
með nýjum „uppfærslum“ og leið-
réttingum bárust með reglulegu
millibili til mín sem ég sá svo um að
✝
Móðursystir mín,
ELÍSABET GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Skiphyl,
Ánahlíð 16,
Borgarnesi,
sem lést sunnudaginn 8. júní á Sjúkrahúsi Akraness, verður jarðsungin frá
Akrakirkju mánudaginn 16. júní kl. 14.00
Guðmundur Þorgilsson.
✝
Ástkær stjúpmóðir, móðir, tengdamóðir, amma og
langamma okkar,
KRISTVEIG JÓNSDÓTTIR,
Hólmgarði 15,
áður Bakka á Kópaskeri,
lést á líknardeild Landakotsspítala að morgni
sunnudagsins 8. júní.
Jarðarför auglýst síðar.
Árni Hrafn Árnason, Hlín P. Wíum,
Gunnar Árnason, Sólveig Jóhannesdóttir,
Ástfríður Árnadóttir, Þorsteinn Helgason,
Einar Árnason, Ragnheiður Friðgeirsdóttir,
Jón Árnason, Metta Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
OLGA MARTA HJARTARDÓTTIR,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
sem lést á öldrunardeild L-1 á Landakoti
miðvikudaginn 4. júní, verður jarðsungin frá
Áskirkju mánudaginn 16. júní kl. 13.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á líknarfélög.
Heiðar V. Viggósson, Margreta Björke,
Júlía Katrín Björke, Helgi Arnar Alfreðsson,
Olga Ingrid Heiðarsdóttir,
Halldóra Björk Heiðarsdóttir,
Halldór Björke Helgason.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
HELGA ÞORVALDSDÓTTIR
frá Skúmsstöðum,
til heimilis á Faxabraut 13,
Keflavík,
lést á heimili sínu sunnudaginn 8. júní
Útförin fer fram frá Kálfatjarnarkirkju, föstudaginn
13.júní kl: 14:00
Særún Jónsdóttir, Ragnar Karl Þorgrímsson,
Helga Ragnarsdóttir,
Oktavía Jóhanna Ragnarsdóttir,
Guðrún Kristín Ragnarsdóttir,
langömmubörn og aðrir ættingjar.