Morgunblaðið - 15.07.2008, Qupperneq 16

|þriðjudagur|15. 7. 2008| mbl.is
daglegtlíf
Eftir Skúla Unnar Sveinsson
skuli@mbl.is
E
yjan heillaði mig strax þegar ég
kom hingað fyrst fyrir tveimur
árum,“ segir Andrés Bertelsen,
sem opnaði hinn 20. maí í sam-
vinnu við nokkra vini sína fyrsta
íslenska veitingastaðinn á spænsku eyjunni
Tenerife. „Ég ákvað eiginlega í þessu fríi mínu
hérna fyrir tveimur árum að opna veitingastað
hér. Síðan hef ég komið hingað nokkrum sinn-
um á ári til að skoða hvað væri í boði, bæði hús-
næði og líka að leggja grunninn að matseðl-
inum,“ segir Andrés þegar við settumst niður
á barnum hans upp úr miðjum júní.
Andrés hefur lengstum verið til sjós og
hvernig dettur bátsmanni frá Ólafsfirði í hug
að opna matsölustað á Tenerife?
Þorramaturinn meira mál
„Margrét Eiríksdóttir, barnsmóðir mín, fór
hingað í masters-nám og ég elti og kom hingað
með fjölskyldunni um jólin fyrir tveimur árum.
Á aðfangadag fórum við á einhvern ítalskan
stað sem átti að vera voða góður en okkur
fannst það ekki. Þarna datt mér í hug að það
gæti verið skemmtilegt að hafa stað fyrir Ís-
lendinga þar sem þeir gætu hist á aðfangadag
og borðað íslenskan mat,“ segir Andrés og
segir það ekkert mál að hafa íslenskan jóla-
mat. „Það eina sem maður þyrfti að fá að heim-
an er hangikjötið – allt annað fær maður
hérna,“ segir hann. „Það yrði hins vegar erf-
iðara að vera með þorraveislu og fá allan þann
góða mat að heiman,“ bætir hann við hlæjandi.
Staðurinn heitir Mío og er bar og grill-
staður. Hann er niðri við strönd miðja vegu á
milli Americas-strandarinnar og Adeja-
strandarinnar, um 200 metra frá Parque de las
Americas-hótelinu þar sem fjölmargir Íslend-
ingar hafa gist. Af veröndinni á matsölustaðn-
um er glæsilegt útsýni yfir nærliggjandi
strendur.
Íslendingar eru gjarnir á að hittast þegar
þeir eru erlendis og Mío er kjörinn staður fyrir
slíkt. Fjölmargir Íslendingar héldu t.d.
þjóðhátíðardaginn hátíðlegan þar.
Andrés á Mío ásamt bestu vinum sínum
heima á Íslandi, Stefáni Álfssyni og Pálínu
Sigurðardóttur og síðan eru tveir Spánverjar
sem eiga einnig hlut í staðnum, þeir Sergio Al-
menara de Luz og Javier Almenara de Luz.
Margrét vinnur sem rekstrarstjóri og síðan
eru tvær íslenskar stúlkur sem bera fram mat
og drykk, þær Kolbrún Ómarsdóttir og Ing-
unn Valdís Baldursdóttir. „Þetta er bara eins
og ein fjölskylda,“ segir Andrés um starfs-
fólkið en honum til aðstoðar í eldhúsinu er
kokkur frá Grimsby.
Andrés er ekki matreiðslumaður að mennt.
„Ég hef kokkað aðeins á sjónum og hef alltaf
haft áhuga á mat og vitað að ég gæti eldað. En
ég ber virðingu fyrir stéttinni og kalla staðinn
því ekki veitingahús, heldur bar&grill. Ég er
með full réttindi hérna því ég fór á fjögurra
klukkustunda námskeið, sem haldið var á
spænsku og ég kann lítið í málinu enn þá, og
svo krossapróf í kjölfarið. Ég náði því,“ segir
hann og glottir.
Maturinn á Mío er góður og bragðaði blaða-
maður þar meðal annars bestu hamborgarana
í bænum. Akureyringurinn og bearnaise-
borgarinn voru vinsælir. „Þetta snýst allt um
hráefni og ég er með besta fáanlega hráefni.
Það er allt ferskt og ekkert frosið. Vínin sem
ég er með eru úr lífrænt ræktuðum þrúgum og
ég reyni að hafa sem flest lífrænt ræktað,“
segir Andrés og gefur lesendum í lokin upp-
skrift að kjúklingarétti sem hann hefur þróað í
nokkur ár.
Bátsmaður úr Skagafirði
opnar matsölustað á Tenerife
Morgunblaðið/SUS
Með útsýni yfir hafið Glæsilegt útsýni út yfir Atlantshafið er af veröndinni á Mío.
Réttu handtökin Andrés galdrar fram góða
rétti fyrir gesti í eldhúsinu á Mío.
Eftir Atla Vigfússon
Þingeyjarsveit | Það var merkis-
dagur í Samgönguminjasafninu
Ystafelli nýlega þegar forsetabíll
Vigdísar Finnbogadóttur var gef-
inn safninu en það er Cadillac
Fleetwood-bíll sem var í notkun hjá
forsetaembættinu árin 1982-1992.
Sverrir Ingólfsson safnvörður
segir hann vel með farinn og til
mikillar prýði. „Það er stórkostlegt
að fá þennan bíl og mikill fengur
fyrir safnið,“ segir Sverrir. „Það er
gaman þegar menn eins og Eiríkur
hugsa vel til okkar.“ En Eiríkur
Óskarsson, rakari og síðasti eig-
andi bílsins, taldi viðeigandi að
hann færi í Ystafell og gaf því Sam-
gönguminjasafninu bílinn.
Að undanförnu hafa safninu bor-
ist margir áhugaverðir bílar t.d.
slökkviliðsbíl Raufarhafnar, sem er
Ford-brunabíll og lítur út eins og
nýkominn úr verksmiðjunni enda
ekki ekinn nema 9.839 mílur. Eins
má nefna Sunbeam Rapier-bíl sem
Emilíana Torrini söngkona gaf
safninu, en afi hennar, djasspíanist-
inn Aage L’orange, keypti bílinn á
sínum tíma.
Samsettur Ford 1938 vörubíll
Mikið er um að vera í safninu í
sumar að sögn Sverris. Í gangi er
sýning á blýantsteikningum Ólafs
Sveinssonar en á henni má sjá 56
myndir af farartækjum af ýmsum
gerðum frá fyrri tíð. Þá er uppi
málverkasýning Gunnhildar Ing-
ólfsdóttur og gefur þar að líta
landslagsmyndir frá mörgum stöð-
um á Norðurlandi og víðar. Sýning-
arnar munu setja svip sinn á bíla-
umhverfið í Ystafelli þetta sumarið.
Safnið hýsir nú tæplega hundrað
bíla í tveimur sýningarskálum og
segir Sverrir nóg að gera, enda
mikið verk að halda bílunum gang-
færum og glansandi bónuðum. Yfir
veturinn fer síðan meiri tími í að
gera upp bíla. Nýverið var lokið við
að sprauta Ford 1938 vörubíl sem
samsettur er úr tveimur bílum og
er hann nú til sýnis.
Forsetabíllinn fengur fyrir safnið
Sögulegur gripur Sverrir Ingólfsson safnvörður og
kona hans Guðrún Petrea Gunnarsdóttir hjá forsetabíl
Vigdísar sem þau eru stolt af.
Morgunblaðið/Atli Vigfússon
Glæsilegur Þessi gamli slökkviliðsbíll þeirra Rauf-
arhafnarbúa lítur óneitanleg mjög vel út.
Í HNOTSKURN
»Samgöngusafnið í Ystafellivar stofnað 1998 af Ingólfi
Kristjánssyni og Kristbjörgu
Jónsdóttur.
» Í Ystafelli er ýmislegt tilsem tengist bílum sem
ekki finnst annars staðar en
Ingólfur henti aldrei neinu og
safnaði bílum, tækjum og
varahlutum í hálfa öld.
»Safnið hýsir tæplegahundrað bíla í tveimur
sýningarskálum auk fjölda
mynda, smáhluta, varahluta,
verkfæra o.fl. tengdu sam-
göngum. Mikill fjöldi landbún-
aðarvéla, samgöngutækja og
vinnuvéla frá ýmsum tímum
er þá fyrir utan safnið.
»Nú er safnið í umsjá Sverris Ingólfssonar og
fjölskyldu hans en hann er bif-
vélavirki og vann um árabil að
viðhaldi tækja og véla með
föður sínum.
Ostafyllt kjúklingabringa
1 kjúklingabringa (meðalstór eða stór)
2 stórar sneiðar Pancetta beikon
2 tsk. rjómaostur
kryddað með svörtum pipar, papriku og
salti
Piparsósa:
1 dl rjómi
½ dl mjólk (eða eftir þörfum)
½ rjómapiparostur
20 græn piparkorn
1 teningur kjötkraftur
sósujafnari (ef þarf)
bragðbætt með salti og papriku
Skorinn er lítill vasi í kjúklingabringu
og rjómaostur blandaður með papriku og
örlitlu salti settur inn í. Beikoninu er vaf-
ið utan um , fest við með tannstönglum og
kryddað með muldum svörtum pipar,
papriku og salti. Bringan er steikt á væg-
um hita til að beikonið brenni ekki.
Borið fram með blönduðu salati, ann-
aðhvort frönskum eða bökuðum kart-
öflum ásamt piparsósu. Og að passa að
sjálfsögðu að taka tannstönglana úr áður
en rétturinn er borinn fram.