Morgunblaðið - 15.07.2008, Page 22

22 ÞRIÐJUDAGUR 15. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Magnús GuðjónJensson fæddist
29. júní 1933. Hann
lést á heimili sínu 6.
júlí síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Jens Guðjónsson og
Elín María Gunn-
arsdóttir. Systkini
Magnúsar eru Ólaf-
ur, látinn og Hjör-
dís.
Eiginkona Guð-
jóns er Kristín G.H.
Sveinbjörnsdóttir,
foreldrar hennar
voru Sigríður Tómasdóttir og
Sveinbjörn Stefánsson. Börn Guð-
jóns og Kristínar eru: a) Jens,
kvæntur Ásu Kristveigu Þórð-
ardóttur, þau eiga 4 börn. b) Sig-
ríður, gift Ásmundi Friðrikssyni,
lét mikið að sér kveða á þeim vett-
vangi. Hann var félagi í Kiwanis-
klúbbnum Heklu og var m.a. for-
seti klúbbsins og vann alla tíð
mikið að málefnum Kiwanishreyf-
ingarinnar. Magnús var í bygg-
inganefnd vegna Kiwanishússins
að Engjateig og sinnti mörgum
öðrum störfum fyrir hreyfinguna. Í
Meistarafélagi húsasmiða var hann
um langt árabil og gengdi þar ýms-
um trúnaðarstörfum. Magnús var
stofnandi félags Sjálfstæðismanna
í Breiðholti 3 og fyrsti formaður fé-
lagsins. Hann sat í Skipulagsnefnd
Reykjavíkur í 12 ár sem fulltrúi
Sjálfstæðisflokksins.
Magnús hafði mikla ánægju af
því að ferðast, sérstaklega innan-
lands, og var fróður um Ísland og
staðhætti víða um land. Hann var
alla tíð áhugasamur um veiði og
veiðiskap.
Útför Magnúsar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
þau eiga 5 börn. c)
Magnús, í sambúð
með Sigurlaugu
Hrönn Lárusdóttur,
þau eiga 4 börn. d) El-
ín, á 1 son. e) Helga,
gift Erlendi Sæ-
mundssyni, þau eiga
2 börn. f) Kristín
Björg, hún á 2 börn.
g) Hrafnhildur Gígja,
gift Haraldi Theo-
dórssyni.
Magnús var húsa-
smíðameistari og
vann allan sinn
starfsaldur við iðn sína. Hann átti
og rak fyrirtækin Miðás sf. og
seinna Miðafl hf. ásamt fleiri og
síðustu starfsárin var hann sjálf-
stætt starfandi byggingameistari.
Magnús var félagsmálamaður og
Hann bauð henni upp í dans í
gamla Glaumbæ og tígulegt par steig
fyrstu danssporin inn í óræða fram-
tíðina. Dansinn dunaði, polka, vals og
ræll. Hann stjórnaði taktinum og
tempóinu, hún fylgdi með. Ævintýri
lífs tengdaforeldra minna, Magnúsar
og Höbbýjar hófst einhvern veginn
svona og núna hefur síðasta sporið
verið stigið. Magnús kvaddi fjölskyld-
una eftir brúðkaup yngstu dóttur
sinnar þegar hann hafði horft á brúð-
hjónin stíga fyrstu sporin á dansgólf-
inu inn í sína óræðu framtíð. Magnús
átti sínar óskir og vonir um framtíð
þeirra eins og sína eigin 52 árum áð-
ur, hann hafði rutt brautina og gólfið
var þeirra. Sjöundi fuglinn floginn úr
hreiðrinu. Í dansinum getur bara
einn stjórnað ferðinni og þannig vildi
Magnús hafa það. Vildi geta hoppað
upp í bíl og ferðast um landið eða far-
ið í bústaðinn þá stund gafst til þess.
Við því var lagt blátt bann strax í
upphafi að Höbbý ynni úti, svo ekkert
hefti eldhugann þegar hann vildi
bruna inn á hálendi í rykmekki. Hann
borgarbarnið var náttúruunnandi og
tengdaforeldrar mínir ferðuðust mik-
ið um Ísland og voru óvenju fróð um
staðhætti víða um land. Þuldu upp
nöfn á fjöllum, tindum, lautum og
lindum um allt land. Þau smituðu
mig, Eyjapeyjann, af bakteríunni og
ég ferðaðist töluvert með þeim ásamt
dóttur þeirra, eiginkonu minni. Það
voru bestu tímarnir í okkar vinskap
þegar setið var að kvöldlagi við Land-
mannhelli eða Þórsmörk sem var
þeim einkar kær. Eldur var alltaf
tendraður þegar Magnús var á ferða-
lögum. Margbreytilegur eldurinn,
hitinn og krafturinn sem frá eldinum
stafaði heillaði tengdaföður minn. Á
heimili sínu notaði hann mikið kerti
án tilefnis. Magnús bar virðingu fyrir
náttúrunni og var langt á undan sinni
samtíð í umgengni við umhverfið.
Kenndi hann börnum sínum og síðar
barnabörnum að umgangast náttúru
landsins með virðingu og aldrei var
næturstaður yfirgefinn án þess að
allt væri tekið til, lagað og gengið frá.
Magnús var mikill áhugamaður um
veiði og veiðiskap og stundaði stang-
veiði töluvert á árum áður ásamt
„strákunum sínum“. Ég náði aldrei
að komast í þann hóp. Magnús vildi
hafa líf í kringum sig en sjálfur naut
hann þess að fylgjast með og láta
stjana svolítið í kringum sig. Ég er
frekar umgengnisvænn, þó að stjórn-
samur sé, lærði því fljótt að tveir han-
ar ráða ekki í sömu útilegunni.
Tengdafaðir minn var eins og ís-
lenska veðrið, það skiptust á skin og
skúrir, logn og bræla. En aldrei
hvessti hann svo að ekki kæmi dúna-
logn á eftir og röddin sterka varð aft-
ur mjúk og blíð. Best leið honum við
arininn, láta eldinn og hitann leika
um andlit sér, hlusta á og söngla und-
ir góðri tónlist. Þannig vil ég minnast
hans eins og hann var upp á sitt
besta. Áræðinn, kraftmikill, hrókur
alls fagnaðar þegar það átti við og lét
finna fyrir sér og sló um sig. Það var
Maggi Jens. Góðu minningarnar lifa
og ég þakka fyrir tækifærið að kynn-
ast honum. Eitt er það sem ég fæ
honum og tengdamömmu aldrei full-
þakkað en það er að gefa mér tæki-
færi á að verða lífsförunautur dóttur
þeirra. Það var fallegasta gjöf lífs
míns.
Ásmundur Friðriksson.
Okkur langar að minnast afa okkar
með nokkrum orðum. Afi var góður,
sterkur og heiðarlegur maður og það
var alltaf stutt í brosið hjá honum
enda var afi mikill spaugari. Góðu
minningarnar með afa eru óteljandi
og munu ávallt vera í hjarta okkar.
Það sem er minnisstæðast eru öll
ferðalögin um landið og svo sumarbú-
staðarferðirnar. Það var alltaf jafn-
gaman að koma í sumarbústaðinn til
afa og ömmu, það var alltaf svo hlý-
legt og gott að koma þangað og svo
var alltaf nóg að hafa fyrir stafni. Afi
fór oft með okkur að sigla út á vatn að
veiða og svo grillaði afi fyrir okkur.
Við söfnuðum rekavið og afi kveikti
varðeld fyrir okkur á hverju kvöldi og
fjölskyldan sat og skemmti sér saman
við varðeldinn og við systurnar minn-
umst þessara stunda með bros á vör.
Svo voru oft haldin lítil ættarmót á
Dynjanda og þar undirbjó afi og fleiri
ratleiki fyrir okkur krakkana og það
var alltaf jafngaman.
Við minnumst Rauðagerðisins allt-
af sem afa og ömmu hús og þaðan eig-
um við margar góðar minningar eins
og allar heitapottaferðirnar og
tjaldútilegur í stofunni. Svo gleymum
við aldrei súlunni sem hékk uppi í
stofunni og starði á okkur fyrir fram-
an sjónvarpið. Afi var alltaf með stóra
dollu fulla af nammi og leyfði okkur
alltaf að velja okkur nammi þegar við
komum í heimsókn og hann fékk því
viðurnefnið afi sleikjó hjá barnabörn-
unum sínum.
Alltaf þegar við komum til Reykja-
víkur í heimsókn til afa og ömmu þá
fór afi alltaf með okkur keyrandi á
brúna stóra húsbílnum sínum í sund
og svo í ísbúðina í Álfheimum og
leyfði okkur að velja okkur ís, enn
þann dag í dag er þessi ísbúð í miklu
uppáhaldi hjá okkur systrum.
Afi elskaði að vera með fjölskyld-
unni sinni og afa fannst alltaf notalegt
að sitja við kertaljós. Afi og amma
elskuðu að ferðast saman og hafa far-
ið víða um heiminn. Afi var mikill fjöl-
skyldumaður og var alltaf tilbúinn að
gera allt fyrir sína nánustu. Afi var
alltaf til staðar fyrir okkur.
Í dag kveðjum við afa okkar með
sorg í hjarta en við munum ávallt
minnast hans og allra góðu stund-
anna með honum. Við munum ávallt
elska afa okkar og vonum að honum
líði vel.
Þínar afastelpur,
Perla Dögg, Tinna Sif
og Rakel Ósk Jensdætur.
Elsku afi minn, mig langar að segja
við þig nokkur orð í kveðjuskyni. Ég
minnist þess svo vel þegar við Gummi
vorum að leita okkur að íbúð hér á
höfuðborgarsvæðinu áður en við
fluttum frá Vestmannaeyjum. Þú
fórst og sýndir okkur nokkrar íbúðir
þar sem þú þekktir vel til og vissir
hvar góðir verktakar voru að verki.
Þegar við skoðuðum íbúðina í Dofra-
borgum þá komst þú með þá snilld-
arhugmynd að brjóta á milli bílskúra
svo við gætum keypt tvöfaldan bíl-
skúr með íbúðinni en verktakinn vildi
ekki alveg samþykkja það. Þú varst
alltaf svo stórtækur og vildir redda
hlutunum og það hjálpaði okkur mik-
ið við að taka réttar ákvarðanir í íbúð-
arkaupunum og þakka ég mikið fyrir
það. Þið amma hafið alltaf gert allt til
aðstoða okkur ef við höfum leitað til
ykkar og er það ómetanlegt. Ég sendi
þér innilegar saknaðarkveðjur, afi
minn, og henni ömmu sendi ég alla
mína krafta til að takast á við sorgina.
María Höbbý Sæmundsdóttir.
Lífið í kringum afa var dans á rós-
um.
Flauelsmjúkt, rósrautt, stórbrotið,
stundum þyrnum stráð, en alltaf
fannst okkur við vera í nærveru höfð-
ingja. Í barnæsku okkar var hann
rausnarlegur á faðmlög sem ilmuðu
af Fahrenheit og pínulítið grófri
skeggrót.
Okkur fannst heimili afa og ömmu
vera kastali með hnausþykkum tepp-
um til að teikna í, stöðum til að týnast
á og arinherbergi til að kúra í á kvöld-
in við kertaljós og kannski horfa á
einhverja mynd í ríkissjónvarpinu
sem varð sprenghlægileg og tíu sinn-
um skemmtilegri því afi hló svo hátt
og mikið.
Og ekki má gleyma margrómuðu
kvöldunum við Meðalfellsvatn, varð-
eldum, mokveiði í bátnum og grill-
veislu á eftir að hætti meistarans.
Eins voru áramótin eftirminnileg
og voru þau eins og hátíð konunga,
var það mikilvægt að keppa við ná-
grannana með sem mestum látum við
flugeldauppskotið. Er það táknrænt
að síðasta skiptið sem við sáum þig
var í brúðkaupi í faðmi fjölskyldunn-
ar þar sem þú hélst svo fallega og eft-
irminnilega ræðu. Þú sagðir Farið
aldrei að sofa ósátt. Þótt síðasti dans-
inn sé stiginn, afi, þá mun kertalogi
og kátur hlátur alltaf minna okkur á
þig.
Hvíldu í friði, elsku afi okkar.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali og jökul ber,
steinar tali og allt,hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
Sigríður Björk, Örvar, Mary Sif
og Valgerður, Magnúsarbörn.
Góður vinur minn til margra ára-
tuga, Magnús Jensson, byggingar-
meistari, lést laugardaginn 5. júlí sl.
Ég kynntist Magnúsi fyrir tæpum 35
árum. Nokkur aldursmunur var á
okkur en við urðum fljótlega góðir
vinir og hefur aldrei borið skugga þar
á. Árið 1982, þegar ég var í fyrsta
sinn kosinn borgarfulltrúi og beðinn
um að taka að mér formennsku í
skipulagsnefnd borgarinnar, lagði ég
til við þáverandi borgarstjóra, Davíð
Oddsson, að Magnús yrði einn af
fulltrúum meirihlutans í skipulags-
nefnd borgarinnar. Það varð niður-
staðan.
Við félagarnir störfuðum saman í
meirihluta nefndarinnar næstu 12 ár-
in. Magnús var úrræðagóður, setti
sig inn í öll mál og nýtti sína miklu
þekkingu á skipulags- og byggingar-
málum af festu og sanngirni í þágu
uppbyggingar í borginni. Þekking
hans og reynsla kom að góðum notum
við mótun og uppbyggingu Grafar-
vogshverfanna, eins fyrsta stórverk-
efnis nýrrar skipulagsnefndar.
Magnús átti gott með að meta stöð-
una í hverju einstöku máli og setja í
framhaldinu fram tillögu um af-
greiðslu. Fyrir öflugt starf í þágu
skipulags- og byggingarmála borgar-
innar í áratugi á Magnús þakkir skil-
ið.
Á heimili Magga og Höbbýjar var
alltaf gott að koma. Ást þeirra og
virðing hvors fyrir öðru var mikil og
hjónaband þeirra einkenndist af sam-
heldni í blíðu og stríðu í rúm 50 ár. Ég
minnist heimsókna til þeirra og
ferðalaga um hálendið þar sem
Magnús blómstraði sem leiðsögu-
maður, þekkti umhverfið eins og staf
á bók; fjöll, ár og önnur kennileiti.
Heimsóknir til Magga og Höbbýj-
ar í sumarhús þeirra við Meðalfells-
land, og síðar í sumarhús þeirra við
Rangá, voru alltaf ánægjulegar. Ár-
viss skötuveisla heima hjá Magga og
Höbbýju hafði algjöran forgang. Þar
komu saman góðir vinir þeirra hjóna
til að njóta skötunnar og urðu oft
langar umræður um hvort meira eða
minna kæst skata væri betri. Síðan
tóku við almennar þjóðmálaumræður
þar sem málin voru leyst. Þessar
skötuveislur urðu ómissandi í rúm-
lega tvo áratugi.
Magnús var framkvæmdamaður í
eðli sínu; sífellt að byggja, breyta,
lagfæra og snyrta umhverfið. Hann
var öflugur félagsmálamaður í
flokksstarfi Sjálfstæðisflokksins, í
Kiwanis, í félagi byggingarmeistara
og víðar. Á öllum stöðum lét hann
gott af sér leiða og var hreinn og
beinn í samskiptum við sína samferð-
armenn.
Að leiðarlokum er mér efst í huga
þakklæti fyrir samfylgdina og vinátt-
una. Ég þakka honum samstarfið í
áratugi og allt það starf sem hann
hefur unnið í þágu borgarbúa. Við
Guðrún sendum Höbbýju, og fjöl-
skyldunni, innilegar samúðarkveðj-
ur.
Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson.
Magnús G. Jensson vinur minn er
farinn yfir móðuna miklu, þar sem öll
tengsl og gsm-sambönd duga hvergi
til, nú verður ekki lengur slegið á
þráðinn til Magga og hlustað á hans
karlmannlegu rödd og hvellan hlátur
eða skipst á skoðunum við hann,
þennan lífsreynda, stefnufasta, hisp-
Magnús G. Jensson
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR HÓLMKELSSON,
Mímisvegi 34,
Dalvík,
lést föstudaginn 11. júlí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Inga Hólmsteinsdóttir,
Hólmsteinn Sigurðsson,
Marsibil Sigurðardóttir, Valur Hauksson,
Hólmfríður Sigurðardóttir, Rögnvaldur Ingvason,
Guðrún Ósk Sigurðardóttir, Gunnar Guðmannsson,
Guðmundur Þór Sigurðsson, Lára Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.✝
Elskulegur eiginmaður, faðir, afi, sonur og
tengdasonur,
BJARNI JÓNAS INGIMARSSON,
Akurbraut 46,
Reykjanesbæ,
verður jarðsunginn frá Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag,
þriðjudaginn 15. júlí kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Hollvina-
félag Gvendarlaugar í Bjarnarfirði (Sundfélagið
Grettir). Kt. 600295-2179, reikningsnr. 316 –13 –280343.
Sara Harðardóttir,
Sara Ross Bjarnadóttir,
Ásta Vigdís Bjarnadóttir,
Gabríel Orri Karlsson,
Ásta Vigdís Bjarnadóttir, Ingimar Elíasson,
Sarah Ross Helgason
og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
BERGSTEINN GIZURARSON,
sem lést miðvikudaginn 9. júlí, verður jarðsunginn
frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn 18. júlí
kl. 11.00.
Þeim sem vildu minnast hins látna er bent á
Sagnfræðisjóð dr. Björns Þorsteinssonar í vörslu
Háskóla Íslands, s. 525-4000.
Marta Bergman,
Gizur Bergsteinsson, Bylgja Kærnested
og barnabörn.
✝
Systir okkar,
VALBORG ELÍSABET ÞÓRÐARDÓTTIR,
lést á Droplaugarstöðum laugardaginn 12. júlí.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju föstudaginn
18. júlí kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Kristni-
boðssambandið í síma 533 4300.
Systkinin frá Hergilsey.