Morgunblaðið - 31.07.2008, Blaðsíða 24

24 FIMMTUDAGUR 31. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Bjarni PállKristjánsson
fæddist í Reykjavík
19. janúar 1988.
Hann lést á krabba-
meinslækningadeild
Landspítalans 15.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
dr. Kristján Geirs-
son deildarstjóri hjá
Umhverfisstofnun,
f. 25.5. 1963 og
Droplaug Guðna-
dóttir forstöðumað-
ur hjá Reykjavík-
urborg, f. 12.12. 1959. Systkini
Bjarna Páls eru Birkir, f. 13.10.
1989, Anna Björk, f. 14.10. 1989
og Baldvin, f. 12.8. 1974, faðir
Eyjólfur Sigurðsson, f. 27.1. 1956.
Foreldrar Droplaugar eru Ásta
Ólafsdóttir og Guðni Þ. Valdi-
marsson, búsett á Vopnafirði.
Systkini hennar eru Valdimar,
Páll, hans dætur eru Ásta Mekkín,
Guðlaug Marín og Signý Malín, og
Guðrún Anna gift Sigurjóni
Hauki Haukssyni, þeirra synir
eru Guðni Þór, Haukur og Valdi-
mar Orri. Foreldrar Kristjáns eru
Anna Gísladóttir og Geir Krist-
jánsson, búsett í Reykjavík. Systir
hans er Margrét, sambýlismaður
Haukur Kristófer Bragason og
þeirra börn eru Kristófer Geir og
Helga Margrét.
Bjarni Páll ólst upp í Vest-
urbænum í Reykjavík fyrir utan
þrjú ár sem hann dvaldi með fjöl-
skyldu sinni í Frakklandi þar sem
faðir hans var í framhaldsnámi.
Hann gekk hefðbundinn mennta-
veg í Melaskóla, Hagaskóla og var
á lokaári í Menntaskólanum við
Hamrahlíð er hann lést. Bjarni
Páll stundaði tónlistarnám frá 6
ára aldri, fyrst í
Tónskólanum Do-
ReMi, en síðar í
Tónlistaskólanum í
Reykjavík. Frá 8
ára aldri varð fiðlan
hans aðalhljóðfæri.
Á hana lék hann
með hljóm- og
strengjasveitum
tónskólanna og síð-
ustu ár í sinfón-
íuhljómsveit unga
fólksins, Ungfó, sem
og með ýmsum öðr-
um hljómsveitum og
við margvísleg tækifæri. Um 12
ára aldur kynntist Bjarni Páll
skátastarfi og tók þátt í því af lífi
og sál upp frá því. Þar átti hann
margar sínar bestu stundir í leik
og starfi og einn af hápunktunum
var þátttaka í alheimsmóti skáta
sem haldið var í Englandi sum-
arið 2007.
Bjarni Páll lauk Gilwell þjálfun,
æðstu foringjaþjálfun íslenskra
skáta vorið 2007 og hlaut forseta-
orðuna þá um haustið. Bjarni Páll
var að sér látnum sæmdur gull-
merki skátafélagsins Ægisbúa á
nýafstöðnu landsmóti skáta 26.
júlí 2008.
Bjarni Páll greindist með
krabbamein í október 2007 og
háði harða baráttu við sjúkdóm-
inn. Hann vakti athygli og aðdáun
fólks með kjarki sínum og æðru-
leysi sem m.a. birtist í skrifum
hans á bloggsíðu sem hann hóf að
skrifa eftir að hann greindist
(bjarnipall.bloggar.is).
Útför Bjarna Páls verður gerð
frá Neskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.00. Hann mun
hvíla í Sóllandi, nýjum duftreit við
Fossvogskirkjugarð.
Elsku drengurinn okkar.
Þú komst inn í líf okkar á dimmasta
tíma ársins, úti var skafrenningur og
myrkur en um leið og þú birtist tók
sólin að skína. Síðan þá hefur okkur
fundist sólskin, birta og ylur tengjast
öllu þínu lífi. Hvers manns hugljúfi,
hæfileikaríkur, hlýðinn og prúður,
kátur og góður við allt og alla. Þannig
ætluðum við að framhaldið yrði, þú
varst að breytast í fallegan ungan
mann og við hlökkuðum til framtíð-
arinnar með þér. En við fáum engu
ráðið og sú ólýsanlega sára staðreynd
að þú ert látinn blasir við.
„Jafnvel þótt ég fari um dimman
dal óttast ég ekkert illt því þú ert hjá
mér, sproti þinn og stafur hugga mig“
( 23. Davíðssálmur 4. vers). Þetta
valdir þú sem fermingarvers eftir að
hafa farið um „dimman dal“ en komist
þaðan óskaddaður. Við 12 ára aldur,
eftir mikla verki í fæti, reið fyrsta
áfallið yfir, við skoðun fannst æxli í
beini. Læknum til mikillar undrunar
reyndist það góðkynja og þrátt fyrir
að þeir reyndu að sannfæra okkur um
að allt væri í lagi gróf óttinn um sig í
sálum okkar foreldranna. Þannig liðu
árin áfram og við höfðum ætíð varann
á. Aftur komu miklir verkir, í þetta
sinn í baki en nú var læknum til jafn
mikillar undrunar greiningin illkynja
krabbamein. Aftur lentur í dimmum
dal en í þetta sinn rataðir þú ekki út.
Ótti allra foreldra, barnsmissir, er
orðinn okkar veruleiki og mikið er
hann sár.
Bjarni Páll var staddur við vega-
mót. Það hyllti undir stúdentsprófið
og ungur maðurinn var að velta fyrir
sér hvert skyldi halda. Helst horfði
hann til Lögregluskólans og það er
sannfæring okkar að hann hefði orðið
fyrirmyndarlögregla. Góðhjartaður,
ljúfur, réttlátur og sanngjarn sátta-
semjari en jafnframt útsjónarsamur,
ákveðinn og fylginn sér. Við vorum
viss um að hann myndi vinna sér
margt til hróss og virðingar og örugg-
lega drýgja marga hetjudáðina á lífs-
leiðinni. Fyrir örfáum mánuðum höfð-
um við engan grun um að Bjarna Páli
tækist á níu mánuðum að sýna slíkt
æðruleysi, dug og hetjulund að með-
almanni dugir ekki ævin til. En
krabbameinið er líka hugað og útsjón-
arsamt og tókst að forða sér undan
öllum klækjum og þekkingu sem
læknavísindin búa yfir og hafði sigur
að lokum í þessu harða stríði.
Elsku Bjarni Páll. Frá fyrstu
stundu til þeirrar síðustu höfum við
verið full aðdáunar og stolts af því
sem þú varst og tókst þér fyrir hend-
ur. Hrós í foreldraviðtölum, hrósyrði
kunnugra jafnt sem ókunnugra yfir
gæsku og myndugleik, óteljandi fiðlu-
tónleikar, starf þitt og dugnaður í
skátunum og nú síðast í lokabarátt-
unni. Þú varst góður sonur, bróðir og
félagi, yndi allra. Gæska þín lifir í
minningu okkar sem eftir sitjum og
nú er það okkar verkefni að lifa sam-
kvæmt henni. Guð geymi þig, elsku
hjartað okkar.
Mamma og pabbi.
Í janúar 1988, á fæðingarheimilinu
við Eiríksgötu, lá ég með mömmu og
við vorum að horfa á lítinn dreng og
dáðst að því hvað hann væri fallegur,
ég man hvað ég var ofboðslega mont-
inn af því að vera stóri bróðir hans.
Rúmum tuttugu árum síðar lágum við
mamma saman hinum megin við Ei-
ríksgötuna og vorum að dást að þess-
um sama dreng, okkur fannst hann
enn jafn fallegur. Þó svo að það hafi
verið eins ólíkar ástæður og hægt er
að hugsa sér fyrir því að við lágum
saman og dáðumst að honum, þá var
eitt sem var óbreytt, okkur þótti svo
óendanlega vænt um hann.
Tvö orð hafa öðlast nýja og sterkari
merkingu í huga mér, orðin hugrekki
og æðruleysi. Það var þessi sami litli
drengur sem breytti því. Hvernig
hann tókst á við veikindi sín og ekki
síst var það viðhorf hans til lífsins
sjálfs, sem eru ástæður þess að ég
horfi á lífið með öðrum augum en áð-
ur. Í augum Bjarna Páls var lífið gott
og skemmtilegt, en ekki síst spenn-
andi.
Það er ekki síst það viðhorf, að lífið
sé spennandi, sem hann Bjarni Páll
skilur mig eftir með, ekki bíða og sjá
hvað morgundagurinn hefur uppá að
bjóða, heldur fara og sjá það.
Ég sakna þín „geeðveikt“ og ég
ætla að reyna að leggja mitt af mörk-
um til að halda þínu lífsviðhorfi á lofti.
Ég vona og trúi að þú sért kominn á
stað þar sem þér líður vel, því þú átt
það svo innilega skilið. Hvernig þú
hafðir styrk til að standa í þessari
baráttu, en láta það aldrei draga þig
niður og geta samt gefið af þér og
heillað fólkið í kringum þig, skil ég
ekki, en það gerir mig stoltari en
nokkru sinni fyrr að hafa fengið að
vera stóri bróðir þinn.
Minning þín lifir meðal okkar.
Baldvin, stóri bróðir.
Elsku Bjarni bróðir.
Óendanlega er það fúlt að þurfa að
sitja hér saman og skrifa þetta til þín.
Aldrei grunaði okkur að á svo stuttum
tíma færi allt á versta veg. Það hjálp-
aði okkur mikið, og gerir enn, að í
gegnum alla þessa erfiðu tíma kvart-
aðir þú aldrei, þó fáir hafa haft meira
tilefni til. Það sem skein í gegn á þinni
stuttu en góðu ævi var lífsgleði þín og
húmor, jafnvel í þínum miklu þolraun-
um. Það er óraunverulegt að ímynda
sér lífið Bjarnalaust og þríeykið sem
virtist vera svo órjúfanlegt er allt í
einu sundurbrotið.
Þú fékkst okkur oft til að brosa af
þinni alkunnu snilld og gerir enn, þó
nú sé það í gegnum tárin. Margsinnis
áttir þú til að knúsa alla í kringum þig,
og fundum við þá fyrir þessari sterku
öryggiskennd og hlýju sem einkenndi
okkar stóra bróður. Þú kenndir okkur
margt á þínum stutta tíma og munum
við lifa lífinu eftir þinni leiðsögn. Við
söknum þín hryllilega mikið og eigum
eftir að gera alla ævi.
Við munum reyna að vera jafn
sterk og þú varst og gera þig stoltan
af okkur.
Tvíburarnir.
Sonarsonur minn, Bjarni Páll
Kristjánsson, lést af völdum krabba-
meins 15. þessa mánaðar. Hann var
tvítugur.
Fyrir ári var hann á Bretlandi,
glaður og reifur, einn af fulltrúum Ís-
lands á alþjóðlegu skákmóti.
Framundan var síðasti veturinn
fyrir stúdentspróf. Tilhlökkun að sjá
hann setja upp stúdentshúfuna. Í
staðinn liðið lík.
Sársaukinn er yfirþyrmandi. En
margs er að minnast. Og þakka.
Tveggja ára í Brúnalandinu. Hann, og
þriggja mánaða tvíburasystkini hans,
rifin upp um miðja nótt. Það átti að
fljúga til Parísar. Þar beið faðirinn
með leiguíbúðina tilbúna. Haldið
skyldi áfram með doktorsnám í jarð-
fræði.
Það er mikið um að vera. Afinn, að
vanda, hefur sig ekkert í frammi.
Allt í einu kemur lítil hönd í lófa
hans; og hann leiddur að glugganum.
Úti fyrir var Fossvogsdalurinn, hand-
an, Kópavogsmegin, má sjá hús bera
við himin. Yfir öllu er tunglið á
stjörnubjörtum himni. Hálft tungl.
Drengurinn: „Afi, er tunglið bilað?“
Fimmtán ára í Brúnalandinu.
Kominn heim, nýlentur. Gengur með
afa sínum í Grímsbæ. Fjöldi barna að
leik. Hróp, köll. Mál til lykta leidd á
stundinni. Drengurinn allt í einu:
„Afi, tala þau öll íslensku?“
Eftir stutta dvöl í Hveragerði flytja
þau til okkar í Brúnalandið. Anna
amma hafði í tvígang heimsótt þau til
Parísar. Nú hófst samfelld samvera,
sem var svo skemmtileg og gefandi.
Þarna þroskaðist vináttan og gagn-
kvæm virðing, sem hefur eflst í gegn-
um árin. Í nútímaþjóðfélagi eru ömm-
ur ómissandi.
Í sumarfríum og oftar var farið til
Vopnafjarðar. Þar var Ásta amma og
Guðni afi ásamt fjölskyldu. Þær ferðir
voru alltaf tilhlökkunarefni.
Eftir nokkurn tíma í Brúnalandinu
flutti fjölskyldan í vesturbæinn. Fyrst
á Dunhagann og svo á Ægisíðuna.
Bjarni Páll gekk í Melaskóla, Haga-
skóla og svo í Menntaskólann í
Hamrahlíð. Fjölskyldan bar út blöð
fyrir vinnu og fyrir skóla. Þar var
Bjarni Páll
Kristjánsson
Þó að kali heitur hver,
hylji dali og jökul ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal eg gleyma þér.
(Vatnsenda Rósa.)
Elsku besti frændi!
Páll, Ásta Mekkín,
Guðlaug Marín, Signý Malín.
HINSTA KVEÐJA
✝
Faðir okkar, bróðir, mágur, frændi og vinur,
KJARTAN KRISTJÁNSSON,
Eyrarvegi 12,
Flateyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði mánudaginn
28. júlí.
Útför hans fer fram frá Flateyrarkirkju laugardaginn
2. ágúst kl. 11.00.
Telma Sif,
Sólveig Dalrós,
Ívar Kristjánsson, Kristín G. Pétursdóttir,
Svandís Rós Ívarsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÁRNI JÓNSSON
söngvari,
Þorláksgeisla 23,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi þriðjudaginn
29. júlí.
Bjarney Tryggvadóttir,
Sigurjón Árnason, Helga Björk Harðardóttir,
Tryggvi Guðmundur Árnason, Lee Ann Greer Árnason,
Jón Árnason, Guðbjörg Gissurardóttir,
Valur Árnason, Kara Pálsdóttir,
Ragnar Árnason, Kristín Helga Viggósdóttir
og barnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, sonur, tengdasonur
og bróðir,
KARL ÓMAR CLAUSEN,
Nesvegi 45,
Reykjavík,
lést aðfaranótt 20. júlí á líknardeild Landspítalans.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Bára Jóhannesdóttir,
Brynjarr Pétur Clausen,
Guðfinna Magnea Clausen,
Kristján Clausen,
Jens Pétur Clausen, Marsibil Jóna Tómasdóttir,
tengdaforeldrar, systkini og aðrir aðstandendur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐBJÖRG ÁSTHILDUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
síðast til heimilis að Maríubakka 20,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 22. júlí á elli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð.
Guðmundur Karlsson,
Margrét Guðrún Karlsdóttir, Indriði Kristinsson,
Torfi Karl Karlsson, Margrét Þráinsdóttir,
Þorbjörg Karlsdóttir, Hreggviður Sigurðsson,
Ágústa S. Karlsdóttir, Jón Guðmundsson,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn og vinur, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
LÁRUS ARNAR KRISTINSSON
fyrrverandi sjúkraflutninga-
og slökkviliðsmaður,
Hátúni 23,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja mánudaginn
28. júlí.
Útför hans fer fram frá Keflavíkurkirkju miðviku-
daginn 6. ágúst kl. 14.00.
Kristín Rut Jóhannsdóttir,
Jóhann Kristinn Lárusson,Kolbrún Kristinsdóttir,
Hafsteinn Lárusson, Halla Benediktsdóttir,
Sigvaldi Arnar Lárusson, Berglind Kristjánsdóttir,
afa- og langafabörn.