Morgunblaðið - 31.07.2008, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. JÚLÍ 2008 25
samhent og duglegt lið að verki.
Afinn gekk í örfá skipti til að vera
með. Það var fyrir bílpróf og í fjar-
veru foreldra. Frá sex ára aldri var
Bjarni Páll í tónskóla. Lék á fiðlu í
skólahljómsveitum og í sinfóníu-
hljómsveit unglinga.
Hann gerðist skáti og það reyndist
mikið heillaspor. Þar voru félagar og
vinir hans. Þangað sótti hann marg-
víslega þjálfun, útiveru og fasta sum-
arvinnu.
Fallegur, listfengur og ljúfur mað-
ur var að springa út, þegar kallið kom.
Sönn eru orð móðurinnar, Drop-
laugar, sem hún mælti yfir syni sínum
nýlátnum. „Hér er mikill mannskaði.“
Bjarni Páll Kristjánsson.
Blessuð er minning þín.
Geir afi.
Hugurinn staldrar við myndir, á
pappír eða í hugskotinu. Elsta mynd-
in sem við eigum af Bjarna Páli er af
honum barnungum ásamt systkinum
sínum og Kristínu langömmu; hann
var fyrsta langömmubarnið, áberandi
fríður drengur í glæsilegum systkina-
hóp. Barnið breyttist í myndarlegan
ungan mann, sem hvarvetna var tekið
eftir. Hæfileikarnir leyndu sér ekki,
þrátt fyrir prúða framkomu, eins og
þegar hann tók upp fiðluna í fjöl-
skylduboðum. Það var einhver ljómi
yfir þessum frænda okkar og ekki
laust við að maður væri eilítið stoltur
að geta talið til skyldleika við hann.
Innri manni Bjarna Páls kynnt-
umst við hins vegar kannski ekki mik-
ið fyrr en við fórum að lesa bloggið
hans eftir að hann greindist með ill-
vígan sjúkdóm á síðasta ári. Þar skrif-
aði lífsglaður og vinmargur áhuga-
maður um kvikmyndir, tónlist og
skátastarf, ljúfur töffari, hugsandi
maður og hlý sál. Við vorum þess full-
viss að hann myndi hafa betur í bar-
áttunni við meinið, að hluta til vegna
þess að hann sagði frá baráttu sinni
og erfiðum aðgerðum á svo jákvæðan
hátt og blátt áfram að það róaði
marga áhyggjufulla ættingja og vini.
Kannski það hafi að hluta til verið til-
gangurinn og lýsir æðruleysi hans og
örlæti hjartans.
Fráfall Bjarna Páls er þungt högg
fyrir aðstandendur hans. Við skiljum
illa rök tilverunnar að kalla burt
glæsilegan dreng á vori lífsins.
Kannski vitum við fátt um tilgang
jarðvistarinnar annað en að okkur
beri að njóta hennar eftir föngum og
reyna að gera samferðamönnum okk-
ar gott. Þar gat Bjarni Páll kennt
okkur margt, þrátt fyrir ungan aldur.
Þeir sem kynntust honum eru ríkari
en ella fyrir vikið. Myndir af honum
munu jafnan koma fram í hugann,
þegar góðs manns er getið. Við von-
um að ljóminn af minningu hans verði
huggun í hinni sáru sorg sem nú er
kveðin að fjölskyldu og vinum.
Við kveðjum okkar elskulega
frænda með söknuði og þakklæti.
Hugi, Sólveig og Kristín.
Við rifjum upp lítil minningabrot
sem varðveitast að eilífu.
Minning um lítinn heimsborgara
sem fór með okkur í stórkostlega eft-
irminnilegt ferðalag frá París til Cap-
’d’Adge sumarið 1992. Minning um
snáða sem flutti fimm ára gamall
heim til Íslands frá París með foreldr-
um sínum og systkinum. Minning um
sólríkt sumar í Hveragerði þar sem
fimm ára snáðinn kenndi stóru
frænkum sínum frönsku og borðaði
mygluosta, ber og baguette. Sama
sumar hættu síamskettir að vera til
og í staðinn urðu til „síðustu kettir“.
Snáðinn hafði þá rekið augun í síams-
kött og kallað upp yfir sig: Dísús præs
síðasti köttur! Alla tíð síðan hefur ver-
ið talað um síðustu ketti á okkar
heimili með bros á vör og yl í hjarta.
Minning um snilling sem spilaði á
blokkflautu sjö ára gamall í ferming-
arveislu Evu frænku sinnar.
Bjarni Páll var einstök fyrirmynd í
alla staði og vissi betur en flestir aðrir
hvernig lifa átti lífinu af gleði, skyn-
semi og fegurð.
Við grátum af því að við elskum
sagði presturinn við okkur í kistu-
lagningunni og mikið er það satt og
rétt. Elsku Boggi, með augun full af
tárum og hjörtun full af sorg þökkum
við fyrir að hafa fengið að elska þig og
þökkum fyrir þær gjafir sem þú gafst
okkur á lífsleiðinni. Þú gæddir líf okk-
ar allra fegurð, hugrekki og hetjudáð
og við reynum að lifa því áfram í þín-
um anda… af hugrekki og æðruleysi.
Elsku Dodda, Kristján, Anna
Björk, Birkir og Baldvin, ykkar miss-
ir er mikill – meiri en orð fá lýst.
Reynið að sækja ykkur styrk í ljúfar
minningar um Bjarna Pál og lífið
sjálft.
Valdís, Hafsteinn, Hera Sif,
Eva og Lárus.
Ég man þegar ég sá Bjarna Pál í
fyrsta skipti. Hann kom hlæjandi upp
tröppurnar í skátaheimilinu með Elv-
ari og var að koma á sumarnámskeið
hjá mér. Þarna var hann mættur,
brosmildur 12 ára gutti, sem var til í
allt. Þessi fyrsta vika sem ég eyddi
með Bjarna Páli var æðisleg og strax
eftir fyrsta daginn hugsaði ég með
mér að þarna væri á ferð frábær ein-
staklingur sem við þyrftum endilega
að fá í skátastarfið. Það gekk eftir og
næsta haust byrjuðu þeir félagar í
Ægisbúum.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast Bjarna Páli og það var
yndislegt að sjá hann breytast úr ung-
lingnum sem vann með mér yfir í
þennan hörkuduglega og skemmti-
lega unga mann sem ég er svo heppin
að hafa átt sem vin. Bjarni Páll var
alltaf brosandi og segjandi sögur og
það var alveg sama hvaða vitleysa
okkur datt í hug, Bjarni var alltaf til í
að framkvæma hana. Enda er það
ekki skrítið að allir krakkarnir í Æg-
isbúum dýrkuðu hann og vildu helst
hvergi annars staðar vera en nálægt
honum.
Lífsgleðin skein í gegn um allt sem
hann gerði og það var á tímum ótrú-
legt að fylgjast með honum í baráttu
sinni við krabbameinið. Bjartsýni og
jákvæðni skein af honum og það kom
aldrei til greina að gefast upp. Bjarni
Páll var harðduglegur og lét ekkert
stoppa sig. Aldrei datt honum í hug að
setjast niður til þess að hvíla sig þótt
oft hefði hann haft meiri ástæðu til
þess en aðrir. Ég man sérstaklega
eftir fjáröflun sem við Ægisbúar héld-
um í maí síðastliðnum. Bjarni Páll var
þar mættur, hress og kátur að vanda,
þrátt fyrir að vera í miðri meðferð.
Eftir langan og erfiðan dag voru flest-
ir sestir niður og byrjaðir að spjalla
nema Bjarni sem ennþá var á fleygi-
ferð um allt að ganga frá. Ég þurfti
hreinlega að skipa honum að setjast
niður, því annars hefði hann ekki
hætt. – Þetta var Bjarni Páll í hnot-
skurn fyrir mér.
Ég á eftir að sakna þess að fá ekki
knús frá Bjarna þegar ég mæti í úti-
legu eða upp í Ægisbúð. Ég á eftir að
sakna þess að heyra ekki hláturinn
hans og ég á eftir að sakna samtala
okkar sem við áttum um allt á milli
himins og jarðar. Stórt skarð hefur
verið höggvið í vinahópinn okkar sem
ekki verður hægt að fylla en góðar
minningar um Bjarna Pál munu lifa
með okkur.
Fjölskyldu Bjarna Páls og vinum
votta ég mína dýpstu samúð en ég
veit að fallegar minningar um góðan
dreng eiga eftir að ylja ykkur í sorg-
inni. Að lokum vil ég kveðja góðan vin
og hetju með kvöldsöng skáta en þau
eru óteljandi kvöldin og staðirnir sem
Bjarni Páll söng þennan söng með
okkur.
Sofnar drótt, nálgast nótt
sveipast kvöldroða himinn og sær.
Allt er hljótt, hvíldu rótt
Guð er nær.
Hjördís María Ólafsdóttir.
Kveðja frá skátahreyfingunni.
Nú er Bjarni Páll farinn heim, eins
og við skátar segjum. Við skiljum ekki
hvers vegna svo ungur maður, sem er
rétt að hefja lífið, fullur lífsgleði, fær
sjúkdóm sem ekkert fær við ráðið og
innan árs er hann allur.
Bjarni Páll byrjaði ungur sem skáti í
skátafélaginu Ægisbúum í vesturbæ
Reykjavíkur. Hann fann strax að þar
átti hann heima og hann var virkur í
skátastarfinu alla tíð. Hann eignaðist
góða vini sem urðu samferða honum í
skátastarfinu og utan þess. Bjarni Páll
var ekki aðeins virkur innan skátafé-
lagsins heldur lét hann einnig til sín
taka í starfi á vegum landshreyfing-
arinnar. Hann var skráður þátttakandi
á landsmót skáta sem var rétt að ljúka
og hafði hann ætlað sér að mæta, þó
hann þyrfti að vera í hjólastól og það
stóð ekki á skátasystkinum hans að
hafa hann með, eins og alltaf. En það
fór á annan veg og kvaddi hann heim-
inn í vikunni fyrir mót. Það voru sorg-
mæddir vinir sem fóru á landsmótið að
þessu sinni án Bjarna Páls, en þeir
vissu að það var í hans anda að njóta
lífsins. Bjarni Páll sótti Alheimsmót
skáta í Englandi síðasta sumar og
skemmti sér frábærlega í góðra vina
hópi, en það var einmitt í framhaldi
þess sem hann fyrst kenndi sér meins í
fæti. Bjarni Páll sótti fjölmörg nám-
skeið innan skátahreyfingarinnar og
lauk nýlega æðsta foringjanámskeiði
skáta, Gilwell, og bar einkenni þess
með stolti. Það var á haustdögum í
fyrra að við vorum saman á Bessastöð-
um ásamt fríðum hópi ungra skáta
sem voru að taka við Forsetamerkinu
og var Bjarni Páll einn þeirra sem lok-
ið höfðu þessum merka áfanga.
Ungur skáti í blóma lífsins er farinn
heim. Við skátasystkin hans munum
sakna Bjarna Páls. Hann lifði í anda
skátahreyfingarinnar og ber blogg
hans þess glöggt merki hversu heil-
steyptur og vel gerður drengur hann
var.
Þú ert skáti horfinn heim,
himinn, jörð, ber sorgarkeim.
Vinar saknar vinafjöld,
varðar þökkin ævikvöld.
Sérhver hefur minning mál,
við munum tjöld og varðeldsbál,
bjartan hug og brosin þín,
þau bera ljósið inn til mín.
Kveðjustundin helg og hlý,
hugum okkar ríkir í.
Skátaminning, skátaspor,
skilja eftir sól og vor.
(Lag: Í bljúgri bæn
H.Z.)
Skátahreyfingin sendir foreldrum,
ættingjum og vinum innilegar sam-
úðarkveðjur um leið og við kveðjum
Bjarna Pál hinstu kveðju.
Með skátakveðju,
Margrét Tómasdóttir,
skátahöfðingi.


  


 



 
    
       
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, fósturmóðir,
amma og langamma,
LÁRA KRISTJANA HANNESDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
sem lést 23. júlí, verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði þriðjudaginn 5. ágúst kl. 13.00.
Aðalheiður Halldórsdóttir, Valdimar Jónsson,
Hannes Einar Halldórsson, Kristín Valgerður Ólafsdóttir,
Gunnar Sigurður Halldórsson, Guðrún Ingvarsdóttir,
Garðar Friðfinnsson, Hulda Sigurðardóttir,
Rut Friðfinnsdóttir, Tómas Sigurðsson,
Björk Friðfinnsdóttir, Jón Óskar Hauksson,
Viðar Már Friðfinnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, hjálpsemi
og vinsemd við andlát, minningarathöfn og útför
ástkærs föður, tengdaföður, afa, langafa og langa-
langafa,
INDRIÐA INDRIÐASONAR
ættfræðings og rithöfundar
frá Fjalli.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalarheimilinu
Hvammi fyrir þeirra umhyggju og einstaka virðingu sem þau sýndu
honum.
Indriði Indriðason,
Ljótunn Indriðadóttir,
Sólveig Indriðadóttir, Björn Sverrisson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
RAGNHILDUR KRISTÍN SANDHOLT,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 27. júlí.
Jón Eiríksson,
Eiríkur Jónsson, Ásthildur Björnsdóttir,
Íris Jónsdóttir, Einar Sigurðsson,
Atli Már Jónsson, Lilja Dagbjartsdóttir
og barnabörn.
✝
Elsku hjartans drengurinn okkar, bróðir, barnabarn
og frændi,
BJARNI PÁLL KRISTJÁNSSON,
Ægisíðu 107,
Reykjavík,
sem lést á krabbameinslækningadeild Land-
spítalans við Hringbraut þriðjudaginn 15. júlí,
verður jarðsunginn frá Neskirkju fimmtudaginn
31. júlí kl. 13.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Styrktarsjóð skáta
hjá Bandalagi íslenskra skáta.
Kristján Geirsson, Droplaug Guðnadóttir,
Anna Björk, Birkir, Baldvin,
Anna Gísladóttir, Geir Kristjánsson,
Ásta Ólafsdóttir, Guðni Þ. Valdimarsson,
Margrét Geirsdóttir, Haukur K. Bragason,
Guðrún A. Guðnadóttir, Sigurjón H. Hauksson,
Valdimar Guðnason, Páll Guðnason
og fjölskyldur.
✝
BIRNA JÓNSDÓTTIR,
Freyjugötu 13,
Sauðárkróki,
andaðist á Heilbrigðisstofnuninni á Sauðárkróki
mánudaginn 28. júlí.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn
2. ágúst kl. 14.00.
Börn, aðrir afkomendur
og tengdabörn.
 Fleiri minningargreinar
um Bjarna Pál Kristjánsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.